- Η μπάντα από τη Βαρκελώνη έρχεται με ήχους φλαμένκο, χιπ χοπ, ρούμπα και λάτιν
Η αίθουσα Auditori Ρau Casals -αφιερωμένη στον σπουδαίο Καταλανό βιολοντσελίστα- παρόμοια με την Αίθουσα Φίλων της Μουσικής του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, είχε γεμίσει από νωρίς. Για τους Βαρκελονέζους, η συναυλία των Ojos De Brujo ήταν το γεγονός της εβδομάδας. Γέννημα θρέμμα της Βαρκελώνης, η μουσική κολεκτίβα -θα βρεθεί για δυο συναυλίες στη χώρα μας, στη Μονή Λαζαριστών της Θεσσαλονίκης στις 15 Ιουνίου και στο θέατρο Λυκαβηττού στο πλαίσιο του φεστιβάλ Barcelona in Athens την Τετάρτη 17 Ιουνίου- εκπροσωπεί σχεδόν όλα όσα χαρακτηρίζουν την Καταλονία.
Τον πειραματισμό που συναντά κανείς παντού, από την αρχιτεκτονική και τα εικαστικά μέχρι τα ευφάνταστα πιάτα του αλχημιστή της κουζίνας Φεράν Αντριά, τη ζωντάνια και τη «χίπικη» διάθεση των ανθρώπων, τον αυθορμητισμό, την άρνηση προσαρμογής σε καλούπια και φόρμες, την ριζοσπαστική σκέψη, ακόμη και την πολυχρωμία στα ρούχα. Ενα τέτοιο, μουσικό, κοκτέιλ, με φλαμένκο, χιπ χοπ, ρούμπα καταλάνα, τζαζ και λάτιν, προσφέρουν οι Ojos De Brujo -τα μάτια του μάγου στα ελληνικά. Τους απολαύσαμε στη Βαρκελώνη και μιλήσαμε με δύο από τα ιδρυτικά μέλη -είναι οκτώ όλοι μαζί!- λίγο πριν ανέβουν στη σκηνή.
Αν και τέκνα της Βαρκελώνης, λοιπόν, οι Ojos De Brujo, επέλεξαν τη Μαδρίτη για την εναρκτήρια της ευρωπαϊκής τους περιοδείας συναυλία. Πόλη, «εχθρική»... «Οι Μαδριλένοι δεν είναι καθόλου εχθρικοί απέναντί μας, αντιθέτως μας λατρεύουν», λέει ο κιθαρίστας Πάκο Λομένια, από τους βασικούς συνθέτες του συγκροτήματος. «Η εχθρότητα μεταξύ Μαδρίτης και Βαρκελώνης έχει να κάνει μόνο με το ποδόσφαιρο και την πολιτική, όχι με τη μουσική».
Μαδρίτη-Βαρκελώνη
«Η Μαδρίτη μπορεί να έχει πολλούς συντηρητικούς ψηφοφόρους αλλά υπάρχουν και άνθρωποι προοδευτικοί από όλες τις κοινωνικές τάξεις, πλούσιοι, φτωχοί, μορφωμένοι», συμπληρώνει ο Dj Panko, υπεύθυνος για την ηλεκτρονική πλευρά του ήχου των Ojos De Brujo. «Θα έλεγα ότι είμαστε περισσότερο κοινωνικά παρά πολιτικά ενεργοί. Πολιτική για μας είναι η καθημερινότητα, το να περπατάς στο δρόμο και να επιλέγεις να χαμογελάς. Πολιτική είναι να θέλεις να κάνεις καλύτερο τον κόσμο και όχι να βάζεις τους ανθρώπους να σκοτώνονται μεταξύ τους. Υπάρχουν στη Μαδρίτη άνθρωποι που μοιράζονται τις απόψεις μας, γι’ αυτό και όποτε δίνουμε συναυλία εκεί, περνάμε υπέροχα».
Από καθαρά μουσική πλευρά, η Βαρκελώνη έχει συνδεθεί με έναν πιο «αναρχικό» ήχο, σε σχέση με τη Μαδρίτη όπου συνωστίζονται, κυρίως, εμπορικά γκρουπ και καλλιτέχνες. «Αυτό ισχύει», τονίζει ο Πάκο Λομένια. «Ολα τα εμπορικά γκρουπ επιλέγουν τη Μαδρίτη ως έδρα τους και με όρους μάρκετινγκ και δημοσίων σχέσεων μπορεί να καταφέρουν κάτι. Στη Βαρκελώνη δεν συμβαίνει αυτό. Αν θέλεις να επιβιώσεις πρέπει να κάνεις κάτι ιδιαίτερο, κάτι μοναδικό. Και αυτό το πετυχαίνεις αυθόρμητα, φυσικά, όχι βάση σχεδίου».
Στις αρχές της δεκαετίας του ’90 η Βαρκελώνη έβραζε μουσικά. Ο πειραματισμός είχε χτυπήσει κόκκινο, ενώ σε κάθε γωνιά της πόλης έβλεπες γκρουπάκια και καλλιτέχνες να παίζουν κάθε λογής μουσική. «Δυστυχώς αυτό δεν ισχύει πια», ομολογεί ο Dj Panko. «Η Βαρκελώνη έχει αλλάξει εξαιτίας της πολιτικής που ακολουθείται. Για ό,τι κάνεις χρειάζεσαι άδεια. Τρως πρόστιμα αν αφήσεις το μπαρ σου ανοιχτό λίγο παραπάνω από την επιτρεπόμενη ώρα, αν έχεις περισσότερα ντεσιμπέλ. Οι μουσικοί δεν μπορούν πια να παίζουν στο δρόμο. Τίποτα δεν είναι το ίδιο. Η Βαρκελώνη είναι ωραία και φιλική πόλη για κάποιον που την επισκέπτεται λίγες μέρες αλλά για μας που ζούμε εδώ υπάρχουν πράγματα τα οποία δυσκολεύουν τη ζωή μας».
Η οικονομική κρίση έχει αγγίξει τους Ojos De Brujo; Πόσο εύκολο είναι να συντηρείται μια πολυμελής μπάντα; Ο Πάκο Λομένια είναι κατηγορηματικός: «Κρίση, ποια κρίση; Ζούμε όλη μας τη ζωή σε κρίση. Δεν είμαστε επιχειρηματίες κι αν καλλιτεχνικά κάτι έχουμε καταφέρει, οικονομικά κερδίζουμε τα προς το ζην».
Ο πιο ώριμος δίσκος τους
Οι Ojos De Brujo πρωτοσυστήθηκαν στο κοινό της Βαρκελώνης στις αρχές της δεκαετίας του ’90 παίζοντας σε μικρά club της παλιάς πόλης, κι αφού έκαναν όνομα με τις εκρηκτικές ζωντανές εμφανίσεις τους, ήρθε και το δισκογραφικό ντεμπούτο. Το πρώτο τους άλμπουμ «Vengue» (1999) βασίστηκε εξ’ ολοκλήρου σε ήχους jip-jop flamenkillo, δηλαδή χιπ χοπ παντρεμένο με φλαμένκο. Δεν έμειναν μόνο εκεί. Ολα τα επόμενα άλμπουμ τους, μέχρι το πρόσφατο με τίτλο «Αocana» είναι μια διερεύνηση του μουσικού τους ορίζοντα. Τσιμπολογούν από την περίφημη ρούμπα καταλάνα, τη ρέγκε, την ηλεκτρονική μουσική, την τζαζ, το φλαμένκο και φτιάχνουν έναν μεθυστικό ήχο που δύσκολα του αντιστέκεσαι.
Για την τελευταία τους δουλειά, δηλώνουν ότι έχουν αγγίξει τον μεγαλύτερο βαθμό καλλιτεχνικής ωριμότητας. «Οταν κάναμε τα πρώτα μας βήματα μας φάνηκε ελκυστικό το να πειραματιζόμαστε διαρκώς. Στη συνέχεια μπήκαμε στο στούντιο και προσπαθήσαμε να δέσουμε ό,τι μας άρεσε από διάφορα μουσικά είδη. Αυτό το άλμπουμ είναι το πιο ώριμο μουσικά γιατί εστιάσαμε στη σύνθεση και αφήσαμε στην άκρη τον πολύ πειραματισμό. Επίσης, έχουμε μεγαλώσει, πριν από λίγους μήνες η Μαρίνα και ο Ραμόν απέκτησαν και οι δύο παιδιά οπότε το συναίσθημά τους είναι διαφορετικό. Μας παρέσυραν σε τραγούδια θετικής διάθεσης, αισιόδοξα». Η συζήτησή μας διακόπηκε απότομα. Στην αίθουσα Auditori Ρau Casals το κοινό διψούσε για τα τραγούδια του νέου τους δίσκου. Επί δυόμισι ώρες, οι Ojos De Brujo, με την εντυπωσιακή τραγουδίστρια Μαρίνα Αμπάντ τα έδωσαν όλα στη σκηνή, σε ένα φαντασμαγορικό σόου με φωτισμούς, προβολές, φλογερό φλαμένκο και φυσικά όλες τις μεγάλες επιτυχίες τους.
Κουβανοί και Palyrria
Εκτός από τους Ojos De Brujo στο φεστιβάλ Barcelona in Athens παίρνουν μέρος ο Κουβανός Kumar και το ελληνικό γκρουπ των Palyrria. Ο Κumar, για τον οποίο ο Πάκο Λομένια λέει ότι «θα γίνει σύντομα γνωστός σε όλο τον κόσμο», είναι ένας εκρηκτικός ράπερ με πύρινο στίχο στα ισπανικά και απίστευτη ενέργεια στη σκηνή, τον οποίο αγκάλιασε αμέσως η ανεξάρτητη χιπ χοπ σκηνή της Βαρκελώνης. Στον νέο του προσωπικό δίσκο με τίτλο «Pelicula de Barrio» συμμετέχουν πολλοί μουσικοί από την κουβανέζικη κοινότητα της Βαρκελώνης καθώς και μέλη των Ojos De Brujo. Οσο για τους Palyrria, βλέπουν τη μουσική τους μέσα από ένα μεσογειακό πρίσμα, δανείζονται στοιχεία από την Αφρική ή τη Βόρειο Αμερική και τα συνδυάζουν με ηλεκτρονικούς και ηλεκτρικούς ήχους. Στο θέατρο Λυκαβηττού στις 17 Ιουνίου.
- Της Γιουλης Επτακοιλη, Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, Kυριακή, 14 Iουνίου 2009
No comments:
Post a Comment