Συμφωνικές «Αναμνήσεις» τριών γυναικών

• Με αλλαγές στο ρεπερτόριο, τους σολίστες και τον αρχιμουσικό πραγματοποίησε η ΚΟΑ την προτελευταία συναυλία της εαρινής περιόδου υπό τον Βύρωνα Φιδετζή στο Μέγαρο Μουσικής (22.5.2009).

Την τριάδα συμφωνικών ποιημάτων «Αναμνήσεις» του Δημήτρη Λιάλιου παρουσίασε η ΚΟΑ (πορτρέτο του συνθέτη από τον ζωγράφο Γεώργιο Ιακωβίδη)

Η βραδιά ξεκίνησε με τις «Αναμνήσεις», τριάδα αυτοτελών συμφωνικών ποιημάτων του Δημήτρη Λιάλιου (1869-1940), εμπνευσμένων από τη συμβίωσή του με ισάριθμες συντρόφους: Μορίσκα, Αμαλία, Τζούλια. Τη μουσική του κοσμοπολίτη Πατρινού δημιουργού, ο οποίος σπούδασε και έζησε για καιρό στο Μόναχο, γνωρίζαμε μέσω λιγοστών έργων του ηχογραφημένων υπό τον ίδιο αρχιμουσικό και πρόσφατα από το ΝΕΚ. Η ακρόαση επιβεβαίωσε την κεντροευρωπαϊκή βάση της γραφής του: συναισθηματική φόρτιση α λα-Πουτσίνι, στέρεα δομημένος συμφωνικός ειρμός α λα-Ρίχαρντ Στράους, δεσπόζουσα, υψηλής ευφράδειας φραστική στα έγχορδα, πλούσια, καλοδουλεμένη ενορχήστρωση που μαρτυρά άριστη γνώση της ορχήστρας. Το ελληνικό στίγμα γινόταν αισθητό τοπικά, μέσα από αρμονικές τροπές προς βαλκάνια μελωδικά ακούσματα. Παρτιτούρα που απαιτεί ιδιαίτερες ισορροπίες δυναμισμού και ευαισθησίας, οι «Αναμνήσεις» δόθηκαν αξιοπρεπώς και συχνά άτολμα. Στα προβλεπόμενα λυρικά ξέφωτα, τα ωραία σόλι του πρώτου βιολιού έπαιξε με άνεση και αυτοπεποίθηση ο εξάρχων Γιάννης Τζουμάνης. Ακολούθησε το πασίγνωστο, δημοφιλές «Κοντσέρτο για πιάνο αρ.1» του Σοστακόβιτς. Παρά τους καταφανείς εμβατηριακούς παλμούς που κυριαρχούν στα ακραία μέρη, ο πιανίστας Δημήτρης Σγούρος και η ορχήστρα υπό τον Φιδετζή απέτυχαν να συντονιστούν σε κοινές ταχύτητες και λογική άρθρωσης παραγράφων. Αυτό οδήγησε σε μια εκτέλεση υπερκινητική, νευρική με συνεχώς ανεστίαστο παίξιμο εγχόρδων αντί σφιχτοδεμένη, αυστηρά στιλιζαρισμένη και νευρώδη. Μοναδική στιγμή υψηλής ποίησης αναδείχθηκε το αργό μέρος με το ελεγειακό, σαν στρατιωτικό σιωπητήριο, σόλο του τρομπετίστα Σωκράτη Ανθη. Η βραδιά ολοκληρώθηκε με τη δεύτερη σειρά «Σλαβικών Χορών», έργο 72, του Ντβόρζακ σε μια δυναμική, ορμητική ανάγνωση με πραγματικά εξαίσιες συνεισφορές από τα ξύλινα πνευστά και ειδικά από τον κλαρινετίστα Σπύρο Μουρίκη. Ωστόσο, την αδιαφιλονίκητη γοητεία της μουσικής και τις χυμώδεις μελωδίες επισκίασαν τοπικά η τραχύτητα της έμφασης στον ρυθμό και οι βάναυσες εξάρσεις δυναμικής σε κρουστά και χάλκινα πνευστά.

• Ελευθεροτυπία, Τετάρτη 3 Ιουνίου 2009