Ο ΜΑΝΩΛΗΣ ΜΗΤΣΙΑΣ ΓΙΟΡΤΑΖΕΙ ΤΑ 40 ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΣΤΟ ΗΡΩΔΕΙΟ: «Εκτοπίσαμε τον δημιουργό υπέρ του τραγουδιστή»

• Του Δημήτρη Ν. Μανιάτη

• ΤΑ ΝΕΑ: Τρίτη 2 Ιουνίου 2009

• Έχει τραγουδήσει την... άμμο της θάλασσας και φέτος ο Μανώλης Μητσιάς γιορτάζει τα 40 χρόνια του στη δισκογραφία με την παράσταση «Από την Ελευσίνα στο Ηρώδειο»

Ανεβαίνει με λαχτάρα στα γραφεία της εφημερίδας. Θέλει να δει τους συναδέλφους του αθλητικού ρεπορτάζ (παλιοί του φίλοι) και μιλάει μαζί τους με πάθος για δύο πράγματα: τον ΠΑΟΚ και το καλό τραγούδι. Το δεύτερο ο Μανώλης Μητσιάς το υπηρετεί με συνέπεια τέσσερις δεκαετίες. Και σε λίγες ημέρες γιορτάζει τη διαδρομή του με μια συναυλία στο Ηρώδειο (στις 14 Ιουνίου και με ρεκόρ προπωλήσεων εισιτηρίων, παρακαλώ: 850 την πρώτη μόλις ημέρα!) ενώ συμμετέχει και σε σειρά συναυλιών για τα 100 χρόνια από τη γέννηση του Γιάννη Ρίτσου.

Έχει πάντως και τα δικά του άγχη. «Τι να πρωτοπώ στο Ηρώδειο; Θέλω να κάνω ένα πορτρέτο ποιος ήμουν πριν. Θέλω να πω ένα δημοτικό, ένα μακεδονίτικο, αλλά και το "Ιμιτλερίμ", που έλεγαν δύο αδέλφια Μικρασιάτες στο καφενείο του πατέρα μου στο χωριό, στη Δουμπιά Χαλκιδικής, και το θυμάμαι παιδάκι».

Τι μένει από μια διαδρομή 40 χρόνων; Από τη μέρα που η Ελένη Ροδά τον έσπρωξε να πει ένα τραγούδι στα «Χρυσά κλειδιά» ενώπιον Τσιτσάνη και Μούτση μέχρι τη μακρά θητεία του στις μπουάτ, αλλά και το Ηρώδειο; «Η γνωριμία μου με τους μεγάλους δημιουργούς. Έχω νωπές τις εικόνες από την πρώτη φορά που άκουσα τα τραγούδια που μου πρότειναν, πώς έκανα πρόβες, τις μικρές ιστορίες των ηχογραφήσεων. Κρατώ επίσης την επαφή μου με το κοινό. Τα δύο και τρία προγράμματα στις μπουάτ. Τον κόσμο να περιμένει στο κρύο, στην ουρά. Τη Βουγιουκλάκη και τον Μινωτή ανάμεσά τους, έξω από το "Ζουμ"».

Το 1969 τραγουδάει την «Ελευσίνα» του Δήμου Μούτση (πρωτακούστηκε στην ταινία «Αρχόντισσα του λιμανιού» από την Ελένη Ροδά) και κατατάσσεται στον Στρατό. Έγινε σουξέ αμέσως. «Το ακούγαμε μέσα στο στρατόπεδο της Κορίνθου και με ρωτούσαν οι άλλοι φαντάροι "εσύ είσαι;". Νόμιζαν πως έγινα αμέσως εκατομμυριούχος, αλλά εγώ δεν είχα ούτε για τσιγάρα!».

• Από τι υλικά φτιάχνεται η επιτυχία;

Κάνεις κάτι που αγαπάς, χωρίς εκπτώσεις. Μη σε νοιάζει αν θα γίνουν επιτυχίες. Όταν έκανα δίσκους, δεν είχα στον νου μου τα σουξέ. Ο "Γιάννης ο φονιάς" έγινε επιτυχία έπειτα από 10 χρόνια. Όταν πρωτοβγήκε εγώ ήμουν στην Πλάκα και η μπουάτ όπου δούλευα έκλεισε. Αυτοί είναι δίσκοι που μένουν στη δισκοθήκη, στο σπίτι. Απ΄ την άλλη, το σουξέ θέλει πάντα σουξέ. Δεν πούλησα τους δημιουργούς. Τον Μάνο Χατζιδάκι, τον Μίκη Θεοδωράκη, τον Νίκο Γκάτσο, τον Δήμο Μούτση, τον Λουκιανό Κηλαηδόνη, τον Άκη Πάνου, τον Λευτέρη Παπαδόπουλο. Αυτοί με διαμόρφωσαν.

Κάποτε τον πρώτο λόγο στο τραγούδι τον είχαν οι δημιουργοί. Ήρθε η εποχή που τα ηνία τα πήραν οι τραγουδιστές. Τι άλλαξε από τότε;

Τότε τα έργα είχαν αρχή, μέση και τέλος. Ακόμη και το εξώφυλλο ήταν ένα εικαστικό γεγονός. Κάπου το 1978 ήρθε το star system, κι απ΄ τον συνθέτη πήγαμε στον τραγουδιστή. Οι ερμηνευτές για να γεμίσουν τα κοσμικά κέντρα μετέφεραν την ατμόσφαιρα της πίστας στον δίσκο.

Άρχισε και η διαπλοκή με τους μαγαζάτορες και φτάσαμε στα χρόνια όπου οι επιχειρηματίες έγιναν και παραγωγοί.

ΙΝFΟ

«Από την Ελευσίνα στο Ηρώδειο», την Κυριακή 14 Ιουνίου, στις 21.00. Σκηνοθετική επιμέλεια: Ιεροκλής Μιχαηλίδης. Καλεσμένοι:
Λουκιανός Κηλαηδόνης, Μαρία Φαραντούρη, Κώστας Μακεδόνας, Λίνα Νικολακοπούλου. Εισιτήρια:
60, 50, 40, 30, 20 ευρώ.
Τηλ. 210-3272.000. Ίντερνετ (online προπώληση): http:
//www. greekfestival.gr.

Ερμηνείες που δεν χτυπάνε στην καρδιά

• Πώς βλέπετε τους νέους τραγουδιστές;

Δεν έχουν ψάξει πολύ το παρελθόν του ελληνικού τραγουδιού. Γι΄ αυτό δεν χτυπάνε στην καρδιά οι ερμηνείες τους. Δεν έχουν μελετήσει με προσοχή το δημοτικό, το ρεμπέτικο, το λαϊκό του ΄50-΄60.

• Η δισκογραφία σήμερα;

Έχει τελειώσει όπως την ξέραμε. Με το Ιnternet θα περάσει σε άλλη μορφή. Αυτό είναι καλό, αφού δίνεται η ευκαιρία σε πολύ κόσμο να παρουσιάζει τη δουλειά του. Είναι όμως και κακό, αφού δεν θα παρουσιάζονται ολοκληρωμένα έργα. Μόνο σκόρπια τραγούδια. Δεν θα ΄χεις πια τον δίσκο, που είναι σαν το ψωμί που βγαίνει από τον φούρνο ζεστό.