«Ο Χαιρόπουλος δεν ήταν μόδα, ήταν και θα είναι πάντοτε μια αξία»

• Του Βασιλη K. Xαιροπουλου*, Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 4/6/2009
  

ΕΠΕΤΕΙΟΣ. Φέτος συμπληρώνονται 100 χρόνια από τη γέννηση του Χρήστου Χαιρόπουλου, που γεννήθηκε στην Αθήνα στις 5/5/1909 και πέθανε σε ηλικία 83 ετών, το 1992. Ηταν γέννημα-θρέμμα της δημοσιογραφίας, αφού ήταν γιος του δημοσιογράφου και εκδότη της εφημερίδας «Χρόνος», Κωστή Χαιρόπουλου. Ο Χρ. Χαιρόπουλος είναι ένας από τους γνησιότερους εκπροσώπους της ρομαντικής Αθήνας του Μεσοπολέμου, κάτι που είναι εμφανές σε όλο το έργο του, μουσικό και συγγραφικό.

Πρώτα βήματα. Συνεργάστηκε με πολλές εφημερίδες και περιοδικά από πολύ νεαρή ηλικία, αφού άρχισε να δημοσιογραφεί από 14 μόλις ετών. Το 1938 επανακυκλοφόρησε μαζί με τους Δημήτρη Χρονόπουλο, Εμμανουήλ Σαφαρίκα, Παναγιώτη Παπαδούκα, Δημήτρη Μπόγρη και Χρήστο Γιαννακόπουλο την ημερήσια πρωινή εφημερίδα «Χρόνος» που είχε εκδώσει για πρώτη φορά ο πατέρας του το 1903. Η προσπάθεια όμως δεν στέφθηκε με επιτυχία. Εκτός από το «Χρόνο» συνεργάστηκε με τις εφημερίδες «Καθημερινή», «Εσπερινή», «Βραδυνή», «Εμπρός», «Αθηναϊκή», «Ακρόπολις», «Ελληνικά Χρονικά», καθώς και με τα περιοδικά «Εβδομάς», «Μπουκέτο», «Θησαυρός», «Ρομάντσο» κ.ά. Για μεγάλο χρονικό διάστημα εργάστηκε στο «Εθνος» όπου δημοσίευσε το 1989 και την τελευταία του εργασία, τις «Επιφυλλίδες». Ηταν μέλος της ΕΣΗΕΑ.

Επιτυχίες. Μαζί με τον Αττίκ υπήρξε από τους κορυφαίους μουσικούς δημιουργούς της εποχής του, τη στιγμή που το τραγούδι άρχισε να λειτουργεί αυτόνομα ξεφεύγοντας από την οπερέτα και το μουσικό θέατρο. Συνέθεσε πλήθος τραγουδιών με πρώτη μεγάλη επιτυχία το «Γυναίκες-Γυναίκες» από την ομώνυμη οπερέτα που έγραψε μαζί με τον Χρήστο Γιαννακόπουλο. Αλλες μεγάλες επιτυχίες ήταν το «Νινέτα... Νανίνα... Νινόν...», «Πάολα», «Ονειρο ήταν και πάει», «Τα χρυσάνθεμα», «Ψαροπούλα», «Το καράβι της Φαντασίας», «Τι κι αν χαθείς», «Δεν πειράζει», «Γεια σου», «Σ’ ευχαριστώ», «Ονειρο φτωχό μου», «Θα φύγω», «Μη μ’ αφήνεις μοναχό μου», «Το ταγκό της θεατρίνας», «Απόψε μου λείπεις», «Αγαπημένη μου, χρόνια πολλά», «Είν’ ωραίο ν’ αγαπάς», «Απόψε μύρισε βροχή», «Ελα γι’ απόψε», «Μπορεί και να μη σ’ αγαπώ» και πλήθος άλλα. Η μεγάλη Κυρία του ελληνικού τραγουδιού Δανάη, που έφυγε πρόσφατα, στο βιβλίο της «Τραγουδώντας», γράφει: «…ο Χαιρόπουλος… πολλές μελωδίες έβαλε στα χείλη μας και στην καρδιά μας. Τις τραγουδούσε με πάθος η παλιά Αθήνα και όλη η Ελλάδα…». Εκτός από τη Δανάη, άλλες μεγάλες φωνές που τραγουδούσαν Χαιρόπουλο ήταν η Κάκια Μένδρη, η Λουίζα Ποζέλι, η Ζωή Μάγγου, η Στέλλα Γκρέκα, ο Πύρος, ο Πέτρος Επιτροπάκης, ο Κώστας Μυλωνάς και, από τους νεώτερους, ο Τώνης Μαρούδας που πρωτοεμφανίστηκε με το τραγούδι του Χαιρόπουλου «Τρελλοκόριστο», σε στίχους Αλέκου Σακελλάριου. Το «Θα φύγω», ως «Je pars», έγινε μεγάλη επιτυχία στο Παρίσι από τη Rosita Serano, ενώ η μεγάλη Zarah Leander ηχογράφησε και τραγούδησε στα γερμανικά το «Γεια σου» ως «Servys». Το δε «Ταγκό της Θεατρίνας» τραγουδήθηκε μοναδικά από τη μεγάλη Ελένη Παπαδάκη σε μια στιγμή ανεμελιάς και παραμένει ένα από τα λίγα ηχητικά ντοκουμέντα της φωνής της.

Στον κινηματογράφο συνεργάστηκε, μεταξύ άλλων, με τον Δημήτρη Ιωαννόπουλο και έγραψε τη μουσική στις ταινίες του «Η Βίλλα με τα νούφαρα» και «Η φωνή της καρδιάς», όπου πρωταγωνιστούσε ο μεγάλος Αιμίλιος Βεάκης.

Εγραψε πλήθος θεατρικών έργων, μόνος του ή με τη συνεργασία των Σπύρου Μελά, Δημήτρη Γιαννουκάκη, Χρήστου Γιαννακόπουλου, Αλέκου Σακελλάριου, Δημήτρη Ευαγγελίδη, Παναγιώτη Παπαδούκα, Δημήτρη Χρονόπουλου, κ.ά., τα περισσότερα επιθεωρήσεις και οπερέτες. Το μικρό αυτό αφιέρωμα στον Χρήστο Χαιρόπουλο αξίζει να κλείσει με τα λόγια της Δανάης από το «Τραγουδώντας»: «… Ευτυχώς ότι ο Χαιρόπουλος ποτέ του δεν ήταν μόδα. Ηταν και θα είναι πάντοτε μια αξία. Μια γάργαρη μουσική πηγή που δεν πρόκειται να στερέψει».

* Ο κ. Βασίλης Κ. Χαιρόπουλος είναι εγγονός του Χρήστου Χαιρόπουλου.