Friday, September 26, 2008

«Γλυκό μεθύσι» με Μητροπάνο - Χαρούλα

Γυρίσματα, ήχοι και ατμόσφαιρα από παραδοσιακά μακεδονίτικα. Αλλα, καθαρά «έντεχνα» στοιχεία. Λαϊκές μπαλάντες με τζαζ καταλήξεις. Ενα παράξενο ντουέτο που μπλέκει το παραδοσιακό με κάτι από την ιταλική τραγουδοποιία του '70 και προτείνει μια διαφορετική Χαρούλα Αλεξίου σε έναν απρόβλεπτο ημιαφηγηματικό ρόλο. Αλλά κι ένα ζεϊμπέκικο κομμένο και ραμμένο στα μέτρα της δωρικής ερμηνείας του Δημήτρη Μητροπάνου.

Η Χαρούλα Αλεξίου κρατάει στον δίσκο έναν απρόβλεπτο ημιαφηγηματικό ρόλο. Ενώ ο Δημήτρης Μητροπάνος τραγουδάει ένα ζεϊμπέκικο κομμένο και ραμμένο στα extra large μέτρα του
Ο πρώτος προσωπικός δίσκος του Μάκη Σεβίλογλου «Γλυκό Μεθύσι» («Εστία») έχει συμμάχους δύο μεγάλες φωνές, έχει 13 τραγούδια αποκαλυπτικά για τη μελωδική γκάμα των δημιουργικών και αφομοιωμένων επιρροών του Κοζανίτη τραγουδοποιού κι έχει πίσω του και μια μικρή ιστορία που αποδεικνύει πως τα πράγματα στη δισκογραφία δεν είναι πάντα απρόσωπα και ψυχρά.

Υπέρ του νέου στη δισκογραφία Σεβίλογλου, αλλά όχι και στην ελληνική μουσική σκηνή στην οποία βρίσκεται από το 1990, είναι π.χ. το γεγονός ότι την παραγωγή ανέλαβε η Αλεξίου κι ότι αυτή είναι και η πρώτη παραγωγή της ανεξάρτητης δισκογραφικής της εταιρείας «Εστία», που δεν αφορά προσωπική της δουλειά. Υπέρ του είναι και το ότι ο Δημήτρης Μητροπάνος «δέχτηκε αμέσως», τόνισε η Αλεξίου, «να ερμηνεύσει το τραγούδι "Δεν έμεινε καρδιά" -αφού βέβαια πρώτα το άκουσε». Κι ακόμα ότι ο ίδιος, στη δεύτερη μόλις δημόσια εμφάνισή του μετά την περιπέτεια της υγείας του, όχι μόνο ήταν προχθές στον «Ιανό» στην παρουσίαση του δίσκου αλλά πήρε και το μικρόφωνο για να ερμηνεύσει live, ίσως καλύτερος από ποτέ, το τραγούδι του. Και όπως είχε γίνει και ένα 24ωρο νωρίτερα με την εμφάνισή του στην «πράσινη» συναυλία του Σκάι, το χειροκρότημα ήταν ίσως λιγότερο για το τραγούδι και πολύ περισσότερο μια μεγάλη χειρονομία αγάπης και υποδοχής.

Ζεστή υποδοχή περίμενε και τη δουλειά του Μάκη Σεβίλογλου από την πρώτη στιγμή που την εντόπισε η Αλεξίου. «Ηταν το 2002 ή το 2001 όταν η Λιζέττα Καλημέρη μού έδωσε να ακούσω μια κασέτα με τραγούδια ενός νέου μουσικού. Εβαλα να τα ακούσω στο αυτοκίνητο οδηγώντας προς το Σούνιο. Κι εκεί, λίγο μετά την "τρύπα" του Καραμανλή, σταμάτησα το αυτοκίνητο. Επαιζε το "Θα μεγαλώνουμε μαζί". Με άγγιξε αυτή η παράξενη μουσική, ο παράξενος τρόπος που παιζόταν το μπουζούκι και η φωνή που είχε όλο τον μακεδονίτικο τρόπο στα γυρίσματα».

Λίγο μετά η Αλεξίου συνάντησε κι από κοντά τον αρχαιολόγο που παράτησε τα πάντα για τη μουσική. Συνεργάστηκαν πρώτα στον δίσκο της «Ως την άκρη τ' ουρανού σου» (εκεί πρωτακούσαμε το «Θα μεγαλώνουμε μαζί») και ύστερα στο «Βύσσινο και νεράντζι». Μετά ήρθε η στιγμή για τον προσωπικό του δίσκο. «Είναι υπέροχο πράγμα να δίνεις την ευκαιρία σε ένα νέο τραγουδοποιό να πιάσει στα χέρια του τον πρώτο του δίσκο», εξομολογήθηκε η ίδια που συμμετέχει και ερμηνευτικά ντουέτο με τον Σεβίλογλου στα τραγούδια «Δρόμος» και «Λαλούν Αηδόνια» (το τελευταίο είναι και το μόνο σε στίχους άλλου, του Δημήτρη Κίτσιου).

Εξίσου υπέροχο είναι να δέχεσαι τα χαράματα ένα τηλεφώνημα από μια ενθουσιασμένη Αλεξίου που σε πληροφορεί ότι «δέχτηκε ο Μητροπάνος να πει το τραγούδι σου». Αλλά ίσως το καλύτερο απ'όλα είναι για τον τραγουδοποιό ότι ανάμεσα στα 5-6 τραγούδια του, που ακούστηκαν live προχθές, ο κόσμος δεν ξεχώρισε μόνον ό,τι θα ήταν αυτονόητο (τα τραγούδια που λένε Μητροπάνος και Αλεξίου) αλλά ίσως περισσότερο κι απ'αυτά την μπαλάντα «Μάτια μου». Φλερτάρει με το παραδοσιακό κι έχει αποκλειστικό δημιουργό και ερμηνευτή τον ίδιο τον Σεβίλογλου.

No comments: