Σ' ακολουθούμε...

Κάθε χρόνο σαν σήμερα όλα τον θυμίζουν... παρότι καθημερινά «φωλιάζει» στην καρδιά μας... Σαν σήμερα, πριν 26 χρόνια, σε νοσοκομείο της Μόσχας όπου με φροντίδα του ΚΚΕ μεταφέρθηκε βαριά άρρωστος, «έφυγε» ο πολυαγαπημένος Μάνος Λοΐζος.

Ο πρόωρος θάνατός του άφησε μεγάλο κενό στην ελληνική μουσική δημιουργία, που δεν αναπληρώθηκε. Το έργο του παραμένει «ένα παράθυρο ανοιχτό στη λιακάδα...» και συνεπαίρνει με τη δύναμή του, όπως και πολλά άλλα τραγούδια του - «Ολα σε θυμίζουν», «Σ' ακολουθώ», «Το ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας», «Ο Δρόμος», «Σεβάχ ο Θαλασσινός», «Τζαμάικα», «Ο Τρίτος Παγκόσμιος», «Ο γερο-νέγρο Τζιμ», «Πρώτη Μαΐου», «Τσε», «Αχ χελιδόνι μου», «Μάνα δε φυτέψαμε», «Εχω έναν καφενέ», «Πάγωσε η τσιμινιέρα», και άλλα που συνεχώς τραγουδιούνται με ενθουσιασμό, πάθος, αγάπη, αποκτώντας ολοένα και περισσότερους θαυμαστές, από γενιά σε γενιά...

Στο πρόσωπο του Μάνου Λοΐζου υπήρχε η σπάνια ενότητα ζωής και έργου. Ο δημιουργός πορεύτηκε στο πλάι του ΚΚΕ, πιστεύοντας πως ο λαός διαθέτει τις δυνάμεις που μπορούν να τον οδηγήσουν σε μια καλύτερη μοίρα. Με τα έργα του υπηρέτησε αληθινά την ιδεολογία του, αντιπαλεύοντας την καταπίεση, στην αδικία, τον κοινωνικό ρατσισμό και προσφέροντας γνήσια αισθητική απόλαυση.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, Τετάρτη 17 Σεπτέμβρη 2008