Αναζητείται πάμπλουτος φιλόμουσος

Η ιστορία ενός παθιασμένου συλλέκτη δίσκων

Επιμέλεια: ΝΑΤΑΛΙ ΧΑΤΖΗΑΝΤΩΝΙΟΥ, ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 01/09/2008

Λέγεται Πολ Μογουίνι και είναι ένας Αμερικανός πρώην δισκοπώλης που ζει στο Πίτσμπουργκ. Ε, και; Ο κ. Μογουίνι δεν είναι μόνον αυτό. Είναι, όπως διαβεβαιώνει το «Νουβέλ Ομπζερβατέρ», ο μεγαλύτερος συλλέκτης δίσκων στον κόσμο. Διαθέτει μεταξύ άλλων ένα εκατομμύριο βινίλια, 1,5 εκατομμύριο σινγκλς, 300.000 cd κ.ά. Το σύνολο ξεπερνά τα 6 εκατομμύρια τίτλους, από όλα τα μουσικά είδη. Ομως, ούτε και γι' αυτό τον λόγο θα είχε ασχοληθεί απαραιτήτως μαζί του ο αμερικανικός και ο γαλλικός Τύπος.

Την προηγούμενη εβδομάδα ο 68χρονος κ. Μογουίνι εξέπεμψε ξανά από το Ιντερνετ SOS. Από τον Φεβρουάριο, ο παθιασμένος συλλέκτης αναζητεί εκείνον που θα θελήσει να αγοράσει πλήρη τη συλλογή του, καθώς ο ίδιος επειδή πάσχει από διαβήτη έχει χάσει σχεδόν εντελώς την όρασή του και δεν είναι πλέον σε θέση να φροντίσει τους δίσκους του. Η συνολική αξία της συλλογής ανέρχεται στα 50 εκατομμύρια δολάρια, ο ίδιος όμως τη δίνει έναντι 3 εκατομμυρίων. Δυστυχώς, μέχρι στιγμής δεν έχει βρεθεί κάποιος που θα δεχτεί να δώσει ένα τόσο μεγάλο ποσόν αλλά και θα εγγυηθεί τις προϋποθέσεις για τη φιλοξενία και τη συντήρηση τόσων δίσκων.

Ο κ. Μογουίνι αγόρασε τον πρώτο του δίσκο όταν ήταν 8 ετών. Ηταν ένα τραγούδι του Φράνκι Λέιν σ' έναν δίσκο 45 στροφών. Ακούγοντας το δισκάκι ξανά και ξανά, στο τέλος το κατέστρεψε. Φρόντισε να προσέξει περισσότερο τον επόμενο δίσκο που αγόρασε. Εκτοτε, και για τα επόμενα χρόνια, το χαρτζιλίκι του πήγαινε κατευθείαν για δίσκους. Και το ίδιο εξακολούθησε να κάνει με όσα χρήματα του περίσσευαν από τη δουλειά του ως πωλητή σε κάποιο πολυκατάστημα. Οταν τα βινίλιά του κατέλαβαν και την παραμικρή γωνιά τής, αρκετά ευρύχωρης, κάβας του σπιτιού του, η οποία είχε μετατραπεί σε δισκοθήκη, η γυναίκα του τον προειδοποίησε: «Ή τα βινίλια ή εγώ».

Ετσι εκείνος αγόρασε μια τεράστια παλιά αποθήκη, εγκατέστησε τη συλλογή του και λίγο αργότερα εγκαινίασε και το δισκοπωλείο του «Record-rama», ένα δισκοπωλείο όμως που ο ιδιοκτήτης του περισσότερα αγόραζε παρά πούλαγε. Αλλά κι από ό,τι πούλαγε, φρόντιζε να κρατά τουλάχιστον ένα αντίτυπο. Ταυτόχρονα έφτιαξε το ηλεκτρονικό αρχείο της συλλογής του ανά είδος, χρονολογία, καλλιτέχνη, υλικό, κατηγορία: βινίλια, 78άρια, 45άρια, cd, σινγκλς, EP's, LP's, κασέτες. Και ροκ, τζαζ, κάντρι, R&B, μπλουζ, νιου-έιτζ, σάουντρακς του Χόλιγουντ, μιούζικαλ του Μπρόντγουεϊ, φολκ, έθνικ, παιδικά, σατιρικά, χριστουγεννιάτικα...

Πλοηγός επί 68 χρόνια σε ένα πέλαγος μουσικής, ο Μογουίνι αρρώστησε πέρυσι. Η κατάσταση της υγείας του, του στέρησε τη δυνατότητα να χαϊδεύει τα εξώφυλλα από τα βινίλιά του, να χαζεύει τους τίτλους, να ενημερώνει το αρχείο του. Τον περασμένο Φεβρουάριο έκλεισε το δισκοπωλείο του και αποφάσισε να πουλήσει τη συλλογή του. Ελπίζει να βρει έναν εξίσου παθιασμένο συλλέκτη ,που θα φροντίσει αυτό που για τον ίδιο υπήρξε η ίδια του η ζωή. Αναζητάται ο εκατομμυριούχος που θα επενδύσει σε ό,τι η επίσημη εμπορική δισκογραφία θεωρεί παρελθόν: βινίλια, κασέτες και cd.