Τον Μαρσέλο Αλβαρες, τον κορυφαίο λυρικό τενόρο της εποχής στην απόλυτη ακμή του, προσκάλεσε η Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης (ΚΟΘ) για ένα ρεσιτάλ. Στις 13 Σεπτεμβρίου, στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης στο πλαίσιο των Δημητρίων, ο Αργεντινός τραγουδιστής κατέκτησε το κοινό με το τραγούδι αλλά και την επικοινωνιακή του άνεση.
Λιγότερο προβεβλημένος από άλλους συναδέλφους του, ίσως επειδή η ελαφρώς γεμάτη σιλουέτα του δεν πληροί τα πρότυπα των διαφημιστών, ο Αλβαρες υπερέχει εμφανώς τόσο σε ό,τι αφορά την ποιότητα της μεστής, γλυκιάς, δίχως αιχμές άνετης φωνής του, όσο και –κυρίως– σε ό,τι αφορά τη γενναιοδωρία, ταυτόχρονα και την καλαισθησία του τραγουδιού του. Είναι ένα συμπέρασμα που βγαίνει έχοντας ακούσει τον ίδιο και τους συναδέλφους του αρκετές φορές επί σκηνής, συμπέρασμα που επιβεβαιώθηκε και στο ρεσιτάλ της Θεσσαλονίκης.
Για την πρώτη του εμφάνιση στην Ελλάδα ο τενόρος επέλεξε στην πλειοψηφία τους άριες από έργα που διατηρεί αυτή τη στιγμή το ρεπερτόριό του. Ως συνέπεια, κάθε απόσπασμα διέθετε τα στοιχεία εμφανώς βιωμένης ερμηνείας, μεταφέροντας το κοινό στον κόσμο του εκάστοτε ήρωα: ο Ρωμαίος του ήταν τρυφερός εραστής, ο Ντον Ζοζέ γεμάτος απόγνωση, ο Βέρθερος ονειροπόλος. Αυτά στο πρώτο μέρος, που ήταν αφιερωμένο σε άριες από γαλλικές όπερες. Το δεύτερο μισό ξεκίνησε με την άρια του Ροντόλφο από τη «Λουίζα Μίλλερ» του Βέρντι και ολοκληρώθηκε με το θριαμβικό «Nessun dorma» – «Κανείς μην κοιμηθεί!» από την «Τουραντότ» του Πουτσίνι. Ανάμεσα στα δύο, ο Αλβαρες απέδωσε τον υπέροχο θρήνο του Φεντερίκο από την «Αρλεζιάνα» του Τσιλέα.
- Σίγουρος και επικοινωνιακός
Εξαιρετικός επαγγελματίας αλλά επίσης ειλικρινά απολαμβάνοντας αυτό το οποίο έκανε, ο Αλβαρες εμφανίστηκε απολύτως σίγουρος, με σαφή έλεγχο των δυνάμεών του ακόμα και στα πιο εκτεθειμένα σημεία. Το τραγούδι του ήταν συναισθηματικά άμεσο, διέθετε αποχρώσεις και εκφραστικότητα ενώ απέφυγε περιττά ρίσκα και στοιχεία εντυπωσιασμού. Το θερμό κοινό ανταμείφθηκε με τέσσερα αποσπάσματα εκτός προγράμματος, που περιελάμβαναν μία υποδειγματική απόδοση της άριας του Καβαραντόσι από την Γ΄ Πράξη της «Τόσκας» του Πουτσίνι και κατέληξαν στη δημοφιλέστατη «Γρανάδα» του Λάρα.
Τον τενόρο συνόδευσε γενικώς πολύ καλά η ΚΟΘ υπό τον Αντζελο Καβαλάρο, αρχιμουσικό έμπειρο στο λυρικό θέατρο. Ηταν λίγες οι φορές, που παρασυρμένος, ίσως, από το πληθωρικό ταμπεραμέντο του τραγουδιστή, ο Καβαλάρο λησμονούσε ότι η ορχήστρα βρισκόταν επί σκηνής και όχι κάτω από αυτήν, με αποτέλεσμα η ένταση να ξεπερνά τα όρια. Ο Σίμος Παπάνας, εξάρχων της ορχήστρας, απέδωσε εξαιρετικά το σολιστικό μέρος στον «Στοχασμό» από τη «Θαΐδα» του Μασνέ.
No comments:
Post a Comment