Η εποποιία της Μαντόνα στην Αθήνα

Η Μαντόνα στη σκηνή του ΟΑΚΑ το περασμένο σαββατόβραδο

Αψογα χορευτικά, εξαιρετικός ήχος, άριστη χρήση της τεχνολογίας και εντυπωσιακή η «βασίλισσα» της ποπ

ΡΕΠΟΡΤΑΖ Σ. ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ, ΤΟ ΒΗΜΑ, Τρίτη, 30 Σεπτεμβρίου 2008

Αυτό που μπορεί να ειπωθεί με σιγουριά για τη συναυλία της Μαντόνα στην Αθήνα είναι ότι επρόκειτο για το εντυπωσιακότερο θέαμα που έχει πραγματοποιηθεί επί ελληνικού εδάφους, εξαιρουμένης της έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων. Σε μία ώρα και πενήντα λεπτά παρήλασαν μπροστά από τα μάτια των 75.000 θεατών, που έσπευσαν να κατακλύσουν από νωρίς τις κερκίδες και τον αγωνιστικό χώρο του Ολυμπιακού Σταδίου, οι σημαντικότεροι σταθμοί της ποπ εποποιίας και κουλτούρας. Μία χολιγουντιανή παραγωγή και παράσταση, με σοβαρές εικαστικές προεκτάσεις, τόσο τέλεια οργανωμένη που θα άξιζε να μνημονεύεται μόνο για αυτό. Αλλά δεν ήταν μόνο αυτό, φυσικά.

Το δεύτερο που πρέπει επίσης να ειπωθεί είναι ότι αυτή η συναυλία άξιζε και το κάθε ευρώ που κόστιζε και πως, κατά τη γνώμη μου, έθεσε νέα στάνταρντ για τις τιμές των εισιτηρίων. Δεν λέω ότι τα 80, 90 ή 110 ευρώ είναι λίγα.

Οι επόμενες όμως συναυλίες στην Ελλάδα θα πρέπει να κοστίζουν το πολύ 15, 20 ευρώ αν συγκρίνει κανείς τα έξοδα παραγωγής. Και κάτι τέτοιο έγινε κατανοητό από την πρώτη στιγμή που έμπαινε κανείς στο στάδιο και ερχόταν αντιμέτωπος με τη γιγαντιαία σκηνή και τους εξίσου τεράστιους μηχανισμούς που την επάνδρωναν. Μία σκηνή που ήταν πολύ μεγάλη για να αναδείξει την πολύ γλυκιά κατά τα άλλα σουηδή ποπ σταρ Ρόμπιν, η οποία πραγματικά προσπάθησε πολύ για να ζεστάνει το παγωμένο από τον καιρό κοινό με την ντελικάτη ηλεκτροπόπ της. Από τις 21.25 που έκλεισαν τα φώτα και ως τις 23.15 οπότε η οθόνη έγραψε «Game Οver», η χάιτεκ τεχνολογία της περίφημης «Sticky & Sweet» περιοδείας κυριάρχησε. Από την εντυπωσιακή εισαγωγή, όπου η Μαντόνα καθήμενη στον θρόνο με το μονόγραμμά της διευθύνει τη χορευτική ομάδα της ως άλλη μαντάμ της χιπ χοπ, ως την πάρτι ξεσηκωτική διάθεση του «Give Ιt 2 Μe» τα πάντα λειτούργησαν ρολόι.

Αψογα χορευτικά, εξαιρετικός ήχος, άριστη χρήση της τεχνολογίας και ιδιαίτερα του κυκλικού βιντεογουόλ που έπεφτε στο catwalk το οποίο χρησιμοποιούσε ως προέκταση της σκηνής.

Και βεβαίως η Μαντόνα! Στρίπερ τη μία, χορεύοντας το γνωστό pole dancing στον στύλο, ξελογιάστρα μιας ομάδας καλόγερων στη συνέχεια, οι οποίοι όταν αποκαλύπτονται δεν είναι παρά το τσιγγάνικο σχήμα που διασκευάζει μοναδικά το «La Ιsla Βonita», και νυμφίδιο στην ενότητα «Οld School» για να μας θυμίσει το «Ιnto Τhe Groove». Ενας θρίαμβος της ανθρώπινης φύσης από μία γυναίκα που όχι μόνο δεν μοιάζει 50 ετών αλλά έχει και κίνηση ανάλογα νεανική. Η επιλογή των τραγουδιών θα πρέπει να ευχαρίστησε και τους πιο δύσκολους αφού η αντίδραση του κοινού στα «Ηuman Νature», «Vogue», «4 Μinutes», «Die Αnother Day», «Ηeartbeat», «Βorderline», «Μusic», «Rain» αλλά και «Like a Ρrayer» ήταν άκρως θετική. Ενδιαφέρον δε είχε το ότι τα τραγούδια παρουσιάστηκαν με ένα πολύ καλό ριμίξ, όπου στο «Μusic» άκουγες το «Last Νight Α DJ Saved Μy Life» και στο «Rain» το «Ηere Τhe Comes Τhe Rain Αgain» των Εurythmics. Κορυφαία στιγμή ήταν σίγουρα το «She΄s Νot Μe» όπου αποκαθηλώνει επί σκηνής όλες τις περσόνες που έχει υιοθετήσει μέσα στα χρόνια, τις οποίες και υποδύονται οι χορεύτριές της- σκανδάλισε ίσως κάποιους με το φιλί που έδωσε στο τέλος σε μία από αυτές.

Επειδή, τέλος, ειπώθηκαν πολλά περί πλέιμπακ, να ξεκαθαρίσουμε ότι δεν δημιουργεί κανείς ένα τέτοιο σόου προκειμένου να αναδείξει τις φωνητικές ικανότητές του. Η φωνή ήταν πάντοτε το αδύναμο σημείο στη Μαντόνα, το οποίο όμως κάλυπτε με το όλο πακέτο που παρουσίαζε. Δεν θυμάμαι να απαίτησε κανείς από τη Ρενέ Φλέμινγκ πέρα από την υπέροχη σοπράνο φωνή να χορεύει το ίδιο καλά. Οντως κάποιες στιγμές την κάλυπταν προηχογραφημένα κομμάτια ή τα πίσω φωνητικά γιατί είναι ανθρωπίνως αδύνατον να τραγουδάει κάποιος χορεύοντας με αυτόν τον τρόπο. Η Μαντόνα είναι ένα καλλιτεχνικό πακέτο το οποίο καλό είναι να βλέπουμε συνολικά. Και προσωπικά έμεινα άναυδος!