Γιατί εθνικοποιήσαμε τον Σάκη Ρουβά;

• Η εθνική διάσταση που έχουν λάβει η προβολή και η στήριξη του τραγουδιστή εντός των τειχών είναι πρωτοφανείς: σαν να έχουμε όλοι μαζί αποφασίσει να διατηρήσουμε ζωντανό το είδωλό του πάση θυσία

• «Ηηηηρθες, κι είσαι το πρώτο μου πρωιιιί, κοντά μου ήηηρθες...» τραγουδούσε ένα πεντάχρονο(;) κοριτσάκι στον δρόμο και προτού προλάβω να εκφράσω την απορία μου, η μητέρα του έσπευσε να μου απαντήσει: «Το έγραψε ο Σάκης για την κόρη του, που μόλις γεννήθηκε. Δεν είναι πολύ τρυφερό;». Α, μάλιστα! Μια νέα πτυχή προστέθηκε στη ζωή του Σάκη Ρουβά. Εξυπνη, σκέφθηκα, η ιδέα να γίνει τραγούδι η άφιξη του μωρού και έτσι να διαφημιστεί το νέο CD του, που κυκλοφόρησε μαζί με το νεογέννητο. Συγκινεί παράλληλα μητέρα και κόρη. Στο κάτω κάτω τραγουδιστής είναι ο άνθρωπος, μια εταιρεία τον στηρίζει, θηλυκό και φανατικό κοινό διαθέτει, ζούμε στην εποχή που είναι μόδα να είσαι γονιός, καλοδεχούμενες λοιπόν οι πρωτότυπες ιδέες για την προώθηση του νέου προϊόντος. Ενα τραγούδι μαζί με τις φωτογραφίες του Σάκη-μπαμπά να μπαίνει και να βγαίνει από το μαιευτήριο, να μιλάει για την αγάπη που νιώθει για τη σύντροφό του και να προσπαθεί να εξηγήσει τα βαθιά του αισθήματα για την κόρη του προεξοφλούν λίγη ακόμη δημοσιότητα. Ως εδώ καλά.

• Αλλωστε δεν είναι ο μόνος του οποίου η ζωή αναπαράγεται με κάθε δυνατή λεπτομέρεια μέσα από κάθε λογής έντυπα, προφανώς με τη θέλησή του: εσχάτως μια σειρά τραγουδιστές (κυρίως δε τραγουδίστριες) υπάρχουν μόνο και μόνο επειδή ένα τμήμα του εβδομαδιαίου Τύπου δημοσιεύει «αποκλειστικές» φωτογραφίες από «προσωπικές» τους στιγμές με συζύγους, παιδιά, συγγενείς και φίλους. Φωτογραφίες που κάποιοι «paparazzi» κατάφεραν και «ξετρύπωσαν» στις prive στιγμές και διακοπές τους. (Συγχρόνως βέβαια τα ίδια αυτά έντυπα επιβιώνουν χάρη στις προαναφερθείσες περιπτώσεις καλλιτεχνών.)

• Η διαφορά με τον Σάκη είναι ότι τον έχουμε αναλάβει σε εθνικό επίπεδο: ποτέ άλλοτε τραγουδιστής έπειτα από τόσο «δημοκρατικές» διαδικασίες δεν ανέλαβε να εκπροσωπήσει για δεύτερη φορά την Ελλάδα στη Εurovision- για όση σημασία έχει ο εν λόγω διαγωνισμός, και μάλιστα λίγα χρόνια μετά την προηγούμενη συμμετοχή του. Ποτέ άλλοτε δεν σπαταλήθηκαν (εις διπλούν, τότε και τώρα) τόσος χρόνος και τόσο χρήμα για να «ψηφίσει» το κοινό ανάμεσα στα τραγούδια του Σάκη (Χ3)... Κατά έναν περίεργο τρόπο νικητής αναδείχθηκε ο Σάκης... (Το παρόμοιο προηγούμενο με την Αννα Βίσση δεν επαναλήφθηκε- ως τώρα τουλάχιστον.) Λες και η χώρα έχει εναποθέσει τις ελπίδες για διεθνή προβολή στη Εurovision (πώς αλλιώς εξηγείται η διαρκής ενασχόληση της κρατικής τηλεόρασης με το γεγονός;) και ειδικότερα στον Σάκη, τον οποίο δεν αργεί, φαντάζομαι, να χρίσει πρεσβευτή της Ελλάδας... γενικώς.

• Στο πλαίσιο αυτό άλλωστε ο Σάκης έγινε δεκτός, στις 25 του περασμένου Φεβρουαρίου, από τον δήμαρχο Αθηναίων: ο Νικήτας Κακλαμάνης του ευχήθηκε τα δέοντα και τον ξεπροβόδισε με την «απειλή» «μην τολμήσεις να έρθεις πίσω χωρίς το πρώτο βραβείο» - για να έχει τη χαρά η Ελλάδα να φιλοξενήσει το 2010 τον διαγωνισμό. Ευχές άλλωστε, και μάλιστα από τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο, είχε λάβει και την άνοιξη του 2004, στην πρώτη του συμμετοχή στον μουσικό διαγωνισμό, ο οποίος τότε είχε πραγματοποιηθεί στην Κωνσταντινούπολη- και ο Ρουβάς είχε λάβει την τρίτη θέση με το τραγούδι «Shake it».

• Η εθνική διάσταση που έχει προσλάβει η προβολή και η στήριξη του έλληνα τραγουδιστή εντός των τειχών είναι πρωτοφανής: σαν να έχουμε όλοι μαζί αποφασίσει να διατηρήσουμε ζωντανό το είδωλο του Σάκη Ρουβά, σαν να του παρέχουμε σανίδα σωτηρίας σε εποχές που ο κίνδυνος να σβήσει ο μύθος του είναι ορατός. Μετά την πρώτη Εurovision, ας πούμε, και τη μετέπειτα νίκη της ελληνικής συμμετοχής με την Ελενα Παπαρίζου, «όλοι μαζί» στηρίξαμε και εξακολουθούμε να τον στηρίζουμε- ποτέ δεν μένουμε χωρίς φήμες που να τον αφορούν: καριέρα στο εξωτερικό, ταξίδια στη δυτική ακτή της Αμερικής, συναυλίες στην Ευρώπη. Ο Σάκης άλλωστε ήταν και παραμένει (φαντάζομαι) η μεγάλη αδυναμία της Νάνας Μούσχουρη, η οποία τον διαφήμισε δεόντως.

• Λες κι είναι ένας από τους πρωταρχικούς μας στόχους να είναι πάντα στην επιφάνεια ο Σάκης Ρουβάς. Κι αν για πολλούς δεν είναι ξεκάθαρη η επαγγελματική ιδιότητά του- τραγουδιστής, ηθοποιός, showman, παρουσιαστής, διασκεδαστής, ολίγον ακροβάτης -, εσχάτως απέκτησε σαφή προσωπική και οικογενειακή ταυτότητα, ως σύντροφος και πατέρας. Κι έτσι το κοινό του ηλικιακά διευρύνθηκε. Παρ΄ όλη όμως την κουβέντα γύρω από τον Σάκη, οι πωλήσεις των CD του παραμένουν σταθερές-από τη χρυσή εποχή της ανακάλυψής του ως τα τωρινά χρόνια της πατρικής ωριμότητας. Καθώς δεν πουλούσε ποτέ εκατό χιλιάδες αντίτυπα, εξακολουθεί να πουλάει γύρω στις 30.000-όπως λέει η εταιρεία του Μinos ΕΜΙ.

• Σε αναζήτηση του εγχώριου και σύγχρονου Ντόριαν Γκρέι η Ελλάδα έχει εναποθέσει τις ελπίδες της στον εκφραστή(;) της αιώνιας νεότητας και ομορφιάς, που τα κάνει όλα παρέα με το αστραφτερό χαμόγελο και τα υπέροχα λευκά δόντια. Παρών σε φιλανθρωπικές εκδηλώσεις και χορούς, θα συνεργαστεί και με την «Ελπίδα» για να βοηθήσει τους σκοπούς της κερδίζοντας λίγη ακόμη δημοσιότητα- ως νέος πατέρας άλλωστε έχει έναν λόγο ευαισθητοποίησης παραπάνω.

• Σε τελική ανάλυση, καλά κάνει ο Σάκης Ρουβάς και αποδέχεται όλους αυτούς τους ρόλους: ως καλλιτέχνης της ελληνικής show business αναζητεί και αποζητεί τη δημοσιότητα, είτε αυτή προέρχεται από το τραγούδι, είτε από τη μία και μοναδική, ως τώρα τουλάχιστον, ταινία (το «Αlter ego», που βγήκε στις αίθουσες το 2007, έκοψε συνολικά 200.000 εισιτήρια) είτε από τη συμμετοχή του σε διαφημιστικές καμπάνιες (εταιρεία κινητής τηλεφωνίας, διάσημο αναψυκτικό) είτε από την παρουσίαση ενός μουσικού τηλεοπτικού διαγωνισμού. Την ίδια στιγμή απολαμβάνει το αντίτιμο: προβολή, κι άλλη προβολή, κι άλλη προβολή. Το ερώτημα είναι γιατί η χώρα έχει αναλάβει αυτόν τον ρόλο. Φοβάμαι ότι η απάντηση είναι εξαιρετικά απογοητευτική...

• της Μυρτώς Λοβέρδου | ΤΟ ΒΗΜΑ, Κυριακή 29 Μαρτίου 2009