 Γρηγοριάδης Κώστας |
- Είναι κοινό μυστικό ότι τα μεγάλα και μακροχρόνια προβλήματα της Μουσικής Παιδείας ολοένα και οξύνονται. Παρότι αποτελεί βασικό εκπαιδευτικό, πολιτιστικό και κοινωνικής σημασίας τομέα, μέσα στη γενική παιδεία κατέχει θέση περιθωριακή. Τα μέσα και ο τρόπος που γίνεται το μάθημα της μουσικής στα σχολεία της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης (ακόμη και στα Μουσικά Γυμνάσια) δεν ικανοποιούν τη μεγάλη ανάγκη για μουσικές γνώσεις και γενικότερη καλλιτεχνική αγωγή των νέων, στους οποίους το κράτος θα έπρεπε να τις εξασφαλίζει καθολικά και δωρεάν, προκειμένου σε όμοιες συνθήκες να παίρνουν ουσιαστική και ολόπλευρη μόρφωση.
- Πυρήνας και κύριος τροφοδότης της πολύπαθης Μουσικής Παιδείας στη χώρα μας παραμένει η ωδειακή εκπαίδευση, η οποία έχει ολοκληρωτικά εκχωρηθεί (πλην του μοναδικού Κρατικού Ωδείου Θεσσαλονίκης) στους ιδιώτες, με αποτέλεσμα πολλά δεινά να πηγάζουν από αυτή τη μάλλον ανεξέλεγκτη κατάσταση (οικονομικά, επίπεδο σπουδών κ.ά.). Οχι μόνο για τους σπουδαστές (υπολογίζεται ότι σε περίπου 600 ωδεία πανελλαδικά σπουδάζουν περισσότεροι από 70-80 χιλιάδες μαθητές), αλλά και για τις χιλιάδες καθηγητών, οι οποίοι παρότι αποτελούν το βασικό κρίκο της μουσικής εκπαιδευτικής διαδικασίας βρίσκονται αντιμέτωποι με σοβαρότατα προβλήματα (ανεργία, υποαπασχόληση, απαράδεκτα χαμηλές - πολλές φορές - αμοιβές και πολύμηνες καθυστερήσεις πληρωμών, μη ασφάλιση κλπ.).
- Αυτά τα προβλήματα και άλλα ειδικότερα που απασχολούν τον κλάδο θα συζητηθούν στην ετήσια τακτική Γενική Συνέλευσή του πραγματοποιεί ο Σύλλογος Καθηγητών Ωδείων Αναγνωρισμένων (ΣΚΩΑ), σήμερα (22/3, 11πμ, στον 1ο όροφο του κτιρίου της οδού Σαπφούς 10, στην Αθήνα), τονίζοντας την αναγκαιότητα ενός σχεδίου δράσης για το επόμενο διάστημα (διαβάθμιση πτυχίων, Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, Ασφαλιστικό και Συνταξιοδοτικό κ.ά.).
- «Εχουμε πάρα πολύ σοβαρά, χρόνια προβλήματα, που στις σημερινές συνθήκες οξύνονται ιδιαίτερα» αναφέρει ο πρόεδρος του ΔΣ του ΣΚΩΑ, Δημήτρης Τουμανίδης. «Το κυριότερο είναι το εργασιακό. Η ανεργία στον κλάδο συνεχώς ανεβαίνει, ενώ υπάρχει συρρίκνωση εργασιακών και άλλων δικαιωμάτων. Εμείς δεν είχαμε ποτέ το θεσμό των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, δεν είχαμε και δεν έχουμε αυτό το κλασικό μέρος της ασφάλισης, της χορήγησης επιδομάτων κλπ. Είμαστε ένας κλάδος σχεδόν στον αέρα. Συνάπτονται ουσιαστικά ατομικές συμβάσεις. Σε καλεί ο εργοδότης, σου περιγράφει με ποιους όρους θα εργαστείς και εσύ εκτιμάς αν θα τους δεχτείς ή όχι».
- «Σαν πανελλαδικός Σύλλογος προσπαθούμε καταρχήν να συσπειρώσουμε τον κλάδο μας. Παρότι μιλάμε για χιλιάδες συναδέλφους, στο σωματείο είναι γραμμένοι πολύ λίγοι. Η συσπείρωση είναι καθοριστικό, νευραλγικό θέμα. Πολλοί συνάδελφοι δεν αντιλαμβάνονται τι ακριβώς συμβαίνει κι εξαιτίας αυτού υπάρχει μια αδράνεια. Με ευκαιρία τη συνέλευση του ΣΚΩΑ καλούμε τα μέλη, αλλά και τα μη μέλη του συλλόγου για να συζητήσουμε τι θα γίνει. Η κατάσταση δεν πάει άλλο. Κι αυτό το καταλαβαίνουν και οι ίδιοι».
Αντιδρούν στην υποβάθμιση
- «Πρέπει να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις για να μπορούμε να υπογράψουμε συλλογικές συμβάσεις», αναφέρει ο Δ. Τουμανίδης. «Γι' αυτό λέμε ότι πρώτο ζήτημα είναι η γενικευμένη συσπείρωση του σωματείου. Καλούμε όλους να συζητήσουμε το σύνολο των προβλημάτων και τις αιτίες που τα δημιουργούν, γιατί το δικό μας αντικείμενο, το εκπαιδευτικό, είναι δέσμιο μέσα στη λογική της αγοράς. Αυτό έχει τις συνέπειές του καταρχήν στους ίδιους τους μαθητές και κατ' επέκταση στους γονείς τους, που πληρώνουν αδρά για την εκπαιδευτική διαδικασία, της οποίας μάλιστα το αντίκρισμα όσον αφορά στο επιστημονικό επίπεδο καθημερινά φθίνει λόγω των πιέσεων της αγοράς και των εργοδοτών, που έχουν άλλου είδους σχέση, πελατειακή. Δεν τους ενδιαφέρει ν' ανεβάσουν την ποιότητα, κάτι που θα έδινε τουλάχιστον κύρος σ' αυτή τη διαδικασία. Αντίθετα, με σκοπό το κέρδος, αμβλύνουν τα χαρακτηριστικά της εκπαίδευσης. Μπορούμε δηλαδή να μιλήσουμε για πλήρη υποβάθμιση της παρεχόμενης μουσικής εκπαίδευσης, η οποία σε μεγάλο βαθμό έχει χάσει και το κύρος της στον κόσμο. Δεν έχει καμία σχέση αυτό που διδαχτήκαμε με αυτό που δίνουμε και με αυτό που αντιστοιχεί σε τίτλους και διπλώματα».
- «Πέρα, λοιπόν, από το εργασιακό πρόβλημα, που το εισπράττουμε με πολύ σκληρό τρόπο, μας ενδιαφέρει και το περιεχόμενο της εκπαίδευσης. Στην Αθήνα υπάρχουν περίπου 300 και σ' όλη την Ελλάδα περίπου 600 ωδεία. Μιλάμε για έναν τεράστιο αριθμό ωδείων και για περισσότερους από 12 χιλιάδες συναδέλφους, όπως κατά καιρούς υπολογίζουμε, γιατί δεν έχουμε ακριβή στοιχεία. Μιλάμε επίσης για περισσότερους από 70-80 χιλιάδες μαθητές. Είναι ένας πρόσφορος για την αγορά χώρος, ο οποίος λεηλατείται στο όλο το εκπαιδευτικό πλαίσιο (περιεχόμενο σπουδών, αμοιβές κλπ.).
- Μπροστά σ' αυτή την κατάσταση προσπαθούμε να συσπειρώσουμε τους συναδέλφους, ώστε ν' αποκτήσει το ανάλογο κύρος το σωματείο, να είναι το εργαλείο που θα προωθήσει τα αιτήματα. Αν σήμερα κάποιοι έχουν δουλειά και αισθάνονται μια σχετική ασφάλεια, είναι βέβαιο ότι δε θα την έχουν αύριο. Ανεξάρτητα λοιπόν από τη θέση που εργασιακά βρίσκεται σήμερα ο καθένας, πρέπει να υπάρχει συλλογική αφύπνιση. Είναι μια υπόθεση που αφορά όλους. Για να μπορέσουμε να αμυνθούμε και να αντεπιτεθούμε. Παράλληλα, κύριο αίτημά μας παραμένει το ζήτημα της αναβάθμισης των σπουδών. Ζητάμε επίμονα τη διαβάθμιση των πτυχίων μας, καθώς δεν είναι αναγνωρισμένα ως στοιχείο εργασιακό και εκπαιδευτικό. Κι επειδή η δουλειά μας έχει καθαρά εκπαιδευτικό χαρακτήρα, διεκδικούμε να υπαχθούμε στο υπουργείο Παιδείας. Γνωρίζουμε βέβαια ότι η μη διαβάθμιση της μουσικής παιδείας συντηρείται για να ελέγχεται από τις δυνάμεις της αγοράς».
Ρουμπίνη ΣΟΥΛΗ, ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, Κυριακή 22 Μάρτη 2009
No comments:
Post a Comment