Ισπανική αποθέωση της Συμφωνικής Ορχήστρας Αθηνών

• Τρεις συναυλίες των Συνόλων του Δήμου

• ΠΕΡΙΟΔΕΙΑ. Η συγκίνηση της βασίλισσας της Ισπανίας Σοφίας το βράδυ του Σαββάτου στα καμαρίνια της Εθνικής Αίθουσας Συναυλιών της Μαδρίτης, όταν ζήτησε να συγχαρεί τους μουσικούς και τους σολίστ του τρίτου και τελευταίου κοντσέρτου της Συμφωνικής Ορχήστρας των Μουσικών Συνόλων του Δήμου Αθηναίων στην Ισπανία, «κεφαλαιοποίησε» με τον πιο συμβολικό τρόπο την εξαιρετικά επιτυχημένη παρουσία ενός συνόλου που έχει μάθει να δουλεύει σκληρά μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας.

• Αυτή είναι η μοίρα των συμφωνικών συνόλων σε μια χώρα με περιορισμένο ενδιαφέρον για την κλασική μουσική κι ακόμα περισσότερο όταν η συμφωνική ορχήστρα προέρχεται από τα σπλάχνα ενός γραφειοκρατικού μηχανισμού, όπως είναι στην Ελλάδα (και όχι μόνο) οι Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Ξεπερνώντας, λοιπόν, τα λιγότερο ή περισσότερο αυτονόητα εμπόδια που δημιουργεί ένα αποθαρρυντικό κοινωνικό-καλλιτεχνικό περιβάλλον, η Συμφωνική Ορχήστρα του Δήμου Αθηναίων έκανε στην Ισπανία μία επίδειξη των δυνατοτήτων της, κατακτώντας νέα εδάφη μέρα με τη μέρα, συναυλία με τη συναυλία. Η ισπανική περιοδεία της Ορχήστρας αποδείχθηκε μια ισχυρή ένεση αυτοπεποίθησης για δεκάδες νέους μουσικούς (ο μέσος όρος ηλικίας είναι κοντά στα 30) οι οποίοι μοχθούν κάτω από δύσκολες συνθήκες (πολλοί εξ αυτών είναι συμβασιούχοι) και είχαν την ευκαιρία να μετρήσουν τις δυνάμεις τους μπροστά σε εκπαιδευμένα ακροατήρια που στο τέλος τούς αποθέωσαν.

• Ηταν μια κλιμακούμενη εμπειρία από την πρώτη εμφάνιση στο Βίγκο, το μεγάλο λιμάνι της Γαλικίας στον Ατλαντικό, μέχρι τον θρίαμβο της Μαδρίτης (μεσολάβησε η εμφάνιση στην Ποντεβέδρα), παρουσία της βασίλισσας Σοφίας, του δημάρχου Αθηναίων Νικήτα Κακλαμάνη και του πρέσβη μας στη Μαδρίτη Γ. Γαβριηλίδη. Για πρώτη φορά ελληνική συμφωνική ορχήστρα έδινε τα διαπιστευτήριά της στην ισπανική πρωτεύουσα. Ο κορμός του προγράμματος ήταν ένας ζωηρός, εύθυμος, τζάζι Τζορτζ Γκέρσουιν (κοντσέρτο για πιάνο και ορχήστρα σε φα μείζονα, με σολίστ τον πιανίστα Γιάννη Βακαρέλη) και η δεύτερη συμφωνία Ραχμάνινοφ, σπανίως παρουσιαζόμενη λόγω μεγάλης διάρκειας και υψηλών απαιτήσεων. Ο αρχιμουσικός Νίκος Αθηναίος, ο οποίος διηύθυνε και τις τρεις συναυλίες του ελληνικού συνόλου, μας είπε ότι στην Ελλάδα δεν λείπει το ταλέντο αλλά η οικονομική βάση για να αναπτυχθούν οι ορχήστρες.

• Μοναδική εναλλαγή στα τρία προγράμματα, η αντικατάσταση της εισαγωγής του Ροσίνι («Η πολιορκία της Κορίνθου») στη συναυλία της Μαδρίτης από το κοντσέρτο του Μότσαρτ για κλαρινέτο και ορχήστρα σε λα μείζονα με σολίστα τον 19χρονο, πολλά υποσχόμενο κλαρινετίστα μας Διονύση Γραμμένο. Ο Γραμμένος επιβεβαίωσε τις προσδοκίες, προκαλώντας κύματα ενθουσιασμού ανάμεσα στο κοινό. Ο Γιάννης Βακαρέλης κλήθηκε, επίσης, κατ’ επανάληψη στη σκηνή εν μέσω ζωηρών χειροκροτημάτων. Για τον ίδιο η απόδοση της Ορχήστρας ήταν μια ευχάριστη έκπληξη. «Νομίζω πως οι ελληνικές ορχήστρες χρειάζονται περισσότερο έξυπνες κινήσεις». Μια από αυτές τις «έξυπνες κινήσεις» θα μπορούσε να είναι η ανεύρεση ιδιωτικού χορηγού καθώς τα δημοτικά οικονομικά δεν ευημερούν. Με αναπτερωμένο ηθικό άφησε την Ισπανία ο Γιώργος Κατσαρός, πρόεδρος των Μουσικών Συνόλων του Δήμου Αθηναίων. «Ξέρετε, στο τελευταίο αναλόγιο των βιολιών κάθεται απόφοιτος της Μουσικής Ακαδημίας του Λονδίνου. Πιστεύω πολύ σ’ αυτήν την Ορχήστρα». [Του απεσταλμένου της "Καθημερινής" στην Ισπανία Δημήτρη Ρηγόπουλου]