Αϊς Κιουμπ: «Η αστυνομία μάς οδηγεί στο ραπ»

• Οταν δεν γυρίζει ταινίες, ο Αϊς Κιουμπ θυμάται την παλιά του τέχνη. Εγκαταλείπει τα πλατό και βγαίνει στη σκηνή, εξαπολύοντας τους εμπρηστικούς του στίχους. Στις 12 Απριλίου θα βρίσκεται στην Αθήνα

• «Δεν γράψαμε εμείς το τραγούδι "Fuck the Police". Η ίδια η αστυνομία το έγραψε. Το βγάλαμε το 1988 ως μια κραυγή διαμαρτυρίας για τη θηριωδία της αστυνομίας του Λος Αντζελες, η οποία, παρά τις ταραχές του '92, επιδεικνύει την ίδια βάναυση συμπεριφορά. Σκέψου ότι ο κόσμος ακούει το τραγούδι μας εδώ και είκοσι χρόνια. Γιατί ο τρόπος που δρα η αστυνομία είναι ένα πραγματικό πρόβλημα και το τραγούδι μας είναι πολύ λίγο για να περιγράψει την εφιαλτική πραγματικότητα».

• Ο Αϊς Κιουμπ, ή Ο'Σι Τζάκσον, όπως είναι το αληθινό του όνομα, μιλάει από την άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής για το τραγούδι που έγραψε ιστορία στο τέλος της δεκαετίας του '80. Οταν ο ράπερ μαζί με τους Ν.W.Α. (Niggers With Attitude) βγήκαν από το γκέτο του Κόμπτον στο Λος Αντζελες με έναν δυνατό ρυθμό και εμπρηστικούς στίχους κατά της αστυνομίας. Το ίδιο τραγούδι παιζόταν συχνά και στην εξέγερση του περασμένου Δεκεμβρίου, ως σάουντρακ στα βίντεο με τις ταραχές που ανέβαιναν στο You Tube. «Δεν ξέρω και πολλά για τα γεγονότα στην Ελλάδα» ομολογεί ο Αϊς Κιουμπ. «Αλλά δεν μου είναι δύσκολο να κατανοήσω την οργή των ανθρώπων. Σε όλες τις μητροπόλεις του κόσμου υπάρχει ένα σημαντικό πρόβλημα με τη συμπεριφορά των αστυνομικών απέναντι σε όσους μοιάζουν ανίσχυροι, νέοι, φτωχοί, μετανάστες».

• Γνωστός τώρα πια περισσότερο ως ηθοποιός, σκηνοθέτης και παραγωγός στο Χόλιγουντ, παρά ως πρωτοπόρος του γκάνγκστα ραπ, του σκληροπυρηνικού χιπ χοπ που γεννήθηκε στα γκέτο του Λος Αντζελες, ο Αϊς Κιουμπ συνεχίζει να κυκλοφορεί δίσκους, όπως τον πρόσφατο, με τίτλο «Raw Footage». Αυτόν έρχεται να παρουσιάσει στο κλαμπ «Fuzz», την Κυριακή 12 του μηνός (έναρξη 21.00- είσοδος 40 ευρώ προπώληση - 50 στο ταμείο).

• Αλλά δεν ξεχνάει και τους παλιούς του συντρόφους. «Είμαι πραγματικά πολύ περήφανος για τους NWA» επιμένει. «Ραπάραμε γι' αυτό που νιώθαμε και ήταν αληθινό, αυθεντικό χιπ χοπ. Δεν είχαμε συνειδητοποιήσει ότι με μια χούφτα τραγούδια θα προκαλούσαμε τέτοια έκρηξη στη μουσική σκηνή. Θέλαμε μονο να μιλήσουμε για το δικό μας αδιέξοδο. Σε όλη μου την πορεία ήθελα νά μεταφέρω στους δίσκους μου τα μηνύματα του δρόμου. Δεν ξέρω αν αυτό είναι πολιτική. Σκοπός μου είναι να κατεβάζω στον δρόμο ό,τι συμβαίνει με την πολιτική. Αλλά και να δίνω σε όσους αναμειγνύονται με την πολιτική την εικόνα του τι γίνεται στον δρόμο».

• Στο νέο άλμπουμ υπάρχει κι ένα τραγούδι με τον ειρωνικό τίτλο «Gangsta rap made me do it». «Είναι μια σαρκαστική απάντηση στην πολιτική ορθότητα» εξηγεί ο Αϊς Κιουμπ. «Πέρυσι, λίγο πριν φύγει ο Μπους τζούνιορ, ξεκίνησε μια συζήτηση για το πώς το ραπ εξοικειώνει τους εφήβους με την εγκληματικότητα. Μου φάνηκε εξοργιστικά υποκριτικό. Οταν ο αμερικανικός στρατός κάνει πολέμους σε όλο τον πλανήτη, σκοτώνεται άμαχος πληθυσμός, τα δελτία ειδήσεων δείχνουν συνεχώς στρατιώτες με όπλα, φταίει η μουσική; Οι γειτονιές μας ήταν εστίες βίας και ναρκωτικών πολύ πριν ακουστεί το πρώτο ραπ. Για να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα, το χιπ χοπ είναι μουσική. Και, σε οποιαδήποτε εκδοχή του, δεν προκαλεί τη βία, περιγράφει την ήδη υπάρχουσα κατάσταση».

«Ο Ομπάμα είναι ο πιο ικανός

• Αλλά για τον Αϊς Κιουμπ, το χιπ χοπ είναι μουσική που απεικονίζει μια άγρια πραγματικότητα. Γι' αυτό και απεχθάνεται το εμπορικό χιπ χοπ, «το δημιούργημα των δισκογραφικών». Κατά τη γνώμη του δεν είναι παρά «ένας μολυσματικός ιός που μοιάζει να τρύπωσε ύπουλα στη σκηνή. Ισως επειδή τα πρώτα ανεξάρτητα άλμπουμ είχαν τόσο μεγάλο αντίκτυπο, οπότε οι εταιρείες μυρίστηκαν εύκολο χρήμα. Το χιπ χοπ έπρεπε να είναι η φωνή της κοινότητας. Να μιλάει γι' αυτά που δεν δείχνει ο τηλεοπτικός φακός. Και κατάντησε παιχνίδι αυτών που κάνουν χιπ χοπ μόνο για τα λεφτά και τις γκόμενες».

• Οσο για τον νέο πρόεδρο των ΗΠΑ, Ομπάμα, ο Αϊς Κιουμπ καταθέτει τη δική του άποψη. «Σίγουρα είναι ο κατάλληλος τύπος για να κάνει τη δουλειά» λέει. «Οχι επειδή είναι μαύρος. Δεν πιστεύω όλες αυτές τις μαλακίες, ότι τον ψήφισαν αναγνωρίζοντας έμπρακτα την ισότητα. Οι Αμερικανοί είναι πρακτικοί -ξέρουν ότι ο πρόεδρος είναι διαχειριστής. Ετσι, αναρωτήθηκαν: αν ξεκινούσαν μια επιχείρηση, τώρα, μέσα στη χειρότερη οικονομική κρίση, ποιον θα διάλεγαν για μάνατζερ, τον Ομπάμα ή τον Μακ Κέιν; Φυσικά και επέλεξαν τον Ομπάμα, ως νεότερο, εξυπνότερο, πιο διορατικό και με πολύ περισσότερη ενέργεια». *

• Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΥ, ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ / 7 - 29/03/2009