Γιάννης Μηλιώκας: «Είναι να μη μας πάρει από κάτω η πλήξη»

• Μια συλλογή με τέσσερα νέα τραγούδια ξαναφέρνει τον Γιάννη Μηλιώκα στην καθημερινότητά μας, 17 χρόνια μετά. Για το καλό μας... προβλέπεται. Μπορούμε να μιλάμε για επιστροφή στο τραγούδι; Με τον Γιάννη Μηλιώκα είναι καλύτερα να λείπουν αυτές οι ερωτήσεις. Ούτε ο ίδιος δεν τολμάει να τις κάνει στον εαυτό του... Ένα είναι σίγουρο: «Ύστερα από αποχή 17 χρόνων, είμαι πιο χαλαρός. Και διαπραγματεύομαι καλύτερα αυτά που θέλω. Όλοι τώρα λένε, "αυτός είναι παλαβός, άμα του πούμε και κάτι παραπάνω μπορεί να φύγει για άλλα πέντε χρόνια"».

• Ο κύριος απέναντί μου ξέρει να κρατάει τις αποστάσεις και να μη χαμογελάει με το «καλημέρα σας». Πιο ψηλός από ό,τι τον περίμενα, πιο νέος από ό,τι τον δείχνει ο φακός (τελευταία τον είδαμε να τραγουδάει τον «Χαραμοφάη» στην εκπομπή του Σπύρου Παπαδόπουλου). «Τελευταία έκανα μια σκέψη που μου βγήκε σε καλό» λέει κάποια στιγμή. «Υπάρχουν τέσσερις διαθέσεις με τις οποίες εκφραζόμαστε. Οι δύο είναι "καθιστικές", οι άλλες δύο "τρεχάτες". Η λύπη είναι "καθιστική", αλλά σε ρίχνει. Η άλλη είναι η ηρεμία. Μετά έχουμε τη χαρά και τον θυμό, είναι οι "τρεχάτες". Εγώ απέρριψα τον θυμό και τη λύπη και προτιμώ την ηρεμία. Η ηρεμία είναι το μόνο σκαλοπάτι που μπορεί να σε βγάλει στη χαρά. Τα άλλα δύο, προσπάθησα πολύ και τα πέταξα».

• Συγκρατημένος. Σοβαρός. Σίγουρα λίγο φοβισμένος μπροστά στο ανοιχτό μαγνητόφωνο. Σιγά σιγά, πιο χαλαρός. Μιλάει για τη ζωή του. Τη ζωή γενικά. Γιατί 17 χρόνια αποχής; «Κλείσ΄ το» μου λέει. «Αυτά μεταξύ μας». Κλείνω το μαγνητόφωνο και αρχίζει. Ούτε λέξη για όλα αυτά; Ούτε έναν υπαινιγμό; Κάτι; Ξαφνικά έκανε μια ανακάλυψη για κάτι που του άλλαξε τη ζωή. Που τον έβαλε σε άλλη τροχιά. «Αυτό το "κάτι" μου έδωσε τέτοια όρεξη να ερευνήσω, που του αφιέρωσα όλο μου τον χρόνο, όλο μου το δυναμικό. Το βιβλίο δεν θα αργήσει να βγει. Μέχρι τότε δεν θέλω να μιλάω. Δεν μου αρέσει να μιλάω για κάτι που θα γίνει...». Κάθε άνθρωπος είναι ένας άγνωστος κόσμος (σκέφτομαι), αλλά ο Γιάννης Μηλιώκας μάλλον ανήκει σε εκείνες τις περιπτώσεις που ούτε πρέπει να σου περάσει από το μυαλό ότι θα τους «διαβάσεις». Να γυρίσουμε στη μουσική λοιπόν. Τελευταίος δίσκος το «Νομίζω» το ΄98. «Δεν πούλησε. Μόνο δέκα χιλιάδες κομμάτια» λέει.

• Φαντάζομαι το ξέρεις ότι αυτός ο αριθμός είναι μέχρι και άπιαστος σήμερα..

Το ξέρω. Αλλά όταν έχεις συνηθίσει να πουλάνε οι δίσκοι σου εξήντα και εβδομήντα χιλιάδες, καταλαβαί- νεις πώς σου φαίνεται οι δέκα.

• Η μουσική υπήρχε όλα αυτά τα χρόνια στη ζωή σου...

Πάντα. Άλλωστε όταν έφυγα, έφτιαξα το δικό μου στούντιο, έμαθα ηχοληψία, μείξη.

• Νομίζεις ότι η «έκθεση» που έχει ένας πετυχημένος καλλιτέχνης μπορεί να τον τρομάξει από κάποια στιγμή κι έπειτα;

Είχα φτάσει σε σημείο που δεν μου έλεγε τίποτα αυτό που είχα πετύχει. Θυμάμαι άνοιξε μια μέρα η πόρτα στο καμαρίνι και μπήκε μια κοπελίτσα να μου ζητήσει αυτόγραφο. Και λέω μέσα μου, από ΄δώ και πέρα αυτό θα είσαι. Αυτό θα κάνεις, θα μοιράζεις αυτόγραφα. Εγώ όμως ήθελα άλλα πράγματα στη ζωή μου.

• Λένε ότι ο... έρωτας της σκηνής είναι πολύ δυνατός για να του γυρίσεις την πλάτη.

Είχα τόσες δυσκολίες στη ζωή μου από παιδάκι, που αυτό μου φάνηκε μηδαμινό.

• Και τώρα να μπεις στο Ίντερνετ καταλαβαίνεις πόση αποδοχή έχουν τα τραγούδια σου. Φαντάσου τότε...

Το χειροκρότημα ήταν παραπάνω από αυτό που άξιζα. Έπρεπε να φύγω, να γίνω καλύτερος άνθρωπος. Το να συγκρίνεσαι με τον διπλανό σου μπορεί και να είναι εύκολο. Όταν όμως πάει το μυαλό σου στο τέλειο...

• Ποιο ήταν το τέλειο για εσένα;

Η γνώση της αρχαίας Ελλάδας. Με αυτό ασχολήθηκα όλα αυτά τα χρόνια.

• Αισθάνεσαι ότι έχεις αλλάξει εντελώς, έπειτα από αυτή τη μαθητεία σε εκείνη την εποχή;

Είναι σαν να ξανακοιτάζω με μια άλλη ωριμότητα, μια άλλη συνείδηση τα πράγματα. Μια δεύτερη βόλτα από τα ίδια στέκια, που όμως τώρα δεν είναι ακριβώς ίδια.

• Πώς σου φαίνεται ο κόσμος έτσι όπως τον κοιτάς πάνω από τη σκηνή;

Είναι μια χαρά, μια μεγάλη χαρά που είχα ξεχάσει. Ξέρεις τι ωραίο είναι που το ξαναζώ σαν να είναι η πρώτη φορά;

ΙΝFΟ: Εμφανίζεται με τους Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, Κώστα Μακεδόνα, Δημήτρη Σταρόβα στον «Ζυγό» (Κυδαθηναίων).

«Θρηνούμε πλέον με το παραμικρό»

• Kαι ο θάνατος μπορεί να είναι γιορτή, λέει το τραγούδι που έδωσες στον Δημήτρη Μητροπάνο. Τι σημαίνει αυτό;

Ότι έχουμε γίνει πολύ γκρινιάρηδες, θρηνούμε με το παραμικρό. Μια εκδρομή είναι η ζωή, μια μαγική διαδρομή. Μέσα και ο θάνατος. Αρκεί να μην αφεθούμε να μας πάρει από κάτω η πλήξη.

• Η σχέση σου με τη ζωή;

Έxω κάνει πολλή... γυμναστική στη ζωή μου και με πάρα πολλές εκδοχές. Ύστερα απ΄ όλα αυτά, επιλέγει κανείς τι θέλει να ζήσει.

• Μια από τις γυμναστικές- τις ψυχικές γυμναστικές εννοώ- είναι και ο έρωτας υποθέτω...

Σίγουρα. Δεν νομίζω ότι υπάρχει καλύτερο σχολείο από αυτό. Με τον σύντροφό σου σπουδάζεις τη ζωή, από εκεί ξεκινούν όλα. Σε μια ιδανική κοινωνία του μέλλοντος, θα ήταν καλό να υπάρχει ένα σχολείο να μαθαίνουν τα παιδιά πώς να βρουν το ταίρι τους και μετά τι δουλειά να κάνουν...

• Τώρα μάλλον ζούμε το αντίθετο: Πώς να πηγαίνουν στο επόμενο...

Το μοντελάκι αυτό μας τελείωσε. Με τον νόμο των πιθανοτήτων, θα έρθει η εποχή που θα μετρήσει το συναίσθημα.

Με μια ματιά

• Γεννήθηκε: 1955 στη Θεσσαλονίκη. Πρώτα άλμπουμ: 1985, «Εδώ Θεσσαλονίκη» και 1986 «Για το καλό μου».
• Πρώτες εμφανίσεις: «Rodeo» με τον Ζωρζ Πιλαλί. Μετά με Ανδρέα Μικρούτσικο, Σοφία Βόσσου, Κώστα Θωμαΐδη, Ανδρέα Καζούλη στο «Κύτταρο».
• Επιτυχίες: «Γκρέκο Μασκαρά», «Για το καλό μου», «Ποιμενικό ροκ», «Κακοσάλεσι», «Ερωτεύτηκα», «Αλλού τρως», «Ανοργασμικιά» κ.ά.
• Νέα τραγούδια: «ΔΕΗ» (με τη Γεωργία Γραμματικού), «Χαραμοφάης» (πάνω στη μουσική του ελληνόφωνου «Άντρα μου πάει»), «Vamos αλάνια», «Για την αγάπη».
• Τελευταίο άλμπουμ: 1998, «Νομίζω».
• Τελευταίες εμφανίσεις: 1991-1992, «Ρεξ» με Δημήτρη Μητροπάνο, Γλυκερία, Χρήστο Νικολόπουλο και «Σφεντόνα» με Βασίλη Παπακωνσταντίνου. Εμφάνιση: Στο σίριαλ του Μega «Αριστοτέλης ο Άριστος».
• Επιστροφή: 2008 με τον Λουκιανό Κηλαηδόνη.

• ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Τρίτη 3 Μαρτίου 2009. Της Χάρης Ποντίδα