Ο Σιντ Βίσιους δεν έπαιζε καν καλό μπάσο. Εγινε μέλος των Σεξ Πίστολς ως φίλος του Τζόνι Ρότεν και «απόλυτος οπαδός» τους, αλλά κυρίως επειδή το στιλ του άρεσε στον μάνατζέρ τους, Μάλκομ Μακλάρεν. Ετσι ο Σιντ Βίσιους έγινε ο μπασίστας με τη ζωή και το θάνατο που αρμόζει σε έναν ροκ σταρ, έστω και αν οι υπόλοιποι του έκλειναν τον ενισχυτή στις συναυλίες και ήταν ευγνώμονες που όταν ηχογραφούσαν το «Never Mind the Bollocks» νοσηλευόταν με ηπατίτιδα.
«Οι πρώτες πρόβες με τον Σιντ ήταν κόλαση. Ολοι συμφωνούσαν ότι είχε την κατάλληλη εικόνα. Ο Σιντ προσπαθούσε πολύ, αλλά πραγματικά δεν μπορούσε να παίξει μπάσο», θυμάται ο Τζόνι Ρότεν. Μετά ήταν η σχέση του με τη Νάνσι Σπάντζεν, ηρωινομανή και περιστασιακή πόρνη. Η Αϊλίν Πολκ τους έχει φωτογραφίσει στο πανκ κλαμπ Max's στη Νέα Υόρκη: ο Σιντ με το χλομό πρόσωπο να κοιτάζει χαμηλά και η Νάνσι με το βαρύ μακιγιάζ της, ένα ζευγάρι τζάνκι στα πρόθυρα της κατάρρευσης. Θα μπορούσε να είναι μια στιγμή από το τελευταίο βράδυ της Νάνσι τον Οκτώβριο του 1978, λίγο πριν βρεθεί νεκρή από μαχαιριά στο ξενοδοχείο «Τσέλσι». Είναι φωτογραφίες που βλέπουμε στην έκθεση που φιλοξενεί η γκαλερί Πράουντ στο Κάμντεν του Λονδίνου, με τίτλο «Σιντ Βίσιους: κανείς δεν είναι αθώος». Μια έκθεση που συμπίπτει με τον ερχομό των υπόλοιπων Σεξ Πίστολς, 30 χρόνια μετά, στις 16 Ιουλίου στο Στάδιο Καραϊσκάκη.«Κάναμε αυτή την έκθεση γιατί ανακαλύψαμε τις φωτογραφίες της Αϊλίν Πολκ, που ήταν κοντά στον Σιντ και τον είχε φωτογραφίσει καθόλη τη διάρκεια της καριέρας του», λέει στο «7» ο επιμελητής της Σαμ Τάμποτ. Ο Πίτερ Γκραβέλ έχει τραβήξει τον ίδιο και τον Τζόνι Ρότεν να γελούν σε ένα διάλειμμα από τα γυρίσματα για το «Pretty Vacant», όταν ο Ρότεν αρνούνταν να προσποιηθεί ότι τραγουδάει τους στίχους, όπως επιβάλλει η συνήθης πρακτική. Ο Ρίτσαρντ Ααρον ακολούθησε τους Πίστολς στην περιοδεία τους στην Αμερική το 1977. Φωτογραφίζει την ψηλή, σκελετωμλενη φιγούρα του Σιντ, που φορά το χαρακτηριστικό του μαύρο κολλητό παντελόνι και την αλυσίδα με το λουκέτο στο λαιμό και έχει χαράξει στο γυμνό του στήθος «δώστε μου μία δόση». Στα παρασκήνια συναυλίας στο Κάμντεν το 1978, ο Ντένις Ο' Ρέιγκαν έχει αιχμαλωτίσει στο παιδικό πρόσωπο του Σιντ το ιδιότυπο σεξ απίλ ενός πανκ ειδώλου. «Ξεμέθυστος ήταν πνευματώδης και γλυκός. Αλλιώς ήταν ένας βίαιος, ψυχοπαθής κίνδυνος ή απλώς ζόμπι», θυμάται η φίλη των Πίστολς Σου Στιούαρτ.Το Σεπτέμβριο του 1978 η Αϊλίν Πολκ τον φωτογράφισε μαζί με τη Νάνσι στο πανκ κλαμπ CBGB στη Νέα Υόρκη, όπου είχε καταφύγει μετά τη διάλυση των Πίστολς. «Η Νάνσι του έδινε την μία μπίρα μετά την άλλη και οι φίλοι του είχαν φοβηθεί», θυμάται η Πολκ. Το ζευγάρι θα αποτραβιόταν στο θρυλικό ξενοδοχείο «Τσέλσι», μέχρι το θάνατο της Νάνσι, για τον οποίο θα κατηγορείτο ο Σιντ, λίγες εβδομάδες αργότερα. Επειτα από δύο μήνες, τον βλέπουμε σε μία φωτογραφία με την καινούρια του φίλη, Μισέλ Ρόμπινσον, στα παρασκήνια συναυλίας των Μπλόντι -στο χέρι του φορά το πλαστικό βραχιόλι από το νοσοκομείο όπου υποβλήθηκε σε αποτοξίνωση. Λίγους μήνες αργότερα, στις 2 Φεβρουαρίου του 1979 και ύστερα από ένα πάρτι στο σπίτι της Ρόμπινσον για να γιορτάσουν την αποφυλάκισή του με εγγύηση, καθώς αντιμετώπιζε κατηγορίες για τη δολοφονία της Νάνσι, ο Σιντ θα πέθαινε από υπερβολική δόση ηρωίνης. Σύμφωνα με την έρευνα που έχει κάνει ο γκουρού του πανκ Αλαν Πάρκερ και που παρουσιάζει σε ντοκιμαντέρ, αποσπάσματα του οποίου προβάλλονται στην γκαλερί, ο Σιντ και η Νάνσι υπήρξαν θύματα ενός από τους ντίλερ τους (ο οποίος μαχαίρωσε τη Νάνσι και προμήθευσε τον Σιντ με ηρωίνη πολύ πιο ισχυρή από αυτή που είχε συνηθίσει)... Μηδενισμός, βία, οργή, καταστροφή και αυτοκαταστροφή, όλα ήταν μέρος του κινήματος που ξεπήδησε από την απόγνωση της νεολαίας που έζησε στην ταραγμένη αγγλική κοινωνία του δεύτερου μισού της δεκαετίας του '70. Συγχρόνως, όμως, αποτέλεσε την προσεκτικά μελετημένη ενσάρκωση του πανκ οράματος της αντι-μόδας που είχε φανταστεί ο Μάλκομ Μακλάρεν. Οπως λέει ο τελευταίος, ο Βίσιους «έζησε τη ζωή του σαν να έδινε μια παράσταση με στιλ».*Η έκθεση «Sid Vicious: No-One is Innocent» με χορηγό την Pioneer KURO στην γκαλερί Πράουντ στο Λονδίνο (www.proud.co.uk) θα διαρκέσει μέχρι τις 12 Αυγούστου, ενώ η ταινία «Who Killed Nancy» του Αλαν Πάρκερ θα βγει στις αίθουσες το φθινόπωρο.
Της ΑΛΙΝΑΣ ΣΑΡΑΝΤΗ, Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία / 7, 06/07/2008
No comments:
Post a Comment