- «Πώς νιώθω έπειτα από τόσα χρόνια; Πώς να νιώθω δηλαδή; Γιατί όλοι οι δημοσιογράφοι με ρωτάτε συνεχώς πώς νιώθω πάνω στη σκηνή; Επειδή έχουν περάσει τόσα χρόνια; Μου φαίνεται το ίδιο συναρπαστικό και προκλητικό, όσο θα μου φαίνεται και διακόσια χρόνια μετά».
Ο μπασίστας Ρότζερ Γκλόβερ δίνει τον ρυθμό και ο Ιαν Γκίλαν τραγουδάει τις θρυλικές επιτυχίες των Deep Purple
Ο Ιαν Γκίλαν, στα εξήντα τρία του χρόνια, νιώθει καλύτερα από ποτέ. Λίγους μήνες πριν κυκλοφόρησε τον νέο του προσωπικό δίσκο, το «One Eye to Morocco» και παράλληλα συνεχίζει τις περιοδείες με τους Deep Purple. «Ερχόμαστε ξανά στη Ελλάδα λίγο πριν γιορτάσουμε τα σαράντα μας χρόνια μαζί», μας λέει. «Εγινα τραγουδιστής της μπάντας τον Αύγουστο του '69. Τώρα πια νιώθω τους Deep Purple ως το πιο σημαντικό κομμάτι της πορείας μου στη μουσική σκηνή. Και γι' αυτό νιώθω εξαιρετικά τυχερός».
Θα το αποδείξει, παρουσιάζοντας ζωντανά μαζί με τους παλαίμαχους συντρόφους του τα κλασικά τραγούδια των Deep Purple, την Τετάρτη στο Terra Vibe, στη Μαλακάσα, και την Πέμπτη στη Μονή Λαζαριστών στη Θεσσαλονίκη.
«Μου αρέσει πραγματικά να ερμηνεύω τα παλιά κομμάτια, όπως το "Smoke On The Water" ή το "Highway Star"», απαντάει. «Τόσα χρόνια έχουν περάσει και ποτέ δεν τα έχω βαρεθεί. Κάθε συναυλία με τους "Purple" παραμένει για μένα μια πρόκληση, καθώς τα ερμηνεύω πάντα με διαφορετικό τρόπο».
Ο μπασίστας των Purple, ο Ρότζερ Γκλόβερ, είχε πει παλιότερα ότι η πιο δύσκολη δουλειά στις περιοδείες τους είναι να επιλέγουν τραγούδια από την πορεία τους. Για τον Γκίλαν φαίνεται πολύ πιο απλό. «Παίρνουμε λίγα από 'δώ και λίγα από 'κεί», λέει. «Βάζουμε κάποια κλασικά κομμάτια, προσθέτουμε και κάποια απρόσμενα. Γενικώς εστιάζουμε στο παρελθόν, αφού αυτά τα τραγούδια αγαπάει το κοινό. Αλλά κάθε φορά προσπαθούμε να αλλάζουμε τη λίστα. Γενικά πάντως δεν σχεδιάζουμε τίποτε και συχνά δεν είμαι σίγουρος ποιο τραγούδι θα παίξουμε την επόμενη στιγμή. Χρειάζεται και λίγο ρίσκο πάνω στη σκηνή».
Στο κάτω κάτω, οι Deep Purple δεν έχουν αλλάξει από την εποχή που βγήκαν στη μουσική σκηνή της εποχής τους με το χαρντ ροκ ήχο τους. «Μόνο κατά σαράντα τοις εκατό», υποστηρίζει ο Γκίλαν. «Εννοώ», προσθέτει, «ότι εκτός από μένα, τον Ρότζερ Γκλόβερ και τον Ιαν Πέις έχουν προστεθεί τα "νέα μέλη": ο κιθαρίστας Στιβ Μορς και ο κιμπορντίστας ΝτονΑρεϊ. Ετσι από τη μια έχουμε εξελιχθεί μουσικά, όπως ήταν άλλωστε και φυσικό, καθώς μεγαλώνουμε. Αλλά από την άλλη, οι αξίες που μας έκαναν μια ροκ μπάντα με τόση φήμη παραμένουν οι ίδιες. Και εμείς και το κοινό μας νιώθουμε μέρος της ίδιας οικογένειας των Deep Purple».
Μια οικογένεια, που αποκτάει συνεχώς και άλλα μέλη, καθώς όλο και πιο νέα παιδιά τους ανακαλύπτουν. «Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί αρέσουμε στους πιτσιρικάδες», προσπαθεί να εξηγήσει ο Γκίλαν. «Δεν θα μπορούσα ούτε να μαντέψω. Αλλα όταν ρωτάω την κόρη μου την Γκρέις, μου λέει κάθε φορά: "Μπαμπά δεν καταλαβαίνω γιατί δεν το πιάνεις, οι Deep Purple είναι στα αλήθεια cool"».
Οσο για το καινούργιο υλικό, ο Γκίλαν δεν έχει ιδέα πότε θα ηχογραφήσουν τα νέα τραγούδια μετά το «Rapture of the Deep», που κυκλοφόρησε το 2005. «Δεν ξέρω αν θα κυκλοφορήσουμε κάποιο νέο δίσκο», απαντάει. «Για τους Deep Purple δεν υφίσταται το ρήμα "σχεδιάζω". Αλλά έχουμε κάνει κάποιες κουβέντες όταν βρισκόμαστε όλοι μαζί, ανάμεσα στις μπίρες. Και ίσως αρχίσουμε λίγη δουλειά στο στούντιο σύντομα».
Αλλωστε, ο Ιαν Γκίλαν δεν βιάζεται, καθώς βγήκε πρόσφατα από το στούντιο. Κυκλοφόρησε λίγους μήνες πριν έναν προσωπικό δίσκο, με τον τίτλο «One Eye to Morocco». «Είναι μια παράξενη πολωνική παροιμία, που μεταφράζεται ως "Το ένα μάτι κοιτάει στο Μαρόκο και το άλλο στον Καύκασο"», εξηγεί τον τίτλο. «Μου την είπε ένας Πολωνός φίλος σε ένα καφέ στην Κρακοβία, καθώς μου διηγιόταν μια ιστορία και εγώ κοιτούσα μια ωραία γυναίκα που περνούσε. Κατά μια έννοια, αν ο δίσκος μου είναι το πονηρό «One eye το Morroco», οι Deep Purple είναι ο δικός μου Καύκασος».
Ο δίσκος του κυκλοφόρησε σχεδόν δέκα χρόνια μετά τον προηγούμενό του, το «Dreamcatcher». «Δεν βιάστηκα να τον βγάλω, δεν υπήρχε κάποιος λόγος να το κάνω», λέει. «Τον ετοίμαζα καιρό, έγραφα τα κομμάτια και κάποια στιγμή που σταματήσαμε με τους Deep Purple τις περιοδείες, άρπαξα την ευκαιρία και τον ηχογράφησα πολύ σύντομα».
Η μουσική σου, πάντως, διαφέρει αρκετά από το χαρντ ροκ των Deep Purple. «Δεν νομίζω ότι διαφέρει και τόσο», αντιδρά ο Γκίλαν. «Απλώς λείπουν τα μακρόσυρτα σόλο της κιθάρας. Ουσιαστικά είναι ο ήχος όσων άκουγα τα χρόνια που διαμορφωνόμουν ως μουσικός. Και αποκαλύπτει τα στοιχεία που έφερα μαζί μου στην μπάντα. Εντάξει, δεν μπορώ να ισχυριστώ ότι εγώ διαμόρφωσα την μουσική των Deep Purple. Οι δικές μου ιδέες ήταν απλώς ένα συστατικό μέσα στο μείγμα που μας χάρισε αυτήν την φήμη. Αλλά σε μια τέτοια μπάντα κάθε στοιχείο είναι το ίδιο σημαντικό».
**Εναρξη 9.00 μ.μ. Είσοδος 45 ευρώ.
No comments:
Post a Comment