Γούντστοκ στην Καλογρέζα

Ολα άρχισαν με την εικόνα του Τζίμι Χέντριξ και πλάνα από το Γούντστοκ και την ιστορική εμφάνιση του Σαντάνα εκεί.

Η ταινία-αναδρομή έπαιζε και την ίδια στιγμή άρχισαν να ακούγονται οι πρώτες νότες του «Soul Sacrifice», ξεσηκώνοντας κάπου 30.000 άτομα. Ο Σαντάνα μάς χαιρέτησε βγαίνοντας με την κιθάρα και το κλασικό του μαύρο «καβουράκι», έτοιμος να πυρπολήσει το κοινό με τις αθάνατες νότες του.

Σαράντα χρόνια έχουν περάσει από εκείνη τη νύχτα του Γούντστοκ, όταν ο Σαντάνα και η μπάντα του «βεβήλωναν» τη λάτιν με το «βρώμικο» ροκ εν ρολ. Και χθες το βράδυ, ο Κάρλος έμοιαζε σαν να ξέφυγε από ένα χίπικο πανηγύρι. Πιο γκριζαρισμένος βέβαια, αλλά με την ενέργεια και τη λύσσα του εφήβου και με μια μπάντα εξίσου ροκ εν ρολ. Εκείνος φοράει ένα μπλουζάκι που γράφει «Χέντριξ» κάτω από την πολύχρωμη πουκαμίσα τού χίπι. Κάπως όπως όταν πρωτοβγήκε στη μουσική σκηνή το '60, για να αποδείξει ότι η πλούσια μουσική παράδοση της λάτιν θα μπορούσε να μπλέξει με το ροκ και να δημιουργήσει το δικό του προσωπικό μίγμα.

Δίκαια, λοιπόν, έτρεξαν για εισιτήρια όσοι πήραν μέρος σ' αυτή τη γιορτή. Το Ολυμπιακό Στάδιο γέμισε ολόκληρες γενιές. Από πενηντάρηδες που χόρευαν το «Black Magic Woman», μέχρι εικοσάρηδες που τον έμαθαν από τις επιτυχίες του '90, το «Smooth» και το «Maria Maria». Είπε πολλά ο Κάρλος, αφιερώνοντας κι ένα κομμάτι («Love of my Life») απ' το «Supernatural» στη μνήμη του Μάικλ Τζάκσον.

Η περιοδεία του είχε τον τίτλο «Supernatural - Α Trip Through The Hits», γιορτάζοντας τα δέκα χρόνια από τον δίσκο «Supernatural», που τον ξανανέβασε στην κορυφή. Ομως η επιλογή των τραγουδιών κάλυψε όλη του την πορεία. Και μας μετέφερε, με τους ήχους της κιθάρας του, από τη λάσπη του Γούντστοκ μέχρι τα ομιχλώδη κλαμπ της τζαζ περιόδου του. Μας θύμισε τις πρώτες επιτυχίες του '70 και κατέληξε στον θρίαμβο του «Supernatural». Ακούραστος και χαμογελαστός, έπαιζε στριμωγμένα το ένα πίσω από το άλλο τα γνωστά του κομμάτια που έχτισαν τον θρύλο του, από το «Samba Pa Ti» μέχρι το «Corazόn Espinado», γεφυρώνοντας τέσσερις δεκαετίες στη σκηνή.

Δύο περίπου ώρες ήταν αρκετές για να προσφέρει ο Κάρλος αυτό που αποκαλεί πνευματική ανάταση ως αμετανόητος χίπις, με ρυθμούς του δρόμου, κιθάρα που ανάβει φωτιές, με πάθος Λατίνου, ροκ ένταση κι εκείνα τα παλιά συνθήματα: αγάπη, ειρήνη, αλληλεγγύη. Σε μια συναυλία γεμάτη νοσταλγία, όπου ο Σαντάνα ήθελε οπωσδήποτε να αναβιώσει το πνεύμα των '60s κι όπου το κοινό έδειξε τη εκτίμηση του στον βετεράνο, βουλιάζοντας κυριολεκτικά με την ενέργειά του το ΟΑΚΑ - κι ας μην ήταν ακριβώς κατάμεστο. *

• Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΥ, Ελευθεροτυπία, Πέμπτη 9 Ιουλίου 2009