- Ο μεγάλος τελικός σήμερα προκαλεί υψηλή τηλεθέαση αλλά και πικρόχολα σχόλια
- Tης Hλιανας Σουσωνη, Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 16/5/2009
Λίγες μόνο ώρες πριν από τον τελικό του Διαγωνισμού της Εurovisioπου φέτος πραγματοποιείται στη Μόσχα, η Ευρώπη έχει ήδη αρχίσει να λικνίζεται στον ρυθμό μιας αναμφισβήτητα φαντασμαγορικής διοργάνωσης. O μουσικός διαγωνισμός μετράει ήδη 54 χρόνια και έχει αναδείξει μεγάλα ονόματα στον χώρο του τραγουδιού αλλά και αξέχαστα κομμάτια, στίχους των οποίων σιγοψιθυρίζουμε ακόμη και σήμερα.
Στις μέρες μας τα πράγματα έχουν κάπως αλλάξει, με αποτέλεσμα η μουσική αυτή καθ' αυτήν να έχει μπει στο περιθώριο της Εurovision. Μάλιστα, αρκετοί είναι οι καλλιτέχνες που αντιμετωπίζουν εντελώς αρνητικά τον διαγωνισμό πόσω μάλλον το ενδεχόμενο συμμετοχής σ' αυτόν.
Ωστόσο, υπολογίζεται ότι 100 εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο βλέπουν τον τελικό κάθε χρόνο. Συνεπώς δεν μπορούμε να παραβλέψουμε τη σημασία της Εurovisioως τηλεοπτικού προϊόντος και τα οφέλη που συνεπάγεται αυτό ακόμη και αν συμφωνήσουμε με αυτούς που θεωρούν ότι δεν προάγεται έτσι ο πολιτισμός. Aπό την άλλη, ο εθνικός παροξυσμός που μας διακατέχει ως Ελληνες ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια δεν συναντάται σε καμία άλλη ευρωπαϊκή χώρα.
Οι υπεύθυνοι της ΕΡΤ από τη μεριά τους, υποστηρίζουν ότι η μετάδοση της Εurovisioαυξάνει σημαντικά τα έσοδα της δημόσιας τηλεόρασης. Παράλληλα, αρκετοί είναι εκείνοι που πιστεύουν ότι η συμμετοχή και μόνον στον διαγωνισμό αποτελεί μια καλή διαφήμιση για τη χώρα και τον τουρισμό της.
Μήπως όμως σκανδαλίζει η ιδέα και μόνο να δαπανώνται τόσα χρήματα για τα λαμπερά κοστούμια των τραγουδιστών και παρουσιαστών, για τα οργανωμένα promo tour και όλα τα υπόλοιπα που συνθέτουν ένα φαντασμαγορικό τηλεοπτικό θέαμα εν μέσω μιας μεγάλης οικονομικής κρίσης; Είναι τελικά περισσότερα τα οφέλη για τις χώρες που διεκδικούν με πολλές πιθανότητες επιτυχίας μια διάκριση στον διαγωνισμό; Δικαιολογείται τόση σπατάλη για λίγες ώρες ψυχαγωγίας μπροστά στην οθόνη της τηλεόρασης;
- AΠOΨH : Ο διαγωνισμός είναι ένα τηλεοπτικό θέαμα
- Του Τζωνη Καλημερη*
Ο διαγωνισμός τραγουδιού της EBU (γνωστός ως Eurovision) είναι ένα μεγάλο τηλεοπτικό πάρτι, μια υπερπαραγωγή τεράστιας θεαματικότητας σε όλη την Ευρώπη.
Είναι προφανές ότι ο σκοπός του διαγωνισμού δεν είναι να παράγει πολιτισμό, δεν δημιουργήθηκε για να προωθήσει το «ποιοτικό» τραγούδι (η EBU και η ΕΡΤ έχουν άλλες διοργανώσεις γι’ αυτούς τους σκοπούς). Είναι ένας διαγωνισμός ποπ («ελαφρού») τραγουδιού όπου θέαμα και μουσική μοιράζονται τη σκηνή.
Eχει γίνει πλέον αντιληπτό ότι τα οφέλη για τη χώρα που διοργανώνει τον τελικό είναι πολλά. Οι τρεις βραδιές (ημιτελικοί και τελικός) αποτελούν μοναδική ευκαιρία προβολής της διοργανώτριας χώρας και τα διαφημιστικά οφέλη είναι τεράστια.
Η Eurovision είναι τηλεοπτικό προϊόν, μια διαδικασία που «στήθηκε» για την τηλεόραση. Δεν αναμεταδίδεται απλώς τηλεοπτικά, όπως μια συναυλία ή ένας ποδοσφαιρικός αγώνας. Η οπτική με την οποία κρίνουμε, λοιπόν, τον διαγωνισμό πρέπει να είναι η ίδια με την οποία κρίνουμε ένα σίριαλ, ένα σόου ή ένα τηλεπαιχνίδι, όπου βέβαια πρωταγωνιστεί η μουσική (καλή ή κακή).
Παρατηρώντας την εξέλιξη του διαγωνισμού τα τελευταία χρόνια, έχω την αίσθηση ότι τα επόμενα έτη, βοηθούσης και της συμμετοχής του Andrew Lloyd Weber (απενοχοποιεί όλους), το μουσικό επίπεδο θα είναι σαφώς βελτιωμένο. Aλλωστε, είναι δύσκολο για συνθέτες, στιχουργούς και ερμηνευτές να αγνοούν ένα τηλεοπτικό ακροατήριο το οποίο είναι, πιθανώς, το μεγαλύτερο στον κόσμο απ’ ό, τι σε οποιοδήποτε άλλο ψυχαγωγικό γεγονός.
Σε πιο προσωπικό τόνο, πιστεύω ότι ο διαγωνισμός είναι αυτό που οι Αμερικανοί αποκαλούν «Good TV». Eχει όλα τα στοιχεία που του προσδίδουν αυτόν τον τίτλο: αγώνα, αγωνία, δράμα, γέλιο και ενίοτε φανατισμό. Είναι ένα «γήπεδο» στο οποίο η μικρή Αρμενία (τυχαίο παράδειγμα) μπορεί με μικρό σχετικά κόστος (σε σχέση με το ποδόσφαιρο π. χ.) να κερδίσει τη «μεγάλη» Αγγλία. Και αυτό τραγουδώντας.
*Ο Τζώνη Καλημέρης είναι σύμβουλος προέδρου της ΕΡΤ και project manager.
- AΠOΨH : Είναι σαν να ψηφίζουν για τον καλύτερο μονομάχο
- Του Kωνσταντινου Tζουμα*
Δεν έχω παρακολουθήσει ποτέ ολόκληρο έναν διαγωνισμό της Eurovision. Οποτε την είδα ήταν τυχαία, στο ζάπινγκ ή σε κάποια πλατεία, έριξα κάτι ματιές. Είναι ένα θέαμα ατσούμπαλο, άτεχνο, ένας διαγωνισμός ταλέντων. Σαν να μην πήγαν αυτά τα παιδιά ποτέ σχολείο, σαν να μη μάθανε τίποτα, σαν να μην έχουν μια σκυτάλη που δίνεται από γενιά σε γενιά από πλευράς στίχων, μουσικής, ενορχήστρωσης. Ακόμα και οι κινησιολογικές τους επιδόσεις είναι αθλητικές, δεν είναι χορευτικές. Προέρχομαι από σκληρά εργαστήρια χορού και θεάτρου. Δεν έχω σχέση μ’ όλα αυτά. Μου φαίνονται μπανάλ. Κανένα δε από αυτά τα τραγούδια δεν διαρκούν. Κάθε καλλιτέχνης, ένα από τα βιβλία του, μία από τις ταινίες του, ένα από τα τραγούδια του, ε!, έχει αφήσει κάτι. Δεν έχω διαπιστώσει ότι κάποιο από αυτά τα τραγούδια της Eurovision να έχει μια διάρκεια. Ο Σάκης ο Ρουβάς είναι ένα ευπαρουσίαστο παλικάρι και έχει κίνηση αθλητική, επειδή έχει επιδόσεις στα γυμναστήρια κ. λπ. Μια απόρροια εμπορικού σμιξίματος ας πούμε. Αλλά τόσες καραβοτσακισμένες υπάρξεις κυκλοφορούν, και μόλις δουν έναν νεαρό ευπαρουσίαστο να τρελαίνονται; Σιγά βρε παιδιά!!! Παντού υπάρχουν ευπαρουσίαστα παιδιά. Θυμάστε κάποιο τραγούδι του Ρουβά; Εχουμε μεγαλώσει με μουσικούς σημαντικούς και δεν εννοώ μόνο τους Ελληνες. Μιλάω για τον Ντίλαν, τον Μπόουι κ. ά. Η Eurovision είναι απλώς ένας διαγωνισμός ταλέντων, κάτι που υπάρχει σε πλήρη επάρκεια και στην τηλεόραση. Κάποιοι προσπαθούν να διακριθούν πάση θυσία, υπηρετώντας αυτό το αφόρητο πράγμα της διάκρισης και χάνοντας την ιδιαίτερη αύρα που μπορεί να κουβαλάει ο καθένας. Δεν έχω παρακολουθήσει λοιπόν ποτέ Eurovision, γιατί δεν μου αρέσει κι αυτό το «Ολυμπιακός - Παναθηναϊκός», το ποιος θα κερδίσει. Δεν μ’ ενδιαφέρουν οι πρωτιές. Είναι σαν μιαν αρένα που κάποια επιτροπή αποφασίζει για τον καλύτερο μονομάχο. Αυτό θεωρείται ψυχαγωγία; Κάτι ιδρωμένους ανθρώπους βλέπω, που τρέχουν πίσω από τον ρυθμό για να πετύχουν μια διάκριση. Μια διαδικασία που κοστίζει πολλά και δεν έχει κανένα νόημα. Το θέμα είναι να γίνεσαι ένα με το τοπίο, να ξεγελάς, να ξεγλιστράς, κι όχι να ξεχωρίζεις.
* Ο Κωνσταντίνος Τζούμας είναι ηθοποιός και συγγραφέας. Το τελευταίο του βιβλίο, Complete Unknown, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Καστανιώτη.
No comments:
Post a Comment