- «Αφού ως μουσικοί δεν βγάζουμε πια φράγκο από τους δίσκους, αναγκαζόμαστε να δίνουμε συναυλίες. Το βρίσκω πιο έντιμο για το κοινό. Και χαίρομαι που καταρρέει η μουσική βιομηχανία. Τη γάμησε τελικά το Ιντερνετ. Ηταν θεία δίκη, αφού οι δισκογραφικές τόσα χρόνια έκλεβαν το κοινό και τους μουσικούς και έβγαζαν απίστευτα κέρδη με το ταλέντο άλλων. Ηρθε η ώρα να πληρώσουν όσα έφαγαν».
Η Σίνεντ Ο' Κόνορ, απέναντί μου, δεν θυμίζει την αισθησιακή ερμηνεύτρια του «Nothing Compares 2U» που σημάδεψε τη δεκαετία του 1990. Ούτε την εξοργισμένη ακτιβίστρια που έσκισε σε ζωντανή τηλεοπτική σύνδεση τη φωτογραφία του πάπα. Το μόνο που θυμίζει το παρελθόν είναι το ξυρισμένο κεφάλι και ένας πελώριος σταυρός που κρέμεται στο στήθος της.
- Απάντηση στον φόβο
Στην Αθήνα ήρθε για να δει το Στάδιο Καραϊσκάκη όπου θα παίξει στις 12 Ιουνίου, και να συναντήσει τον Φίλιππο Πλιάτσικα, ο οποίος την κάλεσε στην εναρκτήρια συναυλία της περιοδείας του. Θα παίξει ακουστικές διασκευές των τραγουδιών της: «Το προτιμώ» λέει, μιλώντας αργά και νωχελικά. «Είναι όμορφο να επιστρέφεις στην πρώτη ύλη των τραγουδιών. Σε μια καθαρή μελωδία που το κοινό δεν είχε ποτέ την ευκαιρία να ακούσει. Δηλαδή, τον ήχο που έβγαινε καθώς ήμουν μόνη και έπαιζα κιθάρα. Πιστεύω ότι θα τους αρέσει, αφού θα παίξω κομμάτια από τους περισσότερους δίσκους».
Θα επικεντρωθεί, όμως, στο «Theology» που κυκλοφόρησε το 2007: «Μεγάλωσα στην Ιρλανδία, μια καθολική θεοκρατική χώρα, και έμαθα απ' έξω τη Βίβλο», εξηγεί. «Από μικρό παιδί διάβαζα τα ιερά κείμενα και με γοήτευαν οι ψαλμοί στη λειτουργία μιας εκκλησίας. Πάντα ήθελα να γράψω μουσική για αποσπάσματα της Βίβλου».
Το «Theology» ήταν και η δική της απάντηση σε όσα συνέβαιναν γύρω της. «Συνειδητοποίησα ότι μετά την 11η Σεπτεμβρίου ο κόσμος γέμισε φόβο. Γίνονταν σφαγές από τους ηγέτες και το πιο τραγικό ήταν ότι ισχυρίζονταν πως αντιπροσώπευαν το θέλημα του Θεού. Είναι πολύ άδικο να πιστεύεις ότι ο Θεός σε οδηγεί στη βία. Και όσοι λένε ότι η Παλαιά Διαθήκη είναι γεμάτη αίμα απλώς δεν την έχουν διαβάσει. Εψαξα σε όλα τα ιερά κείμενα και πουθενά δεν βρήκα τον αγριεμένο αιμοσταγή θεό».
Πιστεύει, άλλωστε, πως «όπου υπάρχει οργανωμένη θρησκεία δεν υπάρχει Θεός. Οποιος διαβάσει τη Βίβλο θα δει μια θεότητα γενναιόδωρη και ευγενική. Αυτή σκιαγράφησα στο δίσκο μέσα από τραγούδια-προσευχές. Είναι η δική μου προσφορά στο Θεό ή όπως και αν το αποκαλούμε. Γιατί δεν μου αρέσει η λέξη Θεός. Φυσικά δεν κάνω κήρυγμα, δεν λέω στους ανθρώπους τι να πιστεύουν. Ο δίσκος μου είναι μια προσωπική υπόθεση. Σκέφτηκα να μην τον κυκλοφορήσω, αλλά πρέπει να ζήσω κιόλας».
Η μουσική της είναι επηρεασμένη από την ρέγκε. «Για την ακρίβεια από το κίνημα των Ρασταφάρι», εξηγεί. «Δεν μου αρέσει η ρέγκε, αλλά μου αρέσει η ρυθμική της βάση. Εχει κάτι το τελετουργικό. Επηρεάστηκα πολύ από τους Ρασταφάρι και ιδιαίτερα από την άρνησή τους να ασχοληθούν με την πολιτική. Μη με παρεξηγείτε, παρακολουθώ τι συμβαίνει στον κόσμο. Αλλά δεν πιστεύω σε κάποια πολιτική ιδέα. Ούτε ελπίζω ότι μια πολιτική δύναμη μπορεί να διορθώσει κάτι. Οι πολιτικοί δεν είναι άνθρωποι σαν εσάς κι εμένα. Ζούνε σε ένα δικό τους μικρόκοσμο και αγνοούν την ύπαρξή μας».
Για τις προβοκατόρικες ενέργειές της που της έδωσαν τον τίτλο του «μαύρου προβάτου» της μουσικής σκηνής αρνείται να μιλήσει: «Οσοι μιλάνε γι' αυτά τα γεγονότα αναφέρονται σε ένα άτομο που έζησε καιρό πριν», απαντάει. «Δεν θέλησα ποτέ να είμαι προβοκάτορας. Τελικά έγινα, γιατί έτσι ένιωθα τότε. Ολα, όμως, έγιναν πολύ καιρό πριν. Τα περισσότερα ούτε καν τα θυμάμαι».
Αλλά για τον Μπαράκ Ομπάμα έχει γνώμη και μάλιστα «ιερόσυλη»: «Η εκλογή του δεν ήταν απλώς πολιτική πράξη, αλλά μια πνευματική αναγέννηση. Ενας μαύρος έγινε πρόεδρος των ΗΠΑ. Δεν ξέρω τι θα κάνει και βλέπω ότι έχουν εναποθέσει πολλές ελπίδες πάνω του. Μπορεί να τους διαψεύσει όλους. Αλλά η εκλογή του δεν έχει σχέση με την πολιτική, είναι μια πνευματική πράξη αντίστοιχη με την έλευση του Χριστού».
Παράλληλα, συνεχίζει να γράφει τραγούδια για ένα δίσκο που θα κυκλοφορήσει τον επόμενο χρόνο.
«Γράφω συνεχώς για όσα μου συμβαίνουν», εξηγεί. «Τώρα ετοιμάζω ένα άλμπουμ με τραγούδια αγάπης. Είναι δύσκολο να πραγματεύεσαι την αγάπη χωρίς να γίνεσαι γελοίος. Πρέπει να βρεις την ισορροπία. Κι εγώ δεν γράφω ρομαντικά ερωτικά τραγούδια, αλλά για την ιδέα της αγάπης. Κάθε δίσκος μου είναι ένα είδος ημερολογίου όπου αποκαλύπτω τον εαυτό του. Κατά μια έννοια ψυχαναλύομαι μέσα από τη μουσική». *
No comments:
Post a Comment