Ο συνθέτης και τραγουδιστής αναρωτιέται γιατί ζούμε σε μια «δικτατορία» όπου απαγορεύονται ο ρομαντισμός, η αισθητική και η ευαισθησία
- Στα δεκαεννέα χρόνια της παρουσίας του στην ελληνική μουσική οΦίλιππος Πλιάτσικαςδεν τα έχει καταφέρει και άσχημα. Απεναντίας. Ιδρυτικό μέλος ενός από τα πλέον επιτυχημένα συγκροτήματα, αυτό των Πυξ Λαξ, με χιλιάδες φίλους αλλά και λιγότερους «εχθρούς», η διάλυση του συγκροτήματος και η προσωπική πορεία που ακολούθησε τον βρήκαν εκεί όπου σταμάτησε.
- Αποδοχή από το κοινό, υψηλές πωλήσεις, προσωπικά άλμπουμ, «ψάξιμο» στον ήχο και συναυλίες, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό. Οπως στο εξωτερικό κυκλοφορεί και η νέα του δουλειά «Μπαλαρίνες επιτρέπονται», ενώ στις 12 Ιουνίου στο γήπεδο Καραϊσκάκη, ως οικοδεσπότης, έχει προσκαλέσει και κάποιους φίλους του, για να εμφανισθούν όλοι μαζί. Και επειδή προηγούνται οι κυρίες, μαζί του θα εμφανισθούν η Σίνεντ Ο΄ Κόνορ, ο Γκόρντον Γκάνο των Violent Femmes και ο Κωστής Μαραβέγιας με το συγκρότημά του. Η ιδέα στη βάση της είναι απλή, σύμφωνα με τον Φίλιππο Πλιάτσικα. «Εχω καλέσει άλλους που είναι προσωπικοί μου φίλοι και τους εκτιμώ και άλλους που δεν τους ξέρω προσωπικά αλλά επίσης τους εκτιμώ. Και τελικά θα μας τιμήσουν με την παρουσία τους τη συγκεκριμένη βραδιά».
- Η Σίνεντ ήταν η πρώτη επιλογή και έγινε εφικτή τελικά η παρουσία της, ο Γκόρντον Γκάνο είναι φίλος από τα παλιά και αν κάποιοι αναρωτηθούν από πού και ως πού ο Φίλιππος Πλιάτσικας είναι ο οικοδεσπότης και η Ο΄ Κόνορ η προσκεκλημένη, ιδού η απάντηση: «Είναι τόσο φυσιολογικό όσο φυσιολογικό είναι να προσκαλέσω κάποιους φίλους να παραστούν στη γιορτή μου. Κάπως έτσι το βλέπω. Και σε τέτοιες περιπτώσεις δεν σκέφτεσαι τι θα πουν οι άλλοι, αν κάποιος δηλαδή το δει στραβά». Ο ίδιος πάντως έχει δει μάλλον... στραβά, ή για να ακριβολογούμε με έντονη κριτική διάθεση, «το επικοινωνιακό μακελειό» που συμβαίνει τα τελευταία 20 χρόνια τουλάχιστον στον χώρο του τραγουδιού και της αισθητικής. «Από τη μία πλευρά έχουμε το επικοινωνιακό μακελειό ενός ρηχού, ενός κιτς, ενός αντιαισθητικού τραγουδιού. Πες το όπως θέλεις. Πρόσφατο παράδειγμα η Γιουροβίζιον. Φθάσαμε στο σημείο να μοιράζει η κυβέρνηση στα συνέδρια στο εξωτερικό CD με το τραγούδι της ελληνικής συμμετοχής για να έρθει τουρισμός στην Ελλάδα. Από την άλλη, είμαστε όλοι εμείς που από επιλογή διατηρούμε μια αξιοπρέπεια και αισθητική χωρίς να υπερπροβαλλόμαστε, χωρίς να ανοίγεις τους φούρνους μικροκυμάτων και να ακούς τα τραγούδια μας ή να ανοίγεις τα τηλέφωνα και να ακούς τα τραγούδια μας. Και μέσα σε όλο αυτό το “σκηνικό” φθάνουμε στο σημείο για ανθρώπους σαν εμένα να διυλίζουμε τον κώνωπα, ψάχνοντας να βρούμε γιατί κάλεσα τη Σίνεντ, και καταπίνουμε την κάμηλο. Δηλαδή, δεν βλέπω μια ανάλογη διεισδυτική κριτική στην κατάσταση που περιέγραψα παραπάνω ώστε να βοηθηθεί ο κόσμος να καταλάβει την εικονική πραγματικότητα που ζει εδώ και πολλά χρόνια. Ζούμε σε μια “δικτατορία” όπου “απαγορεύονται” ο ρομαντισμός, η αισθητική, η ευαισθησία,η ισορροπία, γι΄ αυτό και εγώ έβγαλα το άλμπουμ με τίτλο “Μπαλαρίνες επιτρέπονται”. Συμβολίζει όλα όσα απαγορεύονται σήμερα. Και τον τίτλο τον χρωστάω στην κόρη μου.Φαίνεται ότι ήμουν σε μια φάση που (της) έλεγα πολλά “απαγορεύεται”, είχε ντυθεί λοιπόν μπαλαρίνα, ήρθε και μου είπε το εξής: “Μπαμπά, οι μπαλαρίνες επιτρέπονται”».
- Σχεδόν μία εικοσαετία στον χώρο της μουσικής και ακόμη δεν έχει ξεκαθαρίσει γιατί οι... μπαλαρίνες απαγορεύονται. «Μ΄ ενοχλεί η αισθητική που υπηρετεί το κάθε πράγμα και τα μηνύματα που περνάει και ότι όλο το σύστημα για τους δικούς του σκοπούς υπηρετεί αυτή την αισθητική μονόπλευρα και δικτατορικά. Με ενοχλεί ότι δεν υπάρχει ισορροπία. Είναι δικαίωμα του καθενός να κάνει ένα εύκολο τραγούδι ή ένα είδος τραγουδιού ρηχό ή επιφανειακό, όπως είναι και δικαίωμά του να το υπηρετήσει με όποιον τρόπο κρίνει. Το ανησυχητικό είναι ο βομβαρδισμός επάνω σε ένα συγκεκριμένο είδος μουσικής-αισθητικής. Σαν να θέλει αυτή η εποχή να εξαφανίσει όλα τα άλλα στοιχεία και να κρατήσει μια γλώσσα στη μουσική και έναν τρόπο έκφρασης. Οσο για τις δισκογραφικές εταιρείες, κοιμούνται εκεί που έχουν στρώσει. Οι πιο εμπορικοί δίσκοι στην Ελλάδα δεν είναι οι δίσκοι των καλλιτεχνών που υπερπροβάλλονται τα τελευταία 20 χρόνια μανιωδώς και ύποπτα. Και απορώ πώς οι εταιρείες δεν ψάχνουν να βρουν τους νέους Κατσιμιχαίους, Χατζιδάκιδες, Παπακωνσταντίνου κ.ο.κ.».
- Ωσπου να απαντήσει στο παραπάνω ερώτημα, θα συνεχίσει να γράφει τη μουσική και τα τραγούδια του- «κακά ή καλά, αυτή είναι η αλήθεια μου και δεν υπάρχει τίποτε ψεύτικο σε αυτό»- και να προτρέπει όλους όσοι «κατεβάζουν» μουσική από το Ιnternet δωρεάν«να μάθουν τουλάχιστον να επιλέγουν. Δεν χρειάζεται να γίνονται κυνηγοί μουσικής. Αν “κατεβάζεις” 300 τραγούδια την ημέρα, πόσα από αυτά ακούς;».
Γήπεδο Καραϊσκάκη, Φίλιππος Πλιάτσικας, Σίνεντ Ο΄ Κόνορ, Γκόρντον Γκάνο, Κωστής Μαραβέγιας, Μc Υinka, στις 12/6. Fix, Θεσσαλονίκη, μαζί του οι Διονύσης Τσακνής, Βασίλης Καζούλης, Μc Υinka, στις 16/6.
No comments:
Post a Comment