 Eurokinissi |
- «Εκεί που φύτρωνε φλισκούνι κι άγρια μέντα/ κι έβγαζε η γη το πρώτο της κυκλάμινο...», στη Μόσχα των «Μπολσόι» και των άλλων φημισμένων θεάτρων και ορχηστρών, που χάρη στην Οκτωβριανή Επανάσταση άνθισαν πολιτισμός και τέχνες και επί δεκαετίες υπήρξε κέντρο μιας μεγάλης ανθρωποκεντρικής πολιτιστικής ανάπτυξης, οι αρχιτέκτονες της μαζικής κουλτούρας και της ευρωπαϊκής ομογενοποίησης έστησαν τη φιέστα του 54ου Διαγωνισμού της Γιουροβίζιον.
- Η πρωτεύουσα της Ρωσίας, με την τεράστια συμβολή στο σοβιετικό και παγκόσμιο πολιτισμό, φορώντας πλέον τα λαμέ «ρούχα» της «ευρωγκαρνταρόμπας», είναι η «οικοδέσποινα» της φετινής τηλεοπτικής πασαρέλας - γιορτής των μεγαθηρίων της μουσικής βιομηχανίας και των μονοπωλίων του θεάματος. «Αρένα» της «ρωμαϊκής» μουσικής - τηλεοπτικής διοργάνωσης (ο τελικός θα γίνει στις 16 Μάη) θα είναι το στάδιο «Ολιμπίνσκι», στο οποίο στήθηκε η μεγαλύτερη σκηνή που έχει κατασκευαστεί ποτέ για διαγωνισμό Γιουροβίζιον. Μέσα στο γενικότερο σκηνικό της πρωτοφανούς για την ανθρωπότητα οπισθοδρόμησης προς τον καπιταλισμό, με όλες τις αρνητικές επιπτώσεις που έχει για όλους τους τομείς του αληθινού πολιτισμού, η Μόσχα μετατράπηκε σε φανταχτερό ντεκόρ του ευρωπανηγυριού. Ευελπιστώντας μάλιστα να βγει νικήτρια στο πεδίο της διοργάνωσής του, καθώς η ρωσική κυβέρνηση παίρνει πολύ στα σοβαρά το διαγωνισμό, υπολογίζοντας να τη βοηθήσει στην κατασκευή του ευρωπαϊκού προφίλ της.
- Γι' αυτό το λόγο προσφέρει γην και ύδωρ, παρά την οικονομική κρίση, η οποία δεν αγγίζει καθόλου το «πανηγυράκι» της Γιουροβίζιον. Οπως έχει ανακοινώσει ο Αλεξάντρ Ζούκοφ, αντιπρόεδρος της ρωσικής κυβέρνησης και πρόεδρος της Οργανωτικής Επιτροπής του διαγωνισμού, οι προετοιμασίες για τη Γιουροβίζιον στοιχίζουν στον ομοσπονδιακό προϋπολογισμό 1 δισεκατομμύριο ρούβλια! Την ίδια ώρα, η οικονομική κρίση γίνεται το άλλοθι της ρωσικής κυβέρνησης για περικοπές σε διάφορους πολιτιστικούς τομείς και δραστηριότητες. Αποκαλυπτική είναι η δήλωση του Ρώσου υπουργού Πολιτισμού, Αλεξάντρ Αβντέγιεφ, ότι εξαιτίας της οικονομικής κρίσης και στο πλαίσιο των μέτρων που «οφείλει να λάβει το ρωσικό υπουργείο Πολιτισμού»», ούτε μία κινηματογραφική παραγωγή δε θα ξεκινήσει το 2009 στη Ρωσία. Μια δήλωση, που αποδεικνύει για μια ακόμη φορά τις «πολιτιστικές» επιλογές του καπιταλισμού και επιβεβαιώνει ότι αυτό το σύστημα κοινωνικής οπισθοδρόμησης αποτελεί συνάμα τροχοπέδη για την τέχνη, τον πολιτισμό, την αληθινή δημιουργία....
Πολιτική, προσευχές και... εκατομμύρια
- Φανατικός υποστηρικτής του «θεσμού» έχει δηλώσει ο ίδιος ο Ρώσος πρωθυπουργός, Βλαντιμίρ Πούτιν, κάνοντας λόγο μάλιστα για ύπαρξη ανατολικού μπλοκ - όχι στην πολιτική αλλά στη Γιουροβίζιον! Από αυτό το «μπλοκ» πάντως θ' απουσιάσει φέτος η Γεωργία, που αποφάσισε να ακυρώσει τη συμμετοχή της στη Γιουροβίζιον, μετά από την απόρριψη του τραγουδιού της «We don't want put in» από τους διοργανωτές, οι οποίοι έκριναν ότι οι στίχοι του προσβάλλουν τον Ρώσο πρωθυπουργό. Το τραγούδι έκανε λογοπαίγνιο με την αγγλική γραφή του ονόματος του Πούτιν και το αγγλικό ρήμα put in, που σημαίνει «βάζω». «Κανένας στίχος, δηλώσεις, χειρονομίες πολιτικού περιεχομένου, δεν μπορούν να γίνουν ανεκτοί στο μουσικό αυτό διαγωνισμό» τόνιζε ανακοινωθέν της διοργανώτριας EBU, η οποία όμως παλαιότερα δεν είχε δείξει την ίδια ευαισθησία για το ουκρανικό συγκρότημα με το τραγούδι - σημαία της «πορτοκαλί επανάστασης». Πολιτική κατά το δοκούν επιτρέπει ο διαγωνισμός της Γιουροβίζιον και το έχει αποδείξει πολλάκις.
- Μήπως πολιτική πράξη και μάλιστα εναρμονισμένη με την ισραηλινή προπαγάνδα δεν είναι η σύμπραξη στη μοσχοβίτικη σκηνή της Γιουροβίζιον της Νόα Νίνι, με την αραβικής καταγωγής Μίρα Αουάντ, στο τραγούδι που θα εκπροσωπήσει το Ισραήλ; Μια παρουσίαση που, με νωπό ακόμη τον απόηχο των βομβαρδισμών στη Γάζα, επιχειρεί να φανεί σαν «ζωντανό παράδειγμα μιας αρμονικής συνύπαρξης» προκαλώντας το κοινό αίσθημα των Παλαιστινίων στα κατεχόμενα. Οσον αφορά στη Ρωσία, στο διαγωνισμό θα εκπροσωπηθεί από την Ουκρανή τραγουδίστρια Αναστασία Πρικόντκο, της οποίας η επιλογή μέσω televoting (κλήσεων από σταθερά τηλέφωνα και μηνυμάτων από κινητά) ξεσήκωσε αντιδράσεις στο ρωσικό Τύπο.
- Πανέτοιμος και ο δικός μας Sakis με το ...ελληνικότατο και βεβαίως καλοπροικισμένο από την ΕΡΤ (βλέπε χρήματα του ελληνικού λαού) «This is our night». Εχοντας μονίμως το αστραφτερό χαμόγελο της χορηγού «Trident» και πάνω απ' όλα την ευλογία και τις ευχές του οικουμενικού πατριάρχη, Βαρθολομαίου, που φρόντισε να πάρει κατά την επίσκεψή του, πριν ένα μήνα, στο Οικουμενικό Πατριαρχείο. Για να μην ξεχνιόμαστε, ο παναγιότατος, που πρόσφερε στον τραγουδιστή για ...γούρι, ένα αντίγραφο από το 1904 της Καινής Διαθήκης με ιδιόχειρη αφιέρωση, φρόντισε να υπενθυμίσει στους πιστούς που είχαν προσέλθει στην κοινή με τον Σ. Ρουβά λειτουργία, πως ήταν ο πρώτος Ελληνας τραγουδιστής που τον επισκέφθηκε πριν το διαγωνισμό της Γιουροβίζιον, το 2004, και πως το καλό του παράδειγμα ακολούθησαν έκτοτε κι άλλοι... Κι ενώ το έθνος αναμένει να πιάσουν τόπο οι προσευχές του πατριάρχη, μαθαίνουμε ότι το κόστος της συμμετοχής της Ελλάδας στον ευρωπαϊκό διαγωνισμό της Γιουροβίζιον θα είναι αυξημένο περίπου κατά 200.000 ευρώ - αναμένεται συνολικά να ξεπεράσει τις 900.000 ευρώ! Οι διευθύνοντες την κρατική ΕΡΤ έκαναν και φέτος ό,τι μπορούσαν για να υπηρετήσουν το ευρωπαϊκό «ιδεώδες» της ανοησίας, της ιδεολογικής λοβοτομής και του κέρδους. Ζωντανή είναι εξάλλου η ανάμνηση της γιουροφιέστας της Αθήνας, που στοίχισε στον ελληνικό λαό περισσότερα από 12 εκατ. ευρώ!
«Χαπάκι» μαζικής ύπνωσης
- Περισσότεροι από 100 εκατομμύρια τηλεθεατές αναμένεται, λέει, να παρακολουθήσουν τη φετινή «σούπα» της Γιουροβίζιον. Ασφαλώς αυτή η χοάνη δεν έχει την παραμικρή σχέση με την ποιότητα και πολύ περισσότερο με την πλούσια πολιτιστική παραγωγή του κάθε τόπου, από τον οποίο προέρχονται τα συνήθως κακέκτυπα - πλην ελαχίστων εξαιρέσεων - που διαγωνίζονται. Ο ρόλος και οι στόχοι της, εξάλλου, είναι σε αντιδιαστολή με τον αληθινό πολιτισμό, με αυτόν που «γράφεται» μέρα τη μέρα με μεράκι, γνώση, κόπο, και ο οποίος ασφυκτιά στη μέγκενη της εμπορευματοποίησης, αγωνιώντας να αρθρώσει λόγο, να βρει τον τρόπο να φτάσει στο φυσικό αποδέκτη του, το λαό. Το τραγούδι, η πιο άμεση, η πιο μαζική και λαϊκή μορφή τέχνης, σ' αυτή την προκρούστεια διοργάνωση είναι απλώς το άλλοθι, καθώς απουσιάζει ως μορφή τέχνης και γνήσιας έκφρασης. Αντίθετα, παρά τις «κορόνες» των διοργανωτών για προβολή του μουσικού πολιτισμού κάθε χώρας που συμμετέχει, αυτή η βιτρίνα ευρωπαϊκής πολιτιστικής ενοποίησης αποτελεί τη «λαμπερή» χωματερή του τραγουδιού των χωρών της Ευρώπης, θάβοντας κάθε είδους ομορφιά, διαφορετικότητα, αξία. Παράλληλα, λειτουργεί ως ένα ακόμη... χαπάκι μαζικής ύπνωσης και χειραγώγησης συνειδήσεων. Και για να γίνει ευκολότερη η «κατάποσή» του στήνεται ένας ολόκληρος μηχανισμός: αστρονομικά χρηματικά ποσά, τηλεοπτικά δίκτυα, ραδιοφωνίες, εταιρείες δίσκων και προβολής, Τύπος, εταιρείες διαφημιζόμενων «χορηγών», ενώ τα τελευταία χρόνια στο χορό έχουν μπει για τα καλά και κυβερνήσεις, αποβλέποντας σε πολιτικά και ιδεολογικά οφέλη.
- Η ιστορία της Γιουροβίζιον δεν είναι ούτε μικρή, ούτε αθώα. Παιδί του ψυχρού πολέμου (δημιουργήθηκε στα μέσα της δεκαετίας του '50 στο Λοκάρνο της Ελβετίας) υπηρέτησε το δόγμα της πολιτιστικής ενοποίησης της Δυτικής Ευρώπης. Μετά τη νίκη της αντεπανάστασης στις σοσιαλιστικές χώρες, οι γεωγραφικές και κυρίως πολιτικές αλλαγές στη Γηραιά Ηπειρο επέδρασαν και στη Γιουροβίζιον. Η καπιταλιστική παλινόρθωση στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης οδήγησε σε δραματικές περικοπές και στη σφαίρα του πολιτισμού, ενώ παράλληλα οι κυβερνήσεις αυτών των χωρών έγιναν φανατικοί υποστηρικτές της Γιουροβίζιον. Μάλιστα, οι προσπάθειες της Εσθονίας και της Ουκρανίας να φιλοξενήσουν τη διοργάνωση ήταν ένας στόχος που συνδεόταν με την «επιστροφή στην Ευρώπη», ενώ η πρόκριση σ' αυτό το πανηγύρι της «δυτικής κουλτούρας» θεωρήθηκε γεγονός εθνικής σημασίας. Ετσι, ενώ στις αρχές ο διαγωνισμός της Γιουροβίζιον χαρακτηριζόταν από άκρατο κεντροευρωπαϊσμό, στη συνέχεια έγινε πεδίον δόξης λαμπρό για γιορτασμούς ευρωσυσπείρωσης, με τις πρώην σοσιαλιστικές χώρες να «χορεύουν» σταδιακά αλλά ξέφρενα στο «χορό» των διοργανωτών, πληρώνοντας αδρά τους «καρπούς» της «ελεύθερης» Δύσης και το τίμημα του εξευρωπαϊσμού τους.
- Ρουμπίνη ΣΟΥΛΗ, ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, Κυριακή 10 Μάη 2009
No comments:
Post a Comment