 |
«Στα δύο κορυφαία μου έργα στον τομέα της έντεχνης λαϊκής μουσικής», σημειώνει ο συνθέτης, «τον "Επιτάφιο" και τη "Ρωμιοσύνη" είχα την αίσθηση ότι η μελωδία ξεπήδησε σαν αρτεσιανό νερό μέσα από τους στίχους. Τι να συνέβαινε άραγε; Νομίζω ότι η ταύτισή μου με τον ποιητή, που ξεπερνούσε τα σύνορα της ποίησης κι απλωνόταν σε όλο το χώρο της ζωής, της εργατικότητας, της δημιουργικότητας, της ιδεολογίας, της στάσης ζωής, της κοινής πίστης σε μια κοινή κλίμακα αξιών, στην ταυτόσημη αντιμετώπιση του χρέους(...) όλα αυτά δημιούργησαν μία ταυτότητα, θα έλεγα, στις δύο ευαισθησίες μας» και προσθέτει «γίναμε συγκοινωνούντα δοχεία, απ' όπου ποίηση και μουσική περνούσε η μία στην άλλη, ώσπου να πάρουν μία τρίτη διάσταση: το τραγούδι».
«Τα 16 απ' τα "Δεκαοχτώ λιανοτράγουδα της πικρής πατρίδας"» - έγραφε ο Γιάννης Ρίτσος - «γράφτηκαν μέσα σε μια μέρα - στις 16 του Σεπτέμβρη του 1968 - στο Παρθένι της Λέρου, ύστερα από κρυφό μήνυμα του Μίκη Θεοδωράκη, με την παράκληση να μελοποιήσει κάτι δικό μου, ανέκδοτο. Τα λιανοτράγουδα αυτά τα ξαναδούλεψα στο Καρλόβασι της Σάμου το Νοέμβρη του 1969. Το 16ο και το 17ο γράφτηκαν την Πρωτομαγιά του 1970. Το 7ο αλλάχτηκε ριζικά το Γενάρη του 1973 στην Αθήνα. Δε σκόπευα να εκδώσω τα "Δεκαοχτώ λιανοτράγουδα" κι είχα ζητήσει να μη δημοσιευτούν και να μη μεταφραστούν, παρά μόνο να τραγουδηθούν. Αλλά να που τα περισσότερα δημοσιεύτηκαν, κιόλας, σε πολλά ντόπια και ξένα περιοδικά και μεταφράστηκαν σε αρκετές ξένες γλώσσες. Ετσι, δεν υπάρχει πια λόγος να επιμείνω στην αρχική μου απόφαση. Τα "Δεκαοχτώ λιανοτράγουδα της πικρής πατρίδας" είναι αφιερωμένα στον Μίκη Θεοδωράκη».
Η προπώληση των εισιτηρίων ξεκινάει, σήμερα, στα ταμεία του Ελληνικού Φεστιβάλ, Πανεπιστημίου 39 (στοά Πεσμαζόγλου) ή τηλεφωνικά στο 210 3272000 ή online στο www.greekfestival.gr. [Ριζοσπάστης, Τετάρτη 20 Μάη 2009]
No comments:
Post a Comment