- «Η μουσική είναι γυναίκα, είναι θηλυκό». Η Αθηνά Ανδρεάδη ή Αthena Αndreadis,για τους αγγλόφωνους, βάζει τελεία προτού καλά καλά αρχίσει η συζήτηση για τις κοπέλες στην Ελλάδα που ασχολούνται με αυτό που ονομάζεται εν γένει ποπ-ροκ μουσική. Εφόσον η μουσική είναι γένους θηλυκού, τότε οι κυρίες θα έπρεπε να είναι εκείνες όχι κατ΄ ανάγκην που τραγουδούν τα μπλουζ αλλά που έχουν το πάνω χέρι στην εν λόγω βιομηχανία. Δεν είναι ακριβώς έτσι, τουλάχιστον όσον αφορά την Ελλάδα. Αν και τα τελευταία χρόνια οι κυρίες που ασχολούνται με την ποπ-ροκ μουσική και δη την αγγλόφωνη όλο και αυξάνονται, εν τούτοις κρατάω σοβαρές επιφυλάξεις κατά πόσον είναι γνωστές πέρα από έναν συγκεκριμένο κύκλο ανθρώπων ή ακόμη περισσότερο κατά πόσον τους «παίρνει στα σοβαρά» μια σημαντική μερίδα όχι μόνο του κοινού αλλά και του όλου «συστήματος». Και όμως, πέρα από το γεγονός ότι έχουν να παρουσιάσουν αξιόλογες δουλειές, έχουν σαφώς προσανατολιστεί προς το εξωτερικό ίσως και περισσότερο (και με καλύτερα αποτελέσματα) από ό,τι οι άνδρες συνάδελφοί τους. Και αν είναι η Μonika ή η Sugah Spank! ή οι Μarsheaux οι πλέον γνωστές, καιρός είναι να υποδεχθούμε σε αυτή την παρέα και την προαναφερόμενη Αthena, την Εtten, τη Μary από τους Μary and the Βoy, τις Βerlin Βrides και τις Κid Μoxie.
- Οι γυναίκες τραγουδίστριες, στιχουργοί, μουσικοί και τα συγκροτήματά τους έχουν σηκώσει προ πολλού τα μανίκια τους και έχουν πέσει με τα μούτρα στη δουλειά.
Με δύναμη από τη Θεσσαλονίκη μας έρχονται οι αδελφές Μarsheaux, ήτοι η Μαριάνθη και η Σοφία. Από τα πλέον επιτυχημένα συγκροτήματα των τελευταίων ετών στο εξωτερικό, είδαν το άλμπουμ «Ρeek Α Βoo» να πουλάει περισσότερα από 22.000 αντίτυπα εκτός συνόρων και 2.500 εντός, ενώ πέρυσι τιμήθηκαν από τα Ελληνικά Βραβεία Γραφιστικής και Εικονογράφησης για το εξώφυλλο του προαναφερθέντος άλμπουμ. Αυτή την εποχή βρίσκονται στο στούντιο και ετοιμάζονται να κυκλοφορήσουν το τρίτο τους άλμπουμ σε συνεργασία της UΝDΟ και της γερμανικής εταιρείας Οut of Line. Τίτλος «Lumineux Νoir», ενώ ήδη έχει ξεχωρίσει το electro pop «Βreakthrough». Ανάμεσα στις προετοιμασίες του νέου τους δίσκου οι Μarsheaux σημείωσαν στο «Βήμα» ότι«γενικώς είναι πιο εύκολα να σε δεχθεί ο κόσμος επειδή τα electro pop συγκροτήματα είναι μετρημένα στα δάχτυλα». Οσο για την ανταπόκρισή τους από το κοινό και δη αν τις αντιμετωπίζουν με διαφορετικό μάτι απαντούν το εξής: «Δεν έχουμε νιώσει κάποια διαφορετική αντιμετώπιση, αν και στην αρχή ακούγαμε κάποια σεξουαλικά σχόλια από ορισμένους. Πιστεύουμε ότι είναι και το τι δικαίωμα θα δώσει ο καθένας. Εμείς πάντως δεν αφήνουμε σεξουαλικά υπονοούμενα στα live και στις φωτογραφίες που βγάζουμε. Υπάρχουν πάντως και κάποιοι που σε βλέπουν απαξιωτικά. Παράδειγμα: όταν είχαμε δώσει το demo μας στη Warner το 2003, η απάντηση που πήραμε ήταν “δεν ασχολούμαστε με βλακείες”, ενώ όταν το στείλαμε στη γερμανική εταιρεία είχε πει το αφεντικό της στον μάνατζερ ότι “αν δεν υπογράψεις με αυτές, θα είσαι μεγάλος βλάκας”. Αυτή είναι η διαφορά». Η Μαριάνθη και η Σοφία δεν αρνούνται ότι είναι σαφώς προσανατολισμένες στο εξωτερικό. «Μας ενδιαφέρει περισσότερο από την Ελλάδα. Εδώ για κάποιον λόγο τα τραγούδια μας δεν παίζονται πουθενά. Π.χ., το νέο μας σινγκλ “Βreakthrough” το στείλαμε σε όλους τους ραδιοφωνικούς σταθμούς της Αθήνας και ακόμη δεν το ακούσαμε ή τέλος πάντων κανείς δεν μας είπε ότι το άκουσε κάπου. Στη Γερμανία όμως είναι τοπ 20 σε έξι σταθμούς». Οσον αφορά τις οικογενειακές υποχρεώσεις τους σε σχέση με τις επαγγελματικές, ας είναι καλά οι γιαγιάδες. «Είναι αρκετά δύσκολο να κουβαλάς τα παιδιά στις συναυλίες στο εξωτερικό αλλά ευτυχώς έχουμε τις γιαγιάδες και τα αφήνουμε. Το καλό είναι ότι πλέον μπορούμε να συντηρούμαστε από το γκρουπ, οπότε εγκαταλείψαμε τις πρωινές δουλειές μας. Είμαστε πολύ χαρούμενες που μέσα σε τρία χρόνια καταφέραμε αυτό που ξεκινήσαμε για πλάκα να το κάνουμε επάγγελμά μας».
«Τυχερός είσαι που μας πέτυχες, ετοιμάζουμε βαλίτσες για Αγγλία.Το Σάββατο (30 Μαΐου) παίζουμε σε ένα κλαμπ στο Λονδίνο». Οντως, είμαι τυχερός που πρόλαβα τις Βerlin Βrides, τη στιγμή που έφτιαχναν τις βαλίτσες τους για να παρουσιάσουν τη μουσική και τα τραγούδια τους. Ενα υβρίδιο electro punk και power pop με συνθεσάιζερ και κομπιούτερ. Στα δύο σχεδόν χρόνια της πορείας τους έχουν γυρίσει όλη την Ελλάδα με live και κλείνουν το μάτι στο εξωτερικό, εφόσον το ΕΡ «Failure to wank» βραβεύτηκε από το βρετανικό περιοδικό «ΑrtRocker» ως μία από τις δύο πιο ενδιαφέρουσες κυκλοφορίες του 2008. Είπατε τίποτα; Οι Βerlin Βrides τονίζουν ότι «η κατάσταση δεν είναι εύκολη στην Ελλάδα με τα κυκλώματα που υπάρχουν στη νυχτερινή ζωή και σαφώς υπάρχει η πιθανότητα να σε εκμεταλλευθούν πιο εύκολα εφόσον είσαι γυναίκα. Υπάρχει ίσως και μια καχυποψία ειδικά σε εμάς με τη μουσική που παίζουμε,αλλά από την άλλη η ανταπόκριση του κοινού είναι τέτοια στις περισσότερες συναυλίες μας ώστε όλα είναι εντάξει». Παρ΄ όλο που δεν έχουν καταφέρει να ζουν ακόμη από τη μουσική, εν τούτοις είναι έτοιμες να φτιάξουν μια και καλή τις βαλίτσες τους και να... ξενιτευθούν. «Είμαστε διατεθειμένες αν υπάρξουν οι κατάλληλες συνθήκες να αλλάξουμε και χώρα για να κάνουμε τη μουσική μας και να ζήσουμε από αυτήν». Και μιλάνε με τόση σιγουριά για τους εαυτούς τους που μάλλον θα... ξενιτευθούν περισσότερο εύκολα από ό,τι και οι ίδιες πιστεύουν.
Η ξενιτιά δεν είναι κάτι που απασχολεί ιδιαιτέρως την Εtten, η οποία δεν είναι μόνο τραγουδίστρια αλλά γράφει κιόλας μουσική και τραγούδια, τη γνωρίσαμε από τη συνεργασία της με τους Film, εμφανίστηκε με τη Λένα Πλάτωνος στις πρόσφατες συναυλίες που δόθηκαν στο Κύτταρο και βρίσκεται αυτή την εποχή στο στούντιο για να ηχογραφήσει την πρώτη της προσωπική δουλειά, παραγωγή του Coti Κ. Η ίδια πιστεύει ότι θέλει θάρρος και τσαμπουκά μια γυναίκα να ασχοληθεί με τη μουσική «και θεωρώ ότι,αν και υπάρχουν πολλές γυναίκες που έχουν εξαιρετικές φωνές, εντούτοις δεν βγαίνουν πολύ προς τα έξω. Εχει υπάρξει φορά να εμφανίζομαι σε φεστιβάλ και να είμαι η μοναδική γυναίκα. Η ένστασή μου είναι ότι πολλές φορές δεν μας παίρνουν στα σοβαρά, ενδεχομένως να αναρωτιούνται “ποια είναι αυτή η χαζογκόμενα και τι να θέλει τώρα;”. Παράλληλα έχω διαπιστώσει ότι τώρα τελευταία ο χώρος της μουσικής θέλει όλο και περισσότερες γυναίκες». Μπερδεμένα πράγματα από μια κοπέλα που ασχολείται επαγγελματικά με τη μουσική εδώ και 13 χρόνια αλλά ακόμη δεν έχει καταφέρει να ζει από αυτήν. «Οχι, δεν ζω από τη μουσική. Φυσικά δεν έχω κάνει και κάτι εμπορικό ώστε να μου δοθεί αυτή η δυνατότητα και παράλληλα νιώθω μια ελευθερία σε αυτό που κάνω επειδή έχω την ελευθερία της επιλογής. Αυτό που με ενδιαφέρει είναι να έχω ισορροπία και να γράφω αυτό που μου βγαίνει». Οσο για τη συνεργασία της με το ισχυρό φύλο θεωρεί ότι «είναι ωραία τα πράγματα όταν δένει η χημεία μεταξύ ανδρών και γυναικών». Η προαναφερθείσα Αθηνά Ανδρεάδη έχει μάλλον μια διαφορετική διαδρομή από τις συναδέλφισσές της. Η διαδρομή είναι Ελλάδα- εξωτερικό. Εδώ έχουμε το ανάποδο. Η Αthena Αndreadis γεννήθηκε στο Λονδίνο, μεγάλωσε στην Ελλάδα, επέστρεψε στο Λονδίνο και πολύ γρήγορα υπέγραψε το πρώτο της επαγγελματικό συμβόλαιο, κυκλοφόρησε το ντεμπούτο της ροκ/φολκ άλμπουμ «Βreathe with me», έδωσε συναυλίες πάντα στην Αγγλία, εμφανίστηκε πέρυσι στο Glastonbury Festival στην Αγγλία, έχει εμφανισθεί και στην Ελλάδα φυσικά και ήδη ετοιμάζεται για τη δεύτερη δισκογραφική της δουλειά. «Πιστεύω ότι, όπως σε όλα τα πράγματα, έτσι και στη μουσική οι γυναίκες σε σχέση με τους άνδρες νιώθουν περισσότερο ελεύθερα και άνετα να εκφραστούν, να καταθέσουν τον εαυτό τους και να πουν αυτό που έχουν να πουν. Γυναίκες πάντοτε υπήρχαν στην ποπ-ροκ μουσική, ακόμη και από τις δεκαετίες του ΄60 και του ΄70, αλλά ήταν σαφώς λιγότερες από τους άνδρες. Με χαροποιεί πάντως το γεγονός που βλέπω, όλο και περισσότερες γυναίκες να βρίσκουν το θάρρος να εκφραστούν. Και όσο γίνεται αυτό τόσο η κοινωνία και η (μουσική) βιομηχανία το αποδέχονται. Ο κόσμος χρειάζεται τις γυναίκες». Δεν αρνείται ότι τις υψηλές θέσεις στη δισκογραφία τις κατέχουν άνδρες, «με αποτέλεσμα να δένονται πιο εύκολα μεταξύ τους. Πίνουν μαζί μπίρες, παίζουν μπάλα και αυτό τους βοηθά στο μεταξύ τους δέσιμο. Αλλά σε επίπεδο καλλιτεχνικό η μουσική είναι γυναίκα».
No comments:
Post a Comment