Γιώργος Μαργαρίτης: «Ορφανό... το λαϊκό τραγούδι»

• Ο Γιώργος Μαργαρίτης μιλά για το πώς αποφάσισε να αφιερώσει το νέο του CD στον Βασίλη Τσιτσάνη, για τις επιρροές του, αλλά και τα «χαβαλοτράγουδα»

Ως «τα δύο βουνά του λαϊκού τραγουδιού» χαρακτηρίζει τους Τσιτσάνη και Βαμβα­κάρη ο Γιώργος Μαργαρίτης.

Μιλώντας με τον Γιώργο Μαργαρίτη σχεδόν αμέσως αντιλαμβάνεσαι πως έχεις να κάνεις εκτός από έναν πολύ καλό λαϊκό τραγουδιστή και με έναν αυθεντικό λαϊκό άνθρωπο. Και αυτή η αυθεντικότητα του χαρακτήρα του είναι πιθανότατα υπεύθυνη και για τις μουσικές επιλογές του. Αυτή την περίοδο ολοκληρώνει τη νέα του δισκογραφική δουλειά η οποία είναι ένα αφιέρωμα στον μεγάλο Βασίλη Τσιτσάνη. Τίτλος; «Ο Γιώργος Μαργαρίτης τραγουδά Βασίλη Τσιτσάνη».

Ποιος είχε την ιδέα να τραγουδήσετε ο Γιώργος Μαργαρίτης Βασίλη Τσιτσάνη;

Ηταν μια δική μου ιδέα. Στην πραγματικότητα ήταν ένα όνειρο που είχα εδώ και πολλά χρόνια, να κάνω αφιερώματα στους μεγάλους του λαϊκού μας τραγουδιού. Αισθανόμουν την υποχρέωση να το κάνω αυτό. Και είμαι πολύ χαρούμενος που τώρα τα κατάφερα. Μετά τον δίσκο με τον Τσιτσάνη θα ακολουθήσουν κι άλλοι, με τραγούδια άλλων μεγάλων δημιουργών.

Κατά τη γνώμη σας, τι σημαίνει ο Βασίλης Τσιτσάνης για το λαϊκό τραγούδι;

Ο Τσιτσάνης είναι ένα από τα δύο «βουνά» του λαϊκού τραγουδιού. Το άλλο είναι ο Βαμβακάρης. Αυτός ο συνθέτης έχει γράψει πάνω από 600 τραγούδια. Το σημαντικό στον Τσιτσάνη είναι οι μελωδίες του. Είναι σπουδαίες, αριστουργήματα. Και μπορεί η «Συννεφιασμένη Κυριακή» να θεωρείται το πιο δύσκολο τραγούδι που έχει γράψει, εγώ όμως όταν άκουσα ένα άλλο, «Το Θύμα», ράγισε η καρδιά μου, έβαλα τα κλάματα γιατί ένιωσα πόσο καιρό το δούλευε.

Προσωπικά, τι σας συνδέει με τον Βασίλη Τσιτσάνη;

Τον γνώρισα όταν ήμουν 13 χρόνων στα Τρίκαλα που ερχόταν κάθε Πάσχα και Χριστούγεννα. Ηθελα να πάρω τη συμβουλή του. Συναντηθήκαμε, λοιπόν, με άκουσε και μου είπε όταν μεγαλώσω να πάω να τον βρω στην Αθήνα. Αυτή ήταν η πρώτη μας συνάντηση. Εχει βάλει κι αυτός το χεράκι του στη δική μου πορεία.

Πόσο έχετε επηρεαστεί από τον Τσιτσάνη;

Εχω επηρεαστεί πολύ. Αυτά τα τραγούδια είναι τα ακούσματά μου. Εγώ νιώθω πραγματικά τυχερός γιατί πρόλαβα μια καλή γενιά λαϊκών συνθετών: τον Σούκα, τον Νικολόπουλο, τον Ακη Πάνου. Μέχρι εκεί ήταν. Από κει και πέρα σκάνε κάποια καλά τραγούδια, αλλά στην ουσία το λαϊκό τραγούδι έχει ορφανέψει.

Πιστεύετε ότι μια νέα ερμηνεία μπορεί να κάνει ένα τραγούδι διαφορετικό;

Οι μελωδίες που έχουν γράψει ο Τσιτσάνης και άλλοι μεγάλοι δημιουργοί δεν επιτρέπουν στον τραγουδιστή να κάνει πολλά πράγματα. Είναι αναγκασμένος να βαδίσει στον δρόμο του τραγουδιού. Αν είσαι μάγκας, δεν θα το αλλάξεις το τραγούδι, αλλά θα τραγουδήσεις ευγενικά πάνω στα σύνορά του και θα τοποθετήσεις εκεί τη φωνή σου.

Το λαϊκό τραγούδι κινδυνεύει στις μέρες μας και τι πρέπει να γίνει για να υποστηριχθεί;

Μπορεί να λένε πως «ένας κού­κος δεν φέρνει την άνοιξη», ε­γώ όμως νιώθω την υποχρέωση να το παλέψω. Δεν μπορούμε να αφήσουμε το λαϊκό τραγούδι να ισοπεδωθεί από ξενόφερτα πράγματα. Δεν πιστεύω ότι οι ξένοι είναι καλύτεροι από μας. Εχουμε κι εμείς το «χρυσάφι» μας κι ήταν πιο πολύτιμο από το δικό τους. Δυστυχώς, όμως, οι νέοι ακούνε χαβαλοτράγουδα. Το ελληνικό τρα­γούδι έχει γίνει ένα τουμπελέκι.

• ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΚΟΥΚΑ, ΕΘΝΟΣ, 24/5/2009