«Και όμως, υπάρχει ελπίδα»

Τα «Υπόγεια Ρεύματα» παρουσιάζουν στον νέο τους δίσκο τα πολιτικά τραγούδια του Θάνου Μικρούτσικου με τη δική τους ματιά

• Της ΜΑΤΟΥΛΑΣ ΚΟΥΣΤΕΝΗ, Κυρ. Ελευθεροτυπία, Επτά, Κυριακή 10 Ιανουαρίου 2010

Το καλοκαίρι περιόδευσαν και δοκιμάστηκαν μπροστά στο κοινό. Ηρθε η στιγμή για τα Υπόγεια Ρεύματα να κλείσουν σε ένα δίσκο όλες αυτές τις διασκευές που για χρόνια επιχειρούσαν πάνω στο ρεπερτόριο του Θάνου Μικρούτσικου.

«Τους έχω βαρεθεί» έχει τίτλο το άλμπουμ που μόλις κυκλοφόρησαν και στο οποίο διασκευάσουν με το δικό τους τρόπο τα πολιτικά τραγούδια του συνθέτη. Με ένα τελείως σημερινό ήχο θα ακούσετε τα «Αννα μην κλαις», «Ρόζα», «Δίκοπη ζωή», «Μικρόκοσμος», «Ανεμολόγιο», «Federico Garcia Lorca», «Η μπαλάντα του οπερατέρ», κ.ά.

Στο σύνολό τους είναι 25 τραγούδια με πολιτικο-κοινωνικό περιεχόμενο. «Ολη η ιστορία ξεκίνησε πριν από δυόμισι χρόνια. Στα λάιβ μας παίζαμε πάντα το τραγούδι "Αυτούς τους έχω βαρεθεί" του Μικρούτσικου και συνειδητοποιήσαμε ότι πάρα πολλά παιδιά το ξέρανε απ' έξω», λέει ο κιθαρίστας και τραγουδιστής των Υπόγειων Ρευμάτων, Κώστας Παρίσης. «Είναι ένα τραγικά εύστοχο τραγούδι και ο Μπίρμαν έκανε σπουδαία δουλειά. Μας έκανε εντύπωση ότι τους άγγιζε τόσο μια άλλη εποχή. Εκεί καταλάβαμε ότι είναι λάθος να πιστεύεις πως αυτά που αγαπάς εσύ δεν τα σηκώνει η εποχή. Οταν μετά σκεφτήκαμε να κάνουμε ένα θεματικό άλμπουμ αποφασίσαμε να επικεντρωθούμε στα πολιτικά κομμάτια του Μικρούτσικου».

Κάποια απ' αυτά περιέχουν στίχους μεγάλων ποιητών (από τον Μαγιακόφσκι και τον Χιχμέτ μέχρι τον Ρίτσο, τον Μ. Αναγνωστάκη και τον Ν. Καββαδία). Συνοδοιπόρος στο εγχείρημα και ο ίδιος ο συνθέτης, δίνει το παρών, τους ενθαρρύνει και παρακολουθεί πώς μεταμορφώνονται τα τραγούδια του.

-Χωράει τόλμη σε ένα άλμπουμ διασκευών στο οποίο συμμετέχει και ο δημιουργός τους;

«Ο Θ. Μικρούτσικος είναι ένας καλλιτέχνης τόσο ανοικτός που σου αφήνει όλο το χώρο ελεύθερο να κινηθείς. Η λογική των διασκευών έγινε από τα Υπόγεια Ρεύματα, απλώς στην πορεία θέλησε κι εκείνος να βοηθήσει. Μας φάνηκε εξωπραγματικό ότι ποτέ δεν κοίταξε τι θα κερδίσει, παρά μόνο με ποιον τρόπο θα βελτιώσει την τέχνη».

-Είχατε άγχος όταν παρουσιάζατε σε συναυλίες τόσο αλλαγμένα τα κομμάτια;

«Να σας πω την αλήθεια, ποτέ δεν μπήκα σε διαδικασία να σκεφτώ πώς θα φανούν στον κόσμο αυτά που κάνουμε. Δεν παίζουμε με άγχος».

-Στο σημείωμα του άλμπουμ διευκρινίζετε από την αρχή ότι δεν υπήρξατε ποτέ συγκρότημα διασκευών. Το θεωρείτε υποτιμητικό;

«Οχι, απλώς το θεωρούμε εξαιρετικά δύσκολο να πάρεις το έργο κάποιου και να προσθέσεις τη δική σου τη δημιουργία. Πόσω μάλλον όταν πρόκειται για έναν καλλιτέχνη που αγαπάμε πολύ κι ένα ρεπερτόριο που κατά κάποιον τρόπο έχει σφραγιστεί από τους δημιουργούς του. Γι' αυτό χρειάζεται μεγάλη προσοχή κι ευθύνη».

-Αυτά τα πολιτικά τραγούδια αντιπροσωπεύουν το σήμερα;

«Ναι, απλώς έχουμε ξεχάσει να ακούμε τραγούδια με πολιτικό μήνυμα. Ολοι αυτοί οι ποιητές τα έγραψαν πριν από πολλά χρόνια, αλλά η διαχρονικότητά τους, οι φόβοι τους, οι αγωνίες τους αντανακλούν το σήμερα ίσως περισσότερο από την εποχή που τα μελοποίησε ο Θ. Μικρούτσικος. Κι αυτό διότι ο ακραίος σημερινός καπιταλισμός έχει δημιουργήσει πάρα πολλές ανησυχίες και κοινωνικές αδικίες, άρα έχουμε μεγάλη ανάγκη να ακούσουμε κάτι που να μας υπενθυμίζει τις αγωνίες μας».

-Αυτή την αγωνία δεν προτιμάτε να την εκφράσετε μέσα από νέα δημιουργία;

«Ο Θάνος είχε κάνει εξαιρετική δουλειά τότε με το "Εμπάργκο", τα "Πολιτικά" κι εμείς κατά κάποιον τρόπο την εκμεταλλευόμαστε γιατί έτσι είμαστε σίγουροι ότι θα έχουμε πολιτικό λόγο στα τραγούδια μας ξανά. Αλλωστε σήμερα είναι δύσκολο να βρεις ανάλογα κείμενα».

«Οι εξεγέρσεις κρύβουν ελπίδα»

-Το «Αυτούς τους έχω βαρεθεί» είναι το τραγούδι που αγαπάτε περισσότερο. Εσείς ποια πράγματα δεν αντέχετε;

«Την απαισιοδοξία των νέων που τα βλέπουν όλα γκρεμισμένα, που δεν έχουν όνειρα, που πρέπει να ζήσουν σε μια λογική που τους ορίζουν οι άλλοι, που έχουν εγκαταλείψει την προοπτική. Γι' αυτό και προέκυψαν τα περσινά "Δεκεμβριανά". Για να λέμε καθαρές κουβέντες, αυτή ήταν εξέγερση ανθρώπων που δεν θέλουν να γίνουν ίδιοι με όλους τους άλλους. Δυστυχώς κανείς δεν ενδιαφέρεται γαι την επόμενη γενιά, για το τι θα της παραδώσουν. Ο,τι έγινε τον περασμένο Δεκέμβρη έγινε άκομψα, όμως εγώ χάρηκα, γιατί τουλάχιστον οι εξεγέρσεις κρύβουν μια ελπίδα».

-Φέτος ήταν διαφορετικά τα πράγματα.

«Δυστυχώς φαίνεται ότι η αλλοτρίωση είναι τελικά πολύ μεγαλύτερη απ' ό,τι πιστεύαμε. Ας δούμε τι θα γίνει στην πορεία κι ας το κρίνουμε μετά. Αν η περσινή εξέγερση άφησε κάτι πίσω της, θα φανεί στο εγγύς μέλλον. Μακάρι να μην τελειώσει η υγιής και λεκτική αντίδραση των σκεπτόμενων ανθρώπων».*