Φανταστικό ταξίδι στη ζωή της Μπίλι Χόλιντεϊ

Η αγάπη της Φένιας Παπαδόδημα για την τζαζ μουσική είναι γνωστή. Το συγκρότημά της «Fenia and the Cats» είναι ένα ενδεικτικό στοιχείο. Οι σχετικές σπουδές της στο Λίνκολν Σέντερ, ακόμη ένα.

Τη λατρεία της στην Μπίλι Χόλιντεϊ (1915-1959), τη σπουδαία Αμερικανίδα τραγουδίστρια και συνθέτρια της τζαζ, είναι αποφασισμένη να μας την αποδείξει από τη σκηνή του θεάτρου «Πορεία» (πρεμιέρα την Κυριακή). Εκεί όπου θα ερμηνεύει, συνοδεία του σαξοφωνίστα Ντέιβιντ Λιντς, το δικό της έργο με τίτλο «Μια γάτα που την έλεγαν Billie Holiday».

Προς Θεού! Η καλή ηθοποιός, που εντυπωσίασε πέρσι ως Φρίντα Κάλο, δεν πέφτει στην παγίδα μιας βιογραφίας για τη θρυλική Lady Day. Τι θα μπορούσε, άλλωστε, να πρωτοαφηγηθεί κανείς από την πολυτάραχη ζωή της, τον ρατσισμό που βίωσε, τα βασανισμένα παιδικά της χρόνια που την οδήγησαν ώς την πορνεία, την εξάρτησή της από τις ουσίες και το αλκοόλ που της στέρησαν τη ζωή μόλις στα 44 χρόνια;

Η σύλληψη της Φένιας Παπαδόδημα είναι πολύ πιο ευφάνταστη, αλλά πάντα βασισμένη σε αυτοβιογραφικές της αναφορές, όπως μας αποκάλυψε. Υποδύεται μια νεαρή τζαζ πιανίστρια και τραγουδίστρια, που λατρεύει την Μπίλι Χόλιντεϊ και εργάζεται ως σερβιτόρα στη Νέα Υόρκη. Από μικρή είχε το «κουσούρι» να ακούει φωνές. Βρίσκεται στα πρόθυρα της κατάθλιψης και προσπαθεί να αναπτερώσει το ηθικό της πλάθοντας φανταστικούς διαλόγους με την Μπίλι. Η κατάσταση, όμως, αρχίζει να γίνεται σοβαρή όταν μια μαύρη γάτα, που μιλά άπταιστα αγγλικά, τη διαβεβαιώνει πως είναι η μετενσάρκωση της τραγουδίστριας! Η γάτα γίνεται το κλειδί για ένα φανταστικό και συγχρόνως κωμικό ταξίδι στο παρελθόν της διάσημης τραγουδίστριας. Η βουτιά στο παρελθόν μιας τόσο βασανισμένης αλλά απίστευτα δυνατής ψυχής λειτουργεί θεραπευτικά για τη νεαρή μουσικό.

«Ολη η ζωή τής Μπίλι Χόλιντεϊ ήταν μια συνεχής απόδραση. Είναι ένα μικρό θαύμα το ότι κατάφερε να δημιουργήσει τόση ομορφιά μέσω της τέχνης της, τη στιγμή που η ίδια ζούσε σε μια τόσο βαριά και θλιβερή ατμόσφαιρα», μας λέει η Φένια Παπαδόδημα. «Υπάρχουν και άλλες υπέροχες τζαζ τραγουδίστριες, που θαυμάζω. Ομως η Μπίλι με συγκινεί βαθιά για τη δύναμη που έδειξε μέσα σε τόσο δύσκολες συνθήκες. Ξέρετε, είναι πολύ εύκολο να χάσεις την ομορφιά όταν ζεις μέσα σε αυτή τη βρώμα».

Από το 2006, όταν και επέστρεψε από τη Νέα Υόρκη, τριγύριζε στο μυαλό της η ιδέα για μια τέτοια παράσταση. «Είχα διαβάσει όλες τις βιογραφίες της σε αγγλικά και γαλλικά. Είχα δει ντοκιμαντέρ και είχα βρει απίστευτα πράγματα, που δεν τα συναντάς εύκολα. Σπάνιες ηχογραφήσεις και πολλά άλλα», θυμάται. «Πέρασα, μάλιστα, και ένα βράδυ στο τελευταίο της σπίτι, που έτυχε να το έχει νοικιάσει μια συμφοιτήτριά μου. Μου ήταν πολύ έντονη η παρουσία της», εξομολογείται. «Το ίδιο βράδυ είχα συναντήσει κάποιον σε ένα εστιατόριο, που είχε μια μαύρη γάτα στα πόδια του και τη φώναζε Μπίλι Χόλιντεϊ».

Πιστεύει αλήθεια η ίδια στις συμπτώσεις; «Με όλα αυτά που μου έχουν συμβεί θα ήταν παράλογο να μην πιστεύω!», απαντά.

* Η σκηνοθεσία είναι του Θοδωρή Αμπαζή. Θέατρο Πορεία (Τρικόρφων 3-5 και 3ης Σεπτεμβρίου, πλατεία Βικτωρίας, τηλ. 210-8210991).

• Της ΕΛΕΝΑΣ ΓΑΛΑΝΟΠΟΥΛΟΥ, Ελευθεροτυπία, Πέμπτη 14 Ιανουαρίου 2010