ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΜΕ ΜΟΥΣΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΟΥ ΝΙΝΟ ΡΟΤΑ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ
Π.Α., ΤΑ ΝΕΑ: Τετάρτη 7 Ιανουαρίου 2009
«O Νίνο σκηνοθετεί μουσικά» έλεγε ο μεγάλος Φεντερίκο Φελίνι για το μουσικό alter ego του, τον συνθέτη 150 ταινιών και μερικών από τις μεγαλύτερες επιτυχίες στην ιστορία του σινεμά, τον Νίνο Ρότα.
«Δεν χρειαζόταν να δει τις ταινίες μου. Συχνά κοιμόταν κατά τη διάρκεια των προβολών τους. Πολλές φορές ολοκλήρωνε τη μουσική πριν από την ταινία. Και έτσι τροποποιούσα εκ των υστέρων το σενάριο, επινοώντας ακόμη και νέους χαρακτήρες», παραπονιόταν ο Φελίνι για τον μετρ της «μελωδίας της εικόνας».
«Ο Νίνο Ρότα σφράγισε με τη μουσική του τον καιρό μας μέσα από τις ταινίες του Φελίνι, ανατρέχοντας σε μνήμες αλλοτινών καιρών. Μόνο το μεγάλο ταλέντο του μπορούσε να πετύχει αυτό το πάντρεμα αναμνήσεων και παρόντος χρόνου» έλεγε ο φίλος του Μάνος Χατζιδάκις, που αφιέρωσε στο έργο του, στα μέσα του ΄70, πολλές εκπομπές στο Τρίτο Πρόγραμμα και μια αξέχαστη συναυλία.
Αυτό το έργο συμπυκνώνουν σε μια μουσική παράσταση, σε μουσική επιμέλεια της Les Rita Μitsuko Βand και παραγωγή του Τeatro Festival Ιtalia, ένας ηθοποιός-τραγουδιστής, δύο Ευρωπαίες ντίβες και οκτώ μουσικοί, υπό τον τίτλο «Ραντεβού με τον Νίνο Ρότα», με αφορμή τα 30 χρόνια από τον θάνατό του. Την ιδέα του θεάματος με τις ιδιαίτερα αγαπητές στο ελληνικό κοινό μουσικές είχε ο βασικός μελετητής του έργου του Ρότα και ιδανικός ερμηνευτής του, ο Μάουρο Τζόγια, από τους πιο αγαπημένους ροκ σταρ και θεατρικούς κωμικούς της Ιταλίας. Συμμετέχουν στη σκηνική ερμηνεία πασίγνωστων κινηματογραφικών, κυρίως, θεμάτων η Γαλλίδα τραγουδίστρια Κατρίν Ρενζέ, ψυχή της περίφημης πανκ- τζαζ Les Rita Μitsuko Βand, που έχει συνεργαστεί με τον Νικόλα Πιοβάνι, τον Ίγκι Ποπ αλλά και με ράπερ και η Πορτογαλίδα ηθοποιός, τραγουδίστρια και σκηνοθέτις Μαρία Ντε Μεντέιρος, βραβευμένη στο Φεστιβάλ Καννών, πρωταγωνίστρια στην ταινία «Χένρι και Τζουν» του Φίλιπ Κάουφμαν και στο «Ρulp Fiction» του Κουέντιν Ταραντίνο.
Το πρόγραμμα περιλαμβάνει- ανάμεικτα με λίγες παρλάτες και θρυλικά ντουέτα όπως εκείνο του Μαρτσέλο Μαστρογιάνι με την Ανίτα Έκμπεργκ στο «Ντόλτσε Βίτα» του Φελίνι- μουσικά θέματα και τραγούδια από τις ταινίες «Νύχτες της Καμπίρια» του Φελίνι, «Το ημερολόγιο» της Βερτμίλερ, «Ο Ρόκο και τ΄ αδέλφια του» του Βισκόντι, το βαλς από την κατά Κινγκ Βίντορ εκδοχή του έργου «Πόλεμος και ειρήνη», «Ιουλιέτα των Πνευμάτων», «Ζαζά» του Καστελάνι, «Ιστορία έρωτα και αναρχίας» (με το περίφημο Canzone Αrrabbiata/ Canto per me) της Βερτμίλερ, «Λα Στράντα» και «8 » του Φελίνι και ίσως το πιο γνωστό του μουσικό θέμα για τον «Νονό» του Κόπολα στην τραγουδιστική εκδοχή του ως Ρ arla piu piano.
 |
«Δεν χρειαζόταν να δει τις ταινίες μου. Συχνά κοιμόταν κατά τη διάρκεια των προβολών τους. Πολλές φορές ολοκλήρωνε τη μουσική πριν από την ταινία. Και έτσι τροποποιούσα εκ των υστέρων το σενάριο, επινοώντας ακόμη και νέους χαρακτήρες», παραπονιόταν ο Φελίνι για τον μετρ της «μελωδίας της εικόνας».
 |
«Ο Νίνο Ρότα σφράγισε με τη μουσική του τον καιρό μας μέσα από τις ταινίες του Φελίνι, ανατρέχοντας σε μνήμες αλλοτινών καιρών. Μόνο το μεγάλο ταλέντο του μπορούσε να πετύχει αυτό το πάντρεμα αναμνήσεων και παρόντος χρόνου» έλεγε ο φίλος του Μάνος Χατζιδάκις, που αφιέρωσε στο έργο του, στα μέσα του ΄70, πολλές εκπομπές στο Τρίτο Πρόγραμμα και μια αξέχαστη συναυλία.
Αυτό το έργο συμπυκνώνουν σε μια μουσική παράσταση, σε μουσική επιμέλεια της Les Rita Μitsuko Βand και παραγωγή του Τeatro Festival Ιtalia, ένας ηθοποιός-τραγουδιστής, δύο Ευρωπαίες ντίβες και οκτώ μουσικοί, υπό τον τίτλο «Ραντεβού με τον Νίνο Ρότα», με αφορμή τα 30 χρόνια από τον θάνατό του. Την ιδέα του θεάματος με τις ιδιαίτερα αγαπητές στο ελληνικό κοινό μουσικές είχε ο βασικός μελετητής του έργου του Ρότα και ιδανικός ερμηνευτής του, ο Μάουρο Τζόγια, από τους πιο αγαπημένους ροκ σταρ και θεατρικούς κωμικούς της Ιταλίας. Συμμετέχουν στη σκηνική ερμηνεία πασίγνωστων κινηματογραφικών, κυρίως, θεμάτων η Γαλλίδα τραγουδίστρια Κατρίν Ρενζέ, ψυχή της περίφημης πανκ- τζαζ Les Rita Μitsuko Βand, που έχει συνεργαστεί με τον Νικόλα Πιοβάνι, τον Ίγκι Ποπ αλλά και με ράπερ και η Πορτογαλίδα ηθοποιός, τραγουδίστρια και σκηνοθέτις Μαρία Ντε Μεντέιρος, βραβευμένη στο Φεστιβάλ Καννών, πρωταγωνίστρια στην ταινία «Χένρι και Τζουν» του Φίλιπ Κάουφμαν και στο «Ρulp Fiction» του Κουέντιν Ταραντίνο.
Το πρόγραμμα περιλαμβάνει- ανάμεικτα με λίγες παρλάτες και θρυλικά ντουέτα όπως εκείνο του Μαρτσέλο Μαστρογιάνι με την Ανίτα Έκμπεργκ στο «Ντόλτσε Βίτα» του Φελίνι- μουσικά θέματα και τραγούδια από τις ταινίες «Νύχτες της Καμπίρια» του Φελίνι, «Το ημερολόγιο» της Βερτμίλερ, «Ο Ρόκο και τ΄ αδέλφια του» του Βισκόντι, το βαλς από την κατά Κινγκ Βίντορ εκδοχή του έργου «Πόλεμος και ειρήνη», «Ιουλιέτα των Πνευμάτων», «Ζαζά» του Καστελάνι, «Ιστορία έρωτα και αναρχίας» (με το περίφημο Canzone Αrrabbiata/ Canto per me) της Βερτμίλερ, «Λα Στράντα» και «8 » του Φελίνι και ίσως το πιο γνωστό του μουσικό θέμα για τον «Νονό» του Κόπολα στην τραγουδιστική εκδοχή του ως Ρ arla piu piano.
ΙΝFΟ: «Ραντεβού με τον Νίνο Ρότα» στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών (Βασ. Σοφίας, τηλ. 210-7282.333) την Παρασκευή 6 Φεβρουαρίου, στις 20.30. Εισιτήρια: 70, 55, 45, 35 ευρώ και 25 φοιτητικό. Προπώληση από 15 Ιανουαρίου. Πληροφορίες: τηλ. 210-7258.510.
Με μια ματιά
1911. Ο Νίνο Ρότα [Nino Rota] γεννιέται στο Μιλάνο.
1926. Σπουδάζει σε Μιλάνο και Ρώμη και ως «παιδί θαύμα» συνθέτει μια όπερα και ένα ορατόριο.
1931. Με προτροπή του δασκάλου του, του διάσημου μαέστρου Αρτούρο Τοσκανίνι, πηγαίνει στο Ινστιτούτο Κέρτις της Φιλαδέλφειας των ΗΠΑ. Εκεί γνωρίζει τους συνθέτες Άαρον Κόπλαντ και Τζορτζ Γκέρσουιν που μαζί με το αμερικανικό σινεμά διαμόρφωσαν τη μουσική του ταυτότητα.
1933. Υπογράφει το πρώτο του σάουντρακ για την ταινία του Ραφαέλε Ματαράτσο «Τreno Ρopolare».
1939. Επιστρέφει στην Ιταλία και διδάσκει στο ωδείο του Μπάρι, με μαθητές όπως ο μαέστρος Ρικάρντο Μούτι και ο Νικόλα Πιοβάνι.
1952. Πρωτοσυναντά το alter ego του, τον Φεντερίκο Φελίνι, και του γράφει το πρώτο- από πολλά- σάουντρακ για τον «Λευκό Σεΐχη».
1975. Παίρνει Όσκαρ μουσικής για την ταινία «Νονός ΙΙ» του Κόπολα.
1979. Πεθαίνει στη Ρώμη.
150 σάουντρακ, δέκα όπερες, τρεις συμφωνίες, κοντσέρτα, 23 μπαλέτα, τηλεοπτικά μοτίβα, μουσικές για θέατρο (κυρίως Γκολντόνι, Ντε Φίλιπο) αποτελούν το έργο του.
1926. Σπουδάζει σε Μιλάνο και Ρώμη και ως «παιδί θαύμα» συνθέτει μια όπερα και ένα ορατόριο.
1931. Με προτροπή του δασκάλου του, του διάσημου μαέστρου Αρτούρο Τοσκανίνι, πηγαίνει στο Ινστιτούτο Κέρτις της Φιλαδέλφειας των ΗΠΑ. Εκεί γνωρίζει τους συνθέτες Άαρον Κόπλαντ και Τζορτζ Γκέρσουιν που μαζί με το αμερικανικό σινεμά διαμόρφωσαν τη μουσική του ταυτότητα.
1933. Υπογράφει το πρώτο του σάουντρακ για την ταινία του Ραφαέλε Ματαράτσο «Τreno Ρopolare».
1939. Επιστρέφει στην Ιταλία και διδάσκει στο ωδείο του Μπάρι, με μαθητές όπως ο μαέστρος Ρικάρντο Μούτι και ο Νικόλα Πιοβάνι.
1952. Πρωτοσυναντά το alter ego του, τον Φεντερίκο Φελίνι, και του γράφει το πρώτο- από πολλά- σάουντρακ για τον «Λευκό Σεΐχη».
1975. Παίρνει Όσκαρ μουσικής για την ταινία «Νονός ΙΙ» του Κόπολα.
1979. Πεθαίνει στη Ρώμη.
150 σάουντρακ, δέκα όπερες, τρεις συμφωνίες, κοντσέρτα, 23 μπαλέτα, τηλεοπτικά μοτίβα, μουσικές για θέατρο (κυρίως Γκολντόνι, Ντε Φίλιπο) αποτελούν το έργο του.
No comments:
Post a Comment