Σίγησε το αηδόνι του έρωτα και του αγώνα.

Πέθανε σε ηλικία 96 ετών η Δανάη Στρατηγοπούλου

Η ιέρεια του ελαφρού τραγουδιού, η ντίβα του Αττίκ και του Χαιρόπουλου, αλλά και μεγάλη συγγραφέας, ποιήτρια και μεταφράστρια του έργου του Πάμπλο Νερούδα, καθηγήτρια επίσης της Ελληνικής Λαογραφίας στο Πανεπιστήμιο Σαντιάγο της Χιλής και φωνητικής σε πολλά ωδεία, η ξακουστή Δανάη, άφησε χθες την τελευταία της πνοή, σε ηλικία 96 ετών. Διέμενε στο σπίτι της κόρης της, επίσης ερμηνεύτριας Λήδας, την οποία είχε αποκτήσει από το γάμο της με τον Γιώργο Χαλκιαδάκη.

Η Δανάη Στρατηγοπούλου ήταν μια ανεξάρτητη, ισχυρή προσωπικότητα, που της άρεσε να ταξιδεύει και να διατηρεί την αυτονομία και την ατομικότητά της. Σε συνέντευξη που είχε δώσει στον ΕΤ το 2000, η ίδια χαρακτήριζε τον εαυτό της ως «αποδημητικό πουλί».

Αν και είχε γεννηθεί στην Αθήνα στις 8 Φεβρουαρίου του 1913, ωστόσο πέρασε τα παιδικά της χρόνια στο Παρίσι και τη Μασσαλία. Παρακολούθησε για ένα χρόνο οικονομικές επιστήμες και γράφτηκε στη Σχολή Πολιτικών Επιστημών, ενώ έλαβε δίπλωμα της Γαλλικής Ακαδημίας.

Από πολύ νωρίς ακολούθησε το ελαφρό τραγούδι και σπούδασε ορθοφωνία και φωνητική. Το 1935 πρωτοεμφανίζεται ως δημοσιογράφος ενώ ένα χρόνο μετά, το 1936, ασχολείται πλέον επαγγελματικά με το καλλιτεχνικό της πάθος που ήταν το τραγούδι.

Συμμετέχει στη Μάντρα του Αττίκ και διαπρέπει ως ερμηνεύτρια των τραγουδιών του, όπως και των Χαιρόπουλου, Γιαννίδη, ενώ αποδίδει επίσης με εξαιρετική επιτυχία ελληνικά δημοτικά τραγούδια καθώς και ιδιότυπες ισπανικές μελωδίες. Τραγούδια όπως τα «Ας ερχόσουν για λίγο», «Θα ξανάρθεις», «Ζητάτε να σας πω», «Αδικα πήγαν τα νιάτα μου», «Κι όμως, κι όμως», «Οργανάκι», «Παπαρούνα», «Τα τελευταία γιασεμιά», «Αγάπη μου για σένα», «Αμάντο μίο» αποτέλεσαν μεγάλες επιτυχίες της.

Το 1965 επισκέφθηκε τη Χιλή, όπου διέμενε η αδελφή της, έμαθε πολύ γρήγορα ισπανικά, γνώρισε τον Πάμπλο Νερούδα και άρχισε να μεταφράζει το έργο του. Διετέλεσε καθηγήτρια «τιμής ένεκεν» στην έδρα Ελληνικής Λαογραφίας στο Πανεπιστήμιο του Σαντιάγκο. Βραβεύθηκε μάλιστα από την προεδρία της Δημοκρατίας της Χιλής επί Αλιέντε στο Φεστιβάλ του χιλιανού ελαφρού τραγουδιού το 1972. Είχε δώσει σειρά διαλέξεων σε Πανεπιστήμια της Χιλής καθώς και πολλά ρεσιτάλ με ελληνικά τραγούδια.

Εχει τιμηθεί με πολλές καλλιτεχνικές διακρίσεις, επαίνους, δύο βραβεία για τους στίχους της.

Στην Ελλάδα επανήλθε οριστικά το 1973 για το γάμο της κόρης της Λήδας, κάτι που στάθηκε σωτήριο για εκείνη, καθώς εκείνο το διάστημα έγινε η δικτατορία του Πινοσέτ. Για πολλά χρόνια διέμενε στη Ραφήνα μόνη της και περνούσε το χρόνο της γράφοντας, διαβάζοντας και μεταφράζοντας. Είχε γράψει περί τα 300 δικά της τραγούδια και περίπου 58 βιβλία, ενώ είχε και μια καταπληκτική συλλογή από κουκουβάγιες. Τα τελευταία χρόνια ωστόσο διέμενε στην Καλλιτεχνούπολη με την κόρη της Λήδα. Είχε αποκτήσει και τρία εγγόνια.

Το 1977 σταμάτησε οριστικά τις ηχογραφήσεις. Ελεγε για την τελευταία φορά που τραγούδησε ζωντανά: «Ηταν το 1981. Είχα δώσει δύο συναυλίες στο Καμερούν, μετά ακόμα μία στη Στοκχόλμη και μετά κατεβαίνοντας από το Βορρά σταμάτησα στη Θεσσαλονίκη. Εκεί ο Νίκος Πίτσικας, ο καταπληκτικός πιανίστας, ένα αποδημητικό πουλί κι εκείνος, όπως κι εγώ, με κράτησε και κάναμε μια βραδιά Αττίκ σ’ ένα πιάνο μπαρ. Τραγούδησα, έπαιξα πιάνο, είπα ανέκδοτα… Από εκείνο το βράδυ αποχαιρέτησα διά παντός το τραγούδι».

Ο υπουργός Πολιτισμού έκανε την ακόλουθη δήλωση για το θάνατο της Δανάης Στρατηγοπούλου:« Η Δανάη ήταν μια μεγάλη κυρία του Πολιτισμού, των Γραμμάτων και των Τεχνών. Με την παρουσία της, το ταλέντο και το ήθος της, ξεχώρισε… Αποτέλεσε ένα φωτεινό σύμβολο για πολλούς νέους καλλιτέχνες».

- Η κηδεία θα γίνει με δαπάνη του ΥΠΠΟ την Τετάρτη στις 3.30 μ.μ. από το Α’ Νεκροταφείο Αθηνών.

ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΥ ΔΕΣΠΟΙΝΑ, Ελεύθερος Τύπος, 19/01/2009