Στην πλούσια δισκογραφία του πρόσθεσε προσφάτως και το «Κάτσε να λογαριαστούμε» («ΜΒΙ»), όπου βάζουν το χεράκι τους οι Μάνος Ελευθερίου, Θανάσης Πολυκανδριώτης, Τάκης Σούκας, Πέτρος Βαγιόπουλος, Γιάννης Πάριος, Πάνος Φαλάρας κ.ά. Σε περίπου δύο μήνες θα μπει στο στούντιο για να ηχογραφήσει, όπως λέει, «το χρυσάφι της πατρίδας μας», δηλαδή τραγούδια του Βασίλη Τσιτσάνη. Λίγο νωρίτερα, όμως, θα τον δούμε σε ρόλο γκεστ να υποδύεται τον εαυτό του στην ταινία «Πεθαίνω για σένα» με την Ελένη Ράντου (29 Ιανουαρίου στις αίθουσες).
- Γιατί κάνετε τον δίσκο με τον Τσιτσάνη;
«Του έχω μεγάλη υποχρέωση. Τον γνώρισα όταν ήμουν 14 χρόνων. Αυτός με παρότρυνε να κατέβω στην Αθήνα. Με άκουσε στα Τρίκαλα σε ένα καφενείο που είχαν τα αδέρφια του. Σπουδαία οικογένεια. Οταν τελείωσα τον στρατό πήγα να τον βρω, αλλά είχε σταματήσει να γραμμοφωνεί. Οταν αρρώστησε, ο γιατρός τού είχε πει να περπατάει. Του έκανα παρέα και πηγαίναμε από τη Γλυφάδα μέχρι το αεροδρόμιο. Μετά μας αποχαιρέτησε. Είχα πάντα στο μυαλό μου ότι θα δισκογραφήσω τραγούδια του. Εχουν μεγάλη δύναμη. Οσα και να δώσουμε ως πολιτεία σε ανθρώπους όπως ο Τσιτσάνης ή ο μπάρμπα-Γιάννης (Παπαϊωάννου), πάλι χρεωμένοι θα είμαστε. Εμείς θα ηχογραφήσουμε με τον παλιό τρόπο. Θα μπούμε στο στούντιο όλοι μαζί. Θα παίζει η ορχήστρα και θα τραγουδάω. Δικαιούμαι να πω αυτά τα τραγούδια».
- Γιατί σήμερα δεν γράφονται καλά λαϊκά τραγούδια, μεγάλα ζεϊμπέκικα και χασάπικα;
«Εχουν φύγει οι σπουδαίοι δημιουργοί και ο κόσμος που τα άκουγε. Είναι λίγοι πια. Να χειροκροτούμε όμως τη νεολαία που γνωρίζει αυτό το ρεπερτόριο. Ισως φταίνε οι δημιουργοί και οι τραγουδιστές. Μπορεί να βάλαμε όλοι τα χέρια μας και να βγάλαμε τα μάτια μας. Φταίνε και οι εταιρείες που θέλουν να 'κονομήσουν. Εφεραν τα ξενόφερτα και τα έκαναν όλα ποπ και μοπ. Χοροπηδάδικο είναι πια το τραγούδι. Κράτησε δέκα χρόνια αυτή η δουλειά. Πόσο ακόμα; Παίζει ρόλο και η τηλεόραση. Σου κάνει πλύση εγκεφάλου με μια λέξη, και την άλλη ώρα τη λες συνέχεια. Κι ας είναι για πέταμα. Αυτά τα τραγούδια δεν έχουν αντοχή. Τα έχουν ισοπεδώσει όλα. Με ρεφρέν πάνε τα προγράμματα. Ο τραγουδιστής κάνει επιτυχία όταν τον τραγουδήσουν οι άλλοι στα μαγαζιά, ακόμα και στα πανηγύρια. Σήμερα νομίζουν ότι με καινούργια τραγούδια θα κάνουν τη βραδιά άνω-κάτω. Με τα παλιά, όχι μόνο την κάνεις άνω-κάτω, αλλά κατεβάζεις και τους αγγέλους κάτω».
- Η νύχτα πόσο έχει άλλάξει όλα αυτά τα χρόνια; Είναι πιο κόσμια τώρα; Και μόνο που δεν σας πετάνε πιάτα...
«Κάθε εποχή έχει τη χάρη της. Τότε ο κόσμος ήταν πιο αγνός. Γνωριζόμασταν μεταξύ μας. Αν γινόταν καμιά φασαρία, έφταιγε το ποτό. Τώρα γίνονται φασαρίες και με την Κόκα-Κόλα. Αλλά μην το πάμε μακριά. Αν πεις στον δρόμο σε κάποιον "καλημέρα", κινδυνεύεις να βρεις τον μπελά σου. Τότε την "καλημέρα" την ήθελε ο κόσμος και την έλεγε. Τώρα και μόνο να κοιτάξεις κάποιον στον δρόμο, θα σε ρωτήσει αν του παίρνεις μέτρα. Τότε βέβαια δεν μπορούσες να κοιτάξεις γυναίκα. Νομίζω ότι έχουμε έρθει στα ίσα μας».
- Εκπροσωπείτε το βαρύ λαϊκό τραγούδι. Τι κόσμος έρχεται στο μαγαζί; Κυρίως αντροπαρέες ή γυναικοπαρέες;
«Τα μπουζουξίδικα τότε δεν ήταν καθαρά μπουζουξίδικα. Υπήρχαν ρεμπετομάγαζα αλλά ήταν ταβέρνες. Είχε φαγητό και το κρέας με τον μπαλτά. Ο κόσμος έβγαινε κυρίως Κυριακή. Αργότερα έγινε καθημερινή η έξοδος. Τώρα τα μαγαζιά είναι σουπερμάρκετ. Βάζουν μέσα 2.000 κόσμο για να μπορέσουν να βγάλουν τα έξοδα. Παλιά η γυναίκα έβγαινε οικογενειακώς με τον σύζυγο. Τώρα δεν τρέχει τίποτα. Βγαίνουν γυναικοπαρέες ή αντροπαρέες».
- Και τα σκυλάδικα ήταν άλλη κατηγορία;
«Δεν συμφωνώ να τα ονομάζουμε έτσι. Στα σκυλάδικα λένε καλύτερα τραγούδια απ' ό,τι στα φιρμάτα μαγαζιά, όπου το ρεπερτόριο είναι για γέλια. Στα σκυλάδικα έχει ωραίους τραγουδιστές, αλλά δεν είναι γνωστοί. Δεν πηγαίνει τυχαία εκεί ο κόσμος, είναι πονεμένος. Εγώ πάντα πήγαινα εκεί».
- Υπήρξε μια περίοδος, τότε που συνεργαζόσασταν με τους «667», όπου σας ανακάλυψαν οι νέοι. Εξακολουθούν να σας ακούν;
«Θέλω να πιστεύω ότι είμαι από τους μερακλήδες τραγουδιστές. Προσέχω να λέγονται καλά τραγούδια, το χρυσάφι της πατρίδας μας. Και από κει και πέρα... ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα. Η νεολαία έρχεται στο μαγαζί γιατί γουστάρει. Δεν την τραβάμε από τη μύτη».
- Σε μια περίοδο οικονομικής κρίσης τι διαφορές βλέπετε στο μαγαζί; Τι περιορίζει ο Ελληνας; Τα λουλούδια, τη σαμπάνια, τη μεγάλη κατανάλωση;
«Ο κόσμος διασκεδάζει αν του περισσέψουν. Τα λουλούδια έχουν πάρει την κάτω βόλτα, ο κόσμος είναι πιο λίγος και τα νυχτερινά μαγαζιά δουλεύουν διήμερα. Ορισμένα μεγάλα προγράμματα θα είχαν κλείσει αν δεν είχαν φοιτητές, πούλμαν από τα χωριά και χορούς. Στο τέλος θα φέρνουν και τους Κινέζους».
* Ο Γιώργος Μαργαρίτης εμφανίζεται στις «Γραμμές» (Κωνσταντινουπόλεως 111, Βοτανικός) με τη Λίτσα Γιαγκούση. *
No comments:
Post a Comment