 |
«Τίποτα δεν αγνόησα στα τραγούδια μου, διότι κι αυτό το θεωρούσα χρέος. Εγραψα για την Ελλάδα, για τη φτώχεια, για τη γυναίκα, για την εργατιά, για τον πόνο, για την αδικία, για το χαμό, για τη φυγή, για τη λευτεριά, για τον πόθο, για το ανικανοποίητο. Και πού δε φτερούγισε η φαντασία μου όλα αυτά τα χρόνια...». Με τα μελωδικά «φτερουγίσματα» της μεγάλης τέχνης του, ο Βασίλης Τσιτσάνης ύμνησε την ψυχή του λαού, τραγούδησε τη ρωμιοσύνη, χτίζοντας, νότα τη νότα, στην καρδιά της την απέραντη μουσική του. Το τεράστιο σε μέγεθος και ποιότητα έργο του «σμίλεψε» με μοναδικό τρόπο το «πρόσωπο» της Ελλάδας των αδικημένων, των περήφανων, του λαού. Συνθέτης, στιχουργός, τραγουδιστής, άνοιξε νέους ορίζοντες στο λαϊκό τραγούδι και έγινε δάσκαλος των μετέπειτα τραγουδοποιών και μουσικών. Ανάμεσα στα τραγούδια του, ο «εθνικός ύμνος» του λαϊκού μας τραγουδιού, η «Συννεφιασμένη Κυριακή», εμπνευσμένη από «τα τραγικά περιστατικά που συνέβαιναν τότε στον τόπο μας, με την πείνα, τη δυστυχία, το φόβο, την καταπίεση, τις συλλήψεις, τις εκτελέσεις». Στην 50χρονη δημιουργία του, έγραψε περίπου 1.000 τραγούδια, που ερμήνευσαν οι Μπέλλου, Τσαουσάκης, Στελλάκης, Γεωργακοπούλου, Χασκίλ, Κερομύτης, Χατζηχρήστος, Παγιουμτζής κ.ά.
Την Κυριακή (18/1) συμπληρώνονται 25 χρόνια από το θάνατο του σπουδαίου λαϊκού δημιουργού, που μένει αθάνατος στην καρδιά μας. Τα παιδιά του, Βικτωρία και Κώστας, και οι εγγονές του, Ζωή και Αννα, στις 12 μ., θα τελέσουν μνημόσυνο, στο Α' Νεκροταφείο Αθηνών, στον τάφο του.
No comments:
Post a Comment