Ξεκίνησε ως δάσκαλος κιθάρας, έκανε για λίγο τον ποδοσφαιριστή, άρχισε να τραγουδά στις ταβέρνες κι όταν πήρε το θάρρος να γράψει τα πρώτα του ολοκληρωμένα τραγούδια έσκασε η «Φωτοβολίδα». Οσο δυνατά μπήκε στη μουσική ο Ορφέας Περίδης, τόσο ήσυχα πορεύεται όλα αυτά τα χρόνια. Χωρίς, ωστόσο, να έχει στερηθεί ούτε τις επιτυχίες, ούτε τις μεγάλες συνεργασίες, ούτε ασφαλώς και τα τρυφερά τραγούδια που τον χαρακτηρίζουν. «Δεν είμαι από τους ανθρώπους που μιλάνε πολύ. Δεν το έχω. Τα λέω όλα με τα τραγούδια μου. Καμιά φορά με τους στίχους μου λέω περισσότερα απ' όσα καταλαβαίνω. Ισως γιατί μια ολόκληρη ιστορία χωρά σε μια σειρά», λέει ο ίδιος.
Το τελευταίο διάστημα εμφανίζεται με τον Μανώλη Ρασούλη στο «Δίπλα στο ποτάμι» κι ετοιμάζεται να κυκλοφορήσει ένα νέο διπλό άλμπουμ με τίτλο «Ορφέας Περίδης-Live και με τους φίλους του». Στο ένα CD υπάρχουν ζωντανές ηχογραφήσεις και στο δεύτερο διασκευές τραγουδιών του από άλλους. Ανάμεσά τους τα «Ντέρμπι» από το Διονύση Σαββόπουλο, «Μια νότα» από το Φοίβο Δεληβοριά, «Γιατί πολύ σ' αγάπησα» από το Σωκράτη Μάλαμα, «Για πού το 'βαλες καρδιά μου» από τον Παύλο Παυλίδη. Τον ελεύθερο χρόνο του ασχολείται με τις δύο κόρες του, παίζει μανιωδώς 4-5 ώρες πιάνο κάθε μέρα και γράφει όποτε έρχεται η έμπνευση. Λατρεύει τον Μπαχ, θαυμάζει τον Ζαμπέτα και παρ' όλο που, όπως λέει, «δεν έμαθα ποτέ αγγλικά οπότε δεν μπορούσα να επικοινωνήσω καλά με την ξένη μουσική», δεν μπορεί να ξεπεράσει τους Μπιτλς. «Μέχρι 14 ετών έπαιζα μπάλα και μάλιστα ήθελα να συνεχίσω και επαγγελματικά. Μου άρεσε που τα κορίτσια θαυμάζουν τους ποδοσφαιριστές. Τα παράτησα, γιατί με έπεισαν ότι είναι ένας χώρος που δεν αρμόζει στους ευαίσθητους ανθρώπους. Κρίμα, γιατί ήμουν πολύ καλός. Επαιζα επίθεση και ξεχώριζα για τις κεφαλιές. Ισως γι' αυτό δε μου 'μεινε καθόλου μαλλί». «Επί μία δεκαετία παρέδιδα μαθήματα κιθάρας για να βιοποριστώ. Μεταξύ των μαθητών μου και ο Φοίβος Δεληβοριάς. Ποτέ δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις που είχα τότε. Ο,τι θυμάται από μένα ήταν τα τραγούδια που του έπαιζα μόλις τελείωνε το μάθημα, έτσι, για να τον γλυκαίνω να συνεχίσει. Τον γνώρισα όταν ήταν 9 ετών -ήταν το ίδιο συγκροτημένος με σήμερα! Μου έπαιζε κομμάτια, μου τραγουδούσε στίχους που έγραφε, ήμουν βέβαιος για την εξέλιξή του. Πολύ τον καμαρώνω». «Ηρθαν αφού πήρα το πτυχίο της μουσικής. Λες κι έπρεπε να έχω καλλιτεχνικό διαβατήριο. Ο πρώτος άνθρωπος που άκουσε τραγούδι μου ήταν μια φίλη για την οποία και το είχα γράψει. Ευτυχώς κολακεύτηκε, μου έκανε τα θετικά σχόλια που είχα ανάγκη και λύθηκα. Από τα πρώτα κομμάτια μου ήταν η "Φωτοβολίδα". Ημουν τόσο άπειρος που ανάθεμα κι αν καταλάβαινα πόσο μεγάλο σουξέ έγραφα». «Κάποτε μου φαινόταν αδιανόητο. Ομως τον τελευταίο καιρό, που τραγουδάω με τον Ρασούλη, βλέπω τους ανθρώπους τα σαββατόβραδα να ανεβαίνουν στα τραπέζια και να ξεδίνουν. Το θεωρώ κατόρθωμα, γιατί, αν κρίνω από τον εαυτό μου, είναι εξαιρετικά σπάνιο να καταφέρω να εγκαταλείψω τις αναστολές μου. Ειδικά όταν παίζουμε Θεσσαλονίκη που είναι η έδρα του Μανώλη, τα πράγματα αγριεύουν. Νομίζω οι βόρειοι είναι πιο έξω καρδιά κι εμείς εδώ πιο σφιγμένοι». «Εδώ και δέκα χρόνια δεν αντέχω. Εχω γίνει πρωινός τύπος. Τελικά, οι αντοχές περνάνε πολύ ταχύτερα από τον χρόνο. Παρ' όλο που είμαι καπνιστής, ασφυκτιώ όταν πρέπει να πάρω ανάσες, να βάλω τα δυνατά να πω τα τραγούδια μου και μπουκώνω από τα τσιγάρα. Νομίζω, όμως, ότι από τη στιγμή που η Ελλάδα θα ακολουθήσει το παράδειγμα του εξωτερικού και θα απαγορευτεί το τσιγάρο στους κλειστούς χώρους, θα ξεκινήσω μια νέα καριέρα».- ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΩΝ ΕΠΕΙΣΟΔΙΩΝ
«Το "Για πού το 'βαλες καρδιά μου" ήταν ένα κομμάτι που "συνόδευσε" τα ρεπορτάζ για το θάνατο του Αλέξη Γρηγορόπουλου. Προφανώς, επειδή μιλά για "πέλαγα ουράνια κι άστρα μαγικά". Αυτή η χρήση του δεν με συγκινεί περισσότερο από το ίδιο το γεγονός. Εχω ξαναζήσει κάτι παρόμοιο με τη Μαλβίνα Κάραλη. Οσοι ήξεραν ότι αγαπούσε πολύ αυτό το τραγούδι το χρησιμοποίησαν για να ντύσουν μουσικά ρεπορτάζ που την αφορούσαν. Εγώ, πάντως, όταν το έγραφα δεν πενθούσα, αλλά τελικά ο κόσμος δεν λαθεύει. Η πραγματική ιστορία πίσω από αυτό το κομμάτι είναι πως τους στίχους τους έγραψα παρέα με μια φίλη που ήθελε να το αφιερώσει στον άντρα της που ήταν ναυτικός και της έλειπε.»- Της ΜΑΤΟΥΛΑΣ ΚΟΥΣΤΕΝΗ, ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ / 7 - 01/03/2009
No comments:
Post a Comment