Βραδιά των πνευστών υπήρξε η συναυλία της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών (ΚΟΑ) στις 23 Ιανουαρίου. Κατ’ αρχήν τιμήθηκε ο κλαρινετίστας Χαράλαμπος Φαραντάτος, δάσκαλος αρκετών από τους καλύτερους μουσικούς που στελεχώνουν πολλές ελληνικές ορχήστρες. Ως σολίστες ακούστηκαν δύο ανάμεσα στους διάσημους μαθητές του, ο σαξοφωνίστας Θεόδωρος Κερκέζος που από το 1995 έχει διαδεχτεί τον Φαραντάτο στη θέση του ως δασκάλου στο Ωδείο Αθηνών, και ο Σπύρος Μουρίκης, σόλο κλαρινέτο της ΚΟΑ. Τέλος, στο σύνολό τους τα πνευστά της ΚΟΑ στήριξαν περισσότερο από αξιοπρεπώς τα γαλλικά έργα του προγράμματος, που βασίζονται κατ’ εξοχήν στην απόδοση των ξύλινων και των χάλκινων πνευστών μιaς ορχήστρας.
Η συναυλία, την οποία διηύθυνε ο Λουκάς Καρυτινός, στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία. Βέβαια, κανέναν δεν ξάφνιασε ότι η ΚΟΑ χρειάστηκε πρώτα μερικά λεπτά μέχρι να βρει τον βηματισμό της: κρίσιμα λεπτά όμως σε ένα έργο όπως η Πρώτη Συμφωνία του Προκόφιεφ, που χρειάζεται από την αρχή ακρίβεια και διαύγεια. Καθώς η ορχήστρα είναι σχετικά εξοικειωμένη με το συγκεκριμένο έργο που έχει ερμηνεύσει αρκετές φορές, ο Καρυτινός μπόρεσε να προχωρήσει πέρα από την απόδοση σε ουσιαστικότερα θέματα ερμηνείας. Με γοργές ταχύτητες και συγκρατημένες αποκλίσεις στη δυναμική πέτυχε ένα αποτέλεσμα σβέλτο, αέρινο, κομψό, ανάλαφρο. Ακολούθησε η γεμάτη σφρίγος απόδοση του «Αρχαϊκού Μενουέτου» του Ραβέλ.
Διαφάνεια, χρώματα
Eχοντας βρει τον ρυθμό της, στο τέλος της βραδιάς η ορχήστρα επέτρεψε στον Καρυτινό να κινηθεί με ακόμα μεγαλύτερη άνεση στην Σουίτα αρ.2 από το μπαλέτο «Δάφνις και Χλόη» του Ραβέλ. Με μεγάλη μαεστρία αποδόθηκε το παιχνίδι από τις πιο χαμηλόφωνες σελίδες που άγγιζαν τα όρια της σιωπής, ως τα πλέον οργιαστικά ξεσπάσματα. Ελέγχοντας σφιχτά την ορχήστρα, ο Καρυτινός κράτησε με σαφήνεια διακριτό το ηχόχρωμα κάθε ομάδας οργάνων: τα υπόκωφα χάλκινα ακούγονταν απειλητικά κάτω από τα έγχορδα, ενώ τα ξύλινα αιωρούνταν πάνω από τα υπόλοιπα όργανα. Το εξαιρετικό σόλο φλάουτο του Παναγιώτη Δράκου συνέβαλε αποφασιστικά στην ατμοσφαιρική μουσική.
Στο κέντρο της συναυλίας είχαν τοποθετηθεί δύο ραψωδίες του Ραβέλ, μία για κλαρινέτο και μία για άλτο σαξόφωνο, ενορχηστρωμένη από τον Ζαν Ροζέ-Ντυκάς. Σε πρώτη εκτέλεση με την ΚΟΑ, ο Σπύρος Μουρίκης απέδωσε την πρώτη με τρόπο υποδειγματικό: ατμοσφαιρικός και με μεγάλη πλαστικότητα στην αρχή, στο δεύτερο τμήμα του έργου έθεσε την άριστη δεξιοτεχνία του στην υπηρεσία τη έκφρασης. Δεξιοτεχνικά άμεμπτος και εκφραστικός ήταν επίσης ο Θόδωρος Κερκέζος, σε ένα έργο που επιβεβαίωσε πόσο ταιριάζει το ηχόχρωμα του σαξόφωνου στην αισθητική του Ντεμπυσσύ.
No comments:
Post a Comment