ΜΟΥΣΙΚΗ. Τριάντα χρόνια μετά τον θάνατό του, ο Νίνο Ρότα (1911-1979) εξακολουθεί να συγκινεί και να δημιουργεί προσδοκίες. Ο Ιταλός συνθέτης, ταυτισμένος με τις χαρακτηριστικές μελωδίες του «Νονού» και πολλών αρχετυπικών ταινιών του Φεντερίκo Φελίνι, έχει το δικό του μεγάλο κοινό και στην Ελλάδα. Γεγονός που επιβεβαιώθηκε πριν από λίγες ημέρες όταν εξαντλήθηκαν τα εισιτήρια για το μεγάλο αφιέρωμα στη μουσική του αύριο και μεθαύριο στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. Η δεύτερη παράσταση είναι προσθήκη μετά το γρήγορο sold out της πρώτης βραδιάς.
Εμπνευστής της μουσικής παράστασης που έρχεται στην Αθήνα ύστερα από πολύμηνη περιοδεία σε όλη την Ευρώπη, ο Μάουρο Τζόια. Μελετητής του Ρότα, ο Τζόια θα είναι στη σκηνή της αίθουσας των Φίλων της Μουσικής μαζί με την Κατρίν Ρανζέ και Μαρία ντε Μεντέιρος για να ερμηνεύσουν μαζί συνθέσεις του μεγάλου δημιουργού.
Ο Μάουρο Τζόια ξεκίνησε την έρευνά του στα τραγούδια του Νίνο Ρότα με διάθεση αρχαιολόγου. «Το υλικό ήταν απεριόριστο, μερικώς αδημοσίευτο και ήρθε στην επιφάνεια ύστερα από «ανασκαφές» σε κινηματογραφικά αρχεία, ιδιωτικές συλλογές και κυρίως στο Ιδρυμα Τσίνι στη Βενετία όπου βρίσκεται το Κληροδότημα του Νίνο Ρότα. Στο τέλος, κατάφερα να “ανοικοδομήσω” το μεγαλύτερο μέρος του σώματος με τα τραγούδια του Ρότα, γραμμένα από το 1933 έως το 1979 και περιλαμβάνει συνθέσεις για ταινίες, οπερέτες, θεατρικά έργα και στίχους, πολλοί από τους οποίους φέρουν τη σφραγίδα μεγάλων δημιουργών, όπως η Ελσα Μοράντε, ο Εντουάρντο ντε Φιλίπο, ο Λέο Λονγκανέζι, ο Φεντερίκο Φελίνι, η Λίνα Βερτμίλερ. Ενα σώμα που για μένα συγκρίνεται σε σημασία και ομορφιά με το έργο των Κουρτ Βάιλ και του Ερίκ Σατί.
Η ιδέα του δίσκου
»Ετσι είχα την ιδέα ενός δίσκου, του “Ραντεβού στου Νίνο Ρότα”. Εκεί συναντήθηκα με δύο καταπληκτικές γυναίκες της μουσικής και με τις οποίες μοιράστηκα τη χαρά να τραγουδήσουμε μαζί και να κάνουμε γνωστή στο κοινό μια πλευρά του Ρότα λιγότερο οικεία: αυτήν του τραγουδοποιού. Ηταν ξεκάθαρο πως η μοντέρνα (και ποπ) όψη των συνθέσεων του έπρεπε να είναι κυρίαρχη. Θέλαμε τα τραγούδια του να ακούγονται “σύγχρονα” χωρίς να “πειράξουμε” την αρμονική τους ομορφιά».
Το sold out της Αθήνας δεν τον παραξενεύει. «Ξεκινήσαμε από την Ιταλία και τη Γαλλία και το κοινό φαίνεται να αγαπάει όλο και περισσότερο το σύμπαν του Νίνο Ρότα και περισσότερες χώρες μάς ζητούν να παρουσιάσουμε ό,τι φτιάξαμε. Μιλάμε για έναν από τους μεγαλύτερους μύθους της μουσικής του περασμένου αιώνα και το όνομά του αρκεί για να βάλεις το κοινό σε μια ατμόσφαιρα ονειροπόλησης».
Το «Ραντεβού στου Νίνο Ρότα», όπως ονομάζεται η παράσταση, δεν είναι μια καθαρόαιμη συναυλία ούτε φυσικά θεάτρο. Ο Μάουρο Τζόια προτιμά τον όρο «θεατρικοποιημένη συναυλία», με την έννοια ότι «τα τραγούδια του Νίνο Ρότα μπορούν να ερμηνευτούν σε πολλα, διαφορετικά επίπεδα». «Τα τραγούδια του δραπέτευσαν από το πεντάγραμμο και τις ταινίες όπου ήταν κρυμμένα για να κατακτήσουν το κοινό με χαρά, νοσταλγία, ευφορία και μελαγχολία...».
- Του Δημητρη Pηγοπουλου, Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, Πέμπτη, 5 Φεβρουαρίου 2009
No comments:
Post a Comment