Εργα Γάλλων συνθετών είχε ως άξονα η συναυλία που έδωσε η ΚΟΑ υπό τον Λουκά Καρυτινό στο Μέγαρο Μουσικής (23/1/2009). Επίκεντρο του ενδιαφέροντος ήταν η συμμετοχή δύο κορυφαίων διεθνούς φήμης Ελλήνων σολίστ στα πνευστά, του κλαρινετίστα Σπύρου Μουρίκη και του σαξοφωνίστα Θόδωρου Κερκέζου που έπαιξαν τις δύο ραψωδίες του Ντεμπισί για τα όργανά τους.
 Στιγμιότυπα από τη συναυλία της ΚΟΑ στο Μέγαρο Μουσικής με τον κλαρινετίστα Σπύρο Μουρίκη, τον αρχιμουσικό Λουκά Καρυτινό και τον σαξοφωνίστα Θόδωρο Κερκέζο επί το έργον |
Στη «Ραψωδία για κλαρινέτο» ο πρώτος πρόσφερε μια ανάγνωση ασύλληπτης τελειότητας που χαρακτηρίστηκε από φωτεινό, απόλυτα ελεγχόμενο ήχο με σαγηνευτικό πλούτο χροιάς και αιθέριες διαβαθμίσεις δυναμικής. Το ευαίσθητο πλάσιμο της φραστικής του προσλάμβανε ποιότητες φωνητικού τραγουδιού, αποδίδοντας δίχως ίχνος προσπάθειας και τις δυσκολότερες σελίδες της απαιτητικής παρτιτούρας. Στη «Ραψωδία για άλτο σαξόφωνο» ο Κερκέζος είχε την ευκαιρία να αναπτύξει έναν τελείως διαφορετικού τύπου ήχο: ρευστό, θαμπό αλλά με θερμές ανταύγειες και στριγκές μεταλλικές αιχμές. Τονισμένο με «χαδιάρικο» -σχεδόν λάγνο!- παλμό, το παίξιμό του διέθετε όμοια ελεγχόμενη φραστική και πλούτο εκφραστικών αποχρώσεων. Οι ωραίες ερμηνείες, το άψογο δέσιμο με την ορχήστρα και η ερεθιστική αντιπαράθεση ανάμεσα στις ηχητικές ιδιοσυγκρασίες των δύο οργάνων ενθουσίασαν το ακροατήριο. Η βραδιά ξεκίνησε με τη δημοφιλή «Συμφωνία αρ. 1, Κλασική» του Προκόφιεφ. Εδώ το απογοητευτικά ασυντόνιστο παίξιμο των μουσικών ακύρωσε πλήρως κάθε χάρη και ελαφράδα του εναρκτήριου Allegro. Τα πράγματα βελτιώθηκαν βαθμιαία για να φτάσουν στο επιθυμητό επίπεδο εγρήγορσης στο καταληκτικό Molto vivace που δόθηκε με τον απαραίτητο συνδυασμό ακρίβειας, αθλητικής κινητικότητας και λάμψης. Ακολούθησε το «Menuet antique» του Ραβέλ. Την ευαίσθητη, λεπτοδουλεμένη γραφή του χαριτωμένου αυτού κομματιού υπηρέτησαν μέτρια τόσον η τραχύτητα του ήχου όσο και η άτεχνη παραγραφοποίηση της μουσικής, υπονομεύοντας τη συνέχεια του μουσικού ειρμού. Τελευταία δόθηκε η δεύτερη σουίτα από το χορόδραμα «Δάφνις και Χλόη» του Ραβέλ, έργο στο οποίο κάθε ορχηστρικό σύνολο προβάλλει τον ηχοχρωματικό πλούτο των πνευστών του και την ικανότητά του να αποδίδει τις ευαίσθητες ηχητικές μείξεις. Αρχιμουσικός δυναμικός, με αντίληψη των ευαίσθητων, εσωτερικών ισορροπιών του αριστουργήματος του Ραβέλ, ο Καρυτινός οδήγησε την ΚΟΑ σε μια ανάγνωση πρωτίστως δυναμική, ορμητική, με διάφανες αλληλεπιθέσεις πνευστών/εγχόρδων και αόρατους αρμούς μεταξύ παραγράφων. Αναμενόμενα συναρπαστικό στην εξεζητημένη του τραχύτητα ήταν το οργιαστικό φινάλε. *
- Του ΓΙΑΝΝΗ ΣΒΩΛΟΥ, ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 11/02/2009
No comments:
Post a Comment