Thursday, February 19, 2009

ΟΙ ΤΙΝΤΕRSΤΙCΚS ΜΙΛΟΥΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΖΑΖ- ΡΟΚ, ΤΗΝ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ «Είμαστε ελεύθεροι να κάνουμε λάθη»

  • Της Μαρίας Μαρκουλή

  • ΤΑ ΝΕΑ: Πέμπτη 19 Φεβρουαρίου 2009


«Δεν μας νοιάζει η επιφάνεια των πραγμάτων-και της μουσικής- και πόσο λουστραρισμένη είναι, μας νοιάζει το βάθος και πόσο άπιαστο είναι αυτό» διατείνεται ο Στιούαρτ  Στέιπλς των (αγαπημένων του ελληνικού κοινού) Τintersticks, που δηλώνει πως... δεν γνώρισαν την επιτυχία. Κι ας την είχαν σε μεγάλες δόσεις και στα μέρη μας και αλλού
Άνθρωπος δεν το πίστευε και όμως έτσι ήταν: μια διασκεδαστική συζήτηση με τον Στιούαρτ Στέιπλς των Τindersticks. Δεν ακούγεται ίσως πιστευτό, αφού κοντά στους Τindersticks βάζεις πάντα μια μελαγχολία, κάτι σκοτεινό, βελούδινο, ρομαντικό και πληγωμένο. Το βρετανικό φλέγμα του κ. Στέιπλς όμως κατάφερε να βάλει κάτι διασκεδαστικό σε όλα αυτά. Η επιτυχία; «Ευτυχώς δεν τη συναντήσαμε», λέει. Μα, πώς; Γεμάτα θέατρα παντού κι εδώ στην Ελλάδα κάθε άφιξή τους να χαιρετίζεται ως γεγονός. «Πιστεύω πως το γεγονός ότι δεν είχαμε όση επιτυχία ονειρεύεται κανείς, είναι απελευθερωτικό. Είμαστε ελεύθεροι να κάνουμε λάθη. Κάνουμε πάνω-κάτω τα ίδια λάθη κάθε φορά. Να ΄μαστε όμως έπειτα από δεκαπέντε χρόνια, επιζήσαντες». Της καταστροφής; «Αν υποθέσουμε ότι υπήρξε μία». Το τοπίο τουλάχιστον γύρω- τα δισκογραφικά ερείπια εννοώ- αυτό δείχνει. Από την άλλη οι Τindersticks χορεύουν πάνω σε αυτά. Βαλς.

«Κοντέψαμε να το χάσουμε τελείως», λέει ο αρχηγός. Εδώ αρχίζει η ιστορία του θεάτρου Μπάρμπικαν και της συναυλίας τους εκεί. «Είχαμε να βρεθούμε μαζί για περισσότερα από τρία χρόνια. Ήταν παράξενο το συναίσθημα. Υπήρχε ένας περίεργος ηλεκτρισμός που έλεγες: αυτό ήταν, τελειώσαμε, ώς εδώ. Ή απλά έπρεπε να κοιτάξεις τον άλλον στα μάτια και να δεις πως δεν ήταν έτσι».

Η μουσική, λέει, έκανε τη δουλειά της. Τώρα συνεχίζουν νιώθοντας πως είναι σαν να έχουν ξαναρχίσει από την ααρχή. Από το Νότιγχαμ, αδειάζοντας κουτάκια με μπίρες. Στη Γαλλία πια. «Το πιο σημαντικό στην πορεία, είναι η στιγμή που θα μοιραστείς ένα τραγούδι με τον κόσμο. Τίποτε πιο πάνω απ΄ αυτό. Η μουσική είναι το μοίρασμα και η επικοινωνία. Τα υπόλοιπα; Καμία σχέση. Αυτό που ξέρω είναι ότι είχαμε σε κάποια φάση αρχίσει να ανησυχούμε πιο πολύ σε ποιο καλό στούντιο θα ηχογραφούσαμε, παρά για τα τα ίδια τα τραγούδια».

Τα πράγματα έχουν αλλάξει πια. Το «Ηungry Saw»- το άλμπουμ που που ο τίτλος του ακούγεται σαν θρίλερ αλλά στην πραγματικότητα είναι σαν το σπίτι στο δάσος χωρίς την κακή μάγισσα- έχει μερικά από τα ωραιότερα τραγούδια τους. «Σκοπός μας ήταν να μην το βασανίσουμε πολύ. Να ηχογραφήσουμε γρήγορα και όσο πιο απλά γίνεται, έτσι ώστε να μη χάσουμε την αίσθηση της στιγμής. Νομίζω το πετύχαμε». Ο Στέιπλς δηλώνει πως είναι ανοιχτός σε κάθε είδος μουσικής. «Ακούω πολύ ρέγκε και σόουλ... Με 15 χρόνια εμπειρία είναι όλο και πιο εύκολο να βρεις τον τρόπο σου να εκφραστείς». Μαζί τους, αυτήν τη φορά, έχουν επιλέξει να φέρουν για να ανοίξει τη συναυλία τους, έναν ξεχωριστό καλλιτέχνη, τον David Κitt, τον Ιρλανδό τραγουδοποιό που αξίζει πραγματικά κανείς να τον δει.

ΙΝFΟ: Αύριο στο «Ρrincipal» της Θεσσαλονίκης και το Σάββατο στο Βadminton στην Αθήνα (τηλ. 211-1010.020). Εισιτήρια: 35-60 ευρώ.

Με μια ματιά

● Άρχισαν το 1992 από το Νότιγχαμ της Αγγλίας. ● Ροκ κατά το σχήμα τους, αλλά με επιρροές από σόουλ και τζαζιδιαίτερες ενορχηστρώσεις. ● Κυκλοφόρησαν το πρώτο τους άλμπουμ («Τindersticks») το 1993 και το πιο πρόσφατο, έβδομο («Τhe Ηungry Saw») μόλις πέρυσι. ● Συνθέτουν μουσικές για ταινίες («Νenette & Βoni» της Claire Denis) και τραγούδια τους ακούγονται σε τηλεοπτικές σειρές όπως οι «Sopranos». ● Είναι οι: Στιούαρτ Στέιπλς φωνή, Ντ. Μπάουλτερ πλήκτρα, Νταν Μακίνα μπάσο, Τόμας Μπέλομ ντραμς, Άντι Νάις τσέλο, Τέρι Έντουαρντς τρομπέτα/σαξόφωνο.

No comments: