Eνα μήνα μετά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου, το Δεκέμβρη του 1973, με τα δάκρυα για τους χαμένους φοιτητές να καίνε ακόμα τα μάγουλα, κυκλοφόρησαν τα «Μικροαστικά» του Λουκιανού Κηλαηδόνη, σε στίχους του Γιάννη Νεγρεπόντη. Ενας δίσκος που έμελλε να αποτελέσει σταθμό όχι μόνο για την προσωπική πορεία του Λουκιανού Κηλαηδόνη, αλλά και για το σύνολο της ελληνικής δισκογραφίας. Το κόκκινο βινίλιο πάνω στο οποίο είχε τυπωθεί, μια εντελώς πρωτοποριακή κίνηση για την εποχή, δίνει το σήμα στους ακροατές για το χαρακτήρα και το περιεχόμενό του. Αυτόν το δίσκο αναφοράς προσφέρει ο ΕΤ.Κ αυτή την Κυριακή στους αναγνώστες του, μετά το «Μεγάλο μας τσίρκο» των Ξαρχάκου - Καμπανέλλη και το «Σαββατόβραδο» των Σπανού - Παπαδόπουλου.
Θα ακολουθήσει τη μεθεπόμενη Κυριακή το «Παρών» του Ακη Πάνου με τον Μανώλη Μητσιά. Ο Λουκιανός Κηλαηδόνης, που είχε ως τότε στο ενεργητικό του δύο πολύ επιτυχημένους δίσκους, την «Πόλη μας» και την «Κόκκινη κλωστή», κάνει με αυτή τη δουλειά την πρώτη του απόπειρα να τραγουδήσει ο ίδιος τις μελωδίες του, ενώ από τότε ακολουθεί αυτό το ύφος που με χιούμορ καταπιάνεται με τα κοινωνικά και πολιτικά προβλήματα της εποχής. Από τα «Μικροαστικά» ξεπηδούν αγαπημένα τραγούδια όπως τα «Κολλήγα γιος», «Πρωινή γυμναστική», «Οικονομία κάνε», «Ντροπή τέτοιο παιδί», «Εργένης» κ.ά. Στην ερμηνεία των τραγουδιών συμμετέχουν οι Μ. Χρυσομάλλης, Λ. Χαλκιάς, Γ. Κιουρκτσόγλου, Ν. Ρουσέας. «Είναι αρχές του 1971 όταν γνωρίζω τον Γιάννη Νεγρεπόντη, που μόλις έχει γυρίσει από εξορία», θυμάται ο Λουκιανός Κηλαηδόνης. «Λίγες μέρες αφότου γνωριστήκαμε, μου δίνει τα “Μικροαστικά”, που στην πρώτη τους μορφή ήταν 5 ή 6 τραγούδια. Είναι 1971, είναι δικτατορία, τα τραγούδια σαφώς αριστερά. Αποφασίζω να τα μελοποιήσω ως “άσκηση ύφους”.
Η λογοκρισία χαλαρώνει Το ‘73, το καλοκαίρι, ακούγεται ότι θα γίνει κυβέρνηση Μαρκεζίνη και ότι θα χαλαρώσει κάπως η λογοκρισία, ότι θα επιτραπούν τα τραγούδια του Μίκη κ.λπ. Τότε αποφασίζουμε και στέλνουμε τα “Μικροαστικά” στη λογοκρισία. Κάποια τα κόβουν εντελώς, κάποια δεν τα στέλνουμε σίγουροι πως θα κοπούν και σε κάποια μάς διορθώνουν μερικές λέξεις. Σ’ ένα στίχο που έλεγε “ντροπή τέτοιο παιδί, επαναστάτη βγάλαμε στην οικογένειά μας” έγινε “αντάρτη βγάλαμε στην οικογένειά μας”». Ο δίσκος κυκλοφορεί και το κοινό τον αγκαλιάζει αμέσως.
Ο Λουκιανός πηγαίνει στο δισκοπωλείο Κύκλος στην Καραγιώργη Σερβίας για να δει τι γίνεται. «Τότε ήμουν άγνωστος φυσιογνωμικά κι έτσι μπορούσα να παρατηρώ ελεύθερα πώς πάει ο δίσκος. Κάποιοι αγόραζαν μόνο τα “Μικροαστικά”, ενώ άλλοι έπαιρναν άλλους δίσκους και μαζί και τα “Μικροαστικά”. Η Μιράντα, που δούλευε στο μαγαζί, μου είχε πει μια μέρα “σήμερα πούλησα 1.000 κομμάτια”». «Τα “Μικροαστικά” δεν είναι απλά μια δουλειά που αγάπησα και την έκανα με πολλή όρεξη, είναι ο δίσκος που μου άνοιξε ένα δρόμο», καταλήγει ο Λουκιανός Κηλαηδόνης. «Μου έδειξε τον τρόπο να μιλάω απλά, άμεσα και τα τραγούδια να διηγούνται μια ιστορία με αρχή, μέση και τέλος. Τα “Μικροαστικά” είναι κοινωνικά τραγούδια, με μια ματιά που σε κάποια θυμίζει Τσέχοφ».
Θα ακολουθήσει τη μεθεπόμενη Κυριακή το «Παρών» του Ακη Πάνου με τον Μανώλη Μητσιά. Ο Λουκιανός Κηλαηδόνης, που είχε ως τότε στο ενεργητικό του δύο πολύ επιτυχημένους δίσκους, την «Πόλη μας» και την «Κόκκινη κλωστή», κάνει με αυτή τη δουλειά την πρώτη του απόπειρα να τραγουδήσει ο ίδιος τις μελωδίες του, ενώ από τότε ακολουθεί αυτό το ύφος που με χιούμορ καταπιάνεται με τα κοινωνικά και πολιτικά προβλήματα της εποχής. Από τα «Μικροαστικά» ξεπηδούν αγαπημένα τραγούδια όπως τα «Κολλήγα γιος», «Πρωινή γυμναστική», «Οικονομία κάνε», «Ντροπή τέτοιο παιδί», «Εργένης» κ.ά. Στην ερμηνεία των τραγουδιών συμμετέχουν οι Μ. Χρυσομάλλης, Λ. Χαλκιάς, Γ. Κιουρκτσόγλου, Ν. Ρουσέας. «Είναι αρχές του 1971 όταν γνωρίζω τον Γιάννη Νεγρεπόντη, που μόλις έχει γυρίσει από εξορία», θυμάται ο Λουκιανός Κηλαηδόνης. «Λίγες μέρες αφότου γνωριστήκαμε, μου δίνει τα “Μικροαστικά”, που στην πρώτη τους μορφή ήταν 5 ή 6 τραγούδια. Είναι 1971, είναι δικτατορία, τα τραγούδια σαφώς αριστερά. Αποφασίζω να τα μελοποιήσω ως “άσκηση ύφους”.
Η λογοκρισία χαλαρώνει Το ‘73, το καλοκαίρι, ακούγεται ότι θα γίνει κυβέρνηση Μαρκεζίνη και ότι θα χαλαρώσει κάπως η λογοκρισία, ότι θα επιτραπούν τα τραγούδια του Μίκη κ.λπ. Τότε αποφασίζουμε και στέλνουμε τα “Μικροαστικά” στη λογοκρισία. Κάποια τα κόβουν εντελώς, κάποια δεν τα στέλνουμε σίγουροι πως θα κοπούν και σε κάποια μάς διορθώνουν μερικές λέξεις. Σ’ ένα στίχο που έλεγε “ντροπή τέτοιο παιδί, επαναστάτη βγάλαμε στην οικογένειά μας” έγινε “αντάρτη βγάλαμε στην οικογένειά μας”». Ο δίσκος κυκλοφορεί και το κοινό τον αγκαλιάζει αμέσως.
Ο Λουκιανός πηγαίνει στο δισκοπωλείο Κύκλος στην Καραγιώργη Σερβίας για να δει τι γίνεται. «Τότε ήμουν άγνωστος φυσιογνωμικά κι έτσι μπορούσα να παρατηρώ ελεύθερα πώς πάει ο δίσκος. Κάποιοι αγόραζαν μόνο τα “Μικροαστικά”, ενώ άλλοι έπαιρναν άλλους δίσκους και μαζί και τα “Μικροαστικά”. Η Μιράντα, που δούλευε στο μαγαζί, μου είχε πει μια μέρα “σήμερα πούλησα 1.000 κομμάτια”». «Τα “Μικροαστικά” δεν είναι απλά μια δουλειά που αγάπησα και την έκανα με πολλή όρεξη, είναι ο δίσκος που μου άνοιξε ένα δρόμο», καταλήγει ο Λουκιανός Κηλαηδόνης. «Μου έδειξε τον τρόπο να μιλάω απλά, άμεσα και τα τραγούδια να διηγούνται μια ιστορία με αρχή, μέση και τέλος. Τα “Μικροαστικά” είναι κοινωνικά τραγούδια, με μια ματιά που σε κάποια θυμίζει Τσέχοφ».
- ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΥ ΔΕΣΠΟΙΝΑ, Ελεύθερος Τύπος, Παρασκευή, 06.02.09
No comments:
Post a Comment