Ορφέας Περίδης: «Θα μπορούσα να είμαι ποδοσφαιριστής»

• Συνέντευξη
• Ορφέας Περίδης

Ξεκίνησε ως δάσκαλος κιθάρας, έκανε για λίγο τον ποδοσφαιριστή, άρχισε να τραγουδά στις ταβέρνες κι όταν πήρε το θάρρος να γράψει τα πρώτα του ολοκληρωμένα τραγούδια έσκασε η «Φωτοβολίδα». Οσο δυνατά μπήκε στη μουσική ο Ορφέας Περίδης, τόσο ήσυχα πορεύεται όλα αυτά τα χρόνια. Χωρίς, ωστόσο, να έχει στερηθεί ούτε τις επιτυχίες, ούτε τις μεγάλες συνεργασίες, ούτε ασφαλώς και τα τρυφερά τραγούδια που τον χαρακτηρίζουν. «Δεν είμαι από τους ανθρώπους που μιλάνε πολύ. Δεν το έχω. Τα λέω όλα με τα τραγούδια μου. Καμιά φορά με τους στίχους μου λέω περισσότερα απ' όσα καταλαβαίνω. Ισως γιατί μια ολόκληρη ιστορία χωρά σε μια σειρά», λέει ο ίδιος.

Το τελευταίο διάστημα εμφανίζεται με τον Μανώλη Ρασούλη στο «Δίπλα στο ποτάμι» κι ετοιμάζεται να κυκλοφορήσει ένα νέο διπλό άλμπουμ με τίτλο «Ορφέας Περίδης-Live και με τους φίλους του». Στο ένα CD υπάρχουν ζωντανές ηχογραφήσεις και στο δεύτερο διασκευές τραγουδιών του από άλλους.

Ανάμεσά τους τα «Ντέρμπι» από το Διονύση Σαββόπουλο, «Μια νότα» από το Φοίβο Δεληβοριά, «Γιατί πολύ σ' αγάπησα» από το Σωκράτη Μάλαμα, «Για πού το 'βαλες καρδιά μου» από τον Παύλο Παυλίδη. Τον ελεύθερο χρόνο του ασχολείται με τις δύο κόρες του, παίζει μανιωδώς 4-5 ώρες πιάνο κάθε μέρα και γράφει όποτε έρχεται η έμπνευση. Λατρεύει τον Μπαχ, θαυμάζει τον Ζαμπέτα και παρ' όλο που, όπως λέει, «δεν έμαθα ποτέ αγγλικά οπότε δεν μπορούσα να επικοινωνήσω καλά με την ξένη μουσική», δεν μπορεί να ξεπεράσει τους Μπιτλς.

• ΤΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ

«Μέχρι 14 ετών έπαιζα μπάλα και μάλιστα ήθελα να συνεχίσω και επαγγελματικά. Μου άρεσε που τα κορίτσια θαυμάζουν τους ποδοσφαιριστές. Τα παράτησα, γιατί με έπεισαν ότι είναι ένας χώρος που δεν αρμόζει στους ευαίσθητους ανθρώπους. Κρίμα, γιατί ήμουν πολύ καλός. Επαιζα επίθεση και ξεχώριζα για τις κεφαλιές. Ισως γι' αυτό δε μου 'μεινε καθόλου μαλλί».

• ΚΑΙ ΜΕΤΑ Η ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ

«Επί μία δεκαετία παρέδιδα μαθήματα κιθάρας για να βιοποριστώ. Μεταξύ των μαθητών μου και ο Φοίβος Δεληβοριάς. Ποτέ δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις που είχα τότε. Ο,τι θυμάται από μένα ήταν τα τραγούδια που του έπαιζα μόλις τελείωνε το μάθημα, έτσι, για να τον γλυκαίνω να συνεχίσει. Τον γνώρισα όταν ήταν 9 ετών -ήταν το ίδιο συγκροτημένος με σήμερα! Μου έπαιζε κομμάτια, μου τραγουδούσε στίχους που έγραφε, ήμουν βέβαιος για την εξέλιξή του. Πολύ τον καμαρώνω».

• ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ...

«Ηρθαν αφού πήρα το πτυχίο της μουσικής. Λες κι έπρεπε να έχω καλλιτεχνικό διαβατήριο. Ο πρώτος άνθρωπος που άκουσε τραγούδι μου ήταν μια φίλη για την οποία και το είχα γράψει. Ευτυχώς κολακεύτηκε, μου έκανε τα θετικά σχόλια που είχα ανάγκη και λύθηκα. Από τα πρώτα κομμάτια μου ήταν η "Φωτοβολίδα". Ημουν τόσο άπειρος που ανάθεμα κι αν καταλάβαινα πόσο μεγάλο σουξέ έγραφα».

• ΕΠΑΝΩ ΣΤΑ ΤΡΑΠΕΖΙΑ

«Κάποτε μου φαινόταν αδιανόητο. Ομως τον τελευταίο καιρό, που τραγουδάω με τον Ρασούλη, βλέπω τους ανθρώπους τα σαββατόβραδα να ανεβαίνουν στα τραπέζια και να ξεδίνουν. Το θεωρώ κατόρθωμα, γιατί, αν κρίνω από τον εαυτό μου, είναι εξαιρετικά σπάνιο να καταφέρω να εγκαταλείψω τις αναστολές μου. Ειδικά όταν παίζουμε Θεσσαλονίκη που είναι η έδρα του Μανώλη, τα πράγματα αγριεύουν. Νομίζω οι βόρειοι είναι πιο έξω καρδιά κι εμείς εδώ πιο σφιγμένοι».

• ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ ΜΕ ΤΗ ΝΥΧΤΑ

«Εδώ και δέκα χρόνια δεν αντέχω. Εχω γίνει πρωινός τύπος. Τελικά, οι αντοχές περνάνε πολύ ταχύτερα από τον χρόνο. Παρ' όλο που είμαι καπνιστής, ασφυκτιώ όταν πρέπει να πάρω ανάσες, να βάλω τα δυνατά να πω τα τραγούδια μου και μπουκώνω από τα τσιγάρα. Νομίζω, όμως, ότι από τη στιγμή που η Ελλάδα θα ακολουθήσει το παράδειγμα του εξωτερικού και θα απαγορευτεί το τσιγάρο στους κλειστούς χώρους, θα ξεκινήσω μια νέα καριέρα».

• ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΩΝ ΕΠΕΙΣΟΔΙΩΝ

«Το "Για πού το 'βαλες καρδιά μου" ήταν ένα κομμάτι που "συνόδευσε" τα ρεπορτάζ για το θάνατο του Αλέξη Γρηγορόπουλου. Προφανώς, επειδή μιλά για "πέλαγα ουράνια κι άστρα μαγικά". Αυτή η χρήση του δεν με συγκινεί περισσότερο από το ίδιο το γεγονός. Εχω ξαναζήσει κάτι παρόμοιο με τη Μαλβίνα Κάραλη. Οσοι ήξεραν ότι αγαπούσε πολύ αυτό το τραγούδι το χρησιμοποίησαν για να ντύσουν μουσικά ρεπορτάζ που την αφορούσαν. Εγώ, πάντως, όταν το έγραφα δεν πενθούσα, αλλά τελικά ο κόσμος δεν λαθεύει. Η πραγματική ιστορία πίσω από αυτό το κομμάτι είναι πως τους στίχους τους έγραψα παρέα με μια φίλη που ήθελε να το αφιερώσει στον άντρα της που ήταν ναυτικός και της έλειπε.»

• Της ΜΑΤΟΥΛΑΣ ΚΟΥΣΤΕΝΗ, ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ / 7 - 01/03/2009

Λάκης Καρνέζης: ένας από τους μεγαλύτερους εν ζωή δεξιοτέχνες στο μπουζούκι

Ο Λάκης Καρνέζης είναι ένας από τους μεγαλύτερους εν ζωή δεξιοτέχνες στο μπουζούκι. Ξεκίνησε στα μέσα της δεκαετίας του '50 και μαζί με τον Κώστα Παπαδόπουλο δημιούργησαν ένα «μυθικό» πλέον δίδυμο Λάκης - Κωστάκης. Επαιξαν μαζί σε χιλιάδες ηχογραφήσεις, πολλές από τις οποίες είναι πια ιστορικές (Θεοδωράκης - Χατζιδάκις - Ακης Πάνου). Ο Λάκης Καρνέζης, επί 60 σχεδόν χρόνια, υπηρετεί το μπουζούκι με μοναδική αξιοπρέπεια και ήθος. Εχει εμφανιστεί σε συναυλίες σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γης, συνοδεύοντας τους κορυφαίους Ελληνες τραγουδιστές, αλλά και η θητεία του στα νυκτερινά κέντρα υπήρξε για πολλά χρόνια σημαντική. Στην εκπομπή «Τα παντελόνια είναι περίεργα ρούχα» συζητάει με τον Πάρη Μήτσου για τη ζωή του, τις εμπειρίες του (τα τελευταία 25 χρόνια ζει και δημιουργεί στη Νορβηγία), αλλά και τις απόψεις του για το μπουζούκι, το λαϊκό τραγούδι και τη μουσική γενικότερα (Παρασκευή, 06/03, «902» TV, 21.30).

«Χρόες» δημιουργικής συσπείρωσης

• Εργα και ημέρες μιας ερασιτεχνικής καλλιτεχνικής ομάδας που δραστηριοποιείται στο Ηράκλειο Κρήτης

Από την παράσταση «Ο δρόμος για τη Σελένα»

Εν αρχή ην η ανάγκη για έκφραση, για δημιουργία, για «οξυγόνο»... Αυτή η ανάγκη έγινε η «μαγιά» για να «ζυμωθεί» μια καλλιτεχνική συσπείρωση ανθρώπων, που ενώ οι περισσότεροι δε γνωρίζουν μουσική, αποζητούν να εκφραστούν μουσικά. Αυτή η ανάγκη έκανε την αξιόλογη ομάδα «Χρόες» από το Ηράκλειο της Κρήτης να συνεχίζει τη γοητευτική «διαδρομή» της, αποκαλύπτοντας φωτεινές «γωνιές». Κινητοποιώντας ευαισθησίες και διαθέσεις, αντιδρά με το δικό της, δημιουργικό τρόπο στο κυρίαρχο τοπίο της πολιτιστικής ασφυξίας και απαξίωσης.

Με «οδηγό» την Ελλη Αλεξίου

Χορωδοί, μουσικοί αλλά και άτομα με άλλες καλλιτεχνικές ανησυχίες συνθέτουν την ομάδα, η οποία εστιάζει τη δράση της στην πολυφωνική έκφραση. Αφορμή της συνάντησής μας μαζί της υπήρξε η πρώτη δισκογραφική της έκδοση με τίτλο «Ο δρόμος για τη Σελένα: μουσικά σχόλια σε κείμενα της Ελλης Αλεξίου» - έργο για κρητική λύρα, πιάνο και χορωδία του Δημήτρη Σφακιανάκη, που πρωτοπαρουσιάστηκε στο χωριό Κράσι (2004) Δήμου Μαλίων και εκδόθηκε με χορηγία του Πολιτιστικού Συλλόγου του.

Νίκος Καζαντζάκης, Γαλάτεια Καζαντζάκη, Μάρκος Αυγέρης, Κώστας Βάρναλης, Ελλη Αλεξίου είναι τα πρόσωπα του «μύθου», από τον οποίο αντλήθηκε το δραματικό υλικό - σενάριο πάνω στο οποίο χτίστηκε η μουσική. Τα κείμενα του έργου, καθώς και στίχοι τραγουδιών προέρχονται από το βιβλίο της Ελλης Αλεξίου «Για να γίνει μεγάλος». Αναφερόμενος στη μουσική, ο Δ. Σφακιανάκης λέει ότι «το έργο έχει ένα μουσικό υπόστρωμα και από πάνω μια "επιδερμίδα" που σχετίζεται με τους ρυθμούς και με τα μουσικά ήθη όλων αυτών των ανθρώπων, που ήρθαν στο Κράσι, το 1912, από κάθε γωνιά της Ελλάδας». Οι «Χρόες», εκτός από το συγκεκριμένο, έχουν παρουσιάσει επίσης τα έργα του Δ. Σφακιανάκη: «Πόλις Ενδον: σπουδή στις καβαφικές πόλεις», για πιάνο και χορωδία σε ποίηση Κ. Καβάφη, «Κατά Ευριπίδη πάθη», για πιάνο και χορωδία και «Τη μάνητα θεά... δύο ομηρικές μπαλάντες».

Δημιουργική παρέμβαση

Ομάδα «Χρόες» - «Μάνητα Θεά» (2008)

Η πρωτοβουλία δημιουργίας της ομάδας ανήκει στον Δ. Σφακιανάκη, αρχαιολόγο στο επάγγελμα και παράλληλα γνώστη και λάτρη της μουσικής, με την οποία ασχολείται εδώ και είκοσι χρόνια. «Οι ζυμώσεις ξεκίνησαν το 2000 όταν ετοιμάζαμε το έργο "Πόλις Ενδον"», λέει. «Το 2004 μας προτάθηκε από το Δήμο Μαλίων ν' ανεβάσουμε ένα πρωτότυπο έργο για τα Μάλια. Τους είπα ότι είχα ένα δικό μου, που σχετίζεται με το χωριό Κράσι του Δήμου Μαλίων κι έτσι έγινε όλη η ιστορία. Η πρώτη συναυλία, με πρωτότυπο έργο και με τα βασικά στοιχεία και χαρακτηριστικά που έχει αυτή η ομάδα, έγινε το 2004. Γι' αυτό και θεωρούμε ότι τότε δημιουργήθηκε. Από τότε δουλεύει αυτό το πράγμα, ζυμώνεται. Μαζεύονται σ' έναν συγκεκριμένο χώρο, κάθε Τετάρτη και Παρασκευή, ορισμένοι "τρελοί" του Ηρακλείου και απλώς τραγουδάνε. Ουσιαστικά αυτό είναι και το νόημα της χορωδίας. Και μέσα απ' αυτή τη διαδικασία ουσιαστικά οι ίδιοι φτιάχνουν το έργο, συμμετέχουν στη διαμόρφωσή του».

• Δηλαδή, συσπείρωσε την ανάγκη έκφρασης του καθενός...

-- «Η συσπείρωση είναι η πιο εύστοχη λέξη γι' αυτό το πράγμα. Ουσιαστικά συσπειρώνει ανθρώπους, οι οποίοι μπορεί και να μην έχουν και καμία ιδέα από μουσική. Το 70% των μελών της ομάδας είναι άσχετοι από μουσική. Παρ' όλα αυτά το ενορχηστρωτικό και το αρμονικό στοιχείο που προσπαθούμε να δώσουμε είναι καθαρά πρωτότυπο. Ο αριθμός των μελών δεν είναι σταθερός. Αυτή τη στιγμή δραστηριοποιούμαστε 18 άτομα. Πέρα από τη χορωδία υπάρχουν και κάποιοι μουσικοί, που συμμετέχουν σε κάθε έργο. Επίσης, υπάρχουν πολλά άτομα, που βοηθούν σε διάφορες παράλληλες εργασίες (φωτογραφία, εικαστικές παρεμβάσεις, σκηνοθεσία). Προσπαθούμε στις παραστάσεις μας να υπάρχει μια ημιδραματοποίηση του κοντσέρτου. Για παράδειγμα στο "Δρόμο για τη Σελένα" υποτίθεται ότι οι χορωδοί ήταν η καλλιτεχνική παρέα που μαζευόταν στο Κράσι και συζητούσαν όλα αυτά. Είναι κάτι που λειτούργησε στο κοινό, γιατί μπήκε στο κλίμα, στην ατμόσφαιρα του έργου και άρεσε».

Ο Δ. Σφακιανάκης σκιαγραφεί το «τοπίο» στο οποίο λειτουργούν οι «Χρόες»: «Η καθημερινότητα σε μια επαρχιακή πόλη είναι πολλές φορές φτωχή σε εναλλακτικές δραστηριότητες. Το να τραγουδήσεις σε μια χορωδία, που είναι μια κατεξοχήν κοινωνική δραστηριότητα, είναι κάτι πολύ ιδιαίτερο. Το Ηράκλειο, μια μεγάλη πόλη, έχει πολλές χορωδίες - γύρω στις επτά. Πιστεύω όμως ότι το πείραμά μας "έπιασε". Ανθρωποι χωρίς καμία επιχορήγηση, χωρίς φανφάρες, χωρίς πλάτες - κάποτε μία πρόβα την είχαμε κάνει και μέσα σ' ένα φαράγγι - κατάφεραν να κάνουν κάτι, που τουλάχιστον προκάλεσε την προσοχή του κοινού. Ξάφνιασε το γεγονός ότι μία γεωλόγος, δύο αρχαιολόγοι, δύο εργάτες ανασκαφών, ένας "μπιλιαρδάς", ένας βιολόγος, δύο "πληροφορικάριοι", αίφνης εμφανίζονται ως χορωδοί. Το δεύτερο που ξάφνιασε, και μιλώ για το μουσικό κατεστημένο του Ηρακλείου, ήταν η εναρμονιστική και ενορχηστρωτική πρωτοτυπία όσων προτείναμε. Και αυτό φάνηκε πολύ σε μια συναυλία μας με πολύ γνωστά ρεμπέτικα τραγούδια, πολλά από τα οποία λέγονται και "α καπέλα". Μια πρόταση που προκαλεί τον άλλο, ή σου αρέσει πολύ ή δε σου αρέσει καθόλου»...

• Ιδιαίτερα σε μια εποχή «σούπας»...

-- «Στο έργο μας θ' ακούσατε πολλές επιρροές: Χατζιδάκι, Θεοδωράκη... Μέσα σε αυτή τη "σούπα" της εποχής, θεωρώ ότι είναι πολύ σπουδαίο και σοβαρό, να υπάρξει έστω μια νότα, πάνω στο μεγάλο κεφάλαιο όλων αυτών των συνθετών, είτε πρόκειται για μίμηση, είτε προτείνοντας κάτι νέο. Δεν καλλιεργείται αυτό που άφησαν. Είναι ένας καμβάς που σου έχει παραδοθεί και φτιάχνεις μια δική σου μορφή, πετυχημένα ή όχι. Εμείς που δεν είμαστε και γνωστοί, όταν παίξαμε την "Αθανασία" του Χατζιδάκι σε ένα καφενείο στο Ηράκλειο, έγινε της κακομοίρας. Ο κόσμος ήθελε ν' ακούσει το έργο».

Η Ηλέκτρα στην Ανάφη

• Παρά την απαξίωση απέναντι στον πολιτισμό, που καλλιεργείται, ο κόσμος συνεχίζει ν' αναζητά την ομορφιά... Εσείς με τι προβλήματα έχετε να παλέψετε;

-- «Σ' ένα βαθμό είμαστε τυχεροί. Παράλληλα, βλέπεις την απαξία στην οποία κολυμπάς, όταν βρίσκεσαι μάλιστα σε μια πόλη που κατά βάθος είναι μουσική. Είμαι υποχρεωμένος να καταθέσω τις απίστευτες δυσκολίες που συναντάμε όταν πρόκειται να δώσουμε μια συναυλία, από την άποψη της χρηματοδότησης της ηχητικής κάλυψης, δηλαδή του ποσού των 1.000 ευρώ. Το CD έγινε μετά την απίστευτη συγκίνηση που ένιωσαν οι Κρασανοί. Τη χρηματοδότησή του ανέλαβε ο Πολιτιστικός Σύλλογος Κρασίου (γύρω στις 3.000 - 4.000 ευρώ). Πολύ μικρό ποσό αν αναλογιστούμε αυτά που γίνονται στις δισκογραφικές εταιρείες. Για παράδειγμα το τελευταίο έργο μας "Μάνητα Θεά" που είχε πολύ μεγαλύτερη επιτυχία, παρότι μας ζήτησαν να το ηχογραφήσουμε, δεν έχουμε τα χρήματα».

• Ποια είναι τα σχέδιά σας;

-- «Το επόμενο έργο μας ονομάζεται "Ηλέκτρα" και έχει ως υπότιτλο "Σπουδή στο Φως". Μόνο που αυτή δεν είναι η Ηλέκτρα του Σοφοκλή. Είναι η Ηλέκτρα Αποστόλου και αναφέρεται στο τμήμα της ζωής της που ήταν εξόριστη στην Ανάφη».

Ρουμπίνη ΣΟΥΛΗ, ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, Κυριακή 1 Μάρτη 2009

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ

1/3/2009

-- «Χρόες» δημιουργικής συσπείρωσης

Τζον Ουίλιαμς: Εβγαλε την κιθάρα από το γκέτο της

Τζον Ουίλιαμς, ίσως ο μεγαλύτερος εν ζωή σολίστ της κιθάρας

Η Αυστραλία έχει βγάλει έναν μεγάλο κιθαρίστα, τον 68χρονο Τζον Ουίλιαμς. Οι γνώστες υποστηρίζουν ότι, ίσως, είναι ο μεγαλύτερος εν ζωή ερμηνευτής, γιατί στο πρόσωπό του συγκεντρώνονται η άψογη τεχνική, η αξιοθαύμαστη άνεση και η κομψότητα της ερμηνείας. Κανείς μα κανείς δεν μπορεί να μην παραδεχτεί ότι ο Τζον Ουίλιαμς απενοχοποίησε την κλασική κιθάρα από τον ακαδημαϊσμό του παιξίματός της και ότι έστησε γέφυρες με τη δημοφιλή ροκ σκηνή.

Ο Αυστραλός σολίστας θα εμφανιστεί στις 12 Μαρτίου (8.30 μ.μ.) στο Μέγαρο Μουσικής, σε ένα ρεσιτάλ με έργα που δεν υπηρετούν μόνον την αυστηρή παράδοση του κιθαριστικού ρεπερτορίου: μελωδίες του μπαρόκ (Βιβάλντι, Ντομένικο Σκαρλάτι), συνθέσεις Ισπανών και Λατινοαμερικανών δημιουργών του εικοστού αιώνα (Γρανάδος, Αλμπένιθ, Μπάριος), μουσική για τον κινηματογράφο με την υπογραφή του Ενιο Μορικόνε («Σινεμά ο παράδεισος»), του Στάνλεϊ Μάιερς («Ελαφοκυνηγός»), το βραβευμένο με Οσκαρ θέμα της «Λίστας του Σίντλερ» κι ένα έργο τού συμπατριώτη του Πίτερ Σκάλθορπ (γενν. 1949). Η βραδιά θα κλείσει με διασκευές πάνω σε παραδοσιακούς ιρλανδέζικους σκοπούς.

Ο Τζον Ουίλιαμς είχε την τύχη να μαθητεύσει κοντά σε έναν κιθαρίστα-θρύλο, τον Ισπανό Αντρέ Σεγκόβια. Αυτός ο μυσταγωγός της κιθάρας τον σύστησε, σε ηλικία μόλις δώδεκα ετών, στο μεγάλο μουσικόφιλο κοινό. Τελείωσε τις σπουδές του στο Βασιλικό Κολέγιο της Μουσικής του Λονδίνου.

Πενήντα χρόνια στους μεγάλους συναυλιακούς χώρους, έμαθε ότι ένα από τα προσόντα ενός ικανού καλλιτέχνη είναι η συνεργασία και η διά βίου μάθηση. Ετσι, μοιράστηκε τη μουσική σκηνή με τον Βρετανό Τζούλιαν Μπριμ, τον φλαμενκίστα Πάκο Πένια, τον ροκ σταρ των «Who» Πιτ Τάουνσεντ. Η συνύπαρξη με τον τελευταίο έδωσε την ιδέα και την ώθηση στον Τζον Ουίλιαμς να δημιουργήσει το δικό του ροκ συγκρότημα, με τον έντονο κλασικό ήχο, «Sky». Την ελληνική μουσική την αναζήτησε στο πρόσωπο του Μίκη θεοδωράκη. Ο «Επιτάφιος» του μεγάλου Ελληνα συνθέτη ηχογραφήθηκε από τον Αυστραλό σολίστ την εποχή που μεσουρανούσε ο συνθέτης του «Αξιον Εστί» (1971). Η δισκογραφία του, ήδη από τη δεκαετία του '70, αριθμεί δεκάδες δίσκους.

«Συνεργάζομαι με μουσικούς που υπηρετούν διάφορα είδη. Με βοηθούν να ενσωματώσω στον ήχο μου κάποια από τα στοιχεία της δικής τους μουσικής, ώστε ο συνδυασμός μας να μην είναι ανίερος», είχε πει σε παλαιότερη συνέντευξή του.

Μακριά από τη σοβαροφάνεια, πάντα βρίσκει επιχειρήματα για να αντιμετωπίσει αυτούς που πιστεύουν στην γκετοποίηση του κιθαριστικού ρεπερτορίου αποκλειστικά στα συμφραζόμενα της κλασικής παράδοσης: «Μερικές φορές οι μουσικοί διασκεδάζουν παίζοντας μαζί μουσική. Δεν πρέπει να αναζητούμε απόλυτες μορφές τέχνης σε τέτοιες περιπτώσεις. Διασκεδάζω αφάνταστα όταν μου δίνεται η ευκαιρία να χρησιμοποιήσω με τέτοιο τρόπο το όργανο που αγαπώ».

Ενα κομμάτι της δραστηριότητας του Αυστραλού σολίστα είναι αφιερωμένο στους μαθητές του. Δεν ανήκει στους συμβατικούς δασκάλους, καθώς θεωρεί ότι η διδασκαλία της κιθάρας είναι μονοδιάστατη. Και πάσχει από αυτή την «ασθένεια», επειδή είναι επικεντρωμένη -όπως υποστηρίζει- στις σόλο ερμηνείες και δεν δίνει ευκαιρίες στους σπουδαστές για ερμηνείες συνόλων, για τονικές παραλλαγές και για την απόδοση της μουσικής φράσης. «Ασχολούνται περισσότερο με τη δακτυλοθεσία και λιγότερο με τον ήχο», έχει σχολιάσει. Ετσι, για να δείξει στην κιθάρα την έξοδό της από την «μοναχικότητα», ενθαρρύνει και οργανώνει τους υποψήφιους μουσικούς να παίζουν σε σύνολα, επιλέγοντας έργα όπως τα κουαρτέτα εγχόρδων του Χάιντν.

• ΒΑΣΙΛΗΣ Κ. ΚΑΛΑΜΑΡΑΣ, ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 27/02/2009

Ο Ομπάμα τίμησε τον μουσικό του ήρωα, Στίβι Ουόντερ. Με το βραβείο Gershwin

Reuters
Ο Στίβι Ουόντερ με τον Μπαράκ Ομπάμα

Τον Στίβι Ουόντερ τίμησε ο Αμερικανός πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα, σε ειδική τελετή στον Λευκό Οίκο, λέγοντας ότι οι ήχοι του διάσημου μουσικού σχημάτιζαν το σάουντρακ των νεανικών του χρόνων. Ο Μπαράκ Ομπάμα παρέδωσε στον Στίβι Ουόντερ το βραβείο Gershwin της Βιβλιοθήκης του Κογκρέσου, λέγοντας ότι αμφιβάλλει για το εάν η σύζυγός του, Μισέλ Ομπάμα, θα τον είχε παντρευτεί εάν δεν ήταν θαυμαστής του μουσικού. «Το γεγονός ότι συμφωνούσαμε στον Στίβι υπήρξε βασικό στοιχείο του έρωτά μας» δήλωσε ο Μπ.Ομπάμα. Το ζεύγος χρησιμοποίησε το τραγούδι του Στ.Ουόντερ «You and I» ως το τραγούδι του γάμου του. Ο Αμερικανός πρόεδρος δήλωσε ότι το στυλ του Στίβι Ουόντερ είναι καθαρά Αμερικανικό. Ο διάσημος μουσικός έχει πουλήσει περισσότερους από 70 εκατομμύρια δίσκους, από την έναρξη της καριέρας του, σε ηλικία μόλις 11 ετών.

Η Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης γιορτάζει μισό αιώνα ζωής

Το αποψινό γκαλά στο Μέγαρο Μουσικής θα ακολουθήσουν συναυλίες εντός και εκτός Ελλάδος και πολυτελείς εκδόσεις

Πενήντα χρόνια δημιουργικής πορείας συμπληρώνει εφέτος η Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης (ΚΟΘ) και τα εορτάζει απόψε με ένα λαμπερό γκαλά στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης. Την ΚΟΘ θα διευθύνει ο Μύρων Μιχαηλίδης . Συμμετέχουν οι Μαρία Αστεριάδου (πιάνο), Αλεξία Βουλγαρίδου (σοπράνο), Νεβάρτ Γαλιλαία (φλάουτο), Χρήστος Γαλιλαίας (βιολί), Διονύσιος Γραμμένος (κλαρινέτο), Γιώργος Δεμερτζής (βιολί), Θεόδωρος Κερκέζος (σαξόφωνο), Γιώργος Λαζαρίδης (πιάνο), Σίμος Παπάνας (βιολί), Βάσω Παπαντωνίου (σοπράνο), Κύρος Πατσαλίδης (βαρύτονος), Δημήτρης Σγούρος (πιάνο), Αντώνης Σουσάμογλου (βιολί), Δημήτρης Τουφεξής (πιάνο) και Γιάννης Τσιτσελίκης (τσέλο), το δε πρόγραμμα περιλαμβάνει μεταξύ άλλων έργα των Μπετόβεν, Ντονιτσέτι,Γκέρσουιν,Τσαϊκόφσκι, Βιβάλντι και Θεοδωράκη.

Η ΚΟΘ ιδρύθηκε το 1959 από τον μουσουργό Σόλωνα Μιχαηλίδη. Ενας από τους βασικούς στόχους της ήταν η προβολή της ελληνικής μουσικής παρακαταθήκης, μέσω της παρουσίασης πολλών πρώτων εκτελέσεων, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό. Στο πλαίσιο αυτό η ΚΟΘ έχει συμπράξει με διάσημους αρχιμουσικούς και σολίστ, έχει πραγματοποιήσει παραστάσεις όπερας και μπαλέτου, έχει συνοδεύσει τις προβολές ταινιών του βωβού κινηματογράφου, ενώ έχει δημιουργήσει εκπαιδευτικά προγράμματα με σκοπό τη διαμόρφωση φιλόμουσου κοινού. Επίσης, συνεργάζεται με διεθνούς κύρους δισκογραφικές εταιρείες, όπως η σουηδική ΒΙS και η αγγλική Νaxos. Το αποψινό γκαλά δεν θα είναι η μοναδική εκδήλωση εορτασμού των 50 χρόνων της ΚΟΘ. Για το τρέχον έτος έχουν προγραμματιστεί μια σειρά από συναυλίες, εμφανίσεις στο εξωτερικό και εκδόσεις. Οπως ένα εορταστικό DVD με περιεχόμενο εξωτερικά γυρίσματα της ΚΟΘ σε χαρακτηριστικά σημεία της Θεσσαλονίκης, ένας τόμος για την ιστορία της με σπάνιο αρχειακό υλικό, καθώς και τρία CD. Το πρώτο με σολίστ τονπιανίστα Αλντο Τσικολίνι (συμπαραγωγή της ΚΟΘ με το Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης), το δεύτερο από τη δισκογραφική εταιρεία Νaxos, με έργα για ορχήστρα του Πιτσέτι καθώς και « Το Χαμόγελο της Τζοκόντα» του Μάνου Χατζιδάκι. Τέλος, έχουν προγραμματιστεί συναυλίες της ΚΟΘ στο εξωτερικό, υπό τη διεύθυνση του Μύρωνα Μιχαηλίδη. Στις 24.4.2009 θα εμφανιστεί στην αίθουσα συναυλιών Smetana Ηall της Πράγας σε συνεργασία με τη Φιλαρμονική Χορωδία της Πράγας και τη σύμπραξη λυρικών τραγουδιστών, όπου θα παρουσιάσει το «Ρέκβιεμ» του Βέρντι, ενώ θα ακολουθήσουν συναυλίες στην Ιταλία. Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης, 25ης Μαρτίου και Παραλία, Θεσσαλονίκη, τηλ. 2310 895.800, 2310 895.938-9.

Τιμές εισιτηρίων: 30, 25, 20 ευρώ και μειωμένο-ομαδικό 20, 15 ευρώ.

Οικογενειακό 60, 50, 40 ευρώ. Ωρα έναρξης: 21.00. ΚΟΘ, πληροφορίες στο τηλ. 2310 257.900-902-910-919-929 και στην ηλεκτρονική σελίδα www.tsso.gr. [TO BHMA, Παρασκευή 27 Φεβρουαρίου 2009]

Stevie Wonder to receive prestigious music award from Library of Congres

• Oliver Burkeman in Washington
• guardian.co.uk, Wednesday 25 February 2009 17.38 GMT
• Article history

Barack Obama and Stevie Wonder. Photograph: Stefano Paltera/AP

By now, for Stevie Wonder, a meeting with President Barack Obama is really no big deal: the multiple Grammy-winning musician was a fixture at Obama's campaign events, played on the night the future president accepted his party's nomination in Denver, and appeared at the open-air concert on the National Mall two days before the inauguration.

But today at the White House, the centre of attention was Wonder, not Obama, as the president prepared to present the singer-songwriter with the Library of Congress's prestigious George Gershwin Prize for Popular Song.

Wonder, 58, is due to receive the lifetime achievement award at an exclusive concert tonight in the East Room, also featuring performances by Tony Bennett, India.Arie, and Paul Simon, who won the prize the first time it was awarded in 2007.

"It's a wonderful surprise to have him bestow this [prize] on me, and a wonderful honour," Wonder told USA Today. However helpful Wonder's support on the campaign trail may have been, though, the prize is not the president's gift: it is awarded by the Librarian of Congress, James Billington, advised by a board of musicians and industry experts.

The self-taught pianist marked the occasion in Washington on Monday night with a world premiere of Sketches of a Life, a classical composition he wrote between 1976 and 1994, arranged for two pianos, harmonica, and a 21-piece chamber orchestra. It was inspired by his mother, he told reporters.

"I can hear her voice, I can hear her joy, I can hear my cry of missing her," he said. "Those cries are really tears of joy, knowing that we are closer than ever to becoming a united people in the United States."

Νέοι Δίσκοι - Στα ζεστά, με κυρίες της τζαζ...

Aπό την κεντρική είσοδο με το στρωμένο κόκκινο χαλί μπήκε το Βollywood και η μουσική του, αλλά από αυτά τα μέρη εδώ έχουν περάσει πολλά ινδικά μπαχαρικά, όπως αυτά που ο Γουές Άντερσον έβαζε κρυφά καιρό τώρα από το παράθυρο. Το Όσκαρ του «Jai Ηo» ήρθε σαν τρελή μυρωδιά από κάρι και μερικοί προσπαθούν να ξεζαλιστούν ακόμη, ενώ ώς αυτή τη στιγμή ο σεφ Α. R. Rahman δεν εμφανίζεται για περαιτέρω αναλύσεις. Οπότε μπαίνεις στο πνεύμα και χορεύεις στον ρυθμό. Χρειάζεται, όπως και να το κάνεις, μια ωραία ατμόσφαιρα.

Το τσάι καίει και έξω κάνει κρύο, φυσάει, αν και κανείς δεν παίρνει τον καιρό πια στα σοβαρά. Και όμως μέσα σε αυτό το τρελο-βαρομετρικό μπορεί να λειτουργήσει κάτι σαν virtual reality, με την πιο «τζαζ» φωνή που τσεκάρουμε- Μadeleine Ρeyroux ως καταφύγιο. Το αυθεντικό πάντα θα το ψάχνεις, δεν σου χαρίζεται. Διαφορετικά τρως μια σούπα από φακελάκι σε σκόνη και λες και ευχαριστώ για τη σπεσιαλιτέ. Δεν είναι έτσι. Τη μουσική δεν τη φυσάς για να κρυώσει. Τη νιώθεις. Μπορείς; Τότε καλά.

Η Ρeyroux είναι ακίνητο, καθαρό σημείο στη θολούρα και στην αντάρα. Το μάτι του κυκλώνα. Η τζαζ της από την άλλη δεν είναι μόνο στην ατμόσφαιρα, σε μουλιάζει ώς τα κόκαλα- Βare Βones. Τραγουδάκια από τη μία, τραγουδάρες από την άλλη. Στρωμένα χαλιά για θαλπωρή. Φλας - μπακ στα 40ς και στη swing jazz που τρέλαινε τον κόσμο και τον καιρό με τις ίδιες ιστορίες. Ποτάμια από δάκρυα («River of Τears»), Αγάπες και Προδοσίες («Love and Τreachery»), τι θα χάσεις, τι θα κρατήσεις; Εκλεκτοί συνεργάτες στην καινούργια φάση, ο Larry Κlein με πολλές δουλειές αυτός με Τζόνι Μίτσελ (και πρώην σύζυγος Μίτσελ επίσης) και ο Joe Ηenry, ο εκλεκτός. Από τις συνθέσεις δεν λείπει η Μαντλέν, ένα κομμάτι όμως, το «Ι Μust Βe Saved» είναι όλο δικό της. Επιρροές από τον Λέοναρντ Κοέν, που αγαπάει, και σίγουρα ένα από τα πιο ωραία της ενδεκάδας.

Χωρίς πολλά ακροβατικά και πυροτεχνήματα, η Peyroux- που κάπου στην αμερικάνικη καταγωγή της έχει και ρίζες γαλλικές- επιστρέφει για να ψιθυρίσει γλυκά ότι εξακολουθεί να κρατάει τον χάρτη της τζαζ με όλα τα κρυφά μονοπάτια κωδικά σημειωμένα. Και να χαθείς όμως εκεί, δεν πειράζει.

LΙΝΚ

http://www.mariamarkouli.blogspot.com

• Η playlist της ημέρας

● Ν.Α.S.Α «Gifted» ή ο εναλλακτικός δρόμος για το Διάστημα (βάλε funk, hiphop, electro και oικολογικά καύσιμα)

● Τhe Little Οnes «Μorning Τide», το καλοκαίρι έρχεται (αμέσως μετά τα Όσκαρ) ● Τhe Βurnettes «Stereo (Μono Μono)» και πώς να τσεκάρετε τα ηχεία με φίνα ποπ από Νέα Ζηλανδία ● Τhe Ρresets «Ιf Ι know Υou», Αυστραλοί, dark και dance. Κάνε τον σταυρό σου. ● Jai Ρyne, Ρork Ρies (και στο βάθος Ρaper Scissors) σε χαμηλή συχνότητα με ένα βυθισμένο μελωδικό «ακουστικό» μυστικό.

Ειδήσεις, αποδράσεις...

Αντί τώρα για το δελτίο ειδήσεων, έχεις τραγούδι, ένα καλά δεμένο, καλά θρεμμένο «roots» θέμα, που αρχίζει και σου λέει τα νέα της απόδρασης, της ύφεσης, της αύξησης των καυσίμων, της ληστείας- επίσημης και ανεπίσημης- θες και τον καιρό; Και τον καιρό.

Εμπιστοσύνης άνθρωπος, η Diana Jones, «συγγενής» της Γκίλιαν Γουέλς και της Λορέτα Λιν, τραγουδοποιός παλιάς κοπής, με γκελ σημερινό, κερδίζει με την ακουστική κιθάρα και την υπόσχεση «Βetter times will come» (proper). Εκτός κι αν μπέρδεψε στους στίχους τις εποχές και άδικα περιμένω.


... και τζαζ καιρός

Αεροστεγώς κλεισμένες έξω βροχές και καταιγίδες, μέσα αλωνίζει η vocal jazz της Louisa Βey, που προσανατολίζεται σε σταθερές αξίες, βάζοντας μπροστά με Βob Dylan (το «Εverything Ιs Βroken») σε τζαζο Νick Drake είναι άλλη μία καλή επιλογή. Την εκτίμησε η εκλεκτική «Εnja» και κυκλοφορεί το δεύτερό της Turning Μe Jazz χωρίς να προκαλεί αναστάτωση στα δισκογραφικά, απλά μια σταδιακή εξέλιξη σε κάτι άλλο. Το 5λεπτο ομώνυμο κομμάτι, προς αυτό το «κάτι άλλο» δείχνει. Δεν θα χάλαγα την ατμόσφαιρα και νομίζω ότι εδώ κολλάει το « Ιt΄s Love WeΝeed» (Εnja) της Susi Ηyldgaard, το καινούργιο της με big band και ένα ρετρό κάποιες στιγμές αέρα. Κάθε τόσο η κυρία ξαφνιάζει τη δανέζικη σκηνή, με στροφές προς trip hop ή τζαζ/ροκ συνθέσεις δικές της που βγάζουν μπροστά έναν τζαζ χαρακτήρα, με την καλή έννοια, πάντα. Το «Βorderline Ηappiness» έχει μια κρυμμένη «soul-ο-jazzιά» που μου θυμίζει και Οutkast. Και ποιος θα το ΄λεγε!

Νέοι Δίσκοι - Στα ζεστά, με κυρίες της τζαζ...

Aπό την κεντρική είσοδο με το στρωμένο κόκκινο χαλί μπήκε το Βollywood και η μουσική του, αλλά από αυτά τα μέρη εδώ έχουν περάσει πολλά ινδικά μπαχαρικά, όπως αυτά που ο Γουές Άντερσον έβαζε κρυφά καιρό τώρα από το παράθυρο. Το Όσκαρ του «Jai Ηo» ήρθε σαν τρελή μυρωδιά από κάρι και μερικοί προσπαθούν να ξεζαλιστούν ακόμη, ενώ ώς αυτή τη στιγμή ο σεφ Α. R. Rahman δεν εμφανίζεται για περαιτέρω αναλύσεις. Οπότε μπαίνεις στο πνεύμα και χορεύεις στον ρυθμό. Χρειάζεται, όπως και να το κάνεις, μια ωραία ατμόσφαιρα.

Το τσάι καίει και έξω κάνει κρύο, φυσάει, αν και κανείς δεν παίρνει τον καιρό πια στα σοβαρά. Και όμως μέσα σε αυτό το τρελο-βαρομετρικό μπορεί να λειτουργήσει κάτι σαν virtual reality, με την πιο «τζαζ» φωνή που τσεκάρουμε- Μadeleine Ρeyroux ως καταφύγιο. Το αυθεντικό πάντα θα το ψάχνεις, δεν σου χαρίζεται. Διαφορετικά τρως μια σούπα από φακελάκι σε σκόνη και λες και ευχαριστώ για τη σπεσιαλιτέ. Δεν είναι έτσι. Τη μουσική δεν τη φυσάς για να κρυώσει. Τη νιώθεις. Μπορείς; Τότε καλά.

Η Ρeyroux είναι ακίνητο, καθαρό σημείο στη θολούρα και στην αντάρα. Το μάτι του κυκλώνα. Η τζαζ της από την άλλη δεν είναι μόνο στην ατμόσφαιρα, σε μουλιάζει ώς τα κόκαλα- Βare Βones. Τραγουδάκια από τη μία, τραγουδάρες από την άλλη. Στρωμένα χαλιά για θαλπωρή. Φλας - μπακ στα 40ς και στη swing jazz που τρέλαινε τον κόσμο και τον καιρό με τις ίδιες ιστορίες. Ποτάμια από δάκρυα («River of Τears»), Αγάπες και Προδοσίες («Love and Τreachery»), τι θα χάσεις, τι θα κρατήσεις; Εκλεκτοί συνεργάτες στην καινούργια φάση, ο Larry Κlein με πολλές δουλειές αυτός με Τζόνι Μίτσελ (και πρώην σύζυγος Μίτσελ επίσης) και ο Joe Ηenry, ο εκλεκτός. Από τις συνθέσεις δεν λείπει η Μαντλέν, ένα κομμάτι όμως, το «Ι Μust Βe Saved» είναι όλο δικό της. Επιρροές από τον Λέοναρντ Κοέν, που αγαπάει, και σίγουρα ένα από τα πιο ωραία της ενδεκάδας.

Χωρίς πολλά ακροβατικά και πυροτεχνήματα, η Peyroux- που κάπου στην αμερικάνικη καταγωγή της έχει και ρίζες γαλλικές- επιστρέφει για να ψιθυρίσει γλυκά ότι εξακολουθεί να κρατάει τον χάρτη της τζαζ με όλα τα κρυφά μονοπάτια κωδικά σημειωμένα. Και να χαθείς όμως εκεί, δεν πειράζει.

LΙΝΚ

http://www.mariamarkouli.blogspot.com

• Η playlist της ημέρας

● Ν.Α.S.Α «Gifted» ή ο εναλλακτικός δρόμος για το Διάστημα (βάλε funk, hiphop, electro και oικολογικά καύσιμα)

● Τhe Little Οnes «Μorning Τide», το καλοκαίρι έρχεται (αμέσως μετά τα Όσκαρ) ● Τhe Βurnettes «Stereo (Μono Μono)» και πώς να τσεκάρετε τα ηχεία με φίνα ποπ από Νέα Ζηλανδία ● Τhe Ρresets «Ιf Ι know Υou», Αυστραλοί, dark και dance. Κάνε τον σταυρό σου. ● Jai Ρyne, Ρork Ρies (και στο βάθος Ρaper Scissors) σε χαμηλή συχνότητα με ένα βυθισμένο μελωδικό «ακουστικό» μυστικό.

Ειδήσεις, αποδράσεις...

Αντί τώρα για το δελτίο ειδήσεων, έχεις τραγούδι, ένα καλά δεμένο, καλά θρεμμένο «roots» θέμα, που αρχίζει και σου λέει τα νέα της απόδρασης, της ύφεσης, της αύξησης των καυσίμων, της ληστείας- επίσημης και ανεπίσημης- θες και τον καιρό; Και τον καιρό.

Εμπιστοσύνης άνθρωπος, η Diana Jones, «συγγενής» της Γκίλιαν Γουέλς και της Λορέτα Λιν, τραγουδοποιός παλιάς κοπής, με γκελ σημερινό, κερδίζει με την ακουστική κιθάρα και την υπόσχεση «Βetter times will come» (proper). Εκτός κι αν μπέρδεψε στους στίχους τις εποχές και άδικα περιμένω.


... και τζαζ καιρός

Αεροστεγώς κλεισμένες έξω βροχές και καταιγίδες, μέσα αλωνίζει η vocal jazz της Louisa Βey, που προσανατολίζεται σε σταθερές αξίες, βάζοντας μπροστά με Βob Dylan (το «Εverything Ιs Βroken») σε τζαζο Νick Drake είναι άλλη μία καλή επιλογή. Την εκτίμησε η εκλεκτική «Εnja» και κυκλοφορεί το δεύτερό της Turning Μe Jazz χωρίς να προκαλεί αναστάτωση στα δισκογραφικά, απλά μια σταδιακή εξέλιξη σε κάτι άλλο. Το 5λεπτο ομώνυμο κομμάτι, προς αυτό το «κάτι άλλο» δείχνει. Δεν θα χάλαγα την ατμόσφαιρα και νομίζω ότι εδώ κολλάει το « Ιt΄s Love WeΝeed» (Εnja) της Susi Ηyldgaard, το καινούργιο της με big band και ένα ρετρό κάποιες στιγμές αέρα. Κάθε τόσο η κυρία ξαφνιάζει τη δανέζικη σκηνή, με στροφές προς trip hop ή τζαζ/ροκ συνθέσεις δικές της που βγάζουν μπροστά έναν τζαζ χαρακτήρα, με την καλή έννοια, πάντα. Το «Βorderline Ηappiness» έχει μια κρυμμένη «soul-ο-jazzιά» που μου θυμίζει και Οutkast. Και ποιος θα το ΄λεγε!

Συναυλία αλληλεγγύης από την «Πολιτιστική Παρέμβαση»

Είκοσι καλλιτέχνες ενώνουν τη φωνή τους, σε μια βραδιά κοινωνικής αλληλεγγύης, στις 9/3 (8 μ.μ.), στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας. Στη μεγάλη συναυλία, που διοργανώνει η «Πολιτιστική Παρέμβαση», θα συμμετέχουν οι: «Αλχημιστές», Γιώργος Ανδρέου, Γιάννης Γιοκαρίνης, Γλυκερία, Γιάννης Ζουγανέλης, Παντελής Θαλασσινός, Χρήστος Θηβαίος, Βασίλης Καζούλης, Πάνος Κατσιμίχας, Γιάννης Κούτρας, «Λοκομόντο», Κώστας Μακεδόνας, Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, Θάνος Μικρούτσικος, Μάνος Ξυδούς, Λάκης Παπαδόπουλος, Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Μπάμπης Στόκας, Διονύσης Τσακνής, Αλέξανδρος Χατζής. Τα έσοδα της συναυλίας θα διατεθούν σε κοινωνικούς σκοπούς. Προπώληση εισιτηρίων (20 ευρώ) στα δισκοπωλεία «Metropolis».

Κρατική Ορχήστρα Αθηνών: Σε Θεσσαλονίκη - Σέρρες

Περιοδεία σε Θεσσαλονίκη και Σέρρες πραγματοποιεί η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών (ΚΟΑ), υπό τη διεύθυνση του αρχιμουσικού και διευθυντή της, Βύρωνα Φιδετζή. Σήμερα (9 μ.μ.) δίνει τη δεύτερη συναυλία της, στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης, όπου θα παρουσιάσει, σε μορφή κοντσέρτου, την γ' πράξη από το μουσικόδραμα του Ρ. Βάγκνερ «Το λυκόφως των θεών». Σολίστ, οι λυρικοί τραγουδιστές: Βαγγέλης Χατζησίμος, Δημήτρης Πλατανιάς, Κωνσταντίνος Σφυρής, Τζούλια Σουγλάκου, Γιούλη Καραγκούνη, Σοφία Κυανίδου, Μίνα Πολυχρόνου, Μαρία Βλαχοπούλου. Συμμετέχει η Ανδρική Χορωδία της Εμπορικής Τράπεζας. Αύριο, η ΚΟΑ θα δώσει συναυλία στο Μουσικό Σχολείο Σερρών, με έργα Καλομοίρη, Μπλοχ, Μπερλιόζ και σολίστ τους Δ. Γούζιο (τσέλο) και Π. Αναστασιάδη (βιόλα).

ΚΡΑΤΙΚΗ ΟΡΧΗΣΤΡΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ: 50 χρόνια προσφοράς

Πενήντα χρόνια ζωής και προσφοράς κλείνει φέτος η Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης, η οποία θα γιορτάσει την επέτειο με συναυλίες, εκδόσεις και εμφανίσεις της στο εξωτερικό, αναδεικνύοντας το υψηλό της καλλιτεχνικό επίπεδο. Στις 27/2 (9 μ.μ.), στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης, θα πραγματοποιηθεί εορταστικό γκαλά, υπό τη διεύθυνση του Μύρωνα Μιχαηλίδη, με τη συμμετοχή διαπρεπών Ελλήνων καλλιτεχνών, όπως οι: Μαρία Αστεριάδου (πιάνο), Αλεξία Βουλγαρίδου (σοπράνο), Νεβάρτ Γαλιλαία (φλάουτο), Χρήστος Γαλιλαίας (βιολί), Διονύσιος Γραμμένος (κλαρινέτο), Γιώργος Δεμερτζής (βιολί), Θεόδωρος Κερκέζος (σαξόφωνο), Γιώργος Λαζαρίδης (πιάνο), Σίμος Παπάνας (βιολί), Βάσω Παπαντωνίου (σοπράνο), Κύρος Πατσαλίδης (βαρύτονος), Δημήτρης Σγούρος (πιάνο), Αντώνης Σουσάμογλου (βιολί), Δημήτρης Τουφεξής (πιάνο), Γιάννης Τσιτσελίκης (τσέλο). Στη συναυλία θα ακουστούν δημοφιλή έργα των: Albinoni, Beethoven, Donizetti, Faure, Gershwin, Gounod, Hendel, Martin, Mendelssohn, Pizzettι, Tchaikovsky, Vivaldi, Θεοδωράκη.

Για φέτος έχουν προγραμματιστεί επίσης: Εκδοση εορταστικού DVD, με την ΚΟΘ να εμφανίζεται σε χαρακτηριστικά σημεία της Θεσσαλονίκης. Εκδοση εορταστικού τόμου για την πενηντάχρονη ιστορία της ορχήστρας, με σπάνιο αρχειακό υλικό. Κυκλοφορία τριών CD από διεθνείς δισκογραφικές εταιρείες, υπό τη διεύθυνση του Μύρωνα Μιχαηλίδη: Το πρώτο με σολίστ τον διεθνούς φήμης πιανίστα Aldo Ciccolini, στα Κοντσέρτα αρ. 3 και αρ. 4 για πιάνο και ορχήστρα του Μπετόβεν. Τον Απρίλη θα κυκλοφορήσει το δεύτερό της CD από τη δισκογραφική εταιρεία «Naxos», με έργα για ορχήστρα του Ildebrando Pizzetti, από τους σημαντικότερους Ιταλούς συνθέτες του 20ού αιώνα. Το τρίτο CD θα περιλαμβάνει «Το Χαμόγελο της Τζοκόντας» του Μάνου Χατζιδάκι.

Στις 24/4 η ΚΟΘ θα εμφανιστεί στη φημισμένη αίθουσα συναυλιών «Smetana Hall» της Πράγας, σε συνεργασία με τη Φιλαρμονική Χορωδία της Πράγας, με τη σύμπραξη διεθνούς φήμης λυρικών τραγουδιστών, όπου θα παρουσιάσει το Requiem του Giuseppe Verdi. Επίσης, θα εμφανιστεί σε Ιταλικές πόλεις, με τη σύμπραξη σημαντικών καλλιτεχνών.

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ

12/10/2008

-- Συναυλία προς τιμήν του 90χρονου ΚΚΕ και χειμερινός «πλούτος»

24/12/2006

-- Συμφωνικός Θεοδωράκης

3/4/2004

-- Διπλή επέτειος

21/4/2001

-- Αστεγη ορχήστρα

Αφιέρωμα στον Ιάννη Ξενάκη

Στον Ιάννη Ξενάκη, έναν από τους πρωτοπόρους μουσικούς δημιουργούς του 20ού αιώνα, αφιερώνονται οι εκδηλώσεις που διοργανώνει (έως 29/6) το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, σε συνεργασία με το Ινστιτούτο Ερευνας Μουσικής - Ακουστικής (ΙΕΜΑ), στο ΕΜΣΤ (Βασ. Γεωργίου 17 - 19Β και Ρηγίλλης). Βαθύς γνώστης της αρχαιοελληνικής γραμματείας και των μαθηματικών, αλλά και αρχιτέκτονας, ο Ι. Ξενάκης από τους πρώτους εφάρμοσε δημιουργικά μαθηματικές θεωρίες και τύπους της Φυσικής στο συνθετικό του έργο και συνέδεσε το ηχητικό αποτέλεσμα με γραφικές απεικονίσεις. Οι δημιουργικές αυτές διαδικασίες τον οδήγησαν στη διαμόρφωση ενός μοναδικού συνθετικού αποτελέσματος, διεθνώς καταξιωμένου σήμερα.

Στο πλαίσιο του αφιερώματος θα υπάρχουν στο χώρο μόνιμα εγκατεστημένα: Σταθμοί ακρόασης (audio lounge) με έργα του Ξενάκη. Αναγνωστήριο, με διαθέσιμα προς ανάγνωση σημαντικά συγγράμματά του και για τον Ξενάκη. Προβολές video με πολύτεχνα έργα του και αφιερώματα. Εγκατάσταση με το διαδραστικό σύστημα μουσικής σύνθεσης UPIC του Ξενάκη (σε νέα ψηφιακή υλοποίηση). Προθήκη με παρτιτούρες και σχέδιά του. Αύριο - μέρα των εγκαινίων (7 μ.μ.), θα γίνουν δύο παρουσιάσεις (με διαφάνειες και ηχητικά παραδείγματα) από τους Κώστα Μόσχο και Ανάργυρο Δενιόζο, με θέματα: «Η ιδιαιτερότητα και σημαντικότητα του έργου του Ξενάκη» και «Τα μαθηματικά και οι άλλες επιστήμες στο έργο του Ξενάκη». Είσοδος ελεύθερη.

Ο Μάικλ Τζάκσον προετοιμάζει την επιστροφή του στη σκηνή στο Λονδίνο

Ο βασιλιάς της ποπ Μάικλ Τζάκσον πραγματοποιεί διαπραγματεύσεις για περίπου 30 συναυλίες στο Λονδίνο το φετινό καλοκαίρι, δήλωσε σήμερα στο Γαλλικό Πρακτορείο πηγή που πρόσκειται στις διαπραγματεύσεις.

Ο τραγουδιστής του «θρίλερ» μπορεί να εξασφαλίσει έως και 1,5 εκατομμύριο στερλίνες από κάθε συναυλία, γεγονός που θα τον βοηθήσει να πληρώσει το χρέη του, γράφουν σήμερα οι εφημερίδες Times, Sun και Daily Mail.

Αν επιβεβαιωθεί αυτή η σειρά συναυλιών, θα σημαδέψει την πρώτη αληθινή επιστροφή του Μάικλ Τζακσον μετά την απαλλαγή του το 2005, από δίκη όπου κατηγορείτο για σεξουαλική παρενόχληση ενός αγοριού 13 ετών.

Τα εισιτήρια VIP μπορούν να πουληθούν έως 1000 λίρες και ο Μάικλ Τζάκσον μπορεί να κερδίσει έως και 150 εκατομμύρια λίρες γι' αυτή τη σειρά συναυλιών που πιθανώς να γίνουν στην O2, μιαν αίθουσα 20.000 θέσεων στο Λονδίνο, σύμφωνα με την Sun.

Ελένη Καραϊνδρου: «Είναι βαρετή η Γιουροβίζιον»

Με τη «Σκόνη του χρόνου» στην πρώτη θέση του Τοπ-10 η Ελένη Καραϊνδρου λέει ότι δεν επιζητά την εμπορικότητα και πιστεύει πως «ο κόσμος διψά για ποιότητα»

Το να συνομιλείς με την Ελένη Καραϊνδρου είναι πάντα απολαυστικό. Σχεδόν τόσο όσο και η μουσική της. Μια γυναίκα δυναμική, ειλικρινής, αισιόδοξη, προικισμένη με ταλέντο το οποίο εκμεταλλεύτηκε με τον καλύτερο τρόπο, δεν μπορεί παρά να είναι αξιοθαύμαστη. Η ίδια απολαμβάνει τη μουσική δημιουργία, χαίρεται την αποδοχή που έχει η δουλειά της από τον κόσμο και περιμένει κάθε νέα χρονιά που έρχεται να της φέρει καινούργια, συναρπαστικά «δώρα».

• Πώς αισθάνεστε που το νέο σας άλμπουμ, «Η σκόνη του χρόνου», βρίσκεται στην κορυφή του καταλόγου των δισκογραφικών πωλήσεων;

Πάρα πολύ χαρούμενη. Οταν γράφω μουσική εκφράζω κάτι. Κι όταν αυτό έχει αποδέκτες, σημαίνει πως οι άνθρωποι που με αγαπάνε εξακολουθούν να παρακολουθούν τη δουλειά μου. Αυτό μου δίνει δύναμη.

• Η Ελένη Καραϊνδρου την επιζητεί την εμπορικότητα; Κι όταν αυτή δεν προκύπτει, επηρεάζεται το κριτήριό της σχετικά με τη δουλειά της;

Η Ελένη Καραϊνδρου δεν επιζητεί καμία εμπορικότητα. Οταν κάνω μια δουλειά δεν έχω κανέναν τέτοιο στόχο. Στόχος μου είναι να είμαι ο εαυτός μου, να είμαι βαθιά ειλικρινής και να υπηρετήσω αυτό που έχω κληθεί να κάνω, είτε αυτό είναι κινηματογράφος είτε θέατρο είτε οτιδήποτε άλλο.

• Πολλοί παραπονιούνται πως το ποιοτικό δεν πουλάει. Εσείς όμως αποδεικνύετε το αντίθετο. Μήπως τελικά είναι ένας μύθος όλο αυτό;

Ετσι νομίζω. Υπάρχουν αποδέκτες τόσο για το ποιοτικό όσο και για το εμπορικό που δεν πληροί τους όρους του ποιοτικού. Και αυτό δεν συμβαίνει μόνο στη μουσική. Εγώ στις συναυλίες μου βλέπω να έρχεται όχι απλά κόσμος, πάρα πολύς κόσμος. Αυτό αποδεικνύει πως δεν υπάρχουν τέτοιου είδους στεγανά. Ενα πολύ δυνατό παράδειγμα είναι και το θέατρο. Το ποιοτικό θέατρο σε αυτήν την περίοδο της μεγάλης οικονομικής κρίσης φαίνεται να έχει μια άνθηση. Ο κόσμος διψάει για ποιοτικά πράγματα.

• Δεδομένου ότι οι δίσκοι σας κυκλοφορούν διεθνώς από την ECM, εσείς σε ποιο κοινό στοχεύετε, στο ελληνικό ή στο διεθνές;

Η καρδιά μου είναι στον τόπο μου. Αυτό που υπάρχει μέσα μου είναι η Ελλάδα. Το γεγονός ότι έχω συνομιλήσει με κοινό απ όλα τα μέρη της Γης μ έχει κάνει να νιώσω ότι η μουσική είναι μια γλώσσα με παγκοσμιότητα που δεν γνωρίζει σύνορα.

• Το ελληνικό κοινό όσον αφορά τη μουσική επιζητεί διαφορετικά πράγματα απ ό,τι το κοινό του εξωτερικού;

Οχι. Το κοινό έχει μια τεράστια ομοιότητα σε σχέση με τη μουσική, απανταχού της Γης. Στην Ελλάδα είμαστε ένας λαός που συγκινούμαστε πολύ από τη μουσική. Δεν είμαστε όμως οι μόνοι. Εχω ζήσει πραγματικά συγκινητικές εμπειρίες με ανθρώπους από χώρες που δεν περίμενα, όπως η Γερμανία, η Σκοτία αλλά και η Ταϊβάν.

• Ως μια διεθνώς διακεκριμένη καλλιτέχνις είστε ευχαριστημένη από τη στάση της χώρας μας απέναντί σας;

Είμαι πολύ ικανοποιημένη από την Ελλάδα. Για μένα το αγκάλιασμα ήρθε πρώτα από τη χώρα μου, από τους κριτικούς, τους καλλιτέχνες, τον απλό κόσμο. Καθένας από τον τόπο του πρέπει να ξεκινάει. Διαφορετικά σου μένει ένα μεγάλο τραύμα ότι δεν αναγνωρίστηκες πρώτα στην πατρίδα σου.

• Ποια είναι η γνώμη σας σχετικά με το επίπεδο της μουσικής σήμερα στην Ελλάδα;

Ως μια γενικότερη αίσθηση θα σας πω το εξής. Εγώ είμαι πάντα αισιόδοξη. Τα ωδεία είναι γεμάτα, στους χώρους της κλασικής μουσικής και της σύνθεσης βγάζουμε αστέρια, έχουμε κάποιες από τις καλύτερες φωνές του κόσμου... Μπατάρει το πράγμα στο ποια απ όλα αυτά προβάλλονται από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης.

• Τι είναι αυτό που τρέφει τη σχέση σας με τον Θόδωρο Αγγελόπουλο και σας κάνει να πορεύεστε καλλιτεχνικά μαζί για τόσα πολλά χρόνια;

Με τον Θόδωρο έχουμε μια ιδεολογική συγγένεια, μια αισθητική κοινή κατεύθυνση. Αυτό είναι ένα υπόβαθρο για να στηθεί μια καλλιτεχνική σχέση. Το μυστικό της επιτυχίας είναι ότι εγώ μπορώ να διεισδύσω στη σκέψη, στον στοχασμό, στο όραμά του και να δημιουργήσω ένα έργο που δένει με τις εικόνες του. Η σχέση αυτή με βοηθάει να προχωρήσω σε μια ενδοσκόπηση.

• Τι είναι «Η σκόνη του χρόνου»;

Είναι η λησμονιά. Αυτό που επικάθεται στα γεγονότα.

• Ποια είναι η δική σας σχέση με τον χρόνο;

Εχω εξαιρετική σχέση με τον χρόνο. Μεγαλώνω καλά. Χαίρομαι όταν περνά ένας χρόνος, γιατί νιώθω ότι μου χαρίζει πράγματα. Πρέπει να μαθαίνουμε να παίζουμε τους ρόλους μας σε όλες τις ηλικίες.

ΠΑΝΗΓΥΡΑΚΙ

• Σας ενδιαφέρει ή σας είναι αδιάφορο το ποιο τραγούδι θα εκπροσωπήσει τη χώρα μας στη Γιουροβίζιον;

Ειλικρινά δεν μ' ενδιαφέρει καθόλου. Ολο αυτό το πανηγυράκι ήταν για μένα πάντα εξαιρετικά βαρετό. Και αυτό δεν έχει να κάνει με το ποιος καλλιτέχνης μας εκπροσωπεί. Ισως θα έπρεπε η χώρα μας να μη συμμετέχει καθόλου. Σε μια εποχή μεγάλης οικονομικής κρίσης που οι άνθρωποι πεινάνε στην κυριολεξία, αλλά και πολιτιστικής πείνας, νιώθω ότι η Κρατική Τηλεόραση θα έπρεπε να διαθέσει κάπου αλλού όλα αυτά τα χρήματα που σπαταλά για τη Γιουροβίζιον.

ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΚΟΥΚΑ, ΕΘΝΟΣ, 21/02/2009

Οι Σκωτσέζοι Mogwai στην Αθήνα

Ενα από τα πιο δυνατά και πρωτότυπα γκρουπ της ποστ ροκ σκηνής σήμερα στο Gagarin 205

MΟΥΣΙΚΗ. O διάσημος Σκωτσέζος συγγραφέας αστυνομικών μυθιστορημάτων, Ιαν Ράνκιν, δηλώνει φανατικός θαυμαστής της μουσικής τους, λάτρης του εκρηκτικού ήχου τους, αυτής της ροκ θύελλας από κιθάρες, μπάσο και ντραμς. Μάλιστα, δεν δίστασε να «επισημοποιήσει» την προτίμησή του στους συντοπίτες τους Mogwai, δηλώνοντας με αφορμή την κυκλοφορία του πρόσφατου έκτου άλμπουμ τους «The Hawk Is Howling», ότι «οι Mogwai ζωγραφίζουν εικόνες σε ήχο, δεν χρειάζονται λόγια».

Οι Mogwai θεωρούνται ένα από τα πιο δυνατά και πρωτότυπα γκρουπ στο χώρο της ποστ ροκ σκηνής, μαζί με τους Ισλανδούς Sigur Ros και τους Καναδούς Godspeed You! Black Emperor.

Επηρεασμένοι από τους μεγάλους πατέρες της ροκ αλλά και ποστ πανκ σκηνής, όπως οι Joy Division, The Cure, Sonic Youth, Nirvana, The Pixies, Guns ’n’ Roses, δημιουργούν μεγάλης διάρκειας μουσικές ενότητες και μπολιάζουν τη μελωδία με την ηλεκτρική κιθάρα. Οι παραμορφώσεις και τα ειδικά εφέ στον ήχο της κιθάρας συνθέτουν τη μοναδική ταυτότητα της κολεκτίβας από τη Γλασκώβη, που σήμερα το βράδυ θα βρίσκεται στη σκηνή του Gagarin 205 (Λιοσίων 205) και αύριο σ’ αυτήν του Μύλου στη Θεσσαλονίκη.

Και όπως δηλώνει στην «Κ» ο κιθαρίστας και τραγουδιστής τους Στούαρτ Μπρεθγουέιτ «θα εξαπολύσουμε μια ηχητική καταιγίδα με καινούργια κομμάτια αλλά και τα κλασικά αγαπημένα “Come On Die Young’’, “Hunted By A Freak’’, “Friend Of The Night’’». Για τους πέντε Σκωτσέζους μουσικούς «οι ζωντανές εμφανίσεις», όπως ομολογεί ο Στούαρτ Μπρεθγουέιτ, «είναι το καλύτερο μέρος της δουλειάς. Το να νιώθεις την επίδραση που έχει η μουσική στο σώμα σου, στο στήθος σου, στο λαιμό σου. Να ξεχειλίζει ενέργεια ο χώρος και εμείς στη σκηνή να γινόμαστε πομποί και δέκτες. Aυτό που επίσης μας κάνει ευτυχισμένους είναι ότι βλέπουμε να ανανεώνεται διαρκώς το κοινό μας. Στην αρχή η πλειοψηφία ήταν νέα αγόρια, μετά αρχίσαμε να αρέσουμε πολύ και στα κορίτσια και τώρα στις συναυλίες μας έρχονται και άνθρωποι μεγαλύτεροι σε ηλικία».

Η δημοφιλία των Μogwai φαίνεται επίσης και σε νεότερες μπάντες που κοπιάρουν τον ήχο τους. «Η αλήθεια είναι ότι μας κολακεύει να ακούμε συγκροτήματα που έχουν επηρεαστεί από εμάς. Δεν είναι όλα επιτυχημένα, αλλά υπάρχουν κάποια όπως οι Σουηδοί “Tape’’ και “Remember Remember’’ που μας έχουν εντυπωσιάσει. Παρακολουθώ εξαιρετικές δουλειές μέσω Ιντερνετ, και χαίρομαι γιατί διαπιστώνω ότι σήμερα ένας μουσικός ή μια μπάντα δεν έχει ανάγκη να παρακαλάει τις δισκογραφικές εταιρείες να του κάνουν δίσκο για να επικοινωνήσει τη μουσική του. Μπορεί να εκμεταλλευτεί το Διαδίκτυο και site όπως το ΜySpace και να έχει πολύ καλά αποτελέσματα. Αλλωστε, όλοι γνωρίζουμε ότι οι δισκογραφικές εταιρείες αργοπεθαίνουν και ο έλεγχος της μουσικής επιστρέφει εκεί όπου πραγματικά θα έπρεπε να ανήκει: στους καλλιτέχνες».

Για τον Στούαρτ Μπρεθγουέιτ, οι Μogwai είναι πλήρης απασχόληση. «Ταξιδεύουμε συνεχώς, κι όταν δεν είμαστε στο δρόμο είμαστε στο στούντιο. Δεν μου αρέσει να λέω ότι ζούμε από τη μουσική αλλά για τη μουσική».

• Της Γιουλης Eπτακοιλη, Η Καθημερινή, 20/02/2009
  

ΟΙ ΤΙΝΤΕRSΤΙCΚS ΜΙΛΟΥΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΖΑΖ- ΡΟΚ, ΤΗΝ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ «Είμαστε ελεύθεροι να κάνουμε λάθη»

• Της Μαρίας Μαρκουλή

• ΤΑ ΝΕΑ: Πέμπτη 19 Φεβρουαρίου 2009

Άνθρωπος δεν το πίστευε και όμως έτσι ήταν: μια διασκεδαστική συζήτηση με τον Στιούαρτ Στέιπλς των Τindersticks. Δεν ακούγεται ίσως πιστευτό, αφού κοντά στους Τindersticks βάζεις πάντα μια μελαγχολία, κάτι σκοτεινό, βελούδινο, ρομαντικό και πληγωμένο. Το βρετανικό φλέγμα του κ. Στέιπλς όμως κατάφερε να βάλει κάτι διασκεδαστικό σε όλα αυτά. Η επιτυχία; «Ευτυχώς δεν τη συναντήσαμε», λέει. Μα, πώς; Γεμάτα θέατρα παντού κι εδώ στην Ελλάδα κάθε άφιξή τους να χαιρετίζεται ως γεγονός. «Πιστεύω πως το γεγονός ότι δεν είχαμε όση επιτυχία ονειρεύεται κανείς, είναι απελευθερωτικό. Είμαστε ελεύθεροι να κάνουμε λάθη. Κάνουμε πάνω-κάτω τα ίδια λάθη κάθε φορά. Να ΄μαστε όμως έπειτα από δεκαπέντε χρόνια, επιζήσαντες». Της καταστροφής; «Αν υποθέσουμε ότι υπήρξε μία». Το τοπίο τουλάχιστον γύρω- τα δισκογραφικά ερείπια εννοώ- αυτό δείχνει. Από την άλλη οι Τindersticks χορεύουν πάνω σε αυτά. Βαλς.

«Κοντέψαμε να το χάσουμε τελείως», λέει ο αρχηγός. Εδώ αρχίζει η ιστορία του θεάτρου Μπάρμπικαν και της συναυλίας τους εκεί. «Είχαμε να βρεθούμε μαζί για περισσότερα από τρία χρόνια. Ήταν παράξενο το συναίσθημα. Υπήρχε ένας περίεργος ηλεκτρισμός που έλεγες: αυτό ήταν, τελειώσαμε, ώς εδώ. Ή απλά έπρεπε να κοιτάξεις τον άλλον στα μάτια και να δεις πως δεν ήταν έτσι».

Η μουσική, λέει, έκανε τη δουλειά της. Τώρα συνεχίζουν νιώθοντας πως είναι σαν να έχουν ξαναρχίσει από την ααρχή. Από το Νότιγχαμ, αδειάζοντας κουτάκια με μπίρες. Στη Γαλλία πια. «Το πιο σημαντικό στην πορεία, είναι η στιγμή που θα μοιραστείς ένα τραγούδι με τον κόσμο. Τίποτε πιο πάνω απ΄ αυτό. Η μουσική είναι το μοίρασμα και η επικοινωνία. Τα υπόλοιπα; Καμία σχέση. Αυτό που ξέρω είναι ότι είχαμε σε κάποια φάση αρχίσει να ανησυχούμε πιο πολύ σε ποιο καλό στούντιο θα ηχογραφούσαμε, παρά για τα τα ίδια τα τραγούδια».

Τα πράγματα έχουν αλλάξει πια. Το «Ηungry Saw»- το άλμπουμ που που ο τίτλος του ακούγεται σαν θρίλερ αλλά στην πραγματικότητα είναι σαν το σπίτι στο δάσος χωρίς την κακή μάγισσα- έχει μερικά από τα ωραιότερα τραγούδια τους. «Σκοπός μας ήταν να μην το βασανίσουμε πολύ. Να ηχογραφήσουμε γρήγορα και όσο πιο απλά γίνεται, έτσι ώστε να μη χάσουμε την αίσθηση της στιγμής. Νομίζω το πετύχαμε». Ο Στέιπλς δηλώνει πως είναι ανοιχτός σε κάθε είδος μουσικής. «Ακούω πολύ ρέγκε και σόουλ... Με 15 χρόνια εμπειρία είναι όλο και πιο εύκολο να βρεις τον τρόπο σου να εκφραστείς». Μαζί τους, αυτήν τη φορά, έχουν επιλέξει να φέρουν για να ανοίξει τη συναυλία τους, έναν ξεχωριστό καλλιτέχνη, τον David Κitt, τον Ιρλανδό τραγουδοποιό που αξίζει πραγματικά κανείς να τον δει.

ΙΝFΟ: Αύριο στο «Ρrincipal» της Θεσσαλονίκης και το Σάββατο στο Βadminton στην Αθήνα (τηλ. 211-1010.020). Εισιτήρια: 35-60 ευρώ.

Με μια ματιά

● Άρχισαν το 1992 από το Νότιγχαμ της Αγγλίας. ● Ροκ κατά το σχήμα τους, αλλά με επιρροές από σόουλ και τζαζιδιαίτερες ενορχηστρώσεις. ● Κυκλοφόρησαν το πρώτο τους άλμπουμ («Τindersticks») το 1993 και το πιο πρόσφατο, έβδομο («Τhe Ηungry Saw») μόλις πέρυσι. ● Συνθέτουν μουσικές για ταινίες («Νenette & Βoni» της Claire Denis) και τραγούδια τους ακούγονται σε τηλεοπτικές σειρές όπως οι «Sopranos». ● Είναι οι: Στιούαρτ Στέιπλς φωνή, Ντ. Μπάουλτερ πλήκτρα, Νταν Μακίνα μπάσο, Τόμας Μπέλομ ντραμς, Άντι Νάις τσέλο, Τέρι Έντουαρντς τρομπέτα/σαξόφωνο.

Κωνσταντίνος Βήτα: «Η άγνοια δεν χωράει στην επανάσταση»

Συνέντευξη

«Επανάσταση για μένα είναι η δύναμη της αγάπης», λέει ο Κωνσταντίνος Βήτα, με εντυπωσιακή πορεία στην ηλεκτρονική σκηνή, που βλέπει τους Στέρεο Νόβα να ξαναγίνονται μόδα
Όταν πρωτογνώρισα τον Κ. Βήτα, είχε έρθει μαζί με τον Μιχάλη Δ. και τον Αντώνη Π.- τους Στέρεο Νόβα δηλαδή-, και μιλήσαμε για μουσικές που έφερναν τότε αέρα από φρέσκα πράγματα. Για ηλεκτρονική σκηνή, κουβέντα-ακόμη. Κάπου στο βάθος βέβαια, φαινόταν ένα τοπίο. Πίσω από την ομίχλη.

Ομίχλη που διαλύθηκε από τους ήχους. Και ο Κ. Βήτα βρέθηκε παντού. Όπου τουλάχιστον τον πήγε η έμπνευσή του, με την οποία έχει τελικά σχέση ζωής. Το ένα βήμα οδηγεί στο επόμενο και τον πετυχαίνω κάπου ανάμεσα σε εντατικές πρόβες.

«Είναι για μια σειρά συναυλιών στον "Σταυρό του Νότου", όπου εμφανίζομαι με το γκρουπ μου και με μια νέα μπάντα, τους Ηandy Ρark, που αποτελείται από μουσικούς από μπάντες, όπως τους Εlica, Gad, και είμαι πολύ χαρούμενος γιατί είναι πολύ δυνατοί μουσικοί. Παίζουν κάποια κομμάτια μου εντελώς ωμά χωρίς μαγνητοταινίες και πιστεύω πως δίνουν μιαν άλλη διάσταση σε αυτή την εμφάνιση. Κατά τα άλλα παρουσιάζουμε ένα ηλεκτρονικό πρόγραμμα από όλα τα άλμπουμ που έχω κάνει».

Αυτό τον καιρό επίσης γράφει μουσική για τη νέα ταινία του Μενέλαου Καραμαγγιώλη, ενώ ετοιμάζει και τα τραγούδια του επόμενου άλμπουμ. Αν σκεφτεί κανείς πού συνάντησε τον Κ. Βήτα τον τελευταίο καιρό, θα διαπιστώσει πως δεν είναι από εκείνους που αφήνουν τον χρόνο τους να πετάξει. Μέσα στη χρονιά μόνο που πέρασε κυκλοφόρησε το διπλό «Άργος» (από τη Λύρα), έγραψε τη μουσική για τη μικρού μήκους «Οne night together» της Ελευθερίας Αστρινάκη και για τη μεγάλου μήκους ταινία «Without» του Αλέξανδρου Αβρανά.

«Ένα μέρος της δουλειάς μου είναι ο χρόνος στο στούντιο, εκεί αφιερώνομαι στο μέρος της παραγωγής και στο πώς κολλάει ένα μπάσο με έναν άλλο ήχο και να αφιερώνω χρόνο ουσιαστικά στις συχνότητες του ήχου. Είναι βαρετό για κάποιον που δεν γνωρίζει οπότε δεν λέω και σε κανέναν τίποτε για όλες αυτές τις ώρες. Άλλο κομμάτι είναι οι προετοιμασίες για τις συναυλίες. Για τον "Σταυρό του Νότου" ξεκινήσαμε πρόβες από τον Οκτώβριο. Προσπαθώ στο μεταξύ να βρίσκω χρόνο για να διαβάζω, να μελετάω τα βιβλία μου, να αθλούμαι και να δουλεύω»

Ποια είναι η κινητήρια δύναμη για όλα αυτά;

Το να αντιλαμβάνομαι την αλήθεια, να έχω ελπίδα και αγάπη μέσα μου, να τρέχω και να μελετάω καθημερινά.

Αν ξεκινούσες στη μουσική τώρα, ποια θα ήταν η πρώτη κίνηση που θα έκανες;

Πραγματικά δεν ξέρω. Θα ήθελα να έχω πίσω μου ένα πολύ δυνατό άλμπουμ για να μπορέσω να κάνω συναυλίες και να επικοινωνήσω πραγματικά με τις ψυχές των ανθρώπων και να μη με κοιτάνε αδιάφορα.

Αδιάφορα; Καμιά σχέση με το πώς είδε ο κόσμος την τελευταία συναυλία με τον Μιχάλη Δ. Το κοινό μέθυσε με Στέρεο Νόβα και ήταν συγκινητικό. Θα δούμε κάτι τέτοιο πάλι στο μέλλον;

Νομίζω πως αποχαιρέτησα οριστικά τους Στέρεο Νόβα εκείνο το βράδυ γιατί κατάλαβα πως το έργο μας έχει εξιδανικευτεί και βρίσκεται στις καρδιές των φαν σαν μια ιδέα. Νομίζω πως οι Στέρεο Νόβα τούς ανήκουν και πια δεν μπορώ να υπηρετήσω αυτό το γκρουπ, να επαναφέρω κατά κάποιο τρόπο τον Κ. Βήτα που υπήρχε τότε. Εκείνη η συναυλία ήταν πραγματικά ένα δωράκι ευγνωμοσύνης σε όλους τους ανθρώπους που μας αγάπησαν.

Το σκηνικό γύρω είναι εντελώς διαφορετικό από τις μέρες που το γκρουπ έγραφε τις μουσικές του. Όπως και να το δεις, υπάρχει σκηνή.

Μου αρέσει που βλέπω νέους που αγαπούν πολύ τη μουσική και προσπαθούν να κάνουν ό,τι μπορούν γι΄ αυτήν. Υπάρχουν πολλές ωραίες μπάντες και πάρα πολλοί καλοί μουσικοί στην Ελλάδα σε όλα τα είδη, από ηλεκτρονικά, ροκ και χέβι μέταλ. Ακούω καθημερινά πολύ ενδιαφέροντα πράγματα και εύχομαι για όλους εμάς στη μουσική βιομηχανία να γίνουν όλα καλύτερα, από τον πιο μικρό ώς τον πιο μεγάλο. Η μουσική δίνει σε όλους αυτούς τους νέους ελπίδα και την ώθηση να προχωρούν. Είναι πολύ σημαντικό αυτό.

ΙΝFΟ: Στην κεντρική σκηνή του «Σταυρού του Νότου» (Φραντζή 14 & Θαρύπου 37, Νέος Κόσμος, 210-9226.975) απόψε, αύριο και την επόμενη Δευτέρα και Τρίτη, 23-24/2. Έναρξη: 22.00.

«Με εμπνέει ακόμη κι ένα έντομο»

Οι πρόσφατες διαδηλώσεις, η οργή των νέων αγγίζουν τον καλλιτέχνη του οποίου η επαφή με τους νέους είναι σταθερή όλα αυτά τα χρόνια; Πώς τα βλέπει όλα αυτά; Τι τον εξοργίζει; «Δεν κρίνω τα γεγονότα, ο καθένας έχει ελεύθερη βούληση και την χρησιμοποιεί είτε αρνητικά είτε θετικά» λέει. «Επανάσταση για μένα είναι η δύναμη της αγάπης, η αδελφοσύνη, η προσφορά, ο εθελοντισμός, οτιδήποτε δεν περιέχει την άγνοια, την ημιμάθεια».

Αν διάλεγες ένα από τα κομμάτια σου σαν soundtrack των ημερών, ποιο θα ήταν;

Θα διάλεγα τη «Νύχτα» από τον «Άργο», γιατί είναι από τα τραγούδια μου που θεωρώ ότι δεν έχει κεφάλι, αλλά έχει μια τρομακτική επιθυμία μέσα του για κάτι απροσδιόριστο.

Πολλές από τις μουσικές σου φέρνουν στον νου εικόνες της πόλης. Πόσο σε εμπνέει η πόλη;

Μπορεί να με εμπνεύσει οτιδήποτε, οποιαδήποτε στιγμή νιώσω αφημένοςμπορεί να είναι ένα μικρό έντομο στο παράθυρο, η σκιά ενός ανθρώπου, οι διαβαθμίσεις του φωτός, ένα συναίσθημα που νιώθω για ένα πρόσωπο, μια βόλτα με το ποδήλατο, το πρωινό φως ή ένας απαίσιος εκκωφαντικός ήχος, τα αυτοκίνητα, τα κτίρια...

Με μια ματιά

• 1992: Οι Στέρεο Νόβα κυκλοφορούν το πρώτο άλμπουμ.
• 1994: Ο Κ. Βήτα γράφει στο «01» και παίζει μαζί με τον Μιχάλη Δέλτα στο Rodon FΜ στην εκπομπή «Αναμνήσεις ενός τρανζίστορ».
• 1996: Οι Στέρεο Νόβα διαλύονται.
• 1997 - 2004: Γράφει ανάμεσα σε άλλα τραγούδια για την Πόπη Αστεριάδη, τη Δήμητρα Γαλάνη, μουσική για ταινίες («Επίθεση του γιγάντιου μουσακά», «Ιωάννα σ΄ αγαπώ»), για ντοκιμαντέρ («Αγέλαστος πέτρα»), για θεατρικά έργα («Αngel Βaby», «Καθαροί πια», «Dogville» κ.ά.). Κυκλοφορεί το «tranformations», διασκευές στο έργο του Μάνου Χατζιδάκι. Δίνει συναυλία στο ΙCΑ του Λονδίνου.
• 2004: Συμμετέχει στην Τελετή Έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων.
• 2005: Γράφει μουσική για τα ντοκιμαντέρ «Αιγαίου Κύματα» και «Κηφισός». Κάνει αναδρομική έκθεση με φωτογραφίες, βίντεο, ζωγραφική στο Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης. Γράφει τραγούδια για τον «Καλό άνθρωπο του Σετσουάν» στο θέατρο.
• 2006: Υπογράφει τη μουσική για το «2» του Δημήτρη Παπαϊωάννου.
• 2007: Στο Φεστιβάλ Αθηνών παρουσιάζει τις «Αλλοιώσεις» με το σύνολο εγχόρδων Dissonant Εnsemble.
• 2008: Kυκλοφορεί το «Άργος», γράφει μουσικές για ταινίες των Ε. Αστρινάκη και Α. Αβρανά.
• Της Μαρίας Μαρκουλή, ΤΑ ΝΕΑ: Δευτέρα 16 Φεβρουαρίου 2009