Γιώργος Χατζηπιερής: «Με τα παιδιά πρέπει να είσαι απλός»

Τραγούδια για μικρούς ακροατές από τον Γιώργο Χατζηπιερή με φαντασία και χιούμορ

Της Γιουλης Επτακοιλη, Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 25/12/2009

«Δεν θεωρώ ότι είμαι μουσικός. Κάνω το κέφι μου σεβόμενος το γεγονός ότι απευθύνομαι σε παιδιά». Και στην πρώτη του απόπειρα -πριν από δύο χρόνια περίπου- να γράψει παιδικό τραγούδι, και στην πολύ πρόσφατη, με το νέο του δίσκο με τίτλο «Η επιστροφή του τεμπέλη δράκου» που μόλις κυκλοφόρησε, σε στίχους και μουσική δική του, ο Κύπριος δημιουργός Γιώργος Χατζηπιερής κατάφερε να μετατρέψει το κέφι του σε μια δουλειά που ακούν οι μικροί και κρυφακούν οι μεγάλοι. Φαντασία, χιούμορ, απλότητα αλλά και ουσία, χαρακτηρίζουν τα τραγούδια του τα οποία ενορχήστρωσε κι αυτή τη φορά ο ταλαντούχος νέος Κύπριος μουσικός Μάριος Τακούσιης. Οσο για τους ερμηνευτές, μεταξύ τους φιγουράρουν ο Διονύσης Σαββόπουλος, ο Αλκίνοος Ιωαννίδης, η Ελευθερία Αρβανιτάκη, η Ελλη Πασπαλά, ο Φοίβος Δεληβοριάς, η Μελίνα Κανά. «Τους χρωστάω ένα μεγάλο ευχαριστώ», εξομολογείται στην «Κ» ο Γιώργος Χατζηπιερής. «Η συμμετοχή τους σ’ αυτή τη δουλειά είναι μια πιστοποίηση επιπέδου».

Ο Γιώργος Χατζηπιερής ξεκίνησε να γράφει μουσική πολλά χρόνια πριν. Εκανε το ντεμπούτο του με τον δίσκο «Μικρή Γαλέρα», σε ενορχήστρωση και επιμέλεια παραγωγής Νίκου Παπάζογλου. Το παιδικό τραγούδι ήταν ένα άγνωστο γι’ αυτόν πεδίο. «Και πολύ δύσκολο», τονίζει. «Από την εμπειρία που έχω αποκτήσει από τον πρώτο δίσκο πιστεύω ότι αυτό που χρειάζεται είναι να είσαι όσο το δυνατόν πιο απλός και απέριττος στα νοήματα. Να μη βγάζεις τον πόνο σου με δύσκολες φράσεις και ενορχηστρώσεις. Εννοώ ότι δεν επιτρέπεται να κυνηγάς την επιβεβαίωση μέσα από παράξενα και πολύπλοκα νοήματα όταν κάνεις παιδικό τραγούδι. Χρειάζεται απλότητα και γνησιότητα.

Από την άλλη πλευρά, πρέπει να υπάρχει μέσα στο τραγούδι κάτι που θα τραβήξει την προσοχή, ένα μικρό διαμαντάκι που θα λάμψει. Μπορεί να είναι μια λέξη όπως τσουλήθρα, μια λέξη απ’ αυτές που αποτελούν τον παιδικό κόσμο. Είναι μεγάλη ευθύνη να γράφεις τραγούδια για παιδιά, και γνωρίζω από πρώτο χέρι την επιβεβαίωση και την απόρριψη των παιδιών γιατί είμαι πατέρας ο ίδιος. Τα παιδιά είναι σαν μια άσπρη πλάκα όπου καταγράφονται τα πάντα. Κι επειδή ζούμε στην εποχή του λαμπερού περιτυλίγματος, εγώ νιώθω διπλή αυτή την ευθύνη, θέλω να τους δίνω χρήσιμες πληροφορίες και τρόπους για να ακονίζουν τη φαντασία τους. Πρέπει να παραδεχθώ, όμως, ότι είμαι πολύ τυχερός. Από τη μέρα που άρχισα να ασχολούμαι με το παιδικό τραγούδι έχω γίνει πιο χαρούμενος άνθρωπος. Εχω μπει σε μια ροή θετικότητας».

Ο Κύπριος δημιουργός αν και δεν ζει από το τραγούδι -είναι δικηγόρος- δηλώνει ότι αν μπορούσε να επιβιώνει μέσω της μουσικής σίγουρα θα είχε αποκλειστική σχέση μαζί της. «Απλώς όπως πάει η μουσική είναι δύσκολο για κάποιον να επιβιώσει κάνοντας μόνο μουσική. Ζούμε μια περίοδο μετάλλαξης. Τώρα γίνεται το ανακάτεμα της τράπουλας και περιμένουμε να δούμε το καινούργιο παιχνίδι που θα βγει, και όσο κι αν θέλουμε να διατηρήσουμε κάποιες παραδοσιακές φόρμες, η εποχή θα μας ξεπεράσει. Το Διαδίκτυο είναι μονόδρομος. Σκεφτείτε ότι υπάρχουν παιδιά 15-20 ετών που δεν ξέρουν τι θα πει κατάστημα που πουλάει cd, δεν έχουν πάει ποτέ. Μια υπόθεση είναι ότι η μουσική θα διανέμεται δωρεάν μέσα από το Διαδίκτυο και οι δημιουργοί θα ζουν από τις ζωντανές εμφανίσεις. Είναι δεδομένο και αυτονόητο, φυσικά, ότι οι δημιουργοί πρέπει με κάποιο τρόπο να πληρώνονται· το να παράξεις μουσική έχει κόπο και μόχθο».

Στο παιδικό τραγούδι ο Γιώργος Χατζηπιερής βλέπει άνθηση. «Βγαίνουν πολύ καλές δουλειές. Εκεί που υπάρχει πρόβλημα είναι στη δισκογραφία για “ενήλικες”. Νιώθω ότι μας λείπει η ανανέωση, η φρεσκάδα. Το ’93 με τον Αλκίνοο Ιωαννίδη, τον Ορφέα Περίδη, τον Θανάση Παπακωνσταντίνου κ.ά., ζήσαμε το νέο «Νέο Κύμα». Σήμερα, δεν υπάρχει κάτι αντίστοιχο. Και οφείλεται νομίζω στο γεγονός πως επειδή η μουσική βιομηχανία φθίνει, δεν μπορεί να συντηρήσει νέα ονόματα οπότε δεν είναι εύκολο για τα νέα πρόσωπα να αναδειχθούν. Αυτός πιστεύω ότι είναι ο λόγος και όχι το ότι δεν υπάρχουν νέα παιδιά που γράφουν και έχουν ενθουσιασμό. Είμαι σίγουρος ότι η νέα γενιά έχει κι αυτή τον Αλκίνοό της».