Οι Στόουνς και το τέλος των σίξτις στην... κόλαση

• Οι Rolling Stones, ύστερα από μια πολύ πετυχημένη αμερικανική περιοδεία, φιλοδοξούσαν να είναι αυτοί που θα έκλειναν τη συναρπαστική δεκαετία του '60 με ένα free concert.

Ηταν μια καλή ιδέα, που εξελίχτηκε σε τραγωδία.

Σάββατο 6 Δεκεμβρίου 1969 στο Altamont, έξω από το Σαν Φρανσίσκο, επιλέγουν μερικά από τα πιο επιδραστικά γκρουπ της δυτικής ακτής των ΗΠΑ... Jefferson Airplane, Crosby-Stills & Nash, Santana, Flying Burrito Brothers και Grateful Dead. Οι τελευταίοι προσλαμβάνουν για την ασφάλεια του φεστιβάλ μια μηχανοκίνητη ομάδα, τους Hell's Angels, με αμοιβή 500 δολάρια σε... μπίρες !

Με το πλήθος των 300.000 νέων να καταναλώνει τεράστιες ποσότητες LSD και αμφεταμινών κατά τη διάρκεια της μέρας, οι συμπλοκές και οι απώλειες στο τέλος ήταν αναπόφευκτες: 4 νεκροί (2 από τροχαίο, ένας από πνιγμό και μία δολοφονία), πολλοί τραυματίες, 4 γεννήσεις, χώρος απαίσιος, ατμόσφαιρα φρίκης, βία παντού και οργανωτικό χάος (έλλειψη σε τροφή, ιατρικές σκηνές και φορητές τουαλέτες και ύψος εξέδρας μόλις... 120 πόντους). Ανάμεσα στους τραυματίες η Denise, 6 μηνών έγκυος, από τις Ace of Cups, που υπέστη κάταγμα κρανίου από μπουκάλι μπίρας, κι ο Marty Balin, τραγουδιστής των Jefferson Airplane, που έχασε τις αισθήσεις του από χτύπημα στο κεφάλι από έναν από τους Angels, ενώ τραγουδούσε.

Μόλις έδυσε ο ήλιος, εμφανίστηκαν οι Stones. Στο 3ο τους τραγούδι, Sympathy for the devil, ξέσπασαν επεισόδια μπροστά στη σκηνή, ο Jagger σταμάτησε για λίγο λέγοντας στο πλήθος: «Δεν μπορώ παρά να σας παρακαλέσω να παραμείνετε ψύχραιμοι, μπορείτε να το κάνετε, έχετε τη δύναμη όλοι σας, οι Hell's Angels, όλοι. Ας κρατήσουμε την ψυχραιμία μας, ας αποδείξουμε γαμώτο ότι είμαστε ένα... Λοιπόν, τώρα χρειαζόμαστε ένα ασθενοφόρο, έναν γιατρό σε εκείνη τη σκαλωσιά, αν υπάρχει ένας γιατρός να πάει εκεί. Εντάξει, θα κάνουμε -δεν ξέρω τι σκατά θα κάνουμε. Καθήστε όλοι κάτω. Ψυχραιμία. Ας χαλαρώσουμε, ας ηρεμήσουμε. Ελάτε μπορούμε να το κάνουμε μαζί. Ελάτε».

Μετά ολοκλήρωσαν το κομμάτι, μπαίνοντας στο Under my thumb... Σε εκείνο το σημείο ο 18χρονος Meredith Hunter πλησίασε τη σκηνή κραδαίνοντας ένα ρεβόλβερ, η φίλη του Patty Bredahoff προσπάθησε να του το πάρει, αλλά ο Alan Passaro των Hell's Angels κρατώντας μαχαίρι τον χτυπά 5 φορές στην ωμοπλάτη σκοτώνοντάς τον. Οι Stones δεν αντιλήφτηκαν τη δολοφονία και συνέχισαν ολοκληρώνοντας τα υπόλοιπα 8 κομμάτια τους.

Ο Charlie Watts, ντράμερ των Stones, ήταν σαφής για τα γεγονότα: «Φτάσαμε με ελικόπτερο και είδαμε μια θάλασσα κόσμου, που ήταν όλοι στο χάσιμο, αγόρια τελείως μαστουρωμένα, κορίτσια μισόγυμνα. Εμοιαζε κάπως με το Woodstock, ήταν η μόδα, αλλά παράλληλα και το τέλος της. Στα παρασκήνια υπήρχε κοσμοσυρροή, γιατί είχε πολλά γκρουπ στο φεστιβάλ. Οι πιο πολλοί ήταν τελείως λιώμα και οι Hell's Angels άνοιξαν με τα σώματά τους έναν διάδρομο να περάσουμε. Θυμάμαι πως είμαστε πολύ ανήσυχοι καθώς ανεβαίναμε στη σκηνή. Κάτι θα γινόταν. Οι Angels έκαναν κάτι που δεν γίνεται ποτέ: ήταν πάνω στη σκηνή μαζί μας ! Ηταν μέσα στα πόδια του Μικ, του Μπιλ, και του Κιθ και καθώς τα πράγματα χειροτέρευαν, προχώρησαν και στάθηκαν μπροστά στη σκηνή. Το επιχείρημά τους ήταν πως έτσι έσωσαν τη ζωή τού Μικ. Το είχαν πάρει στα σοβαρά. Δεν είδα το μαχαίρωμα, ούτε κατάλαβα πως κάτι έγινε, μέχρι που είδαμε το ντοκιμαντέρ "Gimme Shelter". Νομίζω πως ο μάνατζερ των Grateful Dead ζήτησε από τους Angels να αναλάβουν την περιφρούρηση, επειδή το γκρουπ του είχε πολλούς θαυμαστές ανάμεσά τους. Εμείς δεν ξέραμε καθόλου το Σαν Φρανσίσκο κι επιπλέον εκείνη την εποχή η αστυνομία είχε δώσει την εικόνα ότι ήταν "γουρούνια". Μόλις είχαν γίνει οι ταραχές στο Σικάγο και όλοι είχαν δεί φωτογραφίες αστυνομικών να δέρνουν άσχημα τον κόσμο. Πίστευαν λοιπόν πως αν έφερναν μπάτσους, θα ήταν χειρότερα. Ως αποτέλεσμα βρεθήκαμε οι Stones σχεδόν επικηρυγμένοι, αφού οι Angels ισχυρίστηκαν πως ήταν καθαρά δικό μας φταίξιμο που θα 'μπαινε ένας δικός τους στη φυλακή για δολοφονία».

Ο Keith Richards θυμάται: «Κοιτάζοντας πίσω δεν πιστεύω πως ήταν καλή ιδέα να έχουμε τους Hell's Angels εκεί. Για να είμαστε δίκαιοι, από τους 300 που δούλεψαν για μας, η συντριπτική πλειονότητα έκανε τη δουλειά της, που ήταν να κουμαντάρει το πλήθος χωρίς να προκαλεί μπελάδες. Αλλά γύρω στους 10 με 20 από αυτούς έχασαν εντελώς το μυαλό τους προσπαθώντας να περάσουν με τις μοτοσικλέτες τους μέσα από τον κόσμο. Πραγματικά η διαφορά ανάμεσα στην υπαίθρια συναυλία που κάναμε στο Hyde Park με αυτήν εδώ ήταν τεράστια. Υπογραμμίζει τη διαφορά ανάμεσα στις δύο χώρες. Στο Hyde Park όλοι κοίταξαν να περάσουν καλά και δεν παρουσιάστηκε κανένα πρόβλημα. Μπορείς να βάλεις 500.000 Βρετανούς μαζί χωρίς ν' αρχίσουν να σκοτώνονται μεταξύ τους».

Ομως ο Sonny Barger, τότε στην ηγετική ομάδα των Hell's Angels, έχει διαφορετική άποψη. «Το θύμα τράβηξε το όπλο του και έριξε. Μπορείτε να το δείτε στο φιλμ "Gimme Shelter". Χάρη στην κάμερα σώθηκε ο Alan Passaro, που συνελήφθη για τη δολοφονία. Ο Jagger τραγουδούσε το Under my thumb, όταν οι Hell's Angels κατευθύνθηκαν γενναία προς τον πιστολέρο και τον μαχαίρωσαν. Πιθανότατα σώσαμε τις ζωές τους, αλλά αυτοί, αντί να μας ευχαριστήσουν, μας κατηγόρησαν».

Με το Altamont ήρθε το τέλος της αθωότητας για το ροκ και όπως είπε ο Jagger: «Αν ο Ιησούς ήταν εκεί, θα τον είχαν σταυρώσει»!

• HAMC (Hell's Angels Motorcycle Corporation)

Συμμορία μοτοσικλετών που ιδρύθηκε το 1948 στη Καλιφόρνια. Σήμερα έχει 3.600 λευκά μέλη σε ΗΠΑ, Ρωσία, Ευρώπη, Νέα Ζηλανδία, Αυστραλία και Νότια Αφρική και οδηγούν Harley-Davidson. Οι δραστηριότητές τους καλύπτουν όλο σχεδόν τον ποινικό κώδικα: δολοφονίες, διακίνηση ναρκωτικών, ξέπλυμα βρώμικου χρήματος, μαστροπεία, εκβιασμοί, βίαιες επιθέσεις, προστασία κ.λπ.

ΔΕΙΤΕ: Gimme Shelter, ντοκιμαντέρ των αδελφών Μέιζελς (1970)

• Του ΧΑΡΗ ΚΑΒΒΑΔΙΑ, Ελευθεροτυπία, Παρασκευή 4 Δεκεμβρίου 2009