«Βλέπω πολύ θετικά το Ίντερνετ, αν και πρόσφατα μυήθηκα. Όλα σου προσφέρονται. Και τα τραγούδια και η εικόνα- όλα», λέει η Μαργαρίτα Ζορμπαλά, η οποία επιστρέφει με ένα πρόγραμμα πολυεθνικό που είναι το φόρτε της. Άλλωστε πιστεύει πως «οι τραγουδιστές δεν μπορούμε όλοι να τραγουδάμε όλα τα είδη»...
Γεννήθηκε στη Ρωσία, ζει στην Κύπρο και επιστρέφει στα live με ένα πολυεθνικό πρόγραμμα (μαζί με τον τραγουδιστή των φάντος Χέλντερ Μουτίνιο). Η Μαργαρίτα Ζορμπαλά «επικυρώνει» ξανά την κοσμοπολίτικη σφραγίδα της
Δεκαπέντε παιδάκια από διάφορες χώρες (Ιαπωνία, Ιρλανδία, Αραβία, Λιθουανία, Λίβανος, Αφρική και αλλού) πιασμένα χέρι χέρι περπατούν σε ρωσικό λιβάδι. Ανάμεσά τους η τραγουδίστρια Μαργαρίτα Ζορμπαλά. Η παλιά φωτογραφία αποτυπώνει το δικό της κοσμοπολίτικο «παρών» σε τέχνη και ζωή. «Γεννήθηκα στην Τασκένδη και μεγάλωσα στη Μόσχα. Στο κοινόβιο του Πανεπιστημίου της Μόσχας (όπου ο πατέρας μου τότε έκανε τα μεταπτυχιακά του), κάναμε παρέα 15 παιδάκια απ΄ όλες τις φυλές της Γης. Όλοι μιλούσαμε διαφορετικές γλώσσες» θυμάται η τραγουδίστρια που τα τελευταία χρόνια ζει στην Κύπρο και πραγματοποιεί πολύ σπάνια εμφανίσεις. Σήμερα, κάνει εντατικές πρόβες για το Ηalf Νote Jazz Club όπου θα συμπράξει με τον Πορτογάλο τραγουδιστή και συνθέτη Χέλντερ Μουτίνιο (Ηelder Μoutinho)- αδελφό τού σούπερ σταρ των φάντος Καμανέ (Camane)- και μουσικούς υπό τον Θοδωρή Οικονόμου.
«Θα είναι ένα πολυεθνικό πρόγραμμα με βάση τις δύο αγάπες μου: τη Ρωσία (όπου γεννήθηκα) και την Ισπανία (που αγάπησα αφού σπούδασα και Ισπανική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Μόσχας). Θα ερμηνεύσω εφτά ρώσικα τραγούδια, αρκετά ισπανόφωνα, δύο πορτογαλικά, ένα γερμανικό, ένα αγγλικό, μερικά ελληνικά κι ένα ντουέτο με τον Ηelder σε τραγούδι από την Αγκόλα στα πορτογαλικά».
Η τόσο μακρινή απουσία της πάντως διακόπτεται με «όχημα» τα fados. Μήπως είναι σε μελαγχολική διάθεση; «Δεν νομίζω. Με αγγίζει η απλωτή μελωδία που έχουν τα ρώσικα και τα πορτογαλικά τραγούδια».
Σ΄ ένα θαμπό φόντο με οικονομική κρίση και πανδημία της γρίπης, τι προσδοκίες έχει μια τραγουδίστρια σήμερα; «Δεν περιμένω τίποτε. Θέλω βέβαια να έχει πολύ κόσμο. Και να ευχαριστηθεί. Δεν περιμένω να μου ανοίξουν πόρτες με τις νέες μου εμφανίσεις. Μόνο να εκφραστεί η αγάπη μου γι΄ αυτό που κάνω και να τη μοιραστώ με το κοινό». Ένα κοινό που «κατεβάζει» τραγούδια από το Ιnternet, μοιράζεται ringtones και δεν κρατάει πια βινύλια. «Βλέπω πολύ θετικά το Ίντερνετ, αν και πρόσφατα μυήθηκα. Η εποχή αλλάζει, η τεχνολογία αλλάζει. Πάντως, το Διαδίκτυο με βοήθησε πολύ στη νέα μου δουλειά. Έψαξα, βρήκα επανεκτελέσεις των τραγουδιών που θα ερμηνεύσω στο Ηalf Νote Jazz Club. Βρήκα εικόνα και στίχους. Κι αυτό είναι ωραίο. Όλα σου προσφέρονται». Χαμογελάει σαν ηρωίδα του Τσέχωφ, σαν παλιά αριστοκράτισσα της Ρωσίας που όμως δεν βρήκε τίποτε στρωμένο.
Γεννήθηκε από γονείς πολιτικούς πρόσφυγες. Η μητέρα της, ηθοποιός και καθηγήτρια Νεοελληνικής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο της Μόσχας και ο πατέρας της (που «έφυγε» πριν από δέκα χρόνια), συγγραφέας και αριστερός διανοητής. Ανάμεσα στους δύο γονείς- πόλους (Τέχνη και Επιστήμη), η μικρή Μαργαρίτα είχε πρώτη αγάπη το μπαλέτο, δεύτερη το θέατρο και τρίτη το τραγούδι. Και έφτασε 17 ετών να ερμηνεύσει τις «Μπαλάντες» του Μίκη Θεοδωράκη. «Ο Μίκης ήλθε σπίτι μας, αφού ήταν φίλος με τους γονείς μου. Ερμήνευσα ένα τραγούδι μπροστά του και μου ζήτησε να πω έναν κύκλο τραγουδιών όταν θα επιστρέφαμε στην Ελλάδα. Έτσι κι έγινε».
Ακολούθησαν το 1977 τα «Ρούσικα λαϊκά τραγούδια» (σε μετάφραση της μητέρας της Κατερίνας και ελεύθερη απόδοση του Γιάννη Ρίτσου). Και μετά η συνεργασία της με τον Μάνο Χατζιδάκι στο «Μεθυσμένο κορίτσι».
Ποια η διαφορά του Μίκη και του Μάνου όμως; «Ο Χατζιδάκις είχε εμμονή με τη λεπτομέρεια και έμοιαζε ταγμένος στη μουσική. Αν ήταν ζωγράφος θα κρατούσε ένα πινελάκι και θα ήταν σχολαστικός. Ο Μίκης, πάλι, θα τραβούσε γερές γραμμές στην ακουαρέλα μονομιάς. Οι... πίνακες και των δύο όμως είναι το ίδιο εξαιρετικοί. Γι΄ αυτό σου λέω πως ήμουν τυχερή».
Η Μαργαρίτα Ζορμπαλά πέρασε απ΄ όλες τις όχθες του τραγουδιού. Ερμήνευσε ρώσικα, έντεχνα, ελαφρά, συνεργάστηκε με Κηλαηδόνη, Σαββόπουλο, Λάκη Παπαδόπουλο. Θεωρεί δε πως κομβικός σταθμός στη ζωή της ήταν ο παραγωγός Αλέκος Πατσιφάς και πολλά χρόνια μετά οι εμφανίσεις της με τη ρωσική Ορχήστρα Λαϊκών Οργάνων Οssipov στην Κύπρο (και στο αρχαίο θέατρο Κούριο).
Έχει δοκιμαστεί όμως στο αμιγώς λαϊκό; «Οι τραγουδιστές δεν μπορούμε να λέμε τα πάντα. Σ΄ αυτό είμαι πολύ αυστηρή» υπογραμμίζει, αν και τις παλιές ηρωικές εποχές έκανε το πέρασμά της από λαϊκά κέντρα όπως το «Ρlayboy» με Ζαμπέτα, Κόκοτα, Βελή και Στέλιο Ζαφειρίου σ΄ ένα αλλόκοτο πρόγραμμα που έλεγε το «Λίγα λουλούδια αν θέλεις στείλε μου» μπροστά σε σπασμένα πιάτα και λουλούδια!
Με θητεία και στην ηθοποιία (στο Θέατρο Τέχνης και στο σίριαλ «Κίτρινος φάκελος»), σπούδασε στη Σχολή του Εθνικού Θεάτρου με υποτροφία, αν και δεν σκέφτεται να ασχοληθεί πάλι με το θέατρο. «Θα είχα μεγάλη ανασφάλεια, θα ήμουν πάλι σαν μαθήτρια. Με τόσους άνεργους ηθοποιούς δεν νομίζω να δεχόμουν καμία πρόταση».
-
- Του Δημήτρη Ν. Μανιάτη, ΤΑ ΝΕΑ, 29/12/2009
No comments:
Post a Comment