Μαργαρίτα Ζορμπαλά: Δεν είμαι μακριά, γύρω και μαζί σας είμαι

• Στα 17 της τραγούδησε Μίκη Θεοδωράκη, στα 22 της Μάνο Χατζιδάκι κι έκτοτε έκανε μερικές ακόμα επιλεκτικές συνεργασίες. Μέχρι που αποφάσισε να τα παρατήσει όλα και να φύγει στην Κύπρο, όπου ζει μόνιμα με την οικογένειά της. Τώρα πια η Μαργαρίτα Ζορμπαλά...

«Παρ' όλο που εμφανίζομαι τόσο σπάνια και για λίγο παίρνω πάρα πολλή αγάπη κι εκτίμηση από τον κόσμο - ίσως μάλιστα δυσανάλογα πολλή σε σχέση με ό,τι του 'χω δώσει. Κι αυτό κάθε φορά με ξαφνιάζει», λέει η Μαργαρίτα Ζορμπαλά

• Εμφανίζεστε αραιά και πού. Οταν το αποφασίζετε τι ψάχνετε;

«Είναι λίγο μεταφυσικό. Δεν ξέρω. Ούτε το αποφασίζω ακριβώς. Φτάνει μια στιγμή, σαν να 'χει ωριμάσει κάτι κι ακριβώς τότε έρχεται και μια ενδιαφέρουσα πρόταση. Σαν να "συνωμοτούν" όλα αρμονικά».

• Δεν σας λείπει το τραγούδι;

«Καθόλου. Περνάω περιόδους που δεν τραγουδάω καθόλου. Μπορεί, όμως, ένα πρωί να ξυπνήσω και να αρχίσω, σαν τα πουλάκια όταν έρχεται η άνοιξη, να τραγουδάω λίγο, ύστερα περισσότερο και τελικά να φτάσω στο σημείο να θέλω να ξανατραγουδήσω μπροστά σε κόσμο. Αλλά επειδή μεσολαβούν μεγάλες σιωπές, κάθε φορά που τραγουδάω δεν ξέρω αν θα είναι κι η τελευταία. Αυτό, όμως, έχει μια γοητεία. Με κάνει να τραγουδάω με την ψυχή μου».

• Πώς πήρατε την απόφαση να απομακρυνθείτε;

«Δεν το έκανα επίτηδες. Ούτε υπάρχει κάτι ηρωικό στη στάση μου. Απλώς δεν μπορούσα να συνεχίσω έτσι. Ξεκίνησα να τραγουδάω λατρεύοντας ό,τι κάνω, αλλά είχα φτάσει στο σημείο να το μισώ ή να βαριέμαι αφόρητα. Τότε χτύπησε το καμπανάκι. "Δεν υπάρχει πια εντιμότητα σ' ό,τι κάνω", είπα. "Πρέπει να σταματήσω"».

• Γιατί συνέβη αυτό;

«Ηταν επειδή ξεκίνησα πολύ μικρή; Επειδή έκανα πράγματα που δεν ήθελα; Είχαν αρχίσει να αλλάζουν και τα μουσικά πράγματα στην Ελλάδα. Δεν μπόρεσα να προσαρμοστώ; Μάλλον όλα μαζί».

• Τι σας ενοχλεί στα μουσικά πράγματα της Ελλάδας;

«Η κακογουστιά. Κι επίσης όταν βλέπω ανθρώπους "από τη δική μας την πλευρά" να κάνουν υπολογισμένα βήματα. Για να βγάλουν γρήγορα λεφτά; Για να είναι σ' όλα τα έντυπα; Δεν ξέρω. Μ' ενοχλεί πάντως πολύ. Συχνά μάλιστα εκτιμώ περισσότερο τους ανθρώπους της εμπορικής σκηνής γιατί είναι ξεκάθαροι στις προθέσεις τους - κι ας μη μου αρέσουν όσα κάνουν. Εκείνοι, τουλάχιστον, λένε "σ' όποιον αρέσουμε". Ενώ οι δικοί μας: "Δεν γίνεται να μη σου αρέσουμε". Κι όμως γίνεται».

• Στα 17 σας συνεργαστήκατε με τον Θεοδωράκη. Με τέτοια αρχή μπορεί κάποιος να καεί;

«Κάποια στιγμή έτσι νόμιζα. Ενιωσα σαν να αδειάζω, σαν να είμαι μόνη και να μην υπάρχει τίποτα γύρω. Μακροπρόθεσμα, όμως, μόνο βοήθεια ήταν τα δώρα που μου δόθηκαν».

• Πόσο σας επηρέασε το γεγονός ότι γαλουχηθήκατε δίπλα σε μεγάλες προσωπικότητες;

«Οταν μικρός βρίσκεσαι δίπλα σε τέτοιους ανθρώπους, μαθαίνεις πολλά, γίνεσαι, όμως, και λίγο ψηλομύτης. Μετά απαιτείς να είναι όλοι Μίκης, Μάνος ή Γκάτσος. Ηρεμείς μεγαλώνοντας. Γίνεσαι σοφότερος και καταλαβαίνεις ότι όλοι κάτι έχουν να σου δώσουν. Εγώ έτσι είδα τη διαδρομή μου. Απ' όλους κάτι έμαθα, αλλά και σε όλους πιστεύω ότι κάτι έδωσα».

• Αντίστοιχα εκλεκτικό περιβάλλον ήταν και το οικογενειακό σας. Η μητέρα σας, ηθοποιός και τραγουδίστρια. Ο πατέρας σας, μορφή της Αριστεράς και συγγραφέας...

«Από τη μητέρα μου πήρα το ταλέντο και την αγάπη για τις τέχνες. Κι από τον πατέρα μου, την αγάπη για τα βιβλία και τη γνώση, αλλά και την πολύ μεγάλη καλοσύνη που είχε. Χάρη σ' αυτόν πίστεψα ότι οι αριστεροί πρέπει να είναι καλοί και γενναιόδωροι άνθρωποι. Αργότερα είδα ότι δεν ήταν όλοι έτσι. Δεν έπαψα, όμως, να πιστεύω ότι θα 'πρεπε να είναι».

• Από τη Ρωσία τι κρατάτε;

«Καλές σπουδές, καλό πανεπιστήμιο (αν και δεν πρόλαβα να το τελειώσω) και πολύ χαρούμενα παιδικά χρόνια».

• Επιστρέψατε έκτοτε;

«Πριν από 6 χρόνια, για μια συναυλία στην αίθουσα Τσαϊκόφσκι, την ίδια όπου στα 7 μου χρόνια είχα δει για πρώτη φορά τον Μίκη Θεοδωράκη να διευθύνει την ορχήστρα του με τη Φαραντούρη και τον Καλογιάννη. Η συναυλία ήταν πολύ συγκινητική. Η Ρωσία όμως είχε αλλάξει αρκετά: ο τρόπος ζωής και οι άνθρωποι. Βρέθηκαν στα χέρια λίγων πολλά λεφτά κι ανήλθε μια κοινωνική "τάξη", που πριν δεν την ξέραμε. Ομολογώ ότι αυτό μ' ενοχλεί πάρα πολύ».

• Η καρδιά σας είναι στην Κύπρο, στην Ελλάδα ή στη Ρωσία;

«Στην Ελλάδα. Εκεί που μου έμαθαν οι γονείς μου, όταν μας έλεγαν πως αυτή είναι η πατρίδα μας κι εκεί θα γυρίσουμε κάποτε».

• «Πού ήσουν τόσα χρόνια Μαργαρίτα;», σας ρωτούσαν οι ηθοποιοί στο Θέατρο Τέχνης πριν από 4 χρόνια...

«Δεν είμαι πουθενά μακριά, παιδιά. Γύρω και μαζί σας είμαι. Είμαι ένας κανονικός άνθρωπος. Απλώς τυχαίνει να μη βρισκόμαστε τόσο συχνά».

• Μεγαλώσατε;

«Μερικές φορές νιώθω ακόμα πολύ μικρή και σκανδαλιάρα. Μου αρέσει όμως που μεγάλωσα. Οταν έκανα τα 50χρονά μου, μάζεψα μερικούς φίλους που περίμεναν πως κι εγώ θα κλαίω - όπως κάνουν οι περισσότεροι σ' αυτή την ηλικία. "Είμαι πολύ χαρούμενη. Εζησα πολύ ωραία μέχρι σήμερα", τους είπα. Εμειναν άφωνοι...». *

• Της ΝΑΤΑΛΙ ΧΑΤΖΗΑΝΤΩΝΙΟΥ, Ελευθεροτυπία, Τετάρτη 30 Δεκεμβρίου 2009