Η επιστροφή του «μαύρου Ντίλαν»

Ο «νονός του ραπ» Τζιλ Σκοτ-Χίρον κυκλοφορεί το πρώτο άλμπουμ του έπειτα από 17 χρόνια και εμφανίζεται για πρώτη φορά στην Αθήνα

• ΣΑΚΗΣ ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ | Τετάρτη 12 Μαΐου 2010

Αν ψάχνετε για έναν δημιουργό που δεν «μάσησε» ποτέ τα λόγια του, τότε ο Τζιλ Σκοτ-Χίρον είναι ο άνθρωπός σας. Από τους Ρublic Εnemy ως τον Κάνιε Γουέστ και τον Σνουπ Ντογκ, όλα τα μεγάλα ονόματα του χιπ-χοπ, όποτε στερούνται έμπνευσης, ανατρέχουν σε αυτόν και στον πρωτόλειο λόγο του. Ο ίδιος όμως, αν και έχει μιλήσει επαινετικά για αρκετούς από τους νεότερους- οι οποίοι άλλωστε τον αποκαλούν «νονό» του ραπ-, δεν χαρίζεται όταν πρόκειται να μιλήσει για την εξέλιξη του είδους: «Χρειάζεται να σπουδάσουν μουσική όλοι αυτοί. Υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ του να βάζεις στίχους πάνω σε μουσική και του να μπερδεύεις αυτές τις ίδιες λέξεις μέσα στη μουσική. Χρησιμοποιούν αργκό και λέξεις της καθομιλουμένης, οπότε δεν μπορείς πραγματικά να ξεχωρίσεις τον καλλιτέχνη. Αντ΄ αυτού, εισπράττεις πολλή πόζα».

Υστερα από 17 ολόκληρα χρόνια, ο 61χρονος σήμερα ποιητής, συγγραφέας και μουσικός κυκλοφόρησε ένα νέο άλμπουμ. Οπως το συνηθίζει, δε, οι στίχοι του «Ι΄ m new Ηere» αφορούν τόσο τα πολιτικά- κοινωνικά τεκταινόμενα όσο και την πολυτάραχη ζωή του. Επειτα από αρκετές φυλακίσεις για κατοχή και χρήση ναρκωτικών, μια μεγάλη προσπάθεια για απεξάρτηση και κυρίως την προσβολή του από τον ιό του ΑΙDS, o Σκοτ-Χίρον επιβεβαιώνει σήμερα τον μύθο του με ένα από τα καλύτερα άλμπουμ της χρονιάς.

Ο Τζιλ Σκοτ-Χίρον γεννήθηκε στο Σικάγο, αλλά μεγάλωσε στο Τζάκσον του Τενεσί. Πατέρας του ήταν ο τζαμαϊκανικής καταγωγής Τζιλ Χίρον, ο πρώτος μαύρος ποδοσφαιριστής που έπαιξε στους Σέλτικς με το παρατσούκλι «μαύρο βέλος». Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Λίνκολν της Πενσιλβάνια και εκεί γνώρισε τον πολυοργανίστα Μπράιαν Τζάκσον, με τον οποίο συνεργάστηκε στις σημαντικότερες δουλειές του. Ως λάτρης της λογοτεχνίας, αρχικώς στράφηκε στη συγγραφή εκδίδοντας τα «Τhe Vulture» και «Τhe Νigger Factory», δύο μυθιστορήματα που βρίθουν σχολίων για τον ρατσισμό, την πολιτική και την κουλτούρα.

Η σημαντικότερη δισκογραφική του δουλειά, το «Winter in Αmerica» του 1974, θεωρείται από πολλούς ως η απόλυτη καταγραφή της μαύρης Αμερικής εκείνης της εποχής, ενώ ο στίχος του «Η επανάσταση δεν θα μεταδοθεί τηλεοπτικώς», από το ομώνυμο τραγούδι του 1971, έχει βρει μια θέση ανάμεσα στα πιο διάσημα τσιτάτα του 20ού αιώνα.

• ΠΟΥ ΚΑΙ ΠΟΤΕ
• 205, Λιοσίων 205 η Κυριακή 23 Μαΐου
• εισιτηρίων 35 ευρώ, ταμείο 40 ευρώ
• πώλησης: Μetropolis, Τickethouse, Floral Βooks + Coffee και www.ticketservices.gr

Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=4&artId=331083&dt=12/05/2010#ixzz0nhgIHt8D