Γιάννης Σπανός: «Είμαι ενεργός και παρών»

«Πάντα αισθανόμουν σαν ερασιτέχνης στο τραγούδι και όχι ως ο επαγγελματίας που κυνηγάει την επιτυχία», λέει ο Γιάννης Σπανός, που αναπολεί την εποχή των μπουάτ

Θα περίμενε κανείς πως ένας καλλιτέχνης που έχει διανύσει 50 χρόνια μουσικής διαδρομής θα έχει κάνει, σε όλο αυτό το διάστημα, μια μεγάλη συναυλία, σε έναν από αυτούς που θεωρούνται ως σημαντικοί χώροι της Αθήνας. Κι όμως ο Γιάννης Σπανός, που συμπληρώνει φέτος μισόν αιώνα παρουσίας στο ελληνικό τραγούδι, δεν είχε την ευκαιρία, ποτέ μέχρι σήμερα, να κάνει αυτή τη μεγάλη συναυλία.

Το «λάθος» αυτό φρόντισε να διορθώσει η πρόεδρος του Συλλόγου «Ελπίδα», κ. Μαριάνα Βαρδινογιάννη, η οποία πρότεινε στον γνωστό συνθέτη να πρωταγωνιστήσει στη μεγάλη συναυλία που διοργανώνει στις 31 του μήνα στο Καλλιμάρμαρο για την ενίσχυση των σκοπών του Ιδρύματος. Θα είναι λοιπόν μια βραδιά-αφιέρωμα στην πολύχρονη καριέρα του Γιάννη Σπανού και παράλληλα μια βραδιά ζωής και ελπίδας για τα παιδιά που έχουν ανάγκη την υποστήριξή μας.

• Πώς νιώθετε λίγες ημέρες πριν από τη μεγάλη συναυλία στο Καλλιμάρμαρο;

Νιώθω τεράστια ευθύνη γιατί πρώτη φορά εμφανίζομαι σε έναν τόσο μεγάλο χώρο αλλά και πολύ μεγάλη χαρά που η κ. Βαρδινογιάννη με προσκάλεσε να κάνω αυτή τη μεγάλη συναυλία για έναν τόσο σημαντικό σκοπό.

• Συμπληρώσατε πενήντα ολόκληρα χρόνια στο τραγούδι. Μια ολόκληρη ζωή...

Πράγματι είναι μια ολόκληρη ζωή. Η αλήθεια είναι, όμως, πως ούτε που κατάλαβα πώς κύλησαν όλα αυτά τα χρόνια. Τόσο ήρεμα και ευχάριστα πέρασαν.

• Κατά τη διάρκεια της μακράς αυτής καλλιτεχνικής διαδρομής δεν υπήρξαν δυσκολίες που να σας απογοητεύσουν, γεγονότα που να σας σημαδέψουν;

Σίγουρα υπήρχαν δυσκολίες. Αλλά ειλικρινά δεν τις θυμάμαι, δεν με σημάδεψαν. Και ξέρετε γιατί; Γιατί το τραγούδι για μένα δεν ήταν ποτέ επάγγελμα αλλά τρόπος ζωής. Πάντα αισθανόμουν σαν ερασιτέχνης στο τραγούδι και όχι ως ο επαγγελματίας που διαρκώς κυνηγάει την επιτυχία.

• Πότε καταλάβατε ότι η μουσική κυλάει στις φλέβες σας και θα παίξει καθοριστικό ρόλο στη ζωή σας;

Στο Κιάτο, όπου μεγάλωσα, ξεκίνησα μαθήματα πιάνου, εκεί κάπου στην Α’ Γυμνασίου. Από τη στιγμή που πήγα στο ωδείο ένιωσα πως η μουσική κύλαγε μέσα μου. Καθόμουν, έπαιζα πιάνο και προχωρούσα πολύ γρήγορα, γεγονός που το αντιλήφθηκαν σύντομα και οι γονείς μου. Επειτα έφυγα για τη Γαλλία όπου άρχισα να δουλεύω. Στην Ελλάδα ερχόμουν μόνο τα καλοκαίρια. Σιγά σιγά το ελληνικό κοινό άρχισε να με κερδίζει με τη θέρμη του, με τις έντονες αντιδράσεις του. Το γαλλικό κοινό παραδεχόταν τις αξίες, δεν είχε όμως αυτή την ένταση των Ελλήνων.

• Η πρώτη επιτυχία πότε ήρθε;

Ηρθε με το τραγούδι «Μια αγάπη για το καλοκαίρι». Το ‘61 γνώρισα στη Γαλλία τον Γιώργο Παπαστεφάνου, εκείνος με σύστησε στον Αλέκο Πατσιφά κι έτσι μπήκα στη δισκογραφία.

• Η εποχή του Νέου Κύματος ήταν ξεχωριστή, διαφορετική, μοναδική. Μιλήστε μας γι’ αυτήν;

Πραγματικά ήταν μια ονειρεμένη εποχή και είμαστε τυχεροί όσοι τη ζήσαμε. Ενιωσα την αλλαγή της εποχής. Κάναμε παρέες εμείς οι καλλιτέχνες, παίζαμε κιθάρα και τραγουδούσαμε. Ηταν η εποχή των μπουάτ όπου αναδείχθηκαν πολύ μεγάλα ονόματα του ελληνικού τραγουδιού, όπως ο Κώστας Χατζής, ο Διονύσης Σαββόπουλος κ.ά. Στις μπουάτ επικρατούσε ένα κλίμα μυσταγωγίας. Οι τραγουδιστές τραγουδούσαν χωρίς μικρόφωνο. Κι όμως δεν ακουγόταν κιχ. Το κοινό ήταν απόλυτα προσηλωμένο σε αυτό που άκουγε.

• Πώς εσείς, ένας εκφραστής του μελωδικού Νέου Κύματος, μεταπηδήσατε στο λαϊκό τραγούδι;

Θα σας φανεί περίεργο, αλλά εγώ, την εποχή που έγραφα τραγούδια για το Νέο Κύμα, παράλληλα, πήγαινα σε όλα τα κουτούκια της Αθήνας και του Πειραιά, τα «σκυλάδικα» της εποχής. Και αυτό με απελευθέρωνε γιατί είχα μια δίψα να νιώσω τον λαϊκό παλμό, τον απλό κόσμο.

• Αν σας ζητούσα να ξεχωρίσετε τις πιο σημαντικές μουσικές στιγμές της καριέρας σας;

Θα αναφερθώ σε συγκεκριμένους δίσκους: «Μια Κυριακή» με τον Μπιθικώτση, τον Κόκοτα και με τη Μοσχολιού, η μουσική και τα τραγούδια από την ταινία «Εκείνο το Καλοκαίρι», το «Φίλε» με την Τσανακλίδου, η «Οδός Αριστοτέλους» με τη Χαρούλα Αλεξίου, το «Θα με Θυμηθείς» με τον Γιάννη Πάριο, το «Προσωπικά» με την Ελένη Δήμου.

• Οταν γράφατε αυτά τα τραγούδια, φανταζόσασταν ότι υπήρχε περίπτωση να αγαπιούνται και να τραγουδιούνται δεκαετίες μετά;

Οχι, βέβαια. Ηταν τραγούδια αληθινά που έβγαιναν μέσα από την ψυχή μου και δεν είχαν συγκεκριμένο στόχο. Και γι’ αυτό ακριβώς πέτυχαν.

• Ποια είναι σήμερα η σχέση του Γιάννη Σπανού με το ελληνικό τραγούδι;

Είναι ενεργός και παρών. Γράφω τραγούδια τα οποία δίνω κατά καιρούς σε διάφορους τραγουδιστές μόνο που δεν ακούγονται πολύ, γιατί δυστυχώς τα ραδιόφωνα πλέον λειτουργούν με προεπιλεγμένα τραγούδια. Από την άλλη, εγώ δεν μπορώ να γράψω τραγούδια σε κομπιούτερ, όπως θέλουν οι υπεύθυνοι των σημερινών δισκογραφικών εταιρειών, οι περισσότεροι από τους οποίους δεν έχουν και ιδιαίτερη σχέση με τη μουσική.

• Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΣΥΝΑΥΛΙΑΣ:

Γιάννης Σπανός «Μια συναυλία για τα Παιδιά» - Μουσική Διαδρομή μιας Ζωής. Συναυλία-αφιέρωμα στα πενήντα χρόνια μουσικής πορείας του Γιάννη Σπανού, τη Δευτέρα 31 Μαΐου, στις 9 το βράδυ, στο Καλλιμάρμαρο. Διοργανωτής: Ιδρυμα «Ελπίδα». Παρουσιαστής: Λευτέρης Παπαδόπουλος. Τραγουδούν: Μελίνα Ασλανίδου, Μιχάλης Βιολάρης, Ελένη Δήμου, Πέγκυ Ζήνα, Κώστας Καράλης, Κώστας Καραφώτης, Σταμάτης Κόκοτας, Κατερίνα Κούκα, Μανώλης Μητσιάς, Αντώνης Ρέμος, Κώστας Χατζής, Καίτη Χωματά. Εισιτήρια: € 25.

• ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΚΟΥΚΑ, ΕΘΝΟΣ, 23/05/2010