Τι είναι τελικά ο Κιτάρο; Ο διασημότερος Ιάπωνας μουσικός; Το ένα τρίτο του σύγχρονου ηλεκτρονικού ήχου (μαζί με τον Ζαν Μισέλ Ζαρ και τον Βαγγέλη Παπαθανασίου); Ο αρχιμουσικός του new age; Ο προφήτης του μουσικού μινιμαλισμού;
Την Πέμπτη 23 Οκτωβρίου στο Μπάντμιντον και το Σάββατο 25 στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης κάποιοι τυχεροί θα έχουν την ευκαιρία να ανακαλύψουν μόνοι τους, παρακολουθώντας τις πρώτες συναυλίες του στην Ελλάδα: την οπτικοακουστική υπερπαραγωγή «Ειρήνη & Αγάπη», που συνδέει την παράδοση με την τεχνολογία, τον ήχο των παραδοσιακών γκονγκ και των βουδιστικών καμπανών με τα κλασικά κρουστά και έγχορδα, τους υπολογιστές, τα συνθεσάιζερ, τους φωτισμούς, τα ειδικά εφέ και τις κινηματογραφικές προβολές σε ένα συναισθηματικό τριπάκι.
Μιλώντας μαζί του, πέσαμε σε μία από εκείνες τις σπάνιες περιπτώσεις που η μετριοφροσύνη, όσο τιμά τον συνεντευξιαζόμενο, άλλο τόσο δυσκολεύει τον δημοσιογράφο. Ο Κιτάρο διστάζει να μιλήσει για τον εαυτό του. Απαντά πως του είναι δύσκολο να περιγράψει τη μουσική του και καταφεύγει στη «λαϊκή ετυμηγορία» λέγοντάς μας πως «κάποιοι άνθρωποι λένε τη μουσική μου New Age».
Αυτοί οι «κάποιοι άνθρωποι» ισοδυναμούν βέβαια με ένα σημαντικό κλάσμα του παγκόσμιου πληθυσμού. Ο μικρόσωμος σχιστομάτης μαέστρος με το γαλήνιο βλέμμα έχει πουλήσει πάνω από εκατό εκατομμύρια δίσκους με 38 άλμπουμ, κατέχει ένα Γκράμι (και έντεκα υποψηφιότητες), έχει υπογράψει πάνω από 50 σάουντρακ ταινιών, έχει παραλάβει μια Χρυσή Σφαίρα για το σάουντρακ του «Παράδεισος και Γη» του Ολιβερ Στόουν και έχει ανακηρυχθεί σε «Διεθνή Καλλιτέχνη για την Προστασία του Περιβάλλοντος» σε άτυπο παγκόσμιο διεθνές δημοψήφισμα το 2000.
«Εζησα για πολλά χρόνια στα βουνά και αυτό ήταν μεγάλη εμπειρία», μας εξηγεί τόσο τον «τίτλο» του όσο και την πηγή του ιδιαίτερου ήχου του. «Η ομορφιά που είδα στη φύση έγινε η πηγή της έμπνευσης και της φαντασίας μου».
Μη φανταστείτε βέβαια πως ο Κιτάρο ξεκίνησε σαν ένας ταλαντούχος μικρός Βούδας που μάθαινε φλάουτο από μπαμπού σε κάποιο απομονωμένο μοναστήρι. Ηταν ένα αυτοδίδακτο πιτσιρίκι που έπαιζε στο συγκρότημα του σχολείου του, εμπνευσμένος από τα ρυθμ εντ μπλουζ του Οτις Ρέντινγκ. «Ακουγα πολλή μουσική σαν τινέιτζερ στην Ιαπωνία στα 60'ς και τα 70'ς. Η μουσική άνοιξε το μυαλό μου. Ξεκίνησα παίζοντας κιθάρα, μετά ντραμς, μπάσο και κίμπορντς». Το ταλέντο του ξετυλίχθηκε χάρη στα ...ατυχήματα. Κάθε φορά που κάποιος από το συγκρότημα τραυματιζόταν, ο Κιτάρο μάθαινε να παίζει το όργανό του και κατέληξε στα συνθεσάιζερ με τα οποία έπαιζε πια τα πάντα.
Παρά τις αντιρρήσεις των γονιών του, φεύγει από το σπίτι και γίνεται μουσικός, δουλεύοντας όπου βρίσκει την ημέρα και συνθέτοντας τη νύχτα. Περιπλανώμενος στους ήχους και τις χώρες, συνεργάζεται με ονόματα όπως ο Μίκι Χαρτ των «Grateful Dead» και ο Τζον Αντερσον των «Yes», και κάνει σόλο καριέρα, συνδυάζοντας την παραδοσιακή ιαπωνική ποίηση και αισθητική με τον σύγχρονο ήχο. Παρασύρει στον μοναδικό ήχο του τη Δύση, σοκάροντας ταυτόχρονα την Ιαπωνία. Ενδιάμεσα προλαβαίνει να γίνει αστέρας και να γεμίσει κάποιες σελίδες κουτσομπολιών -αλλά και του Wikipedia- με τον γάμο του και το διαζύγιο ύστερα από 7 χρόνια και ένα παιδί- με την κόρη του αρχηγού της Γιαμαγκούσι Γκούμι, του ισχυρότερου συνδικάτου της Γιακούζα.
Σήμερα ζει στην Καλιφόρνια. Μάς λέει πως η μουσική γι' αυτόν δεν είναι επάγγελμα. «Δεν βρίσκω μεγάλη την επιρροή της θρησκείας στη μουσική μου, αλλά πιστεύω πως η μουσική είναι η αποστολή μου και μέσα από αυτή προσεύχομαι για την παγκόσμια ειρήνη», λέει. Και κάθε Αύγουστο υποδέχεται την Πανσέληνο χτυπώντας το παραδοσιακό τύμπανο τάικο στη νυχτερινή ύπαιθρο. Στις 17 του επόμενου Αυγούστου ετοιμάζεται για προσωπικό ρεκόρ. Στη 13η ετήσια εκδήλωση του ιστορικού ιαπωνικού μνημείου «Mt Fuji» θα παίξει ασταμάτητα για 13 ώρες, σε μία συναυλία από τις 6 το απόγευμα ώς τις 7 του επόμενου πρωινού, που θα παρακολουθήσουν ζωντανά πάνω από 2 εκατομμύρια θεατές, γιορτάζοντας την Πανσέληνο.
Η διοργάνωση των συναυλιών του στην Ελλάδα γίνεται από το Ιδρυμα Δράσης Κατά του Καρκίνου του Μαστού και το Ινστιτούτο Μεταναστευτικής Πολιτικής. Ολα τα έσοδα θα διατεθούν για την ενίσχυση του πρώτου. *
Βουδιστικές καμπάνες, κλασικά έγχορδα, συνθεσάιζερ και ειδικά εφέ κάνουν τη μουσική του Κιτάρο κάτι πέραν του New Age. Εχει, επίσης, ανακηρυχθεί «Διεθνής Καλλιτέχνης για την Προστασία του Περιβάλλοντος» |
Αυτοί οι «κάποιοι άνθρωποι» ισοδυναμούν βέβαια με ένα σημαντικό κλάσμα του παγκόσμιου πληθυσμού. Ο μικρόσωμος σχιστομάτης μαέστρος με το γαλήνιο βλέμμα έχει πουλήσει πάνω από εκατό εκατομμύρια δίσκους με 38 άλμπουμ, κατέχει ένα Γκράμι (και έντεκα υποψηφιότητες), έχει υπογράψει πάνω από 50 σάουντρακ ταινιών, έχει παραλάβει μια Χρυσή Σφαίρα για το σάουντρακ του «Παράδεισος και Γη» του Ολιβερ Στόουν και έχει ανακηρυχθεί σε «Διεθνή Καλλιτέχνη για την Προστασία του Περιβάλλοντος» σε άτυπο παγκόσμιο διεθνές δημοψήφισμα το 2000.
«Εζησα για πολλά χρόνια στα βουνά και αυτό ήταν μεγάλη εμπειρία», μας εξηγεί τόσο τον «τίτλο» του όσο και την πηγή του ιδιαίτερου ήχου του. «Η ομορφιά που είδα στη φύση έγινε η πηγή της έμπνευσης και της φαντασίας μου».
Μη φανταστείτε βέβαια πως ο Κιτάρο ξεκίνησε σαν ένας ταλαντούχος μικρός Βούδας που μάθαινε φλάουτο από μπαμπού σε κάποιο απομονωμένο μοναστήρι. Ηταν ένα αυτοδίδακτο πιτσιρίκι που έπαιζε στο συγκρότημα του σχολείου του, εμπνευσμένος από τα ρυθμ εντ μπλουζ του Οτις Ρέντινγκ. «Ακουγα πολλή μουσική σαν τινέιτζερ στην Ιαπωνία στα 60'ς και τα 70'ς. Η μουσική άνοιξε το μυαλό μου. Ξεκίνησα παίζοντας κιθάρα, μετά ντραμς, μπάσο και κίμπορντς». Το ταλέντο του ξετυλίχθηκε χάρη στα ...ατυχήματα. Κάθε φορά που κάποιος από το συγκρότημα τραυματιζόταν, ο Κιτάρο μάθαινε να παίζει το όργανό του και κατέληξε στα συνθεσάιζερ με τα οποία έπαιζε πια τα πάντα.
Παρά τις αντιρρήσεις των γονιών του, φεύγει από το σπίτι και γίνεται μουσικός, δουλεύοντας όπου βρίσκει την ημέρα και συνθέτοντας τη νύχτα. Περιπλανώμενος στους ήχους και τις χώρες, συνεργάζεται με ονόματα όπως ο Μίκι Χαρτ των «Grateful Dead» και ο Τζον Αντερσον των «Yes», και κάνει σόλο καριέρα, συνδυάζοντας την παραδοσιακή ιαπωνική ποίηση και αισθητική με τον σύγχρονο ήχο. Παρασύρει στον μοναδικό ήχο του τη Δύση, σοκάροντας ταυτόχρονα την Ιαπωνία. Ενδιάμεσα προλαβαίνει να γίνει αστέρας και να γεμίσει κάποιες σελίδες κουτσομπολιών -αλλά και του Wikipedia- με τον γάμο του και το διαζύγιο ύστερα από 7 χρόνια και ένα παιδί- με την κόρη του αρχηγού της Γιαμαγκούσι Γκούμι, του ισχυρότερου συνδικάτου της Γιακούζα.
Σήμερα ζει στην Καλιφόρνια. Μάς λέει πως η μουσική γι' αυτόν δεν είναι επάγγελμα. «Δεν βρίσκω μεγάλη την επιρροή της θρησκείας στη μουσική μου, αλλά πιστεύω πως η μουσική είναι η αποστολή μου και μέσα από αυτή προσεύχομαι για την παγκόσμια ειρήνη», λέει. Και κάθε Αύγουστο υποδέχεται την Πανσέληνο χτυπώντας το παραδοσιακό τύμπανο τάικο στη νυχτερινή ύπαιθρο. Στις 17 του επόμενου Αυγούστου ετοιμάζεται για προσωπικό ρεκόρ. Στη 13η ετήσια εκδήλωση του ιστορικού ιαπωνικού μνημείου «Mt Fuji» θα παίξει ασταμάτητα για 13 ώρες, σε μία συναυλία από τις 6 το απόγευμα ώς τις 7 του επόμενου πρωινού, που θα παρακολουθήσουν ζωντανά πάνω από 2 εκατομμύρια θεατές, γιορτάζοντας την Πανσέληνο.
Η διοργάνωση των συναυλιών του στην Ελλάδα γίνεται από το Ιδρυμα Δράσης Κατά του Καρκίνου του Μαστού και το Ινστιτούτο Μεταναστευτικής Πολιτικής. Ολα τα έσοδα θα διατεθούν για την ενίσχυση του πρώτου. *
Φιλάνθρωπος μόνο στην Αθήνα
Στο χθεσινό άρθρο μας για τον Κιτάρο κάναμε ένα λάθος. Από τις δύο συναυλίες του Κιτάρο μόνον η πρώτη της Πέμπτης 23 Οκτωβρίου, στην Αθήνα, διοργανώνεται από το Ιδρυμα Δράσης Κατά του Καρκίνου του Μαστού και μόνο τα έσοδα αυτής θα διατεθούν για τους σκοπούς του συγκεκριμένου ιδρύματος. Αυτή του Σαββάτου 25 Οκτωβρίου στη Θεσσαλονίκη διοργανώνεται στο πλαίσιο των Δημητρίων του Δήμου Θεσσαλονίκης.
Β.Β., ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 17/10/200
No comments:
Post a Comment