Friday, October 17, 2008

Εχει και η μουσική βιομηχανία τα golden boys της

Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΥ

Και τι δεν παίζουν οι Brooklyn Funk Essentials, η μουσική κολεκτίβα από τη Νέα Υόρκη, που για μία εβδομάδα θα βρίσκεται στο Half Note -ξεκινά σήμερα. Από σόουλ και ροκ μέχρι χιπ χοπ, φανκ και ρέγγε. «Εκτός από πόλκα και death μέταλ», λένε χαριτολογώντας.

Οι Brooklyn Funk Essential ονειρεύονται να δίνουν επί πολλά χρόνια ακόμα τρίωρα πολυπρόσωπα σόου και όλοι να χορεύουν σαν τρελοί
«Και η acid jazz πού βρίσκεται;» τους ρωτάω, μια και θεωρούνται ως ένα από τα πιο αντιπροσωπευτικά συγκροτήματα του ήχου. «Για να είμαι ειλικρινής, ποτέ δεν κατάλαβα τι ακριβώς σημαίνει acid jazz», εξηγεί ο τραγουδιστής τους, Papa Dee. «Θυμάμαι που στα προπύργια της acid, σε κλαμπ δηλαδή όπως το Talking Loud στο Λονδίνο και το Giant Step της Νέας Υόρκης στις αρχές των nineties, άκουγα dj's να διαλέγουν κυρίως σπάνια φανκ και χιπ χοπ κομμάτια. Κάτι ανάλογο έκαναν και τα συγκροτήματα που έπαιζαν live εκεί. Ολοι συνήθιζαν δε να λένε πως μπάντες σαν τους Brand New Heavies και Groove Collective είναι acid jazz. Εγώ πιστεύω πως πρόκειται για ένα old school τζάζι φανκ και r&b χαρμάνι, στο στιλ του Λόνι Λίστον Σμιθ και της Ρομπέρτα Φλακ. Για μένα acid jazz είναι γκρουπ όπως οι Us 3, St. Germain και Mr. Scruff, που οι περισσότεροι τους κατατάσσουν στην ελεκτρόνικα».

Οι Brooklyn Funk Essentials έκαναν την πρώτη τους επιτυχία το καλοκαίρι του '94 με το τραγούδι «The creator has a master plan» από το άλμπουμ τους «Cool and steady and easy». Το μεγάλο break στην καριέρα τους ήρθε με το «In the buzz bag», που έφτιαξαν στην Κωνσταντινούπολη μαζί με το τσιγγάνικο συγκρότημα των Laco Tayfa.

«Το εμπνευστήκαμε και το ηχογραφήσαμε μέσα σε εννιά τρελές μέρες του Μαρτίου του '98. Ηταν μια συνεργασία μεταξύ δύο συγκροτημάτων, που δεν μιλούσαν την ίδια γλώσσα αλλά έπρεπε να επικοινωνήσουν με τα όργανα και τις φωνές τους. Χιόνιζε συνεχώς και όλα μύριζαν όπως ο καμένος άνθρακας. Ενιωθα άρρωστος, αλλά μου έδωσαν κάποια περίεργα χάπια με τα οποία παρέμεινα άγρυπνος για μέρες. Την τελευταία νύχτα σε έναν παλιό βιομηχανικό χώρο παίξαμε για πρώτη φορά ζωντανά τα τραγούδια αυτά. Ακόμα δεν μπορώ να ξεχάσω την έκρηξη ενθουσιασμού του ακροατηρίου παρακολουθώντας έντεκα ανθρώπους να ανακατεύουν μελωδίες, ηλεκτρονικά μπιτ και σκληροπυρηνικά κρουστά».

Ούτως ή άλλως το αμερικανικό συγκρότημα χρησιμοποιεί πολλά περίεργα όργανα σε συναυλίες και ηχογραφήσεις. «Από κάθε μέρος που επισκεπτόμαστε, παίρνουμε κι ένα».

Το 2001 διαλύθηκαν για να επανασχηματιστούν πριν από δύο χρόνια κυκλοφορώντας ένα καινούργιο άλμπουμ, το «Watcha playin». «Τίποτε δεν ήταν σχεδιασμένο. Είχαμε άφθονο χρόνο για να το φτιάξουμε και προσθέσαμε όλοι μας ιδέες που, ευτυχώς, λειτούργησαν. Αν και γενικά είμαι αυστηρός κριτής της δουλειάς μας, το αποτέλεσμα που προέκυψε με αφήνει πολύ ευχαριστημένο».
  • Υπάρχει κάτι που κάνατε στην καριέρα σας και πλέον έχετε μετανιώσει;
«Οταν ξαναενωθήκαμε χρησιμοποιήσαμε αρχικά ηλεκτρονικούς υπολογιστές. Λάθος μας. Τα φυσικά όργανα ηχούν πολύ πιο γοητευτικά».
  • Πώς ονειρεύεστε ότι θα είστε σε πέντε χρόνια;
«Να δίνουμε τρίωρα, πολυπρόσωπα σόου με πολλά όργανα και περίεργα κοστούμια, όπως έκαναν οι Parliament και οι Funkadelic του Τζορτζ Κλίντον στα 70's. Και όλοι να χορεύουν σαν τρελοί χωρίς σταματημό».
  • Ναι, αλλά τα πράγματα στη μουσική βιομηχανία έχουν δυσκολέψει πια...
«Οντως πρόκειται για έναν δεινόσαυρο που βρίσκεται σε κροτάλισμα θανάτου. Ειδικά τα τελευταία χρόνια αποτελούσε ένα τέρας γεμάτο μπίζνεσμεν που ενδιαφέρονταν ελάχιστα για τη μουσική και την τέχνη. Αυτοί ήταν που αποκόμισαν τα μεγαλύτερα κέρδη ξεζουμίζοντας καλλιτέχνες και ακροατές. Ηρθε αργότερα το internet και το downloading και πανικοβλήθηκαν περισσότερο ρίχνοντας τα βάρη στους καταναλωτές. Οπως γίνεται τώρα και με τις υπερχρεωμένες τράπεζες. Στο τέλος τούς είδαμε να στρέφονται προς την τηλεόραση και τη βιομηχανία του θεάματος για να φτιάξουν ποπ είδωλα μέσα από διάφορα ριάλιτι. Καλλιτέχνες εφήμεροι που κερδίζουν δεκαπέντε λεπτά δημοσιότητας μέχρι να βγει η νέα φουρνιά. Δεν ψάχνουν πια στους δρόμους και τις γειτονιές τα αληθινά ταλέντα».

Κάτι θετικό δεν βρίσκετε στην παρούσα κατάσταση;

«Η κατάρρευση των δισκογραφικών ανοίγει νέους δρόμους στην καινούργια μουσική. Με το internet ένας καλλιτέχνης από μια μικρή πόλη του Μαυροβουνίου μπορεί να γίνει διάσημος στη Βραζιλία χωρίς να χρειάζεται κανένας δισκογραφικός μεσάζων. Αλλά και η πτώση των πωλήσεων δίσκων είχε αποτέλεσμα πολλοί καλλιτέχνες να αναγκαστούν να παίξουν live προκειμένου να βγάλουν χρήματα. Το επικίνδυνο με την αγορά δεν έχει να κάνει τόσο με τα οικονομικά, αλλά ότι μπορεί να έχουμε πρόβλημα στη δημιουργικότητα και την έμπνευση, μια και οι καλλιτέχνες θα αναγκαστούν να κάνουν κι άλλη δουλειά προκειμένου να επιβιώσουν. Πρέπει να ψάχνουμε το καλύτερο και όχι το φθηνότερο. Αλλιώς η μουσική μας θα γίνει όπως και η ζωή μας. Χάμπουργκερ και κόκα κόλα».

* Εισιτήρια από 20 έως και 40 ευρώ (Τριβωνιανού 17 - Μετς, τηλ. 210-9213310 και 210-9232460).


ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 17/10/2008

No comments: