Του Ηλια Μαγκλινη, Η Καθημερινή, 24/10/2008
Και Μπραμς και Σοστακόβιτς, και Μπαχ αλλά και Λιγκέτι. Το ρεπερτόριο του Γερμανού βιολιστή Κρίστιαν Τέτσλαφ (Christian Tetzlaff) είναι εξαιρετικά ευρύ. Ο,τι και να παίζει όμως, ο 42χρονος βιρτουόζος έχει τον τρόπο να «σκάβει» βαθιά μέσα στη μουσική και να ανασύρει στην επιφάνεια τα πιο πολύτιμα πετρώματά της. Εχει εξάλλου πετύχει κάτι πολύ σημαντικό: πέρα από τις πολυάριθμες ηχογραφήσεις του και τη συνεργασία του με σημαντικούς αρχιμουσικούς και ορχήστρες του κόσμου, ως μουσικός συνδυάζει αρμονικά την υψηλή τεχνική κατάρτιση με το ατόφιο μουσικό αίσθημα. Την Πέμπτη 30 Οκτωβρίου θα έχουμε την ευκαιρία να τον ακούσουμε ζωντανά στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, όπου και θα ερμηνεύσει το δημοφιλές Κοντσέρτο για βιολί και ορχήστρα του Μπραμς (ένα έργο που γνωρίζει πολύ καλά). Θα τον συνοδεύσει η επίσης φημισμένη Ορχήστρα Δωματίου Μάλερ υπό τη διεύθυνση του Daniel Harding. Το πρόγραμμα της συναυλίας περιλαμβάνει ακόμα τη Συμφωνία υπ’ αριθμ. 2 του Μπραμς και το έργο Memoriale του Πιερ Μπουλέζ. Προσπαθεί άραγε να «εκπαιδεύσει» το κοινό ο Τέτσλαφ με αυτές τις αποκλίσεις στο ρεπερτόριό του; «Καθόλου», απαντάει αποφασιστικά. «Παίζω τη μουσική που αγαπώ, αυτό είναι όλο. Εξάλλου, η διαφορά στην εποχή μπορεί να μη λέει τίποτα. Μπορεί να παίζεις Μέντελσον και Σούμαν, που ανήκουν στην ίδια εποχή, και να χρειάζεται να βάλεις σε κάθε έργο τελείως διαφορετικά στοιχεία. Η ουσία είναι να παίρνεις από κάθε σύνθεση το πιο γνήσιο αίσθημα που κρύβει μέσα της. Ο μοναδικός «εκπαιδευτικός» ρόλος μου ίσως να εξαντλείται στις ερμηνείες έργων σύγχρονων συνθετών. Θέλω τουλάχιστον μία φορά το χρόνο να ερμηνεύω ένα σύγχρονο έργο, να δίνω μία τουλάχιστον ευκαιρία σε σύγχρονους συνθέτες να ακουστούν και το κοινό να τους ανακαλύψει».
Ο Τέτσλαφ έχει σχηματίσει και το δικό του κουαρτέτο. «Η μουσική δωματίου είναι ένας τομέας, στον οποίο οι συνθέτες βρίσκονται στην πιο προσωπική στιγμή τους. Μια μουσική στην οποία μιλούν εκ βαθέων».
Ιδανική εποχή
Οταν ρωτάμε τον Τέτσλαφ τι μουσική ακούει στον ελεύθερο χρόνο του, γελάει αλλά αμέσως σοβαρεύει. «Κυρίως Σιμπέλιους και Μπρούκνερ», απαντάει. Σκληροπυρηνικούς συμφωνιστές δηλαδή. «Ναι, ειδικά τον Μπρούκνερ μόλις πρόσφατα τον ανακαλύψαμε όλοι».
O Τέτσλαφ πιστεύει ότι η σημερινή εποχή είναι ιδανική για την κλασική μουσική. «Ας μη γελιόμαστε η κλασική μουσική πάντα ήταν υπόθεση ενός 5-10% μάξιμουμ. Αυτό δεν μπορεί ν’ αλλάξει – και δεν είναι ελιτισμός αυτό που λέω. Αυτό που μπορούμε να αλλάξουμε είναι ο τρόπος που την ερμηνεύουμε: κάθε ερμηνεία να έχει κάτι προσωπικό, άμεσο, οικείο. Ειδικά σήμερα, με το Διαδίκτυο και το downloading, ο μέσος ακροατής μπορεί να προσπεράσει αυτό που του πλασάρει κάθε εταιρεία και να ανακαλύψει μόνος του πράγματα. Η εποχή είναι ιδανική για τους κλασικούς μουσικούς. Αρκεί να έχεις αρκετά χρήματα για να δίνεις συναυλίες και να κάνεις μουσική. Δεν χρειάζεται να είσαι πολυεκατομμυριούχος».
No comments:
Post a Comment