Στήριξη στους νέους με ...συνοπτικές διαδικασίες

Η ΚΟΑ ΜΕ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΟΛΙΣΤ

Ηχοι ζωντανοί

Του ΓΙΑΝΝΗ ΣΒΩΛΟΥ, ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 08/10/2008

Το τέλος της προηγούμενης καλλιτεχνικής περιόδου με την έναρξη της νέας γεφύρωσαν οι δύο πρώτες φθινοπωρινές συναυλίες της ΚΟΑ στο Μέγαρο Μουσικής. Κάθε μία περιλάμβανε τέσσερα κοντσέρτα, τα οποία παρουσίασαν ισάριθμοι νέοι Ελληνες σολίστες.

Η καλλιτεχνική διεύθυνση εκτιμά ότι έτσι βοηθά τους νέους μουσικούς στο ξεκίνημα της σταδιοδρομίας τους. Οπωσδήποτε, η προσφερόμενη ευκαιρία να παίξουν συνοδευόμενοι από ορχήστρα, ενώπιον κοινού, σε κανονική αίθουσα συναυλιών είναι ανεκτίμητη. Ομως η υπερβολική διάρκεια των προγραμμάτων και η αναγκαστικά αποκλειστική σύστασή τους από κοντσέρτα καθιστά τις συναυλίες αυτές κουραστικές. Επιπλέον τους προσδίδει διάσταση μουσικού διαγωνισμού, χαρακτηριστικό ανεπιθύμητο για τους συμμετέχοντες και ελάχιστα ελκυστικό για τους κανονικούς φιλόμουσους.

Οσο για το προφίλ του πολυπληθούς ακροατηρίου, αυτό προδόθηκε επανειλημμένα από το ενθουσιώδες χειροκρότημα, ενοχλητική σφήνα σε κάθε παύση -ακόμη και στη λιγότερο αναμενόμενη!- της μουσικής! Αν λοιπόν η ΚΟΑ προτίθεται ειλικρινώς να βοηθήσει νέους σολίστες, ας τους προβάλλει ανά ένα σε κανονικές, τακτικές συναυλίες.

Ιωάννα Γαϊτάνη

Στις 3/10 τέσσερις Αθηναίοι σολίστες, καθένας με τη δική του διαμορφωμένη προσωπικότητα, έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους. Πρώτη η 22χρονη βιολίστρια Ιωάννα Γαϊτάνη πραγματικά εξέπληξε με μια θαυμάσια ερμηνεία της «Ραψωδίας αρ.1» του Μπάρτοκ. Ηχος ορθοτονικά ασφαλής, δοξαριές νευρώδεις, γεμάτες αυτοπεποίθηση, εύστοχη σύλληψη και καλαίσθητη απόδοση της διαμεσολαβητικής αναδιατύπωσης του φολκλορικού στοιχείου, προσεγμένες, εκφραστικά μεστές μεταπτώσεις από παραγράφους νευρώδους φραστικής σε υπέροχα λυρικές ανάπαυλες συγκράτησαν αδιάλειπτα το ενδιαφέρον στην ακρόαση.

Μαρίνα Κολοβού

Μέλος της Ορχήστρας Νέων της Ευρωπαϊκής Ενωσης για την περίοδο 2008-09, η 24χρονη Μαρίνα Κολοβού πρότεινε το «Κοντσέρτο για τσέλο αρ.1» του Σεν-Σανς. Ταιριαστά ρευστό και ανάλαφρο για το αβαρές, δραματικά συμβατικό στίγμα του έργου, το παίξιμό της χαρακτηρίστηκε από ακρίβεια, νευρώδη αλλά ουδέποτε υπερβολικά αιχμηρή άρθρωση, καθαρότητα τόνου και σωστό τραγουδιστικό ειρμό.

Ελένη Ραπτάκη

Διαφορετική ήταν η απόδοση των πιανιστών που αναμετρήθηκαν με κορυφαία έργα του ρεπερτορίου. Η Ελένη Ραπτάκη πρότεινε το δημοφιλέστατο «Κοντσέρτο για πιάνο» του Γκριγκ. Πεμπτουσιακά ρομαντικό έργο, γραμμένο με εκφραστική αμεσότητα και σαφείς μελωδικές διατυπώσεις, το απατηλά «εύκολο», χιλιοπαιγμένο αριστούργημα απαιτεί πολλά από κάθε εκτελεστή που το προσεγγίζει. Μουσικός με αρκετές διακρίσεις και ενεργό διδακτική δραστηριότητα η Ραπτάκη διέθετε όλα τα τυπικά προσόντα για την αναμέτρηση: ήχο με μεγάλο εύρος δυναμικής, αίσθηση της μελωδικής γραμμής, άνεση, αυτοπεποίθηση και δεξιοτεχνία που προβλήθηκε ιδιαίτερα στο λαμπερό μέρος ελεύθερης δεξιοτεχνίας (cadenza) όσο και στο εκτός προγράμματος κομμάτι που έπαιξε στη συνέχεια. Ολα αυτά υπηρέτησαν μια εκτέλεση πρωτίστως ξεκάθαρη, τακτική, καλοστημένη. Ωστόσο απ' αρχής μέχρι τέλους απουσίασαν εκλεπτύνσεις, φωτοσκιάσεις, βάθος συναισθήματος, οργανικότητα δραματικής ροής, ατμόσφαιρα, ενώ διακρίναμε αρκετά ελάσσονα ολισθήματα.

Βασίλης Ρακιτζής

Ανάλογη -μείον τα λάθη, με καλύτερο δέσιμο προς την ορχήστρα και λιγότερο εξωστρεφής- ήταν η απόδοση του «Κοντσέρτου για πιάνο αρ.3» του Μπετόβεν από τον Βασίλη Ρακιτζή. Ο 25χρονος πιανίστας τίμησε συνειδητά τις στιλιστικές προδιαγραφές τού στενά κλασικού ρεπερτορίου παίζοντας με σαφήνεια, καθαρή άρθρωση, συμμαζεμένο φάσμα δυναμικής και συγκρατημένο συναίσθημα. Και πάλι έλειψαν το βάθος και η ευγένεια έκφρασης. Ο Κάρολος Τρικολίδης συνεισέφερε εκτελέσεις δραματικά ισορροπημένες, όμως τα επίπεδα δυναμικής που άφησε να αναπτυχθούν δεν ήταν πάντα τα ιδανικά -ειδικά στον Μπάρτοκ και τον Σεν-Σανς- για τους νέους σολίστες. *