«Θα φύγω από τη μουσική όταν το θελήσω»

Ο Ρότζερ Χότζον, «ψυχή» των Supertramp, μιλάει για το χθες, το σήμερα και το αύριο της καριέρας του

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ Σ. ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟ, ΤΟ ΒΗΜΑ, Σάββατο, 11 Οκτωβρίου 2008

Το όνομα του Ρότζερ Χότζον είναι συνδεδεμένο με ένα από τα πιο επιτυχημένα ροκ συγκροτήματα, τους Supertramp. Ιδιαίτερα δε στη χώρα μας άλμπουμ όπως το «Crime Οf Τhe Century» και το «Βreakfast Ιn Αmerica» έχουν αγαπηθεί όσο ελάχιστα από το κοινό και συνεχίζουν να αποτελούν μία από τις πρώτες επιλογές στις δισκοθήκες των εφήβων. Στο απόγειο της καριέρας του αποχωρεί από το συγκρότημα έπειτα από όχι και τόσο ευχάριστες συνθήκες για να ξεκινήσει τη σόλο καριέρα του, αρχικά με επιτυχία με το άλμπουμ «Ιn Τhe Εye Οf Τhe Storm» και το γνωστό τραγούδι «Ιn Jeopardy». Ενα ατύχημα αλλά και η ανάγκη του να αφιερώσει χρόνο στην οικογένειά του τον κράτησαν μακριά από τη μουσική για δύο δεκαετίες και πλέον επιστρέφει ερμηνεύοντας τις μεγάλες επιτυχίες της καριέρας του, όπως θα τις ακούσουμε και στην αποψινή συναυλία του στο Θέατρο Μπάντμιντον (στις 21.30).

• Πώς αισθάνεστε που βρίσκεστε σε περιοδεία έπειτα από τόσα χρόνια;

«Νομίζω ότι το χαίρομαι πολύ περισσότερο από την εποχή των Supertramp. Είμαι μεγαλύτερος, σοφότερος, πιο ευτυχισμένος, δεν αισθάνομαι καθόλου πίεση και πραγματικά το κάνω επειδή το θέλω».

• Πού οφείλεται αυτή η χαλαρή διάθεση;

«Στην εσωτερική ισορροπία που έχω και στο ότι το κίνητρό μου δεν είναι πλέον η επιτυχημένη καριέρα».

• Πού ήσασταν όλα αυτά τα χρόνια;

«Δεν έχω βγει για περιοδεία τα τελευταία 20 χρόνια. Οταν άφησα τους Supertramp, το 1983,είχα ήδη δώσει στο συγκρότημα 14 χρόνια από τη ζωή μου. Τότε αποφάσισα να δώσω έμφαση στην οικογένειά μου και στην καριέρα μου. Είχα δύο μικρά παιδιά και είχα χάσει την επαφή μαζί τους στα καλύτερα χρόνια τους και προσπαθούσα να αναπληρώσω τον χρόνο. Μετακόμισα στη Νότια Καλιφόρνια σε μια μικρή πόλη που έχει περισσότερο πράσινο και έφτιαξα ένα δικό μου στούντιο γιατί ακόμη γράφω μουσική. Ηταν μια σκληρή απόφαση γιατί οι Supertramp ήταν το πνευματικό παιδί μου και είχα επενδύσει σε αυτούς τα πάντα, την ενέργειά μου, το πάθος μου. Επρεπε όμως να φύγω για να μάθω πώς να είμαι πατέρας σε εκείνη τη φάση της ζωής μου».

• Νιώθατε μήπως ότι δεν είχατε στόχο πια μετά την επιτυχία του «Βreakfast Ιn Αmerica»;

«Η αλήθεια είναι πως ναι. Στη συνέχεια κυκλοφορήσαμε ένα ακόμη άλμπουμ, το “Famous Last Words”, και έγινε αντιληπτό ότι είχαμε χάσει τον προσανατολισμό μας και, το σημαντικότερο, ότι δεν μπορούσαμε να λειτουργήσουμε ως ομάδα με τον παλιό τρόπο. Ετσι αποφάσισα ότι ήταν καιρός για αλλαγές και εξεπλάγην που οι υπόλοιποι ήθελαν να συνεχίσουν. Η συμφωνία που έγινε όμως ήταν ότι μπορούσαν να συνεχίσουν με το όνομα αλλά όχι με τα δικά μου τραγούδια».

• Γιατί σας πείραζε να παίζουν τα τραγούδια σας;

«Γιατί απλούστατα είναι δικά μου και θέλω να τα παίζω εγώ στις συναυλίες μου».

• Γιατί τελικώς η σόλο καριέρα διεκόπη;

«Διότι την εποχή του δεύτερου άλμπουμ είχα ένα σοβαρό ατύχημα, όπου έσπασα τους καρπούς και των δύο χεριών μου. Ο γιατρός μου έλεγε ότι τα κόκαλα είχαν καταστραφεί εντελώς. Σκεφτόμουν ότι δεν θα μπορέσω να ασχοληθώ ξανά με τη μουσική. Με έπιασε κατάθλιψη και μου πήρε πολύ χρόνο να επανέλθω. Ηταν πολύ δύσκολο, όμως είχα την οικογένειά μου».

• Σήμερα πώς βλέπετε τον εαυτό σας στη μουσική;

«Δεν ακολουθώ τους κανόνες και όταν θέλω να σταματήσω θα το κάνω χωρίς να δώσω λογαριασμό σε κανέναν».

• Πού οφείλεται η επιτυχία των Supertramp,στον δικό τους ήχο ή στα καλά τραγούδια;

«Ενενήντα τοις εκατό στα καλά τραγούδια».