Από τη ρίζα ενός κάκτου, το κρουστό που κατέκτησε τον κόσμο

• Ο Γ. ΜΠΑΡΑΜΠΑΡΟΥΣΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕ ΜΟΥΣΙΚΟ ΟΡΓΑΝΟ ΜΕ ΠΡΩΤΗ ΥΛΗ ΑΠΟ ΤΗ ΓΗ ΤΗΣ ΝΑΞΟΥ

• Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΡΟΥΤΣΩΝΗ, Ελευθεροτυπία, Σάββατο 23 Οκτωβρίου 2010

• Ο Γιάννης Μπαραμπαρούσης, στα 32 του χρόνια, πούλησε τα νυχτερινά μαγαζιά του αφήνοντας πίσω του τη ζωή της Θεσσαλονίκης και της Αθήνας για τη γαλήνη των Κυκλάδων.

Το κρουστό που άρχισε να φτιάχνει ο νεαρός Θεσσαλονικιός το 1990 στη Νάξο πουλάει σε όλη την Ευρώπη, Αμερική, ακόμα και Μέση Ανατολή

Οχι πως οι δουλειές δεν πήγαιναν καλά, το αντίθετο -η χώρα ευημερούσε και η οικονομική κρίση ήταν μακρινός... εφιάλτης. Ο επιχειρηματίας, αναζητώντας νέα κατεύθυνση, έζησε ένα προσωπικό θαύμα που του άλλαξε τη ζωή. Το καλοκαίρι του 1990 στη Νάξο, βολτάροντας στις πλαγιές του νησιού, είδε κάτι -στη μέση του πουθενά- που του κέντρισε το βλέμμα. Ηταν η ρίζα ενός κάκτου. Εμοιαζε σαν μικρό κρουστό, παρατημένο. Τη μετέφερε στο καφενείο που διατηρούσε, αποφασίζοντας να το μετατρέψει σε ό,τι έμοιαζε με την πρώτη ματιά. Ενα μουσικό όργανο.

«Αρκεί να εμπιστευτείς τη ζωή» λέει ο Γιάννης. «Αν κανείς πηδήξει στα βαθιά ρισκάροντας, τότε θα βρει λύση» προσθέτει· «Σήμερα που η κρίση μοιάζει αδιέξοδο, χρειάζεται τόλμη -να παρατήσει ο καθένας ό,τι τον βαραίνει και χωρίς φόβο ν' αφεθεί στη ζωή· όλοι μπορούν να προχωρήσουν, είτε με Ρολς Ρόις είτε καλλιεργώντας τομάτες κι αγγουράκια».

Ο Γιάννης και η φίλη του Μάρθα μέρα με τη μέρα κατεργάζονταν τη ρίζα, στοχεύοντας στη δημιουργία ενός οργάνου με καλό ήχο που να «στέκεται» σε μουσικές μπάντες. Γνωστοί και φίλοι και τουρίστες δεν άργησαν να προσέξουν το νέο όργανο. Το τουμπερλέκι ονομάστηκε «Μάγια» (από σύντμηση των ονομάτων Γιάννης και Μάρθα). Σύντομα, ο Δήμος Νάξου παραχώρησε δωμάτιο στο Κάστρο του Σανούδου ως εργαστήριο. Το κρουστό παραγόταν μαζικά αλλά πάντα χειροποίητα.

«Εμβάθυνα στον ήχο με τη βοήθεια του Τάκη Μπάρμπα, του σημαντικότερου γνώστη κρουστών σήμερα, μαθαίνοντας μυστικά της κατασκευής και της τεχνικής παιξίματός τους» θυμάται ο Γιάννης. «Αρχισα να παίζω όπου υπήρχε ένα καλό μεροκάματο». Οι επισκέπτες του εργαστηρίου έφευγαν από το νησί με ένα «Μάγια» στις αποσκευές τους.

Το κρουστό με το γλυκό και βαθύ ήχο πουλούσε σαν ζεστό ψωμί σε Ευρώπη, Μέση Ανατολή, Αμερική με επιχειρηματικό όχημα μια επαγγελματική κάρτα! Γιάννης και Μάρθα δίδαξαν την κατασκευή του κρουστού σε μια ομάδα νέων Ισπανών. Από τότε, η πορεία του κρουστού δεν γνώρισε σύνορα και σήμερα ακούγεται σε μπάντες (οι «Χαΐνηδες» ή το συγκρότημα του Γ. Αγγελάκα) σε όλο τον κόσμο.

«Το οργανάκι μου προσέφερε άνετη ζωή για μια δεκαετία» λέει ο Γιάννης που επέστρεψε στις επιχειρήσεις (μεσιτείες σπιτιών στη Χαλκιδική). Αραγε θυμάται εκείνη την πρώτη ρίζα; «Είναι νούμερο ένα στη ζωή μου, ένα θαύμα που συνέβη όταν έψαχνα διέξοδο» απαντά. «Κοίταξα χωρίς φόβο στο πουθενά κι άλλαξε η ζωή μου» τονίζει. «Ονειρό μου,να ασχοληθώ πάλι αποκλειστικά με αυτό».