Πέτυχε τα... Χρώματα με την τρίτη

• Ο βιολοντσελίστας Γιάννης Τσιτσελίκης με καθυστέρηση δύο δεκαετιών συμπράττει με την ορχήστρα που ίδρυσε ο Μάνος Χατζιδάκις

• Πρώιμο ταλέντο ο 37χρονος σήμερα βιολοντσελίστας Γιάννης Τσιτσελίκης, ευεργετήθηκε στα δεκαέξι του χρόνια από τον Μάνο Χατζιδάκι.

Χιουμοριστικό, με πολλά στοιχεία τζαζ, χαρακτηρίζει ο Γ. Τσιτσελίκης το «Κοντσέρτο για βιολοντσέλο αρ. 1» του Νταριούς Μιγιό που θα ερμηνεύσει Δύο φορές τού δόθηκε η ευκαιρία να συμπράξει με την Ορχήστρα των Χρωμάτων, όταν ο ιδρυτής της βρισκόταν εν ζωή. Κι όμως δεν έπαιξε ποτέ! Η πρώτη φορά ήταν το 1988, όταν θα συμμετείχε ως σολίστ στην πρώτη συναυλία της ορχήστρας -ανέκυψε πρόβλημα με το τσέλο του... Η δεύτερη ήταν το 1991, αλλά ο Μάνος ήταν ασθενής.

Τελικώς, με καθυστέρηση δύο δεκαετιών θα συμπράξει με την Ορχήστρα των Χρωμάτων μεθαύριο (8.30 μ.μ.) υπό τη διεύθυνση του Αλκη Μπαλτά στο Μουσείο Μπενάκη (Πειραιώς 138 και Ανδρονίκου). Θα παίξει το δωδεκάλεπτο «Κοντσέρτο για βιολοντσέλο αρ. 1» του Γάλλου συνθέτη Νταριούς Μιγιό, έργο-πρόταση του Χατζιδάκι. «Θέλω να πιστεύω ότι θα χαίρεται από ψηλά που παίζω με την ορχήστρα την οποία δημιούργησε», λέει.

«Δεν βρίσκεται στην πρώτη γραμμή στο ρεπερτόριο του τσέλου, γιατί είναι ολιγόλεπτο και δεν εντάσσεται εύκολα σ' ένα συναυλιακό πρόγραμμα. Το ύφος του, επειδή είναι χιουμοριστικό και σαρκαστικό, με πολλά στοιχεία τζαζ, δύσκολα "κολλάει" με έργα της ονομαζόμενης κλασικής μουσικής. Θέλω, όμως, να προσθέσω ότι το κοντσέρτο έχει και έναν μποέμικο χαρακτήρα, που εκφράζει με τον καλύτερο τρόπο το Παρίσι του Μεσοπολέμου», λέει για το έργο του Μιγιό.

Ο Γιάννης Τσιτσελίκης βρίσκεται φανατικά στη γραμμή του ρομαντισμού. «Ιδιοσυγκρασιακά είμαι ρομαντικός», δηλώνει. «Μ' αρέσει να παίζω την καρδιά του ρομαντισμού, που ξεκινάει από τον Σούμαν και καταλήγει στον Τσαϊκόφκσι ή στον Ντβόρζακ. Αγαπάω στη μουσική το πάθος και τη φλόγα, γι' αυτό δεν μπορώ να παίξω "παγωμένα" έργα, όπως είναι του Χίντεμιτ».

Είναι από τους σολίστες που πιστεύει ότι η ωριμότητα είναι υπέρ της ερμηνείας: «Η εμπειρία σε βοηθάει να είσαι κύριος των μέσων σου. Εμβαθύνεις στη σχέση μου με το κοινό, το οποίο σε καμία περίπτωση δεν είναι παθητικός αποδέκτης. Κοντρολάρω πλέον τον εαυτό μου ηχητικά, δεξιοτεχνικά και εκφραστικά. Σήμερα ζούμε την υπερέκθεση των πρώιμων ταλέντων, κυρίως μέσω της βιομηχανίας των μουσικών διαγωνισμών. Το αποτέλεσμα μου θυμίζει περισσότερο σοβιετικού τύπου υπεραθλητισμό. Ομως, με πυροτεχνήματα χάνουμε τον στόχο». Ο Γιάννης Τσιτσελίκης, μαθητής του μεγάλου Ουγγροεβραίου τσελίστα Γιάνος Στάρκερ, έχει την τιμή να είναι μέλος της Παγκόσμιας Ορχήστρας για την Ειρήνη, υπό τη διεύθυνση του Βάλερι Γκεργκίεφ. Από το 2000, κατέχει τη θέση του κορυφαίου στην Κρατική Ορχήστρα Αθηνών. Αυτόν τον καιρό ετοιμάζει τον πρώτο του δίσκο με την πιανίστα Μαρία Στεριάδου, σε έργα Φρανκ, Ντεμπισί, Σούμαν και Σκαλκώτα.

• ΒΑΣΙΛΗΣ Κ. ΚΑΛΑΜΑΡΑΣ, Ελευθεροτυπία, Παρασκευή 13 Νοεμβρίου 2009